معرفی ۳ روش جهت استفاده از iMessage در ویندوز ۱۰

اگر با یک کامپیوتر ویندوزی کار کنید و گوشی آیفون نیز داشته باشید، آنگاه شاید حوصله نداشته باشید که هر بار که در گوشی خود یک اعلان دریافت می‌کنید، قفل گوشی را به‌صورت دستی باز کنید. خوشبختانه علی رغم اینکه رابطه مایکروسافت و اپل چندان خوب نیست، اما در هر صورت امکان استفاده از اپلیکیشن iMessage را در ویندوز 10 دارید و بنابراین می‌توانید کارهای خود را سریع‌تر انجام دهید. در ادامه به شیوه انجام این کار می‌پردازیم.

شیوه اجرای iMessage در ویندوز 10

از لحاظ تئوری، iMessage توسط ویندوز 10 پشتیبانی نمی‌شود. البته به هر حال می‌توانید از اپلیکیشن‌های استفاده از راه دور که با ویندوز 10 سازگار هستند، استفاده کرده و بدین ترتیب اپلیکیشن iMessage را در کامپیوتر خود اجرا کنید. روش‌های مختلفی در رابطه با انجام این کار وجود دارند که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

روش اول: استفاده از Chrome Remote Desktop

با نصب Chrome Remote Desktop می‌توانید به‌صورت آنلاین از iMessage استفاده کنید. در این رابطه به یک کامپیوتر ویندوزی، یک مک به‌عنوان میزبان و همچنین یک گوشی آیفون به‌عنوان منبع پیام‌ها، نیاز دارید. در اینجا روش انجام کار بدین صورت است که باید از طریق کامپیوتر ویندوزی خود، به مک دسترسی پیدا کنید.

این روش بیشتر زمانی کارآمد است که به مک‌بوک خود دسترسی نداشته باشید و در عین حال نیز بخواهید که به پیام‌های خود، دسترسی پیدا کنید. در این روش اتصال شما به مک‌بوک، حتی در صورت بستن مرورگر گوگل کروم بر روی دستگاه macOS نیز همچنان پابرجا خواهد بود.

ابتدا باید در هر دو دستگاه ویندوز و مک، مرورگر گوگل کروم را باز کرده و همچنین Chrome Remote Desktop را نصب کنید. در مک جهت نصب این افزونه، از شما درخواست صدور اجازه می‌شود.

استفاده از iMessage در ویندوز 10

پس از نصب، کلید “Get Started” را مشاهده خواهید کرد. جهت دانلود نرم‌افزار میزبان Chrome Remote Desktop، بر روی این کلید کلیک کنید.

استفاده از iMessage در ویندوز 10

Chrome Remote Desktop را بر روی مک خود باز کرده و بر روی کلید “Enable Remote Connections” کلیک کنید. در ادامه از شما خواسته می‌شود که جهت دسترسی به صفحه دیگر در ویندوز، یک پین و یا پسورد ایجاد کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: معرفی بهترین شبیه‌سازهای آیفون برای ویندوز 10 و مک

حال باید با استفاده از همان حسابی که بر روی مک خود ایجاد کرده‌اید، در ویندوز 10 خود، Chrome Remote Desktop را باز کنید و سپس مک خود را پیدا کنید. بر روی مک خود کلیک کرده و سپس “Start Screen Sharing” را برگزینید.

اکنون به مک خود دسترسی دارید. همان‌طور که می‌دانید، در رایانه‌های مک می‌توانید iMessage را باز کرده و از آن استفاده کنید.

روش دوم: از شبیه‌ساز iPadian استفاده کنید

یکی دیگر از روش‌های استفاده از iMessage در ویندوز 10، بهره‌ گرفتن از شبیه‌ساز iPadian است. iPadian یکی از بهترین پلتفرم‌ها جهت استفاده از iMessage در کامپیوترهای ویندوزی است. این ابزار کاملا رایگان بوده و به شما این امکان را می‌دهد که به تمامی اپلیکیشن‌های محدود iOS، از جمله iMessage دسترسی پیدا کنید.

جهت شروع باید در ویندوز 10 خود، شبیه‌ساز iPadian را از وب‌سایت آن دانلود کنید.

شبیه‌ساز را نصب کرده و سپس آن را اجرا کنید. در طول فرایند نصب، تیک مربوط به قبول شرایط استفاده را زده و سپس ادامه دهید. پس از اتمام کار، اپلیکیشن iPadian برای شما باز خواهد شد. به یاد داشته باشید که این اپلیکیشن فقط در حالت تمام صفحه اجرا می‌شود.

استفاده از iMessage در ویندوز 10

اکنون در نوار جست‌و‌جو باید اپلیکیشن iMessage را جست‌و‌جو کنید. بدین ترتیب می‌توانید در کامپیوتر ویندوزی خود، از ویژگی‌های اختصاصی iMessage استفاده کنید.

روش سوم: استفاده از Cydia

یکی دیگر از روش‌ها، استفاده از Cydia است. پیش از شروع کار با این نرم‌افزار باید کامپیوتر ویندوزی و دستگاه iOS خود را به یک وای‌فای واحد وصل کنید. به یاد داشته باشید که جهت دسترسی به iMessage بر روی کامپیوتر ویندوزی خود، باید 4 دلار پرداخت کنید.

  1. در دستگاه iOS خود به وب‌سایت “CydiaFree.com” رفته و سپس Cydia را دانلود کنید.
  2. پس از اتمام نصب، “Settings” را باز کرده و به “General” بروید تا اجازه ایجاد یک پروفایل جدید را صادر کنید.
  3. در ادامه باید یک نام کاربری و پسورد ایجاد کنید.
  4. اکنون باید یک مرورگر وب را بر روی کامپیوتر خود باز کرده و سپس در برگه فعال‌سازی، آدرس IP را وارد کنید.
  5. “Enter” را انتخاب کرده و سپس جهت اتمام راه‌اندازی، نام کاربری و گذرواژه را وارد کنید.
  6. اکنون آماده‌اید تا در ویندوز 10 خود از iMessage استفاده کنید.

سخن پایانی

در بالا به معرفی 3 روش جهت استفاده از iMessage در ویندوز 10 پرداختیم. با استفاده از هرکدام از ابزارهای بالا می‌توانید از ویژگی‌های اختصاصی iMessage در ویندوز 10 خود بهره ببرید.

نوشته معرفی 3 روش جهت استفاده از iMessage در ویندوز 10 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

راه‌کارهای رفع ارور There Was a Problem Resetting Your PC در ویندوز ۱۰

سیستم‌عامل ویندوز 10، پایداری خوبی دارد، اما در هر صورت شاید در این سیستم‌عامل نیز مشکلاتی برایتان پیش آمده باشند که از جمله آن‌ها می‌توان به باگ‌های درایور، نرم‌افزارها، خطاهای سیستمی و یا صفحه آبی مرگ اشاره کرد. یکی دیگر از این موارد می‌تواند خطای There Was a Problem Resetting Your PC باشد. در این مطلب قصد داریم که به راه‌کارهای رفع ارور There Was a Problem Resetting Your PC در ویندوز 10 بپردازیم.

معمولا یکی از راه‌کارهایی که جهت رفع مشکلات گوناگون کاربرد دارد، ریست کردن کامپیوتر است. حال اگر در این زمینه نیز با مشکل مواجه شوید چه؟ در ادامه به راه‌کارهای رفع این مشکل می‌پردازیم.

راه‌کارهای رفع ارور There Was a Problem Resetting Your PC

این مشکل زمانی رخ می‌دهد که قصد ریست کردن ویندوز 10 خود را داشته باشید. این مشکل لزوما همیشه به دلیل اقدامات شما رخ نمی‌دهد. در زیر به راه‌کارها می‌پردازیم:

1. System File Checker را اجرا کنید

در ویندوز 10 می‌توانید با استفاده از Command Prompt و یا PowerShell، به اسکن فایل‌ها پرداخته و موارد خراب شده را شناسایی کنید. در ادامه فایل‌های خراب شده، تعمیر می‌شوند. جهت اجرای ابزار System File Checker باید گام‌های زیر را طی کنید:

  1. به منوی استارت رفته و سپس “Command Prompt” و یا “PowerShell” را جست‌و‌جو کنید.
  2. در سمت راست صفحه استارت، بر روی “Run on Administrator” کلیک کنید.
  3. در پنجره “Command Prompt” و یا “PowerShell”، دستور زیر را تایپ کرده و سپس کلید “Enter” را فشار دهید:
sfc /scannow

4. پس از اجرا شدن دستور، صبر کنید تا فرایند تکمیل شود و سپس کامپیوتر خود را ریستارت کنید.

5. پس از ریستارت شدن رایانه خود، ببینید که آیا مشکل حل شده است یا خیر؟رفع ارور There Was a Problem Resetting Your PC

2. REAgentC.exe را غیرفعال کرده و سپس آن را فعال کنید

 

REAgentC یکی از ابزارهای مایکروسافت بوده که به همراه ویندوز عرضه می‌شود. این ابزار به پیکربندی ایمیج بوت Windows Recovery Environment یا همان Windows RE و همچنین ایمیج ریکاوری ریست، کمک می‌کند. یک ادمین با استفاده از این ابزارها می‌تواند به چک کردن گزینه‌های ریکاوری و شخصی‌سازی‌ها بپردازد.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه ارور 0x800F081F را در ویندوز 10 رفع کنیم؟

هنگامی‌که بوت کردن ویندوز با مشکل مواجه می‌شود، آنگاه ایمیج بوت Windows RE اجرا شده تا راه‌کارهای بالقوه جهت رفع این مشکل را پیدا کند. بنابراین اگر کامپیوتر شما ریست نمی‌شود، آنگاه بد نیست که این پیکربندی را غیرفعال و سپس فعال کرده تا ببینید که آیا مشکل حل شده است یا خیر. در این رابطه باید گام‌های زیر را طی کنید:

  1. به منوی استارت رفته و سپس “Command Prompt” و یا “PowerShell” را جست‌و‌جو کنید.
  2. در سمت راست صفحه استارت، بر روی “Run as Administrator” کلیک کنید.رفع ارور There Was a Problem Resetting Your PC
  3. در پنجره Command Prompt و یا PowerShell، دستور زیر را تایپ کرده و سپس کلید “Enter” را فشار دهید:
reagentc /disable

4. پس از اجرای دستور بالا، دستور زیر را نیز تایپ کرده و سپس کلید “Enter” را فشار دهید:

reagentc /enable

پس از اجرا شدن این دستور نیز باید رایانه را ریستارت کرده و سپس ببینید که آیا مشکلتان حل شده است یا خیر؟

3. از System Restore استفاده کنید

System Restore یکی از ابزارهای داخلی خود ویندوز است. این ابزار از فایل‌های سیستمی و تنظیمات رجیستری ویندوز، پشتیبان تهیه کرده و سپس آن‌ها را به‌عنوان یک Restore Point ذخیره می‌کند. در آینده می‌توانید از این Restore Point به‌عنوان بکاپ استفاده کنید.

با استفاده از System Restore می‌توانید زمان را در کامپیوتر خود به عقب بازگردانید. بدین ترتیب شاید مشکلتان برطرف شود. این روش تنها زمانی کارساز خواهد بود که کامپیوتر شما پیش‌تر یک نقطه بازگردانی را ایجاد کرده باشد. البته این روزها این فرایند به‌صورت خودکار انجام می‌شود. بدین ترتیب به احتمال زیاد اکنون یک نقطه بازگردانی دارید و می‌توانید از آن استفاده کنید. جهت بازگردانی یک نسخه قدیمی‌تر از ویندوز باید گام‌های زیر را طی کنید:

  1. بر روی کلید استارت کلیک کرده و سپس “System Restore” را جست‌و‌جو کنید.از میان نتایج بر روی گزینه “Create a Restore Point” کلیک کنید.
  2. در پنجره جدید، به برگه “System Protection” بروید.
  3. در زیر برگه “System Restore”، بر روی کلید “System Restore Button” کلیک کنید.
  4. اگر کلید بالا فعال نبود، آنگاه این قضیه بدین معنا است که هیچ نقطه‌ای جهت بازگشت وجود ندارد.
  5. در غیر این صورت در پنجره بعدی، بر روی “Next” کلیک کرده و سپس “System Restore Point” موردنظر خود را انتخاب کنید.
  6. در ادامه پنجره “System Restore Wizard” را مشاهده خواهید کرد. جهت ادامه دادن باید دستورات موجود بر روی صفحه را دنبال کنید.
  7. پس از اتمام کار ابزار System Restore، سعی کنید که کامپیوتر خود را ریست کنید.

4. نوسازی ویندوز با استفاده از ویندوز دیفندر

مایکروسافت گزینه “Fresh Start” را جهت شروعی دوباره در ویندوز 10، در نظر گرفته است. در تنظیمات Windows Defender می‌توانید به این قابلیت دسترسی پیدا کنید.

جهت استفاده از ویژگی Fresh Start باید گام‌های زیر را طی کنید:

  1. با استفاده از کلیدهای میانبر “Win + I” و یا منوی استارت، به تنظیمات ویندوز بروید.
  2. به “Update and Security > Windows Security” رفته و سپس “Windows Security” را باز کنید.
  3. در پنجره جدید، به منوی “Device Performance and Health” رفته و سپس بخش “Fresh Start” را پیدا کنید.
  4. بر روی “Additional Information” کلیک کرده و سپس گزینه “Get Started” را انتخاب کنید. در ادامه باید دستورات موجود بر روی صفحه را دنبال کنید.

5. Startup Repair را اجرا کنید

در ویندوز 10، ابزاری داخلی به نام Startup Repair وجود دارد. با استفاده از این ابزار می‌توانید در صورت بوت نشدن صحیح ویندوز، به دنبال مشکلات مربوطه بگردید. همچنین در داخل همین ابزار می‌توانید به مواردی همچون Command Prompt نیز دسترسی پیدا کنید. همچنین ابزار Startup Repair می‌تواند در رفع مشکل ریست کردن کامپیوتر نیز به شما کمک کند.

رفع ارور There Was a Problem Resetting Your PC

جهت دسترسی به Startup Repair، دو روش وجود دارد: با استفاده از دیسک نصب و بدون استفاده از دیسک نصب. با فرض اینکه شما دیسک نصب را در اختیار ندارید، به روش دوم می‌پردازیم. جهت دسترسی به Startup Repair در ویندوز، باید گام‌های زیر را دنبال کنید:

  1. کلید “Shift” را نگه داشته، منوی استارت را باز کرده و سپس بر روی کلید “Power” کلیک کنید.
  2. مجددا کلید “Shift” را نگه داشته و سپس بر روی گزینه “Restart” کلیک کنید.
  3. پس از شروع فرایند ریستارت شدن رایانه خود، می‌توانید کلید “Shift” را نگه دارید.
  4. اکنون کامپیوتر شما وارد حالت ریکاوری می‌شود. از لیست گزینه‌ها باید “Troubleshoot” را انتخاب کنید.
  5. در لیست بر روی “Advanced Options > Startup Repair” کلیک کنید.
  6. اگر چندین حساب داشته باشید، آنگاه از شما خواسته می‌شود که یکی را انتخاب کنید. جهت ادامه دادن باید یک حساب Administrator را برگزینید. سپس باید پسورد را وارد کنید.
  7. بر روی “Continue” کلیک کرده و صبر کنید تا Startup Repair کار خود را به اتمام برساند.
  8. پس از اتمام کار، رایانه را ریستارت کرده و ببینید که آیا مشکلتان حل شده است یا خیر؟

سخن پایانی

در بالا راه‌کارهای حل مشکل ریست نشدن ویندوز 10 را در اختیار شما قرار دادیم. این را نیز در نظر داشته باشید که در هنگام ریست کردن کامپیوتر، بهتر است که از اطلاعات خود پشتیبان تهیه کرده تا بدین ترتیب خراب شدن فایل‌ها و یا از دست دادن آن‌ها نتواند که ضرری را به شما برساند.

ویندوز یک سیستم‌عامل عالی است، اما گاهی اوقات خطاهای آن می‌توانند کمی کاربر را اذیت کنند. در چنین سناریوهایی می‌توانید کد خطاها را یادداشت کرده و سپس با جست‌و‌جو در گوگل، اطلاعات بیشتری را در رابطه با آن‌ها به دست آورید. در پایان نیز اگر شما در رابطه با این مشکل، راه‌کار دیگری را استفاده کرده‌اید، آنگاه خوشحال می‌شویم که آن را با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

نوشته راه‌کارهای رفع ارور There Was a Problem Resetting Your PC در ویندوز 10 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آموزش سینک کردن کلیپ‌بورد گوشی اندروید با ویندوز ۱۰

ویندوز 10 این قابلیت را دارد که کلیپ‌بورد خود را با سایر دستگاه‌ها، همگام‌سازی (سینک) کند. حال اگر قصد سینک کردن کلیپ بورد گوشی اندروید و ویندوز 10 خود را دارید، آنگاه در ادامه این مطلب می‌توانید با شیوه انجام این کار آشنا شوید.

همگام‌سازی کلیپ‌بورد چگونه کار می‌کند؟

هنگامی‌که می‌گوییم کلیپ‌بورد گوشی اندروید خود را باویندوز 10 سینک کنید، منظور ما دقیقا چیست؟ در اینجا منظور این است که در گوشی اندروید خود مثلا یک عبارت متنی را کپی کرده و وقتی که در ویندوز 10، کلیدهای “Ctrl+V” را فشار می‌دهید، آنگاه می‌توانید به عبارت کپی شده در گوشی اندروید خود، دسترسی پیدا کنید. چنین قابلیتی در برخی از موارد می‌تواند تا حد زیادی باعث صرفه‌جویی شما در وقت شود.

نحوه سینک کردن کلیپ بورد اندروید و ویندوز 10

 

1. Sync Across Devices را در ویندوز 10 فعال کنید

جهت شروع ابتدا باید ویژگی همگام‌سازی کلیپ‌بورد را در ویندوز 10 خود فعال کنید. جهت انجام این کار به “Settings > System > Clipboard” رفته و سپس “Sync Across Devices” را فعال کنید.

سینک کردن کلیپ بورد اندروید و ویندوز 10

در همان صفحه کمی به پایین‌تر رفته و سپس گزینه “Automatically sync text that I copy” را انتخاب کنید. با فعال کردن این گزینه، عملیات همگام‌سازی بدون هیچ دردسر اضافی، صورت می‌پذیرد.

سینک کردن کلیپ بورد اندروید و ویندوز 10

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه به کلیپ‌بورد اندروید، دسترسی پیدا کنیم؟

2. فعال کردن سینک کردن کلیپ‌بورد در اندروید

در ادامه باید به سراغ اپلیکیشن صفحه‌کلید SwiftKey بروید. در تاریخ نگارش این مطلب، این قابلیت در نسخه آزمایشی این اپلیکیشن قرار دارد. اپلیکیشن SwiftKey را از فروشگاه گوگل پلی دانلود کرده، آن را نصب و سپس اجرا کنید.

در ادامه از شما خواسته می‌شود که SwiftKey Beta را به‌عنوان کیبورد پیش‌فرض خود، تنظیم کنید.

سپس باید با استفاده از همان حساب مایکروسافتی که در ویندوز 10 خود از آن استفاده می‌کنید، به اپلیکیشن SwiftKey نیز وارد شوید. در بالای صفحه تنظیمات، گزینه “Account” را لمس کنید.

سینک کردن کلیپ بورد اندروید و ویندوز 10

در ادامه باید “Sign in with Microsoft” را انتخاب کنید. لازم به ذکر است که بگوییم این قابلیت با حساب‌‌های گوگل سازگار نیست.

پس از وارد شدن، به تنظیمات SwiftKey رفته و سپس “Rich Input” را برگزینید.

به “Clipboard” بروید.

اکنون می‌توانید “Sync Clipboard History” را فعال کنید.سینک کردن کلیپ بورد اندروید و ویندوز 10

مجددا جهت تأیید از شما خواسته می‌شود که به حساب مایکروسافت خود وارد شوید. جهت انجام این کار، “OK” را لمس کنید.

این هم از قدم آخر! از این به بعد هر متنی را که در گوشی اندروید خود کپی کنید، آنگاه در کلیپ‌بورد ویندوز 10 شما نیز در دسترس خواهد بود و همچنین هر متنی را هم که در ویندوز 10 کپی کنید، آنگاه در کلیپ‌بورد گوشی اندروید شما، ظاهر می‌شود.

نوشته آموزش سینک کردن کلیپ‌بورد گوشی اندروید با ویندوز 10 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آموزش اضافه کردن مخاطب به جیمیل در کامپیوتر، اندروید و آیفون

اگر در جیمیل، شخصی را به‌عنوان مخاطب خود اضافه کنید، آنگاه می‌توانید سریعا اطلاعات وی را پیدا کرده و به او ایمیل ارسال کنید. چه از آن شخص ایمیل دریافت کرده باشید و چه نکرده باشید، در هر صورت می‌توانید وی را به مخاطبین جیمیل خود اضافه کنید. در ادامه شیوه افزودن مخاطب به جیمیل را به شما آموزش خواهیم داد.

اگر نمی‌دانید، آنگاه باید به شما بگوییم که گوگل از یک سیستم مخاطبین جهانی استفاده می‌کند. این قضیه بدین معنا است که اگر مثلا مخاطبی را به حساب جیمیل خود اضافه کنید، آنگاه آن شخص بر روی تمامی دستگاه‌هایی که با آن حساب همگام می‌شوند نیز در دسترس قرار خواهد گرفت. این قضیه، کامپیوترهای دسکتاپی و حتی دستگاه‌های موبایلی همانند آیفون، آیپد و گوشی‌های اندروید را نیز در بر می‌گیرد.

همچنین این را نیز بدانید که هنگامی‌که به شخصی یک ایمیل ارسال می‌کنید، آنگاه جیمیل آن شخص را به‌صورت خودکار به مخاطبین شما اضافه می‌کند. بنابراین دیگر نیازی نیست که این اشخاص را مجددا به مخاطبین خود اضافه کنید.

افزودن مخاطب به جیمیل از طریق یک ایمیل دریافت شده

اگر از شخصی ایمیلی دریافت کرده و اکنون می‌خواهید که وی را به مخاطبین خود اضافه کنید، آنگاه نیاز نیست که اطلاعات وی را به‌صورت دستی وارد کنید. این قضیه بدین دلیل است که جیمیل، نام و آدرس ایمیل آن شخص را در اختیار دارد. در چنین مواردی جهت اضافه کردن مخاطب باید در مرورگر ویندوز، مک، کروم‌بوک و یا لینوکس خود، به وب‌سایت جیمیل رفته و به حساب خود وارد شوید.

پس از بارگذاری جیمیل، آنگاه باید ایمیل دریافتی از شخصی را که می‌خواهید وی را به مخاطبین خود اضافه کنید، پیدا کرده و سپس آن را باز کنید. در پنجره ایمیل باز شده، نشانگر موس را بر روی نام آن شخص برده تا پنجره‌ای کوچک در مقابل شما ظاهر شود.

افزودن مخاطب به جیمیل

در منوی ظاهر شده، “More Info” را انتخاب کنید.

افزودن مخاطب به جیمیل

اکنون در سمت راست رابط کاربری جیمیل، یک صفحه مخاطب جدید برای شما باز می‌شود. در بالا سمت راست این پنجره، بر روی “Add to Contacts” کلیک کنید (آیکون یک فرد به همراه علامت “+”) تا آن شخص را به مخاطبین خود اضافه کنید.

افزودن مخاطب به جیمیل

در ادامه جیمیل مخاطب موردنظر را به حساب جیمیل شما اضافه کرده و سپس در پایین پنجره، پیغام “Added” را نمایش می‌دهد.

اگر می‌خواهید که سریعا مخاطب تازه اضافه شده را ویرایش کنید، آنگاه باید در گوشه بالا سمت راست پنجره مخاطبین، بر روی “Edit Contact” کلیک کنید (آیکون مداد). در ادامه وب‌سایت Google Contacts در برگه‌ای جدید از مرورگر شما باز شده و در آنجا می‌توانید مخاطب خود را ویرایش کنید.

افزودن مخاطب به جیمیل

بنابراین اگر قصد افزودن سریع مخاطب به حساب جیمیل خود را دارید، آنگاه می‌توانید با استفاده از روش بالا، این کار را انجام دهید.

اضافه کردن مخاطب به جیمیل به‌صورت دستی

یکی دیگر از روش‌های اضافه کردن مخاطب به جیمیل، وارد کردن دستی اطلاعات شخص موردنظر است. اگر تا به حال از شخص موردنظر خود، ایمیلی را دریافت نکرده‌اید، آنگاه باید از این روش استفاده کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه از راه دور از حساب جیمیل خود خارج شویم؟

در این رابطه باید در مرورگر ویندوز، مک و یا لینوکس خود به وب‌سایت جیمیل بروید. در ادامه باید در داخل حساب جیمیل خود و در گوشه بالا سمت راست، بر روی “Google Apps” کلیک کنید (یک مربع که از 9 نقطه تشکیل شده است).

در منوی “Google Apps” بر روی “Contacts” کلیک کرده تا وب‌سایت Google Contacts در برگه‌ای جدید از مرورگر، برای شما باز شود و بدین ترتیب بتوانید لیست فعلی مخاطبین جیمیل خود را مشاهده کنید.

در وب‌سایت Google Contacts که باز می‌شود و در منوی موجود در سمت چپ، “Create Contact > Create a Contact” را انتخاب کنید.

نکته: اگر می‌خواهید که چندین مخاطب را به‌صورت یکجا اضافه کنید، آنگاه در عوض باید بر روی “Create Contact > Create Multiple Contacts” کلیک کنید.

در ادامه پنجره “Create New Contact” برای شما باز می‌شود. در اینجا باید اطلاعات مخاطبی را که قصد اضافه کردن آن را دارید، وارد کنید. به‌عنوان مثال بر روی فیلد “First Name” کلیک کرده و نام کوچک شخص موردنظر را وارد کنید. بر روی “Email” کلیک کرده و آدرس ایمیل وی را وارد کنید و …

پس از وارد کردن تمامی اطلاعات موردنظر، در پایین سمت راست پنجره “Create New Contact”، بر روی “Save” کلیک کنید.

افزودن مخاطب به جیمیل

در ادامه پیغام “New Contact Created” در پایین صفحه وب‌سایت Google Contacts ظاهر می‌شود. بدین ترتیب می‌توانید از اضافه شدن مخاطب جدید به حساب جیمیل خود، اطمینان حاصل کنید.

افزودن مخاطب به جیمیل در آیفون، آیپد و اندروید

از آنجایی که جیمیل از یک سیستم مخاطبین جهانی استفاده می‌کند، پس می‌توانید حساب جیمیل (گوگل) خود را به آیفون، آیپد و یا گوشی اندروید خود نیز اضافه کرده و سپس با استفاده از اپلیکیشن مخاطبین پیش‌فرض دستگاه خود، مخاطبین جدید را به حساب جیمیل خود اضافه کنید.

همان‌طور که پیش‌تر نیز بدان اشاره کردیم، تنها کافی است که مخاطب خود را بر روی یک دستگاه اضافه کنید. در ادامه از طریق فرایند همگام‌سازی، مخاطب شما بر روی سایر دستگاه‌های دیگر نیز که از همان حساب جیمیل استفاده می‌کنند، ظاهر می‌شود.

شیوه اضافه کردن مخاطب به جیمیل در اندروید

  1. اپلیکیشن “Contacts” را باز کنید.
  2. در پایین سمت راست اپلیکیشن، آیکون “+” را لمس کنید.
  3. اطلاعات موردنیاز را وارد کنید.
  4. با لمس کردن “More fields” می‌توانید به فیلدهای بیشتری جهت وارد کردن اطلاعات دسترسی پیدا کنید.
  5. پس از اتمام کار بر روی “Save” ضربه بزنید.

نحوه افزودن مخاطب به جیمیل در آیفون و آیپد

  1. مرورگر سافاری را بر روی آیفون و یا آیپد خود اجرا کنید.
  2. به نسخه موبایلی Google Contacts بروید.
  3. در پایین سمت راست صفحه بر روی آیکون “+” کلیک کنید.
  4. اطلاعات مرتبط با مخاطب موردنظر را وارد کنید.
  5. پس از اتمام کار، “Save” را لمس کنید.

حذف مخاطب در جیمیل

اگر دیگر به مخاطب خاصی نیاز نداشته و می‌خواهید که وی را حذف کنید، آنگاه می‌توانید این کار را بر روی کامپیوتر و یا دستگاه‌های موبایلی، انجام دهید.در اینجا ما شیوه انجام این کار با استفاده از نسخه تحت وب جیمیل را به شما آموزش می‌دهیم.

در مرورگر ویندوز، مک، کروم‌بوک و یا لینوکس خود، به وب‌سایت “https://contacts.google.com/” بروید.

در وب‌سایت Google Contacts در نوار کناری موجود در سمت چپ، بر روی “Contacts” کلیک کنید.

در صفحه “Contacts” و در بالا بر روی کادر “Search” کلیک کرده و سپس نام مخاطبی که قصد حذف کردن آن را دارید، وارد کنید. همچنین می‌توانید از لیست موجود، مخاطب موردنظر را برگزینید.

در ادامه پنجره‌ای باز شده و جزئیات مخاطب انتخاب شده شما در آن به نمایش درمی‌آید. در بالا سمت راست این پنجره، بر روی علامت سه-نقطه کلیک کرده و سپس از منوی ظاهر شده، “Delete” را انتخاب کنید.

در ادامه پاپ‌-آپ “Delete This Contact” را مشاهده خواهید کرد. بر روی “Delete” کلیک کنید.

در ادامه مخاطب انتخاب شده شما حذف شده و سپس پیغام “Contact Deleted” در پایین صفحه به نمایش درمی‌آید.

نوشته آموزش اضافه کردن مخاطب به جیمیل در کامپیوتر، اندروید و آیفون اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آموزش تشخیص سالم بودن باتری لپ‌تاپ و تعداد دفعات شارژ آن

همان‌طور که احتمالا بدانید، باتری‌های قابل شارژ نیز عمر محدودی دارند. هر چند که باتری لپ‌تاپ شما در حالت خوشبینانه می‌تواند تا چندین سال دوام بیاورد، اما در هر صورت به مرور زمان کارایی آن کاهش خواهد یافت. این قضیه بدین معنا است که یک باتری پس از گذشت دو سال، دیگر همانند گذشته دوام نخواهد آورد. حال اگر قصد پیدا کردن تعداد دفعات شارژ باتری لپ تاپ خود در سیستم‌عامل ویندوز را دارید، آنگاه در ادامه این مطلب می‌توانید با شیوه انجام این کار آشنا شوید.

با پیدا کردن تعداد چرخه‌های شارژ باتری لپ‌تاپ خود می‌توانید بفهمید که چند بار آن را شارژ کرده‌اید. در ادامه به توضیح این اصطلاح و همچنین شیوه پیدا کردن اطلاعات آن در سیستم‌عامل ویندوز می‌پردازیم.

منظور از چرخه باتری چیست؟

منظور از چرخه باتری در واقع یک بار خالی شدن شارژ باتری (از 100 به صفر) است. قرار نیست که چنین چیزی به یکباره رخ دهد. به‌عنوان نمونه اگر شارژ باتری لپ‌تاپ شما از 100 درصد به 50 درصد کاهش یافته و سپس آن را مجددا تا 100 درصد شارژ کنید و سپس باتری را تا 50 درصد مصرف نمایید، آنگاه این به‌عنوان یک چرخه در نظر گرفته خواهد شد.

با این اوصاف منظور از تعداد چرخه‌های یک باتری، تعداد دفعاتی است که شارژ باتری شما، 100 درصد استفاده شده است. هر چه این عدد کمتر باشد، آنگاه باتری شما نیز وضعیت سالم‌تری خواهد داشت و ساعات بیشتری دوام خواهد آورد. خوشبختانه جهت پیدا کردن تعداد دفعات شارژ باتری لپ تاپ در ویندوز، کار دشواری را در پیش ندارید. چنین اطلاعاتی در رابطه با بررسی وضعیت سلامت باتری لپ‌تاپ (چه مال خودتان بوده و چه لپ‌تاپ کس دیگری باشد )، مفید هستند.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه باتری لپ‌تاپ را کالیبره کنیم؟

اینکه یک باتری پس از چند چرخه شارژ، نیاز به تعویض دارد، به مدل باتری بستگی دارد. اکثر باتری‌ها حداقل تا 500 چرخه شارژ، عملکرد خوبی دارند. جهت مقایسه باید بگوییم که چرخه شارژ استاندارد باتری‌ مک‌بوک‌های جدید اپل در حدود 1000 بار است. پس از این تعداد، باتری دستگاه شما بازهم کار خواهد کرد، اما بسیار کمتر دوام خواهد آورد.

نحوه مشاهده تعداد دفعات شارژ باتری لپ تاپ در ویندوز 10

در یک لپ‌تاپ مجهز به ویندوز 10 با استفاده از یک دستور Command Prompt می‌توانید این کار را انجام دهید. جهت باز کردن Command Prompt باید بر روی کلید استارت کلیک-راست کرده (و یا کلیدهای “Win + X” را فشار دهید) و سپس در منوی ظاهر شده، “Command Prompt” و یا “Windows PowerShell” را انتخاب کنید.

پس از ظاهر شدن پنجره Command Prompt، باید دستور زیر را در آن تایپ کنید:

powercfg /batteryreport

سپس باید در اپلیکیشن فایل اکسپلورر به پوشه کاربر (User) خود رفته و فایل “battery-report.html” را پیدا کنید. این مسیر در پنجره Command Prompt نیز مشاهده می‌شود.

C:\Users\[YOUR USERNAME]\battery-report.html

به جای “YOUR USERNAME”، نام کاربری شما نوشته می‌شود.

با دابل-کلیک بر روی فایل موردنظر، می‌بینید که از طریق مرورگر پیش‌فرض شما باز می‌شود. در بالا می‌توانید برخی از اطلاعات پایه همانند نام کامپیوتر و زمان تهیه گزارش را مشاهده کنید. به پایین رفته و بخش “Installed batteries” را پیدا کنید. در اینجا می‌توانید “Design Capacity” و “Full Charge Capacity” را مشاهده کنید.

تعداد دفعات شارژ باتری لپ تاپ در ویندوز

Design Capacity به نهایت شارژ باتری شما در حالت اولیه اشاره کرده و Full Charge Capacity نیز به این اشاره می‌کند که باتری لپ‌تاپ شما در حال حاضر تا چه اندازه شارژ نگه می‌دارد. هر چه این دو عدد به یکدیگر نزدیک‌تر باشند، آنگاه باتری شما نیز سالم‌تر خواهد بود. اما اگر عدد مربوط به “Full Charge Capacity” خیلی کمتر از “Design Capacity” باشد، آنگاه می‌توان گفت که باتری شما وضعیت خوبی ندارد.

“Cycle Count” به شما نشان می‌دهد که باتری شما چند بار چرخه شارژ شدن و سپس خالی شدن شارژ را تجربه کرده است. هر چه این عدد بالاتر باشد، آنگاه توان شارژدهی باتری لپ‌تاپ شما در قیاس با روزهای اول آن، کاهش می‌یابد.

در پایین‌تر از این گزینه نیز می‌توانید اطلاعاتی را در رابطه با استفاده اخیر از باتری خود، مشاهده کنید. این اطلاعات در هنگام رفع مشکلات خاصی می‌توانند به شما کمک کنند.

آیا تعداد دفعات شارژ باتری به شما نشان داده نمی‌شود؟

این احتمال وجود دارد که در گزارش صادر شده باتری، تعداد دفعات شارژ قید نشود. چنین قضیه‌ای را می‌توان در تصویر بالا نیز مشاهده کرد. همان‌طور که می‌بینید، به جای عدد، یک خط-تیره قرار داده شده است. اگر چنین قضیه‌ای نیز برای شما رخ داد، آنگاه پیش از هر چیز باید از آپدیت بودن تمامی درایورهای کامپیوتر خود، اطمینان حاصل کنید. معمولا این مشکل بدین دلیل رخ می‌دهد که ویندوز نمی‌تواند به خوبی با سخت‌افزارهای لپ‌تاپ شما ارتباط برقرار کند. به همین دلیل درایورها از اهمیت بالایی برخوردار هستند.

در اینجا باید توجه خاصی به درایور باتری و همچنین درایور چیپست خود داشته باشید. پس از آپدیت کردن درایورها، کامپیوتر خود را ریبوت کرده و سپس مجددا گزارش باتری را صادر کنید. اگر بازهم مشکلتان حل نشد، آنگاه باید UEFI/BIOS را نیز به‌روزرسانی کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: آیا جدا کردن باتری لپ‌تاپ موجب افزایش طول عمر آن می‌شود؟

اگر بازهم مشکل پابرجا بود، آنگاه باید نرم‌افزار مدیریت کامپیوتر متعلق به تولیدکننده لپ‌تاپ خود را نصب کنید. مثلا در لپ‌تاپ‌های لنوو می‌توانید Lenovo Vantage را نصب کنید. علاوه بر قابلیت‌هایی مفید همانند به‌روزرسانی درایورها، چنین اپلیکیشن‌هایی می‌‎توانند اطلاعات کامپیوتر شما را نیز نمایش دهند. به دنبال بخش‌هایی همانند System Health ،Battery Management ،Hardware Details و یا موارد مشابه بگردید. در اینجا باید بتوانید به اطلاعات باتری دستگاه خود، دسترسی پیدا کنید. اگر خوش‌شانس باشید، آنگاه اطلاعات مربوط به تعداد دفعات شارژ را نیز می‌توانید در اینجا مشاهده کنید.

سخن پایانی

اکنون می‌دانید که چگونه می‌توانید تعداد دفعات شارژ باتری لپ تاپ خود را پیدا کنید. در رابطه با مصرف باتری و کاهش عمر مفید آن نیز نباید ناراحت باشید، زیرا این یک موضوع کاملا عادی است. در بسیاری از موارد، تعویض باتری لپ‌تاپ هزینه قابل توجهی دارد. البته باتری شما پس از طی کردن تعداد دفعات شارژ استاندارد خود، هنوز هم کار می‌کند، فقط مسئله اینجاست که باید آن را به دفعات بیشتری شارژ کنید.

در عین حال توجه به اقداماتی که مصرف باتری را کاهش می‌دهند نیز می‌تواند شما را در کاهش تعداد دفعات شارژ، یاری برساند. از این موارد می‌توان به کاهش روشنایی نمایشگر اشاره کرد. اگر هم باتری لپ‌تاپ شما قابل تعویض نباشد، آنگاه بهتر است که بیشتر مراقب آن باشید.

نوشته آموزش تشخیص سالم بودن باتری لپ‌تاپ و تعداد دفعات شارژ آن اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

راه‌کارهای رفع خطای IP Address Conflict در ویندوز و مک

اگر در سیستم‌عامل ویندوز با ارور “Windows has detected an IP address conflict” و یا “another computer on this network has the same IP address” مواجه شده باشید، آنگاه حتما از خود پرسیده‌اید که معنای این پیغام چیست؟ چنین پیغامی زمانی رخ می‌دهد که دو کامپیوتر متصل به یک شبکه، یک آدرس IP یکسان داشته باشند. در این مطلب قصد داریم که به‌ راه‌کارهای حل مشکل IP address conflict در ویندوز و مک بپردازیم.

IP Address Conflict یا همان تداخل آدرس IP چیست؟

این مشکل زمانی رخ می‌دهد که دو یا چند دستگاه متصل به یک شبکه واحد، آدرس آی‌پی‌های یکسانی داشته باشند. جهت توضیح بهتر این موضوع باید کمی به عقب بازگشته و ببینیم که اصلا آدرس IP چه کاربردی دارد؟ آدرس IP نقشی همانند آدرس خانه شما دارد. در واقع با استفاده از آدرس IP، کامپیوتر شما بر روی یک شبکه شناسایی می‌شود. روتر شما با استفاده از این آدرس، ترافیک اینترنت را به سمت دستگاه درست هدایت می‌کند.

به همین دلیل دو دستگاهی که بر روی یک شبکه واحد قرار دارند، نمی‌توانند آدرس IP یکسانی داشته باشند. اگر چنین چیزی رخ دهد، آنگاه آدرس‌های IP یکسان می‌توانند باعث سردرگمی شبکه شوند. می‌توانید این قضیه را این‌طوری در نظر بگیرید که شخص نامه‌رسان در هنگام تحویل نامه متوجه شود که در یک خیابان، دو خانه با یک آدرس یکسان وجود دارند.

این مطلب را نیز بخوانید: DHCP چیست، چه می‌کند و چگونه از آن استفاده کنیم؟

در نظر داشته باشید که در اینجا ما در رابطه با آدرس آی‌پی‌های خصوصی (Private) صحبت می‌کنیم. این‌ها آدرس IPهایی هستند که بر روی شبکه شما مورد استفاده قرار می‌گیرند. از طریق آدرس IPهای عمومی (Public) نیز مابقی اینترنت می‌تواند دستگاه‌های موجود بر روی شبکه شما را مشاهده کند. البته هنگامی که بحث بر سر حل مشکل IP address conflict باشد، آنگاه ما کاری به آدرس IP عمومی نخواهیم داشت. خب، حال که فهمیدیم که دو کامپیوتر نمی‌توانند یک آدرس IP یکسان داشته باشند، پس چرا چنین خطایی رخ می‌دهد؟

حل مشکل IP address conflict

خطای IP address conflict چگونه رخ می‌دهد؟

در شبکه‌های خانگی مدرن، تداخل‌های آی‌پی به ندرت رخ می‌دهند. این قضیه به دلیل وجود DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) است. روترها از طریق سیستم DHCP، آدرس‌های IP را مدیریت می‌کنند. با استفاده از DHCP، هنگامی‌که یک دستگاه جدید را به شبکه خود متصل می‌کنید، آنگاه روتر شما یکی از آدرس آی‌پی‌های موجود و رزرو نشده را به آن اختصاص می‌دهد. تا مدتی از همین آدرس استفاده می‌شود. پس از انقضای یک آدرس IP در حال استفاده، یک آی‌پی جدید از روتر شما گرفته می‌شود.

اگر روتر شما مشکلی نداشته باشد، آنگاه دو دستگاه مختلف نیز نباید یک آدرس آی‌پی یکسان داشته باشند. روش کار بدین صورت است که روتر شما می‌داند که کدام آدرس‌ها اکنون در حال استفاده بوده و بنابراین آن‌ها را به دستگاهی دیگر اختصاص نمی‌دهد.

در حالت رایج، تداخل‌های آی‌پی زمانی رخ می‌دهند که شما یک IP ثابت را در شبکه خود مورد استفاده قرار دهید. DHCP به‌صورت خودکار آدرس‌های IP را به دستگاه‌های مختلف اختصاص می‌دهد. این در حالی است که آی‌پی ثابت یا همان استاتیک بدین معنا است که خودتان به‌صورت دستی، یک آی‌پی ثابت را به یک دستگاه اختصاص داده و بدین ترتیب آن دستگاه همیشه از آن آدرس استفاده خواهد کرد.

اگر به‌صورت اشتباهی یک آدرس استاتیک را به دو یا چند دستگاه اختصاص دهید، آنگاه با ارور IP address conflict مواجه خواهید شد. همچنین اگر دستگاهی را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که بدون رزرو کردن آدرس در روتر شما، از IP استاتیک استفاده کند، آنگاه بازهم چنین مشکلی برای شما رخ خواهد داد. بدین ترتیب روتر شما آن آدرس را به دستگاهی دیگر نیز اختصاص داده و در نهایت تداخل آی‌پی به وجود می‌آید.

حل مشکل IP address conflict

یکی دیگر از سناریوهای تداخل IP زمانی رخ می‌دهد که دو سرور DHCP را بر روی شبکه خود داشته باشید (البته باید از این کار دوری کنید). به‌عنوان نمونه شاید مودم بی‌سیم شما به‌صورت ترکیبی به مودم و روتر ارائه‌دهنده خدمات اینترنت (ISP) شما متصل شده باشد. اگر هر دو دستگاه سعی کنند که همانند روتر عمل نمایند، آنگاه شاید آدرس IPهای یکسانی را به دستگاه‌های مختلف تخصیص دهند.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه می‌توانیم آدرس آی‌پی (IP) گوشی اندروید و یا آیفون خود را پیدا کنیم؟

این امکان نیز وجود دارد که اگر یکی از دستگاه‌ها در حالت Standby باشد و سپس آنلاین شود، آنگاه باز مشکل تداخل آی‌پی به وجود آید. مثلا شاید لپ‌تاپ خود را به مدت دو هفته بر روی حالت Hibernate رها کرده باشید. در طول این مدت روتر شما می‌تواند آدرس آی‌پی لپ‌تاپ شما را فراخوانی کرده و سپس آن را به دستگاهی دیگر همانند گوشی هوشمند شما اختصاص دهد. پس از روشن کردن لپ‌تاپ، آنگاه شاید کامپیوتر شما این‌طور فکر کند که هنور مالک آدرس IP قدیمی خود بوده و بنابراین در چنین سناریویی این دو دستگاه، دو آی‌پی یکسان داشته و در نهایت با مشکل تداخل IP مواجه خواهید شد.

فرض کنید که لپ‌تاپ خود را به شبکه‌ای دیگر متصل کرده و سپس آن را بر روی حالت Standby قرار داده و به خانه می‌آورید. حال اگر طیف IPهای شبکه شما با آن شبکه دیگر یکسان باشد، آنگاه این احتمال وجود دارد که آی‌پی مورد استفاده لپ‌تاپ شما با یکی از آی‌پی‌های در حال استفاده در شبکه شما یکسان بوده و بنابراین با خطای تداخل آی‌پی مواجه شوید.

راه‌کارهای حل مشکل IP address conflict

اولین راه‌کاری که در این باره باید امتحان کنید، ریستارت کردن کامپیوتر و تجهیزات شبکه است. شاید مشکل شما به دلیل یک خطای ساده بوده و بنابراین ریستارت کردن بتواند آن را برطرف سازد. ریستارت کردن مودم و روتر (البته اگر مودم یکپارچه ندارید) باعث می‌شود که تمامی آدرس‌های IP از طریق DHCP، مجددا تخصیص داده شوند. اگر ریستارت کردن کارساز نبود، آنگاه می‌توان گفت که مشکل کمی عمیق‌تر است. در ادامه باید بفهمید که آیا کامپیوتر شما از یک IP ایستا استفاده می‌کند یا خیر؟

رفع مشکل تداخل آدرس IP در ویندوز 10

در این رابطه باید “Settings” را باز کرده و به “Network & Internet > Status” بروید. بر روی “Change adapter options” کلیک کرده و سپس در پنجره ظاهر شده بر روی نام اتصال شبکه خود، دابل-کلیک کنید. در پنجره ظاهر شده، گزینه‌های مختلفی را در اختیار خواهید داشت.

در پنجره “Status”، بر روی “Properties” کلیک کرده و سپس بر روی “Internet Protocol Version 4” دابل-کلیک کنید. در این منو باید “Obtain an IP address automatically” انتخاب شده باشد. اگر یک آدرس آی‌پی دستی را مشاهده کردید، آنگاه باید گزینه “Obtain an IP address automatically” را برگزیده و سپس بر روی “OK” کلیک کنید. همین گام‌ها را برای “Internet Protocol Version 6” نیز تکرار کنید (در صورت امکان) و ببینید که آیا مشکلتان حل شده است یا خیر؟

همچنین می‌توانید آدرس IP فعلی رایانه خود را رها کرده و سپس یکی دیگر را به آن اختصاص دهید. البته ریستارت کردن نیز همین کار را انجام می‌دهد، اما در هر صورت امتحان کردن این روش نیز ارزشش را دارد. در این رابطه باید بر روی منوی استارت کلیک-راست کرده (و یا کلیدهای “Win + X” را فشار دهید) و سپس “Command Prompt” و یا “Windows PowerShell” را انتخاب کنید. در پنجره باز شده باید دستور زیر را تایپ کرده و کلید “Enter” را فشار دهید تا آدرس آی‌پی فعلی خود را رها کنید:

ipconfig /release

در ادامه باید با استفاده از دستور زیر از روتر خود یک آدرس IP جدید بگیرید:

ipconfig /renew

حل مشکل IP address conflict در مک

در مک می‌توانید گزینه آدرس IP را در زیر “Apple menu > System Preferences > Network” پیدا کنید. در سمت چپ باید نوع اتصال مورد استفاده خود را انتخاب کرده و سپس بر روی “Advanced” کلیک کنید.

در صفحه ظاهر شده، برگه “TCP/IP” را انتخاب کنید. اگر “Configure IPv4” بر روی “Manually” تنظیم شده باشد، آنگاه باید آن را به “Using DHCP” تغییر دهید. همچنین بررسی کنید که “Configure IPv6” نیز بر روی “Automatically” قرار داشته باشد (البته اگر غیرفعال نبود) و سپس بر روی “OK” کلیک کنید.

حل مشکل IP address conflict

در سمت راست این صفحه با کلیک بر روی کلید “Renew DHCP Lease” می‌توانید آدرس IP فعلی خود را نوسازی کنید.

چک کردن روتر

اگر روش‌های بالا برای شما کارساز نبودند، آنگاه باید به پنل مدیریتی روتر خود وارد شده و سپس نگاهی به دستگاه‌های متصل شده بیندازید. شیوه انجام این کار نیز به مدل روتر شما بستگی دارد، بنابراین در اینجا نمی‌توانیم مراحل مشخصی را در اختیار شما قرار دهیم.

در پنل مدیریتی روترها معمولا با رفتن به بخش “Attached Devices ،Connected Devices ،My Network و یا موارد مشابه می‌توانید به لیست دستگاه‌های متصل شده خود، دسترسی پیدا کنید. به دستگاه‌های متصل شده نگاهی انداخته و سپس ببینید که آیا آدرس IP تکراری در بین آن‌ها یافت می‌شود یا خیر؟

حل مشکل IP address conflict

جهت ساده‌تر شدن این موضوع می‌توانید در Command Prompt ویندوز، با استفاده از دستور ipconfig و در Terminal مک نیز با استفاده از دستور ifconfig، آدرس آی‌پی رایانه خود را چک کنید. بدین ترتیب راحت‌تر می‌توانید آدرس IP کپی شده را در لیست دستگاه‌های وصل شده پیدا کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: اگر با اتصال به اینترنت خود مشکل دارید، این مقاله را بخوانید!

اگر دو دستگاه که یک آدرس IP یکسان دارند را پیدا کردید، آنگاه باید تنظیمات مربوط به هرگونه آدرس IP ثابت را حذف کرده و یا اینکه در روتر خود، یکی از آی‌پی‌ها را تغییر دهید تا مشکل برطرف شود. در حالت کلی در موارد خانگی لازم نیست که نگران آدرس IP ثابت باشید. بنابراین بهتر است که اجازه دهید که روتر شما این کار را به‌صورت خودکار انجام دهد. اگر بنا به هر دلیلی به یک IP ثابت نیاز داشتید، آنگاه بهتر است که آن را در روتر خود ثبت و تنظیم کرده تا بدین ترتیب یک IP یکسان به بیش از یک دستگاه اختصاص داده نشود.

به‌روزرسانی نرم‌افزار روتر

اگر روتر شما مشکلی داشته باشد، آنگاه احتمال بروز تداخل IP نیز بالاتر می‌رود و در این رابطه نیز به شما هشداری داده نخواهد شد. اگر پس از راه‌کار بالا بازهم در این زمینه مشکلی داشتید، آنگاه بهتر است که نرم‌افزار روتر خود را آپدیت کنید.

در اینجا نیز شیوه دقیق انجام این کار، به مدل روتر شما بستگی دارد. در هر صورت پس از وارد شدن به پنل مدیریتی روتر خود، باید به دنبال گزینه “Firmware Update” بگردید. این گزینه معمولا در زیر منوی “Advanced” و یا “Tools” قرار دارد.

حل مشکل IP address conflict

در برخی از روترها می‌توانید نسخه نرم‌افزار را از طریق پنل مدیریتی به‌صورت خودکار به‌روزرسانی کنید. در برخی دیگر نیز باید نسخه جدید را از وب‌سایت تولیدکننده دانلود کرده و سپس آن را بر روی روتر خود آپلود کنید. جهت کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید از اینترنت کمک بگیرید.

سخن پایانی

در بالا به راه‌کارهای حل مشکل IP address conflict در ویندوز و مک پرداختیم. در اکثر مواقع چنین مشکلی برای کاربران خانگی به وجود نمی‌آید، مگر اینکه با IP ثابت سروکار داشته باشند. با تنظیم کردن دستگاه‌ها بر روی DHCP می‌توانید از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری کنید.

نوشته راه‌کارهای رفع خطای IP Address Conflict در ویندوز و مک اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

معرفی راه‌کارهای رفع مشکل عدم دریافت ایمیل در جیمیل اندروید، آیفون و ویندوز

جیمیل از آن سرویس‌هایی است که اکثر ما به‌صورت روزانه از آن استفاده کرده و در این بین نیز مشکلی برایمان پیش نمی‌آید. البته کاربرانی نیز وجود دارند که در زمینه دریافت ایمیل‌، با مشکلاتی روبه‌رو هستند. اگر با مشکل عدم دریافت ایمیل در جیمیل مواجه هستید، آنگاه این مطلب می‌تواند برای شما مفید باشد. این خطا می‌تواند در گوشی، کامپیوتر و یا حتی تبلت شما نیز رخ دهد، بنابراین در ادامه این مطلب، راه‌کار متناسب با هرکدام از این دستگاه‌ها را به شما ارائه خواهیم داد.

راه‌کارهای عمومی

پیش از هر چیز بیایید تا ابتدا به رویه‌های عمومی رفع این مشکل بپردازیم.

1. سرورهای گوگل را چک کنید

هر چند که احتمال وقوع این سناریو، بسیار نادر است، اما در هر صورت گاهی اوقات به دلیل کارهای مربوط به نگهداری و یا مشکلات غیرمنتظره، سرورهای این غول اینترنتی با مشکل مواجه می‌شوند. از طریق این آدرس می‌توانید وضعیت فعلی سرویس جیمیل را مشاهده کنید. اگر سرورهای گوگل با مشکلی موقتی مواجه شده باشند، آنگاه به احتمال زیاد نیز جیمیل شما، اختلالاتی را تجربه خواهد کرد. در چنین مواردی اگر منتظر ایمیل خاصی هستید، آنگاه بهتر است که از فرستنده درخواست کنید که ایمیل موردنظر را مجددا به شما ارسال کند.

2. یک ایمیل آزمایشی به خودتان ارسال کنید

یکی دیگر از روش‌های ساده تست جیمیل، ارسال یک ایمیل آزمایشی به خودتان است. این کار را بدین صورت انجام دهید که ابتدا با استفاده از حساب جیمیل خود و سپس با استفاده از یک سرویس ایمیل دیگر همانند یاهو یا Outlook، اقدام به ارسال ایمیل آزمایشی  به خود کنید. اگر بتوانید که ایمیل‌های خودتان را دریافت کنید، آنگاه می‌توان گفت که ایمیل‌های دیگران که آن‌ها را دریافت نکرده‌اید، قضیه‌ای جداگانه دارند.

3. پوشه اسپم را چک کنید

چک کردن پوشه اسپم را فراموش نکنید! گوگل به‌صورت خودکار برخی از ایمیل‌های دریافتی شما را در پوشه اسپم قرار می‌دهد. بنابراین شاید ایمیلی که انتظار دریافت آن را می‌کشید، در همین پوشه قرار داشته باشد. اگر به اپلیکیشن و یا وب‌سایت جیمیل مراجعه کنید، آنگاه می‌توانید از طریق پنل سمت چپ، پوشه “Spam” را انتخاب نمایید. اگر هم آنتی ویروس شما از قابلیت فیلتر کردن ایمیل‌ها برخوردار باشد، آنگاه به احتمال زیاد، ایمیل موردنظر شما یا در اینجا و یا در بخش “Trash” قرار دارد.عدم دریافت ایمیل در جیمیل

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه از راه دور از حساب جیمیل خود خارج شویم؟

4. پوشه Trash را بررسی کنید

شاید واقعا مشکل عدم دریافت ایمیل در جیمیل، برای شما وجود نداشته باشد و ایمیل‌های دریافتی در پوشه “Trash” جیمیل شما قرار داشته باشند. به هر حال گاهی اوقات پیش می‌آید که به صورت ناخواسته، ایمیلی را حذف کرده باشید. همچنین گاهی اوقات نیز آنتی ویروس شما به اشتباه برخی از ایمیل‌ها را به‌عنوان ویروس شناسایی کرده و بنابراین آن‌ها را حذف می‌کند.

5. به بخش All Mail بروید

در پنل سمت چپ، بخشی تحت عنوان “All Mail” وجود دارد که در آن می‌توانید تمامی ایمیل‌های مرتبط با حساب خود را مشاهده کنید. اگر نتوانستید که ایمیل موردنظر خود را در پوشه‌های Trash و یا Spam پیدا کنید، آنگاه شاید بتوانید آن را در بخش All Mail بیابید. همچنین در بخش All Mail می‌‎توانید به ایمیل‌های آرشیو شده خود نیز دسترسی پیدا کنید. همان‌طور که می‌دانید، با سوایپ به سمت راست و یا چپ، ایمیل شما آرشیو می‌شود، بنابراین شاید به‌صورت ناخواسته این کار را انجام داده باشید.

6. اپلیکیشن Gmail را به‌روزرسانی کنید

همیشه بهتر است که اپلیکیشن‌های شما، به‌روز باشند. در اندروید و iOS به ترتیب می‌توانید از طریق فروشگاه‌های پلی استور و اپ استور، این کار را انجام دهید. یک اپلیکیشن Gmail قدیمی می‌تواند در زمینه همگام‌سازی، به مشکلاتی برخورد کرده و در نهایت برخی از ایمیل‌های شما را نمایش ندهد.

سایر راه‌کارها

1. از یک مرورگر دیگر استفاده کنید

اگر با امتحان کردن راه‌کارهای بالا همچنان نتوانستید که ایمیل موردنظر خود را پیدا کنید، آنگاه شاید بد نباشد که از یک مرورگر اینترنت دیگر استفاده کنید. سرویس جیمیل به‌صورت رسمی از مرورگرهای گوگل کروم، فایرفاکس، سافاری و مایکروسافت اج، پشتیبانی می‌کند. بنابراین استفاده از هرکدام از این موارد می‌تواند بهترین نتیجه را به شما تحویل دهد.

در هر کدام از این مرورگرها باید هم کوکی‌ها و هم JavaScript را فعال کرده باشید. اگر از اپلیکیشن Gmail بر روی گوشی خود استفاده می‌کنید، آنگاه این بار باید از طریق یک مرورگر به حساب جیمیل خود، وارد شوید. گاهی اوقات اپلیکیشن Gmail می‌تواند با مشکلات گوناگونی مواجه شود. از جمله رایج‌ترین این مشکلات می‌توان به عدم همگام‌سازی مناسب و دریافت آنی ایمیل‌ها، اشاره کرد.

 

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه تمامی ایمیل‌های موجود در جیمیل خود را سریعا حذف کنیم؟

2. جیمیل را بر روی کامپیوتر خود امتحان کنید

اگر شما از آن دسته از کاربرانی هستید که از طریق گوشی و یا تبلت، از سرویس جیمیل استفاده می‌کنید، آنگاه شاید بد نباشد که این بار این کار را از طریق یک رایانه انجام دهید. این روزها مرورگرهای محبوب، به‌صورت خودکار به‌روزرسانی می‌شوند، بنابراین در کامپیوترها دیگر با مشکلی همانند آپدیت نبودن اپلیکیشن Gmail، مواجه نخواهید شد. همچنین استفاده از نسخه تحت وب جیمیل باعث می‌شود تا کمتر با مواردی همچون باگ‌های شبکه و یا اتصال، مواجه شوید.

3. از حساب جیمیل خود خارج و سپس به آن وارد شوید

هنگامی‌که از حساب جیمیل خود خارج شده و سپس به آن وارد شوید، آنگاه حساب جیمیل شما، خود را با سرورهای گوگل همگام‌سازی می‌کند. بدین ترتیب اگر پیش‌تر ایمیلی به شما نشان داده نشده باشد، آنگاه به احتمال زیاد این بار آن را مشاهده خواهید کرد.

4. فضای ذخیره‌سازی جیمیل خود را بررسی کنید

شاید مشکل عدم دریافت ایمیل در جیمیل شما، ناشی از کمبود فضای ذخیره‌سازی باشد. شوربختانه در سرویس جیمیل، فضای ذخیره‌سازی نامحدود را نمی‌توانید به‌صورت رایگان در اختیار داشته باشید. جیمیل یک حافظه ذخیره‌سازی محدود داشته و زمانی که پر شود، آنگاه دیگر ایمیلی را دریافت نخواهید کرد. با رفتن به حساب Google Drive خود می‌توانید وضعیت حافظه ذخیره‌سازی خود را چک کنید. در سمت راست صفحه می‌توانید فضای ذخیره‌سازی را مشاهده کنید. این مقدار در حالت پیش‌فرض برای کاربران عادی، 15 گیگابایت است. اگر حافظه ذخیره‌سازی شما پر باشد، آنگاه مجبور خواهید شد که فایل‌های موجود در Google Drive خود و یا ایمیل‌های موجود در پوشه Trash را پاک کنید.

عدم دریافت ایمیل در جیمیل

هنگامی‌که در جیمیل، ایمیل‌های خود را به قسمت Trash انتقال می‌دهید، آنگاه گوگل آن‌ها را به‌صورت فوری حذف نمی‌کند. ایمیل‌های منتقل شده به این بخش، پس از گذشت 30 روز حذف می‌شوند. البته همین ایمیل‌ها نیز تا پیش از حذف کامل، فضای ذخیره‌‎سازی شما را اشغال می‌کنند. بنابراین باید آن‌ها را به‌صورت دائمی حذف کنید تا فضای اشغال شده توسط آن‌ها، خالی شود.

5. تنظیمات فیلتر جیمیل خود را بررسی کنید

فیلتر کردن ایمیل‌ها، یک اقدام ضروری است، مخصوصا در این روزها که کاربران انواع و اقسام ایمیل‌های اسپم و تبلیغاتی را دریافت می‌کنند. متأسفانه این احتمال نیز وجود دارد که ایمیلی که منتظر آن هستید، فیلتر شده باشد.

تنظیمات نسخه موبایلی جیمیل، محدود هستند. بنابراین بهتر است که جهت دستکاری تنظیمات حساب جیمیل خود، از یک کامپیوتر استفاده کنید. اگر هم به رایانه دسترسی ندارید، آنگاه می‌توانید از مرورگر گوشی و یا تبلت خود کمک بگیرید. البته نباید تیک زدن گزینه “Show desktop version” را در مرورگر گوشی خود، فراموش کنید.

  1. به حساب جیمیل خود رفته و سپس در گوشه بالا سمت راست بر روی آیکون چرخ‌دنده کلیک کرده تا بتوانید که به بخش تنظیمات، دسترسی پیدا کنید.
  2. به دنبال گزینه “See all settings” گشته و سپس بر روی آن کلیک کنید.
  3. به “Filters and Blocked Addresses” بروید.
  4. در میان آدرس ایمیل‌هایی که مسدود کرده و یا اینکه فیلترهایی را بر روی آن‌ها اعمال کرده‌اید، به جست‌و‌جو بپردازید. در ادامه باید آدرس ایمیلی را که قصد دریافت ایمیل از آن را دارید، از حالت بلاک خارج کرده و یا اینکه فیلترهای اعمال شده بر روی آن را بردارید. اکنون بدون مشکل می‌توانید از آن آدرس‌، ایمیل دریافت کنید.
این مطلب را نیز بخوانید: آموزش تغییر تم جیمیل

6. ویژگی فوروارد کردن ایمیل‌ها را غیرفعال کنید

ویژگی فوروارد کردن ایمیل‌ها برای آن دسته از کاربرانی که در بین آدرس ایمیل‌های گوناگون جابجا می‌شوند، مفید است. از طریق این ویژگی، ایمیل‌هایی که به ایمیل شما ارسال می‌شوند، به حساب ایمیل جدید شما، فوروارد خواهند شد. بدین ترتیب اگر این ویژگی را فعال کرده‌ باشید، آنگاه حساب جیمیل شما، چیز جدیدی را دریافت نخواهد کرد.

  1. به وب‌سایت جیمیل رفته و در گوشه بالا سمت راست بر روی آیکون چرخ‌دنده کلیک کنید تا وارد تنظیمات شوید.
  2. بر روی “See all settings” کلیک کنید.
  3. به برگه “Forwarding and POP/IMAP” بروید.
  4. قابلیت فوروارد کردن را غیرفعال کرده و پیش از رفرش کردن حساب خود، ابتدا تغییرات را ذخیره کنید.

عدم دریافت ایمیل در جیمیل

اگر قابلیت فوروارد کردن برای شما فعال بوده باشد، آنگاه پس از غیرفعال کردن آن، باید از فرستنده بخواهید که مجددا ایمیل را برای شما ارسال کند.

7. آنتی ویروس خود را غیرفعال کنید

این گام فقط برای آن‌هایی کاربرد دارد که در یک اپلیکیشن دسکتاپی از IMAP استفاده می‌کنند. برخی از آنتی ویروس‌ها از قابلیت فیلتر کردن ایمیل‌ها برخوردار هستند. بدین ترتیب ایمیل‌هایی که توسط آنتی ویروس شما، خطرناک قلمداد می‌شوند، توسط این قابلیت، فیلتر خواهند شد. بنابراین بهتر است که این ویژگی را در آنتی ویروس خود غیرفعال کرده و سپس یا جیمیل خود را رفرش کنید و یا اینکه از فرستنده بخواهید که ایمیل موردنظر را مجددا به شما ارسال کند. همچنین از طریق تسک منیجر می‌توانید از اجرای آنتی ویروس به محض بالا آمدن ویندوز، جلوگیری کنید:

  1. با فشار دادن کلیدهای “Ctrl+Shift+Esc”، تسک منیجر را اجرا کنید.
  2. به برگه “Startups” رفته و سپس برنامه آنتی ویروس خود را پیدا کنید.
  3. بر روی اپلیکیشن آنتی ویروس خود کلیک-راست کرده و سپس “Disable”را انتخاب کنید تا دیگر به محض بالا آمدن ویندوز، به‌صورت خودکار اجرا نشود.عدم دریافت ایمیل در جیمیل
  4. کامپیوتر خود را ریستارت کرده و ببینید که آیا مشکلتان برطرف شده است یا خیر؟ همچنین از فرستنده بخواهید که ایمیل را مجددا ارسال کند. اگر هم خواستید که مجددا آنتی ویروس شما از هنگام استارتاپ، فعالیت خود را آغاز کند، آنگاه باید گام‌های بالا را تکرار کرده، اما این بار بر روی “Enable” کلیک کنید.

8. Google Admin Console را چک کنید

بررسی Google Admin Console نیز می‌تواند شما را در رفع مشکل عدم دریافت ایمیل در جیمیل، یاری برساند. این راه‌کار برای کاربرانی مناسب است که یک آدرس ایمیل مخصوص را برای کسب‌و‌کار خود داشته و یا اینکه اشتراک GSuite دارند. اگر آدرس ایمیل شما به مواردی همچون “gmail.com@” ختم نمی‌شود، آنگاه امتحان کردن این روش برای شما، خالی از لطف نخواهد بود.

از ادمین بخواهید که به آدرس “admin.google.com” رفته و آدرس ایمیل شما را پیدا کند. در ادامه ادمین می‌تواند تمامی ایمیل‌هایی را که مربوط به شما هستند (ایمیل‌هایی که بر روی سرورهای گوگل آپلود شده‌اند)، ردیابی کنند، حتی اگر ایمیل موردنظر به حساب شما نرسیده باشد. اگر ایمیل موردنظر شما در سرورهای گوگل نیز پیدا نشود، آنگاه می‌توان گفت که مشکل از فرستنده است.

9. پرس‌و‌جو از سایرین

در بالا سعی کردیم که راه‌کارهای رفع مشکل عدم دریافت ایمیل در جیمیل را در اختیار شما قرار دهیم. اگر بازهم مشکلتان پابرجا است، آنگاه می‌توانید از دوستان خود و متخصصین این زمینه کمک گرفته و یا اینکه مشکل خود را در انجمن‌های آنلاین، مطرح کنید.

نوشته معرفی راه‌کارهای رفع مشکل عدم دریافت ایمیل در جیمیل اندروید، آیفون و ویندوز اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

WUDFHost.exe چیست، چرا زیاد از CPU استفاده می‌کند و راه‌کارهای رفع این مشکل کدامند؟

آیا برایتان پیش آمده که کامپیوترتان کند شود و هنگامی هم که به تسک منیجر بروید، ببینید که چیزی به نام WUDFHost.exe، مقدار زیادی از CPU را به خود اختصاص داده است؟ WUDFHost.exe چیزی است که باعث ناراحتی بسیاری از کاربران شده است، زیرا می‌تواند با مصرف منابع سیستمی، باعث کند شدن رایانه‌ها شود.

اگر شما نیز چنین مشکلی دارید، آنگاه لازم نیست که زیاد نگران باشید. WUDFHost.exe خلاصه شده Windows User-mode Driver Framework Host بوده و در واقع یک فرایند سیستمی قابل اطمینان است. شاید بخواهید که این پردازش را از بین ببرید، اما باید به شما بگوییم که WUDFHost.exe یکی از اجزاهای اصلی سیستم‌عامل ویندوز است. بنابراین بهتر است که به‌جای توقف کامل این فرایند، سعی کنید که استفاده آن از CPU را کاهش دهید. در زیر به راه‌کارهای انجام این کار می‌پردازیم.

1. ببینید که آیا کامپیوتر شما ویروس و بدافزار ندارد؟

WUDFHost.exe واقعی، کاملا امن بوده و مشکلی را برای کامپیوتر شما به وجود نمی‌آورد، اما در عین حال نیز برخی از بدافزارها می‌توانند از ویژگی‌ها و رفتار این فرایند تقلید کرده و بنابراین خود را از دید آنتی ویروس شما، مخفی کنند. اگر محل قرارگیری این فایل، در مکانی به غیر از پوشه “C:\Windows\System32” باشد، آنگاه می‌توان گفت که این فرایند، یک تروجان است.

در این صورت باید با استفاده از آنتی ویروس، کامپیوتر خود را اسکن کنید. بیایید امیدوار باشیم که آنتی ویروس شما، فایل آلوده شده را از بین برده باشد. پس از انجام این کارها، به تسک منیجر بازگشته و ببینید که آیا مصرف CPU به حالت عادی خود بازگشته است یا خیر؟

2. ببینید که آیا درایورهای جدیدتر جهت نصب وجود دارند؟

اگر فرایند WUDFHost.exe را بررسی کرده و دیدید که مشکلی ندارد، آنگاه شاید بد نباشد که ببینید که آیا درایورهای جدیدتری جهت نصب وجود دارند یا خیر؟ به هر حال یکی از دلایل رایج استفاده زیاد WUDFHost.exe از CPU، درایورهای قدیمی و یا مشکل‌دار هستند.

جهت نصب و جایگزین کردن درایورهای جدید، راه‌کارهای گوناگونی وجود دارند. یکی از ساده‌ترین روش‌ها، استفاده از Windows Update است. این راه‌کار یکی از امن‌ترین روش‌ها است، زیرا درایورها از لحاظ اعتبار و سازگاری با کامپیوتر شما، بررسی می‌شوند. همچنین می‌توانید به “Device Manager” رفته، سخت‌افزار موردنظر خود را پیدا کرده، بر روی آن کلیک-راست کنید و سپس “Update driver” را انتخاب نمایید.

WUDFHost.exe

در ادامه یک پنجره به همراه 2 گزینه به شما نمایش داده می‌شود. اگر می‌خواهید که خود ویندوز به دنبال درایورهای جدید بگردد، آنگاه باید گزینه اول یعنی “Search automatically for updated driver software” را انتخاب کنید.

اگر ویندوز نتوانست که درایور را پیدا کند و یا اینکه خودتان پیش‌تر درایور جدید را بر روی کامپیوتر خود دانلود کرده‌اید، آنگاه باید از گزینه دوم یعنی “Browse my computer for driver software” استفاده کنید. فایل موردنظر را پیدا کرده و سپس فرایند نصب را آغاز کنید. پس از اتمام نصب، رایانه را ریبوت کرده و ببینید که آیا مشکلتان برطرف شده است یا خیر؟

این مطلب را نیز بخوانید: کاربرد Svchost.Exe در ویندوز چیست؟

3. ببینید که آیا فایل‌های سیستمی خراب نشده‌اند؟

با استفاده از یک ابزار داخلی به نام System File Checker می‌توانید سالم بودن فایل‌های سیستمی را بررسی کنید. جهت باز کردن این ابزار، Command Prompt را به‌صورت Administrator اجرا کنید. جهت انجام این کار می‌توانید کلیدهای “Win + R” را فشار داده، در پنجره ظاهر شده، “cmd” را تایپ کنید و سپس کلیدهای “Ctrl + Shift + Enter” را فشار دهید. در ادامه باید دستور زیر را وارد کنید:

sfc /scannow

با فشار دادن کلید “Enter”، این ابزار شروع به اسکن فایل‌ها کرده و هر جا که لازم باشد، فایل‌های خراب شده را تعمیر می‌کند. پس از اتمام فرایند، تسک منیجر را باز کرده و ببینید که آیا مصرف پردازنده مرکزی به حالت عادی خود بازگشته است یا خیر؟WUDFHost.exe

4. Intel Wireless Gigabit User Mode Driver را غیرفعال کنید

Intel Wireless Gigabit User Mode Driver یکی دیگر از مقصرهای احتمالی در زمینه مصرف بیش از حد CPU توسط WUDFHost.exe است. راه‌کاری که در این زمینه وجود دارد، به شرح زیر است.

کلیدهای “Win + R” را فشار داده، در پنجره ظاهر شده عبارت “devmgmt.msc” را تایپ کرده و سپس کلید “Enter” را فشار دهید و یا اینکه بر روی “OK” کلیک کنید.

اکنون باید پنجره “Device Manager” در مقابل شما باز شود. در لیست درایورها باید به دنبال “Intel Wireless Gigabit Drivers” گشته و با کلیک بر روی پیکان موجود در کنار آن، این لیست را بسط دهید.

بر روی “Intel Wireless Gigabit User Mode Driver” کلیک-راست کرده و سپس “Disable device” را انتخاب کنید. جهت ادامه دادن بر روی “Yes” کلیک کنید. حال باید به تسک منیجر بازگشته و ببینید که آیا مشکلتان برطرف شده است یا خیر؟

این مطلب را نیز بخوانید: سرویس Antimalware چیست و چرا روی ویندوز شما اجرا می‌شود؟

5. Clean Boot

تداخل نرم‌افزاری نیز می‌تواند باعث مصرف زیاد WUDFHost.exe از پردازنده مرکزی شود. اگر به تازگی یک برنامه جدید را بر روی کامپیوتر خود نصب کرده‌اید و این مشکل به دنبال آن برایتان پیش آمده است، آنگاه باید اپلیکیشن نصب شده را حذف کرده و یا اینکه آن را به‌صورت موقت، غیرفعال کنید و سپس ببینید که آیا مشکل رفع شده است یا خیر؟ اگر هم هیچ نرم‌افزار جدیدی را نصب نکرده‌اید، آنگاه با استفاده از Clean Boot می‌توانید بفهمید که مشکل از جانب کدام برنامه است.

کلیدهای “Win + R” را فشار داده، واژه “msconfig” را تایپ کنید و سپس کلید “Enter” را فشار داده و یا اینکه بر روی “OK” کلیک کنید. در ادامه “System Configuration” برای شما باز می‌شود. سپس باید به برگه “Services” رفته و در ادامه تیک گزینه “Hide all Microsoft services” در پایین را فعال کنید. سپس بر روی “Disable all” کلیک کنید.

در ادامه به برگه “Startup” رفته و بر روی “Open Task Manager” کلیک کنید. تمامی برنامه‌های لیست شده در اینجا را غیرفعال کنید. به پنجره “System Configuration” رفته و بر روی “Apply” و سپس “OK” کلیک کنید. جهت اعمال تغییرات، کامپیوتر خود را ریستارت کنید.

اگر مشکلتان حل شد، آنگاه باید به آزمون و خطا بپردازید. هر بار باید یکی از سرویس‌ها و یا نرم‌افزارها را فعال کرده تا بتوانید مقصر را پیدا کنید. پس از پیدا کردن برنامه مقصر نیز یا باید آن را غیرفعال کرده و یا اینکه آن را به‌صورت کلی حذف کنید.

6. دستگاه‌های قابل حمل را غیرفعال کنید

یک دستگاه قابل حمل وصل شده به کامپیوتر شما، می‌تواند باعث شود که WUDFHost.exe، بیش از حد نرمال از CPU رایانه شما استفاده کند. با غیرفعال کردن دستگاه‌های قابل حمل از طریق Device Manager می‌توانید بفهمید که آیا مشکل به دلیل این دستگاه‌ها بوده است یا خیر؟ همچنین می‌توانید “Device Install Service” را نیز غیرفعال کنید.

WUDFHost.exe

جهت غیرفعال کردن دستگاه‌های قابل حمل، کلیدهای “Win + R” را فشار داده، عبارت “devmgmt.msc” را تایپ کنید و سپس بر روی “OK” کلیک کنید. در لیست ظاهر شده به دنبال “Portable Devices” گشته و سپس بر روی پیکان موجود در کنار آن کلیک کرده تا بسط داده شود. یکی از دستگاه‌ها را انتخاب کرده و سپس بر روی آن کلیک-راست کنید. در منوی ظاهر شده، “Disable device” را انتخاب کرده و سپس جهت ادامه دادن بر روی “Yes” کلیک کنید. در این رابطه نگران نباشید، زیرا این کار آسیبی به دستگاه شما وارد نمی‌کند. پس از اتمام کار، به تسک منیجر بازگردید و ببینید که آیا مصرف CPU به حالت عادی خود بازگشته است یا خیر؟

اگر هم می‌خواهید که از روش دیگری استفاده کنید، آنگاه می‌توانید “Device Install Service” را غیرفعال کنید. جهت انجام این کار، کلیدهای “Win + R” را فشار داده، عبارت “services.msc” را تایپ کنید و سپس کلید “Enter” را فشار داده و یا بر روی “OK” کلیک کنید. پس از ظاهر شدن پنجره “Services”، به دنبال “Device Install Service” بگردید، بر روی آن کلیک-راست کنید و سپس “Properties” را انتخاب نمایید.

در پنجره ظاهر شده، منوی موجود در کنار گزینه “Startup Type” را پیدا کنید. بر روی این منو کلیک کرده و سپس “Disabled” را انتخاب کنید. بر روی “Apply” و سپس “OK” کلیک کنید. ببینید که آیا مشکلتان برطرف شده است یا خیر؟

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه مشکل استفاده بیش از حد از CPU در ویندوز 10 را حل کنیم؟

7. NFC را غیرفعال کنید

اگر کامپیوتر شما به NFC مجهز باشد، آنگاه شاید این موضوع، دلیل به وجود آمدن مشکل شما باشد. به همین دلیل غیرفعال کردن NFC می‌تواند یکی دیگر از راه‌کارهای رفع این مشکل باشد. جهت غیرفعال کردن NFC، به “Settings > Network & Internet” بروید. در پنل سمت چپ، به دنبال “Airplane mode” بگردید. بر روی آن کلیک کنید. در پنل سمت راست می‌توانید کلید روشن/خاموش کردن NFC را مشاهده کنید. در اینجا NFC را غیرفعال کرده و سپس بررسی کنید که آیا مشکلتان برطرف شده است یا خیر؟

سخن پایانی

امیدواریم که راه‌کارهای بالا توانسته باشند که مشکل شما را برطرف کنند. اکثر اوقات در تسک منیجر فرایندهایی را مشاهده می‌کنید که نام آن‌ها، معنی خاصی ندارد. بهتر است که چنین فرایندهایی را در تسک منیجر متوقف نکنید، مگر اینکه مطمئن باشید که انجام این کار، اوضاع را بدتر نمی‌کند.

WUDFHost.exe یکی از چندین فرایند مهم در سیستم‌عامل و به تبع در تسک منیجر بوده که به دلیل اهمیت آن، نباید آن را متوقف کنید. بهتر است که با فرایندهای مهم این‌چنینی آشنا شده تا بدین ترتیب موارد حیاتی برای سیستم‌عامل را به‌صورت ناخواسته متوقف نکنید.

نوشته WUDFHost.exe چیست، چرا زیاد از CPU استفاده می‌کند و راه‌کارهای رفع این مشکل کدامند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

معرفی مهم‌ترین تنظیمات Nvidia Control Panel که باید آن‌ها را تغییر دهید

هر کارت گرافیکی، یکپارچه یا جداگانه، مخصوص بازی یا کار، در هر صورت یک کنترل پنل یا درایور دارد. اپلیکیشن‌های درایور، به کاربر این امکان را می‌دهند که تنظیمات کارت گرافیک خود را دستکاری کند. در این مطلب قصد داریم که بررسی تنظیمات مهم Nvidia Control Panel بپردازیم و به شما بگوییم که باید کدام گزینه‌ها را دستکاری کنید.

در Nvidia Control Panel گزینه‌های گوناگونی وجود داشته و همین موضوع می‌تواند تاحدودی باعث سردرگمی و ترس کاربران شود. البته در عمل کاربران عادی لازم نیست که نگران همه این گزینه‌ها باشند. در زیر به مهم‌ترین این گزینه‌ها، اشاره می‌کنیم.

باز کردن Nvidia Control Panel

معمولا در هنگام نصب درایور کارت گرافیک انویدیای خود، Nvidia Control Panel نیز برای شما نصب می‌شود. البته در برخی از موارد نیز چنین چیزی رخ نمی‌دهد. به‌عنوان مثال، برخی از دسکتاپ و لپ‌تاپ‌های OEM، شاید از شما بخواهند که نسخه فروشگاه مایکروسافت Nvidia Control Panel را مورد استفاده قرار دهید. پیش از شروع، در پنل جست‌و‌جوی منوی استارت، عبارت “Nvidia Control Panel” را جست‌و‌جو کنید.

تنظیمات Nvidia Control Panel

اگر اپلیکیشنی به این نام را مشاهده کردید، آنگاه می‌توان گفت که Nvidia Control Panel را نصب کرده‌اید. در غیر این صورت می‌توانید به فروشگاه مایکروسافت مراجعه کرده و سپس این اپلیکیشن را به‌صورت رایگان دانلود و نصب کنید. در نهایت پس از باز کردن این اپلیکیشن، با صفحه‌ای همانند تصویر زیر، روبه‌رو خواهید شد.

تنظیمات Nvidia Control Panel

ما هم قبول داریم که رابط کاربری این نرم‌افزار، کمی قدیمی شده است. همچنین اگر در هنگام تغییر گزینه‌ها و اعمال تغییرات، تأخیرهایی را تجربه کردید، آنگاه لازم نیست که نگران باشید، زیرا مـتأسفانه این قضیه در Nvidia Control Panel یک چیز عادی است.

این مطلب را نیز بخوانید: Nvidia Resizable BAR چیست و تا چه حد بر اجرای بازی‌ها تأثیر دارد؟

تنظیمات سه بعدی مهم در Nvidia Control Panel

اولین موردی که باید به آن نگاه بیندازید، “3D settings” است. در پنل سمت چپ در زیر “3D Settings” می‌توانید سه گزینه را مشاهده کنید، اما تنها گزینه‌ای که در اینجا لازم دارید، “Manage 3D Settings” است. در ادامه باید با صفحه‌ای مشابه تصویر زیر، روبه‌رو شوید.

در این برگه می‌توانید گزینه‌های زیادی را مشاهده کنید، اما لازم نیست که در این رابطه نگران شوید. اکثر این گزینه‌ها برای اپلیکیشن‌های مدرن، تقریبا بلااستفاده هستند. بنابراین ما نیز فقط به تعدادی از این گزینه‌ها خواهیم پرداخت.

اولین گزینه مفید در این لیست، “Background Application Max Frame Rule” است. اساسا با استفاده از این گزینه می‌توانید حداکثر نرخ فریم را برای یک اپلیکیشن و یا بازی، تعیین کنید. البته این نرخ فریم زمانی اعمال خواهد شد که از پنجره مربوط به بازی خارج شده و بازی کردن را متوقف کنید. مثلا اگر نخواهید که به‌صورت کامل از بازی خارج شوید، اما در عین حال نیز قصد صرفه‌جویی در مصرف انرژی را داشته باشید، آنگاه این گزینه می‌تواند برای شما مفید باشد.

DSR – Factors (واژه DSR خلاصه شده Dynamic Super Resolution یا همان فرا وضوح پویا است) می‌تواند به جای Anti-Aliasing، جهت بهبود کیفیت تصویر، مورد استفاده قرار بگیرد. این قابلیت، بازی شما را در رزولوشنی بالاتر رندر کرده و سپس مقیاس آن را در حد مانیتور شما، کاهش می‌دهد (Downscale).

مثلا می‌توانید یک بازی را با وضوح 4K بر روی مانیتور 1080p خود اجرا کنید. البته باید این را نیز در نظر داشته باشید که تصویر مورد مشاهده شما، 4K کامل نیست، اما در عین حال نیز کیفیت آن کمی از 1080p بالاتر است. شاید در نگاه اول این تنظیمات بلااستفاده به نظر برسد، اما باید گفت که در زمینه از بین بردن ناصافی‌های گرافیکی، این گزینه می‌تواند عملکرد بهتری از Anti-Aliasing داشته باشد. البته باید این را نیز در نظر داشته باشید که افزایش وضوح بازی‌ها، فشار زیادی را به کارت گرافیک شما وارد می‌کند و به تبع این قضیه نیز خود را در کاهش نرخ فریم نشان خواهد داد. بنابراین با احتیاط این گزینه را دستکاری کنید.

Low Latency Mode نیز در رابطه با بازی‌های رقابتی همانند Fortnite، مفید خواهد بود، زیرا در چنین عناوینی می‌خواهید که لگ و تأخیر بازی در حداقل ممکن خود باشد. انویدیا پیشنهاد می‌کند که این گزینه را بر روی “Ultra” قرار دهید، اما در بررسی‌های خود این شرکت نیز می‌بینیم که این گزینه در برخی از بازی‌های رقابتی محبوب، تأثیر زیادی را از خود به جای نمی‌گذارد. البته در برخی از موارد نیز یک میلی‌ثانیه می‌تواند اثرگذار باشد.

Max Frame Rate نیز مشابه اولین گزینه‌ای است که در این مطلب بررسی کردیم، البته با این تفاوت که همیشه فعال خواهد بود. این گزینه می‌تواند در کاهش مصرف انرژی کارآمد باشد و همچنین کاربردهای دیگری نیز دارد. مثلا برخی از بازی‌های قدیمی وجود دارند که بهتر است که بر روی نرخ فریم‌های بالا، اجرا نشوند.

Monitor Technology نیز یکی دیگر از تنظیمات مهم Nvidia Control Panel است. اگر یک مانیتور G-SYNC داشته باشید، آنگاه این گزینه‌ای است که قطعا باید آن را تغییر دهید. اگر این گزینه به‌جای “G-SYNC Compatible”، بر روی “Fixed Refresh” قرار داشته باشد، آنگاه نمی‌توانید که از فناوری ضد پارگی تصویر مانیتور G-SYNC خود، نهایت استفاده را ببرید. برای اکثر کاربران، این گزینه، کاربردی‌ترین گزینه است.

این مطلب را نیز بخوانید: NVIDIA Reflex چیست و چه تأثیری بر شیوه اجرای بازی‌ها دارد؟

تنظیمات نمایشگر در Nvidia Control Panel

اکنون در زیر گزینه “Display”، قصد داریم که به دو برگه “Change resolution” و “Set up G-SYNC” نگاهی بیندازیم.

تنظیمات Nvidia Control Panel

برگه “Change resolution” به شما این امکان را می‌دهد که وضوح را تغییر دهید. همچنین در اینجا می‌توانید نرخ نوسازی (Refresh Rate) را نیز عوض کنید. اما مهم‌تر از این دو گزینه که از طریق تنظیمات خود ویندوز نیز قابل دستکاری هستند، گزینه “Customize” است. در اینجا می‌توانید یک وضوح و یا نرخ نوسازی شخصی‌سازی شده را ایجاد کرده و حتی نرخ نوسازی را بر روی عددی بیش از توانایی مانیتور خود قرار دهید.

جهت انجام این کار، بر روی “Customize” کلیک کرده و سپس “Create Custom Resolution” را انتخاب کنید. در ادامه، گزینه‌های زیر به شما نمایش داده می‌شوند.

اگر بخواهیم واضح بگوییم، افزایش نرخ نوسازی فراتر از توانایی‌های مانیتور، به نوعی اورکلاک است و در صورتی که این قضیه باعث خراب شدن مانیتور شما شود، آنگاه گارانتی آن نیز این قضیه را پوشش نخواهد داد.

البته تغییر وضوح تصویر، مشکلی ندارد. در اصل در اینجا می‌توانید وضوح را افزایش داده و سپس آن را بر روی تمامی بخش‌های کامپیوتر خود، اعمال کنید. بازهم می‌گوییم که در اینجا، رزولوشن فیزیکی مانیتور شما تغییری نخواهد کرد، اما در هر صورت تصاویر کمی بهتر و واضح‌تر به نظر خواهند رسید. برگه نهایی نیز “Set up G-SYNC” بوده و مشابه تصویر زیر است.

در این برگه از طریق چندین روش می‌توانید G-SYNC را شخصی‌سازی کنید. اگر یک مانیتور G-SYNC دارید، آنگاه باید از فعال بودن این گزینه در اینجا و همچنین در “3D Settings”، اطمینان حاصل کنید. گزینه‌های “Enable G-SYNC” و “G-SYNC Compatible” را بررسی کرده و سپس از انتخاب گزینه “Enable for windowed and full screen mode” اطمینان حاصل کنید.

اگر چندین مانیتور دارید، آنگاه در بخش دوم می‌توانید بفهمید که مشغول تغییر تنظیمات کدام مانیتور هستید. در بخش سوم نیز با تیک زدن گزینه ” Enable settings for the selected display model” می‌توانید تمامی تغییرات خود را نهایی کنید.

اگر بیش از یک مانیتور دارید، آنگاه پیشنهاد ما این است که G-SYNC را فقط بر روی مانیتوری فعال کنید که بازی‎‌ها را بر روی آن اجرا می‌کنید. اگر این ویژگی را برای چندین مانیتور فعال کنید، آنگاه شاید مشکلات عجیب‌و‌غریبی همانند سوسو زدن نمایشگر، برای شما به وجود بیایند.

اگر هم مانیتور FreeSync و یا Adaptive Sync دارید، آنگاه بازهم می‌توانید تنظیمات G-SYNC را برای آن فعال کنید. در این رابطه، انویدیا به شما خواهد گفت که نمایشگر شما برای G-SYNC مناسب نیست، اما فناوری پشت G-SYNC با فناوری FreeSync و Adaptive Sync یکسان است. البته قضیه سازگاری با G-SYNC بیشتر به مهر تأیید انویدیا مربوط می‌شود تا عملکرد واقعی این قابلیت در نمایشگر شما.

این مطلب را نیز بخوانید: G-Sync چیست، چه می‌کند و آیا با FreeSync متفاوت است؟

سخن پایانی

در بالا به توضیح مهم‌ترین تنظیمات Nvidia Control Panel پرداختیم. در این اپلیکیشن گزینه‌های مختلفی وجود دارند، اما اگر بخواهیم که واضح بگوییم، آنگاه باید گفت که بسیاری از این گزینه‌ها، کارایی چندانی ندارند. اکثر کاربران، نیازی به سایر گزینه‌ها نداشته و بنابراین فقط توجه به موارد ذکر شده در این مطلب می‌تواند نیازهای آن‌ها را برطرف سازد.

حتی کسانی هم که خوره کامپیوتر هستند، شاید به نیمی از گزینه‌های مربوط به مواردی همچون Anti-Aliasing (البته به غیر از مواردی همانند DSR)، توجهی نشان ندهند. در هر صورت، Nvidia Control Panel گزینه‌های منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهد که فقط در این نرم‌افزار وجود داشته و در جاهای دیگر همانند محیط ویندوز، نمی‌توانید آن‌ها را پیدا کنید. در نهایت نیز لازم به ذکر است که بگوییم، Nvidia Control Panel و Geforce Experience دو اپلیکیشن جداگانه بوده و در حالی که هر دو برای بازی‌بازان مفید هستند، در عین حال، کارایی متفاوتی نیز دارند.

نوشته معرفی مهم‌ترین تنظیمات Nvidia Control Panel که باید آن‌ها را تغییر دهید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آموزش مخفی کردن اپلیکیشن‌ها در ویندوز ۱۰

هنگامی‌که یک نرم‌افزار را در ویندوز 10 خود نصب می‌کنید، آنگاه در Programs and Features موجود در کنترل پنل و همچنین لیست Apps & Features تنظیمات، نشان داده می‌شود. اگر قصد مخفی کردن برنامه در ویندوز 10 را دارید، آنگاه این مطلب می‌تواند برای شما مفید باشد.

در خود ویندوز 10، ابزاری سرراست جهت انجام این کار وجود ندارد، اما در هر صورت 3 راه‌کار جهت نیل به این هدف وجود داشته که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.

چرا باید اپلیکیشن‌های خود را مخفی کنیم؟

هر کسی جهت انجام چنین کاری، دلایل خاص خود را دارد. در زیر به برخی از رایج‌ترین این دلایل، اشاره می‌کنیم:

  • شاید یک برنامه کنترل والدین را بر روی کامپیوتر نصب کرده و نخواهید که فرزندتان از چنین موضوعی باخبر شود. همچنین اگر برنامه را مخفی کنید، آنگاه دیگر امکان حذف آن نیز وجود نخواهد داشت.
  • اگر بخواهید که کامپیوتر خود را در اختیار شخص دیگری قرار داده و همچنین نخواهید که وی از برخی از اپلیکیشن‌ها استفاده کند، آنگاه مخفی کردن آن‌ها، یکی از راه‌کارهای پیش‌روی شما خواهد بود.
  • شاید هم بازی‌هایی را بر روی کامپیوتر محل کار خود نصب کرده و نمی‌خواهید که کارفرمایتان از این موضوع بویی ببرد.

در نهایت فارغ از دلایل شما، روش‌های انجام این کار، یکسان خواهند بود. البته باید بگوییم که این راه‌کارها فقط برای اپلیکیشن‌های دسکتاپی کارساز خواهند بود، نه اپلیکیشن‌های UWP که از طریق Microsoft Store نصب شده‌اند.

مخفی کردن برنامه در کنترل پنل با استفاده از ویرایشگر رجیستری

با استفاده از ویرایشگر رجیستری می‌توانید کارهای زیادی را انجام دهید که یکی از آن‌ها، مخفی کردن اپلیکیشن‌ها در کنترل پنل است. در این روش باید یک مقدار DWORD جدید در رجیستری ویندوز ایجاد کنید. در زیر به شیوه انجام این کار می‌پردازیم.

لازم به ذکر است که بگوییم ایجاد تغییرات نادرست می‌تواند باعث خراب شدن سیستم‌عامل شود، بنابراین بهتر است که پیش از انجام چنین کاری، یک System Restore Point ایجاد کنید. در ادامه باید گام‌های زیر را طی کنید:

  1. کلیدهای “Windows + R” را فشار داده تا پنجره “Run” برای شما باز شود.
  2. در پنجره Run، واژه “regedit” را تایپ کرده و سپس بر روی “OK” کلیک کنید. اگر پنجره “User Account Control” در مقابل شما ظاهر شد، آنگاه باید بر روی “Yes” کلیک کنید.
  3. در ویرایشگر رجیستری، به مسیر زیر بروید:
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Uninstall

اگر هم اپلیکیشن موردنظر شما از نوع 32 بیتی بوده، اما ویندوز شما از نوع 64 بیتی باشد، آنگاه باید در عوض به آدرس زیر بروید:

HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Wow6432Node\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Uninstall

می‌توانید آدرس بالا را در نوار آدرس ویرایشگر رجیستری پیست کرده تا سریع‌تر به مسیر موردنظر بروید. اگر اپلیکیشن موردنظر را در مسیر اول پیدا نکردید، آنگاه باید مسیر دوم را امتحان کنید.

مخفی کردن برنامه در ویندوز 10

4. در کلید “Uninstall”، پوشه برنامه‌ای که قصد مخفی کردن آن را دارید، پیدا کنید. در این مطلب، ما قصد مخفی کردن Google Chrome را داریم. پس باید کلید “Google Chrome” را پیدا و انتخاب کنیم.

5. بر روی پوشه “Google Chrome” کلیک-راست کرده و سپس “New > DWORD (32-bit) Value” را انتخاب کنید.

6. نام مقدار جدید را “SystemComponent” بگذارید.

7. بر روی “SystemComponent” دابل-کلیک کرده، مقدار “1” را در فیلد “Value data” وارد و سپس بر روی “OK” کلیک کنید.

8. ویرایشگر رجیستری را ببندید.

مخفی کردن برنامه در ویندوز 10

اکنون مرورگر گوگل کروم شما مخفی شده است. جهت تأیید می‌توانید کنترل پنل را باز کرده و سپس سعی کنید که این اپلیکیشن را در لیست برنامه‌های نصب شده، پیدا کنید. برای هر اپلیکیشنی که می‌خواهید مخفی کنید، باید این رویه را تکرار کنید. جهت ظاهر شدن مجددا اپلیکیشن باید ویرایشگر رجیستری را باز کرده و سپس مقدار “SystemComponent” موجود در کلید اپلیکیشن موردنظر را حذف کنید. همچنین می‌توانید دسترسی به ویرایشگر رجیستری را نیز مسدود کنید تا سایرین نتوانند تغییرات اعمال شده شما را خنثی کنند.

شاید این روش بتواند که کار شما را راه‌ بیندازد، اما در هر صورت اگر بخواهید که چندین اپلیکیشن را بدین صورت مخفی کنید، آنگاه این فرایند، وقت زیادی را از شما خواهد گرفت. در این صورت بهتر است که از روش‌های دیگر در ادامه این مطلب استفاده کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه اپلیکیشن‌های پیش‌فرض ویندوز 10 را حذف کنیم؟

مخفی کردن تمامی برنامه ها در ویندوز 10 با استفاده از Group Policy Editor

Group Policy Editor یکی از کنسول‌های مدیریتی مایکروسافت (MMC) است و به شما این امکان را می‌دهد که با ایجاد تغییراتی بر روی Group Policy Objectها، رویه‌‌های کاری ویندوز را تغییر دهید. با استفاده از Group Policy Editor می‌توانید تمامی برنامه‌های موجود در لیست حذف ویندوز 10 را مخفی کنید. البته لازم به ذکر است که بگوییم Group Policy Editor فقط در نسخه Pro و بالاتر ویندوز 10 موجود است. البته با استفاده از راه‌کارهایی می‌توانید در ویندوز 10 Home نیز به این ویرایشگر، دسترسی پیدا کنید. پس از فعال کردن این ویژگی، باید گام‌های زیر را طی کنید:

  1. کلیدهای “Windows + R” را فشار داده تا پنجره “Run” برای شما باز شود.
  2. “gpedit.msc” را تایپ کرده و سپس بر روی “OK” کلیک کنید تا “Group Policy Editor” برای شما باز شود.
  3. در ادامه باید به آدرس زیر بروید:
    User Configuration > Administrative Templates > Control Panel > Programs
  4. در پنل سمت راست، بر روی Hide “Programs and Features” page دابل-کلیک کنید.
  5. پس از ظاهر شدن پنجره، “Enabled” را انتخاب کنید.
  6. بر روی “Apply” کلیک کرده و سپس جهت ذخیره کردن تغییرات، بر روی “OK” کلیک کنید.

حال اگر به “Control Panel > Programs and Features” بروید، آنگاه پیغام “Your system administrator has disabled programs and features” را مشاهده کرده و همچنین می‌بینید که تمامی اپلیکیشن‌های نصب شده شما نیز مخفی شده‌اند.

جهت ظاهر شدن مجدد اپلیکیشن‌ها، باید مجددا گام‌های بالا را مجددا طی کرده و سپس “Not Configured” را انتخاب کنید. استفاده از این روش، دو عیب دارد: یکی اینکه تمامی اپلیکیشن‌های نصب شده را مخفی می‌کند و دیگری هم اینکه سایر کاربران با مشاهده پیغام Your system administrator has disabled programs and features، خواهند فهمید که شما اپلیکیشن‌ها را مخفی کرده‌اید. با استفاده از اپلیکیشن‌های شخص ثالثی که جهت مخفی کردن برنامه‌ها در تنظیمات ویندوز و کنترل پنل توسعه داده شده‌اند، می‌توانید بر این نقاط منفی نیز غلبه کنید.

استفاده از اپلیکیشن Hide From Uninstall List

Hide From Uninstall List یک اپلیکیشن رایگان ویندوزی بوده که با استفاده از آن می‌توانید برنامه‌های خود را در بخش Programs and Features و یا Apps ویندوز 10، مخفی کنید.

همچنین با استفاده از این ابزار می‌توانید تمامی اپلیکیشن‌های خود را مخفی کرده و نگران نشان دادن پیغام Your system administrator has disabled programs and features نیز نباشید. در زیر به شیوه استفاده از این اپلیکیشن می‌پردازیم:

  1. از طریق این آدرس، اپلیکیشن Hide From Uninstall List را دانلود کرده و سپس آن را اجرا کنید. این ابزار، یک اپلیکیشن پرتابل (قابل حمل) بوده و بنابراین به نصب نیازی ندارد. چنین رویه‌ای برای اپلیکیشنی که باید سایر نرم‌افزارها را مخفی کند، منطقی است.
  2. بر روی نام اپلیکیشن کلیک-راست کرده و سپس “Hide from the Programs and Features list” را برگزینید.
  3. اگر می‌خواهید که تمامی اپلیکیشن‌ها را مخفی کنید، آنگاه باید بر روی “Edit” کلیک کرده و سپس “Select All” را انتخاب کنید.
  4. بر روی نام هر اپلیکیشنی که خواستید، کلیک-راست کرده و سپس “Hide from the Programs and Features list” را برگزینید.
  5. جهت ظاهر کردن یک برنامه نیز باید بر روی آن کلیک-راست کرده و سپس “Show under the Programs and Features list” را انتخاب کنید.

Hide From Uninstall List یک ابزار عالی جهت مخفی کردن برنامه‌ها، آن‌هم بدون بر جا گذاشتن سرنخ در کنترل پنل است. البته در هر صورت هر کسی که کمی با سیستم‌عامل ویندوز 10 کار کرده باشد، می‌تواند اپلیکیشن‌های نصب شده را در پوشه “C:\Program Files” پیدا کند.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه آیکون اپلیکیشن‌ها و پوشه‌های ویندوز 10 را تغییر دهیم؟

سخن پایانی

خود ویندوز 10 جهت مخفی کردن برنامه ها در کنترل پنل و تنظیمات ویندوز، قابلیتی داخلی را ارائه نمی‌دهد. به هر حال اعمال تغییراتی در ویرایشگر رجیستری و یا Group Policy Editor می‌تواند شما را به هدفتان برساند. اگر هم نمی‌خواهید که با تنظیمات سیستمی کار کنید، آنگاه می‌توانید از اپلیکیشن Hide From Uninstall List استفاده کنید.

نوشته آموزش مخفی کردن اپلیکیشن‌ها در ویندوز 10 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.