دانشمندان و اخترشناسان به تازگی شئ یخ زده جدیدی را در نزدیکی منظومه شمسی رصد نموده اند که به نظر می رسد بتوان به کمک آن اطلاعاتی درباره نهمین سیاره منظومه مان بدست آورد. در ادامه با گویا آی تی همراه باشید.
دانشمندان به تازگی خبر کشف یک جهان یخ زده را در حاشیه منظومه شمسی منتشر نموده اند. این شئ که در فاصله ای بسیار دور از ما قرار گرفته است در واقع نهمین سیاره منظومه شمسی خواهد بود که L91 نام گذاری شده است. این سیاره جدید در دسته اجسام آسمانی دور دستی قرار می گیرد که آنها را TNO یا «اجسام فرانپتونی» می نامیم. به این معنا که جایی فراتر از نپتون واقع شده اند.
این سیاره که فاصله بسیار زیادی از خورشید دارد مدت زمانی زیادی را صرف گردش به دوره آن می کند. تاکنون نپتون به عنوان دورترین سیاره منظومه شمسی با فاصله ای معادل ۴٫۵ میلیارد کیلومتر از خورشید شناخته می شد و وجود آن به طور قطعی به عنوان یک سیاره تایید شده است. فاصله نپتون تا خورشید به میزان ۳۰ واحد نجومی است که به معنی آن است که این سیاره در حدود ۳۰ برابر فاصله زمین تا خورشید از مرکز منظومه شمسی فاصله دارد. اینک با کشف این سیاره جدید لقب دورترین سیاره منظومه شمسی به L91 اختصاص خواهد یافت.
همانطور که حدس می زنید قوس L91 از این میزان نیز گسترده تر است و فاصله آن تا خورشید به میزان ۵۰ واحد نجومی اندازه گیری شده است. از آنجا که مدار حرکتی این جرم آسمانی به صورت بیضوی است بیشترین فاصله آن در طول حرکت به دور خورشید در حدود۱۴۳۰ واحد نجومی ارزیابی شده است. فاصله L91 در حرکت بر روی مدار بیضوی خود پس از رسیدن به میزان بیشینه مجددا کاهش می یابد.
به وسیله اطلاعات بدست آمده از این سیاره یک چرخش آن به دور خورشید برابر با ۲۰ هزار سال می باشد. این مدت زمان طولانی L91 را در رتبه دومین TNO با فاصله زیاد از خوزشید قرار می دهد.
رتبه دورترین TNO در منظومه شمسی متعلق به سیارک تازه کشف شده FE72 است که برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ رویت شد و فاصله آن از خورشید برابر ۴۲۷۴ واحد نجومی محاسبه شده است.
پیش از کشف L91 رتبه دوم متعلق به سیاره کوچک سدنا با ۹۳۹ واحد نجومی بود که اینک این سیاره به رتبه سوم تنزل مقام می یابد.
در این میان یک نکته اعجاب انگیز و قابل تامل درباره سیاره یخ زده L91 وجود دارد و آن، این است که به نظر می رسد مسیر مداری این سیاره در حال تغییر بوده و این دنیای کوچک در حال جا به جا شدن بین یک پیکره آسمانی با نام ابر اورت و گروه دیگری با نام کمربند کویپر است.
تا کنون در هیچ TNO ای چنین انتقالی مشاهده نشده است و محققان بر این باورند که شاید یکی از اصلی ترین دلایل این انتقال تاثیرات کششی نپتون در طول تاریخ باشد که چنین تاثیری را بر روی سیاره مورد بحث گذاشته است. البته این نظریه نتوانسته همه اخترشناسان را قانع نماید و آنها هنوز در حال تحقیق بر روی این شئ جدید هستند.
کنستانتین باتگین (Konstantin Batygin) دانشمند سیاره‌شناس از موسسه‌ی فناوری کالیفرنیا (کلتک)، که در این یافته نقشی نداشته، در گفتگو با ساینس گفت:
چنین سناریویی نامحتمل نیست، اما من باور دارم که ما نیاز به چنین روندی نداریم.
از آنجایی که باگتین عضو یک تیم پژوهشی بزرگ درباره منظومه شمسی است که عقیده دارند جهان پیرامون ما در منظومه شمسی بسیار گسترده تر از چیزی است که ما قادر به رویت کردن آن هستیم. این گروه بر این باورند که تغییرات پیش روی L91 میتواند از منشا همان اجرام کوچک و بزرگ دیگری باشد که در خارج از دید ما در منظومه شمسی قرار گرفته اند.
بانیستر یکی دیگر از دانشمندانی است که با تیم خود در حال تحقیق در این زمینه می باشد هرچند نتایج تحقیق جدید آنان تاکنون منتشر نشده است اما آنها در حال تحلیل بر روی این موضوع هستند که آیا سیاره ای با جرم تقریبی تعیین شده برای L91 به میزان حدود ۱۰ برابر کره زمین قادر است چنین حرکت ها و جا به جایی های عجیبی را انجام دهد یا خیر؟ که به نظر می رسد پاسخ تیم برای این سوال تا حدودی منفی بوده است.
اما با یافت شدن تعدا بیشتری از این اجرام آسمانی در حاشیه ی منظومه شمسی، کم کم می توان تجزیه و تحلیل قوی تر بر آنچه در دنیای پیرامونمان رخ می دهد انجام دهیم همانطور که یکی از اعضای گروه، مگ شوامب (Meg Schwamb) از رصدخانه‌ی گمینی در هایلو هاوایی در گفتگو با الکساندرا ویتز (Alexandra Witze) در نیچر در این باره گفت:
هر بار که ما یکی دیگر از این اجرام آسمانی را شناسایی می کنیم، در واقع تکه ی دیگری به پازل ما افزوده می شود.
در پایان لازم است اشاره نماییم که تمامی یافته های عنوان شده در این مطلب بر اساس اطلاعات اخیر انجمن نجوم آمریکا برای علوم سیاره ای در پاسادنا، کالیفرنیا است که هفته گذشته تشکیل گردیده است.
