روز گذشته کمپانی مایکروسافت از اعمال تغییراتی در فهرست پردازنده‌های موردنیاز برای نصب سیستم‌عامل ویندوز 11 خبر داد. انتشار این خبر مایه خرسندی بود؛ زیرا کمپانی اساسا اعلام کرد که کاربران در صورت عدم دسترسی به پردازنده‌های مورد پشتیبانی کماکان می‌توانند ویندوز 11 را روی کامپیوترهای قدیمی‌تر خود نصب نمایند؛ اگرچه مایکروسافت کارکرد چنین اقدامی را تضمین نمی‌کند.

به بیان صادقانه این خبر یک تحول مثبت به‌نظر می‌رسید؛ اما ظاهرا مشکل دیگری پیش روی کاربران قرار دارد. نکته مهم اینکه عدم پشتیبانی کامپیوتر از ویندوز 11 (به‌دلیل استفاده از CPU ناسازگار یا بهره‌گیری از مشخصه TPM 1.2 در عوض TPM 2.0) بدان معناست که کاربران قادر به دریافت به‌روزرسانی‌های این سیستم‌عامل نخواهند بود.

کاربران در صورت نصب موفقیت‌آمیز ویندوز 11 روی کامپیوتر ساپورت نشده خود کماکان قادر به استفاده از این سیستم‌عامل خواهند بود؛ اما این افراد بایستی دریافت آپدیت‌های جدید از طریق ابزار Windows Updates را به دست فراموشی بسپارند.

اگرچه برخی کاربران به بهانه استفاده از امکانات جدید، عدم امکان دریافت به‌روزرسانی‌ها را احتمالا چندان مهم قلمداد نمی‌کنند؛ اما بایستی به‌خاطر داشت که این آپدیت‌ها بسیاری از باگ‌ها و حفره‌های امنیتی خطرناک را برطرف نموده و از این منظر بسیار حائز اهمیت هستند. بنابراین محرومیت از دریافت آن‌ها به‌معنای عدم مصونیت کاربران در برابر این تهدیدات خواهد بود.

با این اوصاف صدور مجوز نصب ویندوز 11 روی دستگاه‌های پشتیبانی نشده احتمالا به منزله روشی جهت سنجش میزان ارزشمندی ارتقاء کامپیوتر برای استفاده از این سیستم‌عامل تلقی می‌شود. اما به هرحال کاربران در صورت عدم امکان ارتقاء رسمی کامپیوتر خود به ویندوز 11 بایستی توضیحات فوق را مدنظر قرار دهند.

نوشته نصب ویندوز 11 روی کامپیوترهای قدیمی موجب از کار افتادن قابلیت آپدیت آن می‌شود! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

یکی از ویژگی‌های جذاب ویندوز 11، امکان اجرای اپلیکیشن‌های اندرویدی در این سیستم‌عامل است. در این رابطه، مایکروسافت از شرکت اینتل کمک گرفته تا به این ایده، جامه عمل بپوشاند. بدین ترتیب کاربران ویندوز 11 دیگر نیازی به نصب شبیه‌سازهای اندروید و یا گشتن به دنبال جایگزین‌های مبتنی بر وب ندارند. این قابلیت به لطف Intel Bridge Technology میسر شده است. در ادامه قصد داریم که بیشتر به این تکنولوژی بپردازیم.

Intel Bridge Technology چیست؟

Intel Bridge Technology یا همان IBT یکی از جدیدترین فناوری‌های شرکت اینتل بوده و در واقع یکی از قابلیت‌هایی است که با ویندوز 11 یکپارچه می‌شود. Intel Bridge Technology در واقع یک پسا کامپایلر زمان اجرا بوده که به اپلیکیشن‌های موبایلی این امکان را می‌دهد تا به‌راحتی بر روی دستگاه‌های مبتنی بر معماری x86، اجرا شوند.

بدین ترتیب توسعه‌دهندگان نیز دیگر نگران تولید نسخه مخصوص ویندوز نرم‌افزارهای خود، نخواهند بود. مهندسی و دستورات نر‌م‌افزار نیز همان بوده و نیازی به تغییر ندارد. بنابراین تغییری در رابط کاربری و یا کارکرد اپلیکیشن نیز به وجود نخواهد آمد.

آیا IBT یک شبیه‌ساز داخلی اندروید است؟

پیش‌تر اگر کاربری می‌خواست که یک اپلیکیشن اندرویدی را بر روی ویندوز خود اجرا کند، آنگاه باید به سراغ شبیه‌سازهای اندروید همانند Bluestacks می‌رفت. همان‌طور که می‌دانید، این شبیه‌سازها معمولا سرعت کندی داشته و فشار زیادی را نیز به کامپیوتر شما وارد می‌کنند. دلیل این موضوع نیز این است که چنین شبیه‌سازهایی باید هم نرم‌افزار و سخت‌افزار و همچنین سیستم‌عامل را شبیه‌سازی کنند.

بدین ترتیب به‌جای اینکه اپلیکیشن‌های اندرویدی مستقیما از نرم‌افزار و سخت‌افزار کامپیوتر شما استفاده کنند، در اینجا شبیه‌سازها وارد عمل شده و یک دستگاه اندروید مجازی را بر پایه منابع کامپیوتر شما، ایجاد می‌کنند.

خوشبختانه در رابطه با ویندوز 11، مایکروسافت مجبور نیست که وقت خود را صرف ایجاد یک شبیه‌ساز اندرویدی کارآمدتر کند. Intel Bridge Technology باعث می‌شود تا اپلیکیشن‌های اندرویدی چنان بر روی ویندوز 11 اجرا شوند که انگار یک اپلیکیشن دسکتاپی هستند. بدین ترتیب اجرای اپلیکیشن‌هایی همانند تیک‌تاک و اسنپ‌چت، تفاوتی با اجرای اپلیکیشن‌هایی همانند مجموعه آفیس و یا بازی Solitaire ندارد.

این مطلب را نیز بخوانید: همه‌چیز در رابطه با تراشه TPM 2.0 و ارتباط آن با ویندوز 11

شیوه کار Intel Bridge Technology

اگر کمی با برنامه‌نویسی آشنایی داشته باشید، آنگاه می‌دانید که یک کامپایلر، کدهای زبان‌های سطح بالا را به کدهای سطح ماشین (صفر و یک) تبدیل می‌کند. در ادامه کدها به پردازنده دستگاه ارسال شده و در نهایت یک سری از دستورها و عملکردها اجرا می‌شوند.

IBT توانسته که همین رویه را پیاده‌سازی کند. با استفاده از یک پسا کامپایلر، IBT کدهایی را که توسط کامپایلرهای آنی کامپایل شده‌اند، گرفته، آن‌ها را به همراه جدیدترین تغییرات، مجددا کامپایل می‌کند و در نهایت در قالب یک خروجی پایدار، ارائه می‌دهد.

کامپایلرها موضوع جدیدی نیستند. اگر کامپایلری وجود نداشته باشد، آنگاه دستگاه شما نمی‌داند که با کدهایی که توسط انسان‌ها نوشته شده‌اند، چکار کند. این قضیه هم در مورد یک اپلیکیشن ساده اندروید و هم در مورد نرم‌افزارهای پیچیده، صادق است. دلیل اینکه تا پیش از ویندوز 11، سایر نسخه‌های این سیستم‌عامل نمی‌توانستند که اپلیکیشن‌های اندرویدی را اجرا کنند، این است که کامپایلرهای این دو، متفاوت هستند.

دستگاه‌های اندرویدی تمایل دارند تا جهت اجرای طیف گسترده‌ای از اپلیکیشن‌ها، از کامپایلرهای آنی استفاده کنند. از طرفی دیگر، کامپیوترها تمایل دارند که با کدهای پیچیده کار کرده و به همین منوال، از کامپایلرهای دو یا چند گذری استفاده کنند.

توسعه Intel Bridge Technology، دهه‌ها طول کشیده است. هر چند که IBT یک نرم‌افزار است، اما در هر صورت جهت اجرای درست، نیازمند سخت‌افزارهای مناسب نیز هست. Intel Bridge Technology بخشی از استراتژی چند-معماری XPU شرکت اینتل است. این فناوری به دستگاه شما این امکان را می‌دهد که حجم کاری را بر روی بخش‌های مختلف همانند هسته‌های CPU، پردازنده گرافیکی، شتاب‌دهنده‌های هوش مصنوعی و همچنین پردازش پیشرفته تصویر، تقسیم کند.

پردازش داده‌ها به روش قدیمی، فقط باعث ایجاد اخلال در انجام سریع و کارآمد پردازش می‌شود. اینتل نیز جهت رفع این مشکل، پردازش چند-معماری XPU را معرفی کرده است. استراتژی پردازشی XPU، حجم کاری و پردازشی را بر روی سخت‌افزارهای گوناگون دستگاه شما، تقسیم می‌کند و سپس بخش‌ها را در قالب یک رابط برنامه‌نویسی واحد، به یکدیگر وصل می‌کند. می‌توانید این تکنیک را به مدیریت هوشمند یک تیم تشبیه کنید؛ یعنی جایی که در آن هر وظیفه به کارآمدترین شخص موجود در گروه، واگذار می‌شود.

درست است که ترکیب IBT-XPU بر روی اکثر تراشه‌ها کار خواهد کرد، اما در هر صورت دستگاه‌هایی که به پردازنده‌های اینتل مجهز هستند، تجربه بهتری را از این فناوری خواهند داشت.

کاربران ویندوز از کجا باید اپلیکیشن‌های اندرویدی را تهیه کنند؟

اینکه ببینیم اپلیکیشن‌های اندرویدی بر روی کامپیوترها اجرا می‌شوند، رویای بسیاری از خوره‌های کامپیوتر، عاشقان شبکه‌های اجتماعی و حتی بازی‌بازان موبایلی است، اما همه ما می‌دانیم که در هر صورت، اپلیکیشن‌های یک سیستم‌عامل باید از جایی دانلود شوند. سامسونگ دارای Galaxy Store و Google Play Store است. اپل AppStore را داشته و هواوی نیز از AppGallery برخوردار است. حال پرسش اینجاست که کاربران ویندوز 11 در این زمینه باید چکار کنند؟ در این رابطه باید بگوییم که مایکروسافت در این زمینه با آمازون متحد شده و قرار است که کاربران ویندوز 11 از طریق Amazon AppStore بتوانند که به اپلیکیشن‌های اندرویدی، دسترسی پیدا کنند.

در حال حاضر Amazon AppStore در حدود 500000 اپلیکیشن اندرویدی دارد و به احتمال زیاد این عدد در سال‌های آتی، دو برابر خواهد شد. همچنین لازم نیست که نگران کمبود اپلیکیشن در این فروشگاه باشید. در Amazon AppStore، اپلیکیشن‌های پولی و رایگان در دسته‌بندی‌های گوناگونی از آموزشی و خبری گرفته تا بازی و شبکه‌های اجتماعی، وجود دارند. با توجه بیشتر کاربران و توسعه‌دهندگان به این فروشگاه، می‌توانیم انتظار رشد بیشتر آن را نیز داشته باشیم.

این مطلب را نیز بخوانید: سیستم‌‌عامل ویندوز 11 مایکروسافت احتمالا در روز 28 مهر ماه منتشر خواهد شد

آیا امکان نصب فایل‌های APK نیز وجود دارد؟

هر چند که 500000، عدد بالایی است، اما در هر صورت بازهم می‌توان اپلیکیشنی را پیدا کرد که در این فروشگاه موجود نباشد. خوشبختانه یکی از مهندسان مایکروسافت در توییتر تأیید کرده که می‌توانید فایل‌های APK دانلود شده از منابع دیگر را نیز بر روی ویندوز 11 خود، نصب کنید.

این قضیه چیزی فراتر از نصب اپلیکیشن‌های مستقل است. برخی از توسعه‌دهندگان، اپلیکیشن‌‎های خود را فقط بر روی گوگل پلی استور منتشر می‌کنند. همچنین برخی دیگر نیز متعهد به ایجاد اپلیکیشن‌های متن-باز و رایگان بوده و چنین برنامه‌هایی نیز فورا بر روی فروشگاه‌های بزرگ، قرار نمی‌گیرند.

سخن پایانی

ویندوز 11 قرار است که در سال جاری میلادی بر روی دستگاه‌های سازگار، در دسترس قرار بگیرد. در مورد توانایی‌ها و عملکرد سیستم‌عامل جدید مایکروسافت نیز، احساسات مختلفی وجود دارند. برخی از همین حالا، ویژگی‌های جدید این سیستم‌عامل و همکاری اینتل و مایکروسافت را تحسین کرده و برخی دیگر نیز می‌خواهند که پس از عرضه چندین آپدیت، از ویندوز 11 استفاده کنند.

به هر حال، Intel Bridge Technology یک فناوری جدید است. این فناوری چندین سال است که در دست توسعه قرار داشته، اما به احتمال زیاد باید منتظر عرضه چندین به‌روزرسانی باشیم تا این تکنولوژی بتواند خود را به بخشی از تجربه روزانه کاربران، تبدیل کند.

نوشته همه‌چیز درباره Intel Bridge Technology و نحوه اجرای اپلیکیشن‌های اندرویدی در ویندوز 11 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

سیستم‌عامل جدید شرکت مایکروسافت یعنی ویندوز 11 نیازمند یک ویژگی امنیتی به نام TPM 2.0 است. TPM مخفف Trusted Platform Module است. در ادامه قصد داریم که بیشتر در مورد این ویژگی و همچنین ارتباط آن با ویندوز 11 صحبت کنیم.

آیا نسخه TPM کامپیوتر من جهت نصب ویندوز 11 کفایت می‌کند؟ این پرسشی است که این روزها بسیاری از کاربران رایانه‌های شخصی از خود می‌پرسند. پاسخ این پرسش برای اکثر کسانی که کامپیوتر خود را در چند سال اخیر خریداری کرده‌اند، مثبت است. به سایر کاربران نیز نمی‌توان به این آسانی‌ها پاسخ داد.

TPM چیست؟

اگر بخواهیم به‌صورت ساده و خلاصه بگوییم، TPM یک تراشه کوچک بوده که بر روی مادربورد کامپیوتر شما قرار دارد. عملکرد این تراشه شبیه به صفحه‌کلید سیستم امنیتی خانه است شما که در هنگام وارد شدن، با استفاده از آن، سیستم امنیتی را غیرفعال می‌کنید. همچنین اپلیکیشن‌های موبایلی احراز هویت نیز عملکردی مشابه با این تراشه دارند. در چنین سناریوهایی، روشن کردن کامپیوتر مشابه وارد شدن به خانه از طریق درب اصلی است. حال اگر در مدت زمان کوتاهی، رمز امنیتی را وارد نکنید، آنگاه آژیرها به صدا درمی‌آیند.

در هنگام فشار دادن کلید پاور در کامپیوترهای جدید که از رمزنگاری کامل دیسک و TPM استفاده می‌کنند، این تراشه کوچک یک کد منحصربه‌فرد به نام کلید رمزنگاری را فراهم می‌آورد. اگر همه‌چیز به‌خوبی پیش برود، آنگاه رمزنگاری درایو باز شده و کامپیوتر شما نیز کار خود را آغاز می‌کند. حال اگر مشکلی در رابطه با این کلید به وجود آید (مثلا فردی لپ‌تاپ شما را به سرقت برده و قصد دستکاری درایو رمزنگاری شده داخل آن را داشته باشد)، آنگاه کامپیوتر شما بوت نخواهد شد.

البته این تمام کاری نیست که تراشه‌های TPM می‌توانند انجام دهند. در حقیقت بسیاری از اپلیکیشن‌ها و قابلیت‌های دیگر نیز پس از بوت شدن سیستم‌عامل، می‌توانند از TPM استفاده کنند. سرویس‌های ایمیل Thunderbird و Outlook از TPM جهت مدیریت پیام‌های رمزنگاری شده استفاده می‌کنند. مرورگرهایی همانند گوگل کروم و فایرفاکس از TPM در برخی از عملکردهای پیشرفته همانند نگهداری گواهی‌های SSL وب‌سایت‌ها، استفاده می‌کنند. بسیاری از سایر تجهیزات تکنولوژیک نیز همانند چاپگرها و لوزام خانگی متصل شده به هم، از این ویژگی بهره می‌برند.

از آنجایی که تراشه‌های TPM می‌توانند در کنار عملکرد اصلی خود که همان حفاظت از کامپیوتر در هنگام بوت شدن است، کارهای دیگری را نیز انجام دهند، پس طبیعی است که انواع مختلفی از این تراشه نیز وجود داشته باشد. Trusted Computing Group یا همان TCG که وظیفه نگهداری از استانداردهای TPM را برعهده دارد، اذعان کرده که دو نوع اضافی از TPM وجود دارند. TPMها می‌توانند در داخل CPU اصلی گنجانده شده، به صورت فیزیکی به کامپیوتر اضافه شوند و یا اینکه به‌صورت یک کد در یک محیط مجزا، اجرا شوند (میان‌افزار یا همان Firmware). آخری تقریبا به اندازه یک تراشه TPM جداگانه، ایمن است، زیرا از یک محیط قابل اعتماد استفاده می‌کند. این محیط از سایر برنامه‌هایی که از CPU استفاده می‌کنند، مجزا است.

سومین گونه TPM از نوع مجازی است و به‌صورت کامل در حالت نرم‌افزاری اجرا می‌شود. البته گروه TCG جهت استفاده‌های عملی، این حالت را پیشنهاد نمی‌دهد، زیرا می‌تواند در معرض خطر دستکاری و باگ‌های امنیتی موجود در سیستم‌عامل قرار بگیرد. خالی از لطف نیست که بگوییم شرکت اپل نیز از تراشه‌های امنیتی T2 استفاده کرده که در واقع آن‌ها نیز در اصل نوعی از TPM هستند.

این مطلب را نیز بخوانید: مایکروسافت از سیستم‌عامل ویندوز 11 با طراحی و منوی استارت جدید رونمایی کرد

ویندوز 11 و TPM 2.0 چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟

ویندوز 7 و ویندوز 10 هر دو به طرز گسترده‌ای از TPMها پشتیبانی می‌کنند. لپ‌تاپ‌ها و دسکتاپ‌ها در سازمان‌های بزرگی که نیازمندی‌های آی‌تی بالایی دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در بسیاری از موارد، TPMها جایگزین کارت‌های هوشمند کارکنان بخش آی‌تی شده‌اند. دارندگان این کارت‌ها، آن‌ها را در اسلات‌هایی قرار داده و یا اینکه به یک خوانشگر بی‌سیم زده تا بدین ترتیب احتمال دستکاری ناخواسته در سیستم‌های کامپیوتری، به حداقل برسد.

قابلیت‌های امنیتی موجود در سطح سیستم‌عامل نیز از TPM استفاده می‌کنند. اگر تا به حال از ویژگی تشخیص چهره Windows Hello در لپ‌تاپ‌های جدید استفاده کرده باشید، آنگاه باید بگوییم که این قابلیت نیازمند یک تراشه TPM است.

TPMها را می‌توان جایگزین‌هایی برای روش‌های امنیتی قدیمی‌تر در کامپیوترها دانست. از ژوئیه 2016، یکی از ویژگی‌های مورد درخواست مایکروسافت در رابطه با کامپیوترهای دسکتاپ جدید مجهز به ویندوز 10، پشتیبانی از TPM 2.0 بوده است. به همین منوال، ویندوز 11 نیز تنها بر روی کامپیوترهایی اجرا می‌شود که به TPM مجهز هستند. همان‌طور که می‌بینید، از مدت‌ها قبل از ویندوز 11، مایکروسافت نسبت به این قابلیت، حساس بوده است. حال اگر نرم‌افزار PC Health Check را بر روی کامپیوتر خود نصب کنید، آنگاه این اپلیکیشن در واقع فقط بررسی می‌کند که آیا قابلیت TPM 2.0 در رایانه شما فعال است یا خیر؟ (مایکروسافت اعلام کرده که در روزهای آتی این نرم‌افزار را تغییر داده تا بهتر بتواند موارد مربوط به سازگاری را توضیح دهد).

به هر حال مایکروسافت به‌صورتی نه‌چندان علنی و واضح اعلام کرده که ویندوز 11 تحت شرایط خاصی بر روی رایانه‌هایی که از نسخه‌های قدیمی‌تر TPM استفاده می‌کنند نیز قابل نصب خواهد بود. در صفحه مربوط به پشتیبانی ویندوز 11 آمده که TPM 2.0 چیزی بیش از یک نیازمندی عادی بوده و همچنین رایانه‌هایی که از TPM 1.2 برخوردار هستند نیز قادر به اجرای ویندوز 11 خواهند بود. مایکروسافت هشدار داده که در حالت دوم، دستگاه‌ها اعلانی را دریافت کرده که می‌گوید، ارتقای سیستم‌عامل توصیه نمی‌شود.

آیا کامپیوتر من از TPM 2.0 پشتیبانی می‌کند؟

اگر دستگاه شما با سایر نیازمندی‌های ویندوز 11 سازگار باشد، آنگاه به احتمال زیاد، از TPM 2.0 نیز پشتیبانی می‌کند. این استاندارد تاحدودی جدید است. اگر کامپیوتر خود را پس از سال 2016 خریداری کرده باشید، آنگاه به احتمال زیاد از TPM 2.0 برخوردار خواهد بود. در غیر این صورت یا رایانه شما از TPM 1.2 پشتیبانی کرده و یا اینکه اصلا چیزی به نام TPM در آن وجود ندارد!

مایکروسافت سعی دارد تا با مراجعه به ضرب‌الاجل خود در رابطه با به‌کارگیری TPM 2.0، این موقعیت را ساده‌سازی کند. ردموندی‌ها در بخش پرسش و پاسخ ویندوز 11 اعلام کرده‌اند که کامپیوترهایی که کمتر از 4 سال عمر دارند، می‌توانند سیستم‌‌عامل خود را به ویندوز 11 ارتقا دهند. TPMها دارای انواع مختلفی بوده و به همین دلیل در نگاه اول به‌آسانی نمی‌توانید بفهمید که آیا تراشه و یا میان‌افزار TPM 2.0 بر روی کامپیوتر شما فعال شده است یا خیر. در قسمت “Security Processor” ویندوز10، می‌توانید از این موضوع اطلاع پیدا کنید. البته سازنده لپ‌تاپ و یا مادربورد دسکتاپ شما نیز می‌تواند اطلاعاتی را در این باره، در اختیار شما قرار دهد.

اکثر شرکت‌ها در وب‌سایت‌ خود، مطالبی را منتشر کرده که با استفاده از آن‌ها می‌‎توانید بفهمید که کدام محصول از TPM 2.0 پشتیبانی می‌کند. به‌عنوان مثال در وب‌سایت شرکت Dell می‌توانید بفهمید که کدام نسخه از TPM بر روی یک دستگاه مشخص نصب شده است. این شرکت از 3 نوع TPM 2.0 در دستگاه‌های Latitude ،Precision ،OptiPlex و همچنین لپ‌تاپ‌ها و دسکتاپ‌های رده مصرف‌کننده خود، استفاده می‌کند.

این مطلب را نیز بخوانید: اینترنت اکسپلورر از ویندوز 11 حذف شد

آیا می‌توانم یک تراشه TPM 2.0 را به کامپیوتر خودم اضافه کنم؟

اگر یک کامپیوتر دسکتاپی داشته و در زمینه کار کردن با سخت‌افزار و همچنین BIOS سیستم خود، مشکل چندانی ندارید، آنگاه می‌توانید یک تراشه جداگانه TPM 2.0 را به مادربورد رایانه خود اضافه کنید. در بسیاری از مادربوردها، چندین پین در کنار یکدیگر قرار داده شده و کلمه “TPM” در کنار آن‌ها نوشته شده است.

البته این کار به سادگی خرید یک ماژول TPM 2.0 و نصب آن بر روی مادربورد نیست. در واقع این تنها نیمه راه بوده و جهت اینکه ویندوز شما این تراشه را شناسایی کند، باید کارهای مربوط به آن را در BIOS نیز انجام دهید. شیوه انجام این فرایند بسته به مدل مادربورد شما، متفاوت خواهد بود. حتی مایکروسافت نیز اذعان داشته که انجام این فرایند، چندان سرراست نیست. معاون مدیریت محصول در مایکروسافت یعنی استیو دیسپنس (Steve Dispense) می‌گوید که در BIOS مادربوردهای مبتنی بر اینتل، باید گزینه‌ای همانند Platform Trust Technology (PTT) و در مادربوردهای AMD نیز باید گزینه‌ای همانند fTPM را فعال کنید.

حال اگر شما نیز از آن دسته از افرادی هستید که چند سال پیش مبلغی کلان را صرف خرید یک کامپیوتر گیمینگ رده بالا کرده، اما اکنون می‌بینید که مادربورد یا CPU شما از TPM 2.0 پشتیبانی نکرده و یا اینکه نمی‌توانید این تراشه را به رایانه خود اضافه کنید، آنگاه شاید کامپیوتر شما چندان با ویندوز 11 سازگار نباشد، اما هنوز عمر آن به پایان نرسیده است. اگر مادربورد شما به‌صورت سخت‌افزاری از قابلیت‌های TPM پشتیبانی نکند، آنگاه شاید بتوانید به‌صورت نرم‌افزاری و با کمی آزمون و خطا، این قابلیت را به کامپیوتر خود اضافه کنید.

آیا TPM از اجرای لینوکس جلوگیری می‌کند؟

بسیاری از خوره‌های کامپیوتر، دستگاه‌هایی دارند که از TPM پشتیبانی می‌کنند، اما بنا به دلایلی این ویژگی را غیرفعال کرده‌اند. اگر شما نیز از آن دسته از افراد هستید، آنگاه باید بگوییم که ویندوز 11 خبرهای هم بد و هم خوبی را برای شما دارد. خبر خوب این است که هر کاری که این روزها بخواهید انجام دهید، با فعال کردن TPM نیز قابل انجام است. البته استثناهایی نیز وجود دارند که فقط درصد بسیار کمی از کاربران را تحت تأثیر قرار می‌دهند. به‌عنوان مثال TCG لیستی از نیازمندی‌های TPM برای سیستم‌عامل متن-باز لینوکس را تهیه کرده که بدین معنا است که کاربرانی که بخواهند در بین ویندوز 11 و توزیع‌های گوناگون لینوکس جابجا شوند، باید بتوانند که چنین کاری را انجام دهند. میزان پشتیبانی در این زمینه نیز بسته به توزیع لینوکس مورد استفاده شما، متفاوت خواهد بود. همچنین شیوه تعامل و رفتار TPM با محیط‌های دارای بوت دوگانه، هنوز به‌صورت 100 درصد مشخص نشده است.

این مطلب را نیز بخوانید: مایکروسافت از طریق فروشگاه نرم‌افزار آمازون، برنامه‌های اندروید را به ویندوز 11 می آورد

آیا TPM می‌تواند استفاده از برخی از ویژگی‌های ویندوز 11 را محدود کند؟

یکی از مواردی که باید در رابطه با TPM 2.0 در نظر داشته باشید این است که شاید مایکروسافت نیز رویه‌ای همانند اپل را در پیش گرفته و در طی آپدیت‌های آینده ویندوز 11، محدودیت‌های بیشتری را در رابطه با TPM اعمال کند. به‌عنوان مثال، مک‌های مجهز به تراشه T2 نسبت به سایر کامپیوترهای اپلی که از این تراشه برخوردار نیستند، قابلیت‌های بیشتری دارند. از جمله این موارد می‌توان به تشخیص اثرانگشت و همچنین پردازش تعدیل شده سیگنال‌های تصویر اشاره کرد. چنین موقعیتی در رابطه با ویندوز 10 نیز وجود دارد. قابلیت تشخیص چهره Windows Hello از جمله این موارد است.

با استفاده از ویندوز 11 و نسخه‌های جدیدتر TPM در آینده، مایکروسافت می‌تواند تجربه ویندوزی را بخش‌بندی کند. از این موارد می‌توان به افزودن ویژگی‌های جدید نیازمند TPMهای جدید و همچنین انتشار نسخه‌های محدودتر ویندوز همانند ویندوز 10S، اشاره کرد. اکثر کاربران مشکلی با چنین مواردی ندارند، اما در هر صورت در هنگام ارتقا به ویندوز 11، بهتر است که چنین مواردی را نیز در نظر داشته باشید.

نوشته همه‌چیز در رابطه با تراشه TPM 2.0 و ارتباط آن با ویندوز 11 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

کمپانی مایکروسافت طی هفته گذشته از سیستم‌عامل جدید ویندوز 11 رونمایی کرد؛ اما در مراسم معرفی این پلتفرم صرفا اعلام شد که ویندوز 11 در ایام تعطیلات پیش رو منتشر می‌شود. بنابراین برنامه زمانی دقیقی در این رابطه اعلام نشد.

اما بررسی دقیق‌تر تصاویر انگشت‌شمار منتشر شده از ویندوز 11 نشان می‌دهد که سیستم‌عامل آینده مایکروسافت به احتمال فراوان در ماه اکتبر منتشر خواهد شد. تصویر اسکرین‌شات زیر نشان‌دهنده یک پیام Microsoft Teams از استیو باتیچ؛ یکی از اعضای تیم سرفیس به پانوس پانای؛ ریاست واحد ویندوز و دستگاه‌های ویندوزی در شرکت مایکروسافت است. در این پیام از عبارت “نمی‌توانم تا ماه اکتبر منتظر بمانم” استفاده شده است.

همچنین تصویر تبلیغاتی رسمی مایکروسافت در وبسایت ویندوز 11 تاریخ 20 اکتبر (28 مهر ماه) را در Taskbar نمایش می‌دهد.

حتی ظاهرا فروشگاه Walmart نیز به جزئیاتی فراتر از اطلاعات کاربران دست یافته است؛ چرا که این فروشگاه بر روی برخی لپ‌تاپ‌های فروخته شده خود قید کرده که “ارتقاء رایگان به ورژن جدید ویندوز در اکتبر سال 2021 امکا‌ن‌پذیر خواهد بود”. بعلاوه Walmart ادعا کرده که تصمیم‌گیری پیرامون انتشار به‌روزرسانی جدید ویندوز نهایی شده و بر اساس برنامه‌ریزی‌ها انتشار آپدیت ویندوز 11 در اواخر سال 2021 آغاز و در سال 2022 ادامه خواهد یافت.

نوشته سیستم‌‌عامل ویندوز 11 مایکروسافت احتمالا در روز 28 مهر ماه منتشر خواهد شد اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

کمپانی مایکروسافت اخیرا با اعلام خبر پشتیبانی ذاتی سیستم‌عامل ویندوز 11 از اپلیکیشن‌های اندرویدی بسیاری از کاربران در سراسر جهان را شگفت‌زده کرد. این قابلیت به لطف وجود یک محصول نرم‌افزاری با نام Intel Bridge امکان‌پذیر شده است. مشخصه مذکور به لحاظ تئوری احتمالا به کاربران امکان خواهد داد تا شاهد عملکرد یکپارچه اپلیکیشن‌های اندرویدی با سیستم‌عامل ویندوز باشند.

با انتشار این خبر یک پرسش اساسی در افکار عمومی مطرح شد: تحول جدید بر شبیه‌سازهای اندرویدی چه تاثیری خواهد داشت؟ وبسایت AndroidAuthority برای یافتن پاسخ این پرسش با یکی از محبوب‌ترین شرکت‌های تولیدکننده شبیه‌ساز اندروید با نام BlueStacks تماس گرفت و نظر مدیرعامل شرکت در این زمینه را جویا شد.

مدیرعامل BlueStacks ضمن استقبال از این تغییر خواهان تعدیل انتظارات از جانب کاربران شد

روزن شارما؛ مدیرعامل کمپانی BlueStacks با 2 شکل متفاوت به پرسش فوق پاسخ داد. در وهله نخست وی اطمینان داد که کمپانی بابت سازگاری اپلیکیشن‌های اندرویدی با سیستم‌عامل ویندوز خرسند است؛ اگرچه این پدیده به منزله تهدیدی آشکار برای BlueStacks قلمداد می‌شود. وی گفت:

“BlueStacks در زمینه اجرای اپلیکیشن‌های اندرویدی روی کامپیوترهای شخصی پیشتاز بوده است. ما بر این باور هستیم که دستگاه‌ها و سیستم‌عامل‌ها نبایستی برای کاربران و گیمرهای اندرویدی محدودیت‌زا باشند. خبر جدیدا اعلام شده توسط مایکروسافت مبنی بر امکان اجرای برنامه‌های اندرویدی روی ویندوز از وقوع تحولی فوق‌العاده حکایت دارد.”

روزن شارما پس از ارائه این پاسخ به تشریح دلایل ضرورت تعدیل انتظارات از کیفیت اجرای اپلیکیشنهای اندرویدی روی سیستم‌عامل ویندوز پرداخت و نگرش خود در این زمینه را اعلام کرد:

“ما در زمینه بازی‌های موبایلی اندروید از تخصصی ویژه برخوردار بوده و پیرامون مشکلات اساسی این حوزه از مجازی‌سازی گرفته تا تجربه استفاده روزمره نظیر پشتیبانی از صفحه‌کلید و موس درکی عمیق داریم. ما از فناوری کانتینر برنامه رونمایی کردیم. استفاده از این تکنولوژی در پلتفرم اندروید به حل مشکلات فوق کمک شایان توجهی کرده است. پیاده‌سازی این ایده برای شرکت‌های تازه وارد چندان آسان نیست. برای افراد مبتدی، اپلیکیشن‌ها بایستی بر روی چندین گونه مختلف از دستگاه‌های ویندوزی قابل اجرا باشند. این دستگاه‌ها از ورودی لمسی پشتیبانی نکرده و از درایورها و کارت‌های گرافیکی متفاوت در سراسر جهان استفاده می‌کنند. بدین‌ترتیب برنامه‌ای که در ایالات‌متحده کار می‌کند؛ احتمالا در کشور برزیل قابل استفاده نخواهد بود. اجرای این برنامه‌ها روی ویندوز 11 مستلزم انجام اقدامات متعددی از سوی توسعه‌دهندگان خواهد بود. در مقابل BlueStacks با چنین مشکلاتی مواجه نیست. همچنین اکنون این پرسش در ذهن مطرح می‌شود که پشتیبانی مورد اشاره توسط چه شخص یا سازمانی ارائه خواهد شد؟”

در ادامه روزن شارما به نکات جالبی اشاره می‌کند. حتی اگر ویندوز 11 به‌صورت بومی از اپلیکیشن‌های اندرویدی پشتیبانی نماید؛ در این‌صورت توسعه‌دهندگان برنامه ناچارا بایستی کارهای بیش‌تری را روی اپلیکیشن‌های خود انجام دهند. اجرای مطلوب برخی برنامه‌ها روی ویندوز احتمالا منوط به اعمال برخی اصلاحات جزئی خواهد بود؛ در حالی‌که بعضی دیگر احتمالا نیازمند انجام بازبینی‌های اساسی هستند.

عملکرد یکپارچه ماوس و صفحه‌کلید یکی از ویژ‌گی‌های اصلی BlueStacks به‌شمار می‌رود. بدین‌ترتیب کاربران به روش جدیدی جهت انجام بازی‌های اندرویدی دسترسی دارند؛ عناوینی که در وهله نخست برای استفاده روی گجت‌های لمسی طراحی شده‌اند. هنوز مشخص نیست که آیا مایکروسافت نیز قابلیت‌های مشابهی را در اختیار کاربران قرار خواهد داد یا خیر. بعلاوه ضرورت اجرای برخی اقدامات از سوی توسعه‌دهندگان بازی‌ها نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

بی‌تردید در حال حاضر پرسش‌های متعددی پیرامون این حوزه مطرح شده است. خوش‌بختانه ورژن‌های مخصوص توسعه‌دهندگان ویندوز 11 در آینده‌ای نه‌چندان دور منتشر خواهند شد. با انتشار این نسخه‌های ویژه از سیستم‌عامل مایکروسافت احتمالا پاسخ بسیاری از پرسش‌ها و ابهامات روشن خواهد شد.

نوشته مدیرعامل BlueStacks: اجرای برنامه‌های اندرویدی روی ویندوز 11 چندان آسان نخواهد بود! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.