معضل مقاومت در برابر آنتی بیوتیک به سرعت در حال افزایش است. سالی دیویس، رئیس امور سلامت انگلستان، تهدید آن را با خطرات تروریسم در یک دسته قرار می دهد. یکی از موارد استفاده از آنتی بیوتیک، جلوگیری از عفونت در زخم های باز است. اما تمام زخم ها عفونی نشده و به آنتی بیوتیک احتیاج ندارند؛ تشخیص اینکه کدام یک از زخم ها به درمان های آنتی بیوتیکی نیاز دارند، از چالش های بزرگ پزشکان محسوب می شود.
محققان دانشگاه Bath، به سرپرستی دکتر توبی جنکینز،به نوعی پوشیدنی دست یافتند که می تواند عفونی بودن زخم ها را تشخیص داده و از مصرف غیر ضروری آنتی بیوتیک جلوگیری کند. این چسب های پوشیدنی در تماس با جراحت هایی مانند سوختگی که در معرض عفونت هستند، رنگ فلوئورسنت آزاد کرده و به پزشکان برای درمان بهینه کمک می کند. لازم به ذکر است،بعد از درمان زخم اولیه، علائم عفونی آن آشکار می شود.
انگیزه ی اصلی این پروژه ۶ سال پیش، زمانیکه جنکینز و همکارش دکتر آمبر یانگ، (رئیس مرکز تحقیقات سوختگی در بیمارستان کودکان بریستول) از یک کیلینیک سوختگی بازدید می کردند، ایجاد شد. دیدار او از یک کودک که از سوختگی آب جوش رنج می برد، نگرانی او را تشدید کرد. جنکینز می گوید: ” با توجه به اینکه تشخیص سریع عفونت وجود ندارد، ممکن بود زخم های کودک به سرعت عفونی شده و به مرگ منجر شود.”
پزشکان معمولا برای تشخیص زخم های عفونی، نمونه ای از زخم را در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می دهند، که نتایج آن حداکثر تا دو روز مشخص می شود. ممکن است در این مدت زمان، زخم عفونت کرده و در نهایت به مرگ بیمار منجر شود.
برای جلوگیری از چنین خطراتی، به محض ظهور علائمی مانند تب و یا تغییر رنگ محیط اطراف زخم، آنتیبیوتیک تجویز می شود. بنابر تحقیقات به عمل آمده، برای درمان زخم های سوختگی، در ۲۵ درصد موارد از آنتی بیوتیک استفاده می کنند، این در حالیست که تنها ۷ درصد آنها در معرض عفونت قرار دارند. علاوه بر هزینه بر بودن این روش درمانی، استفاده ی غیر ضروری از آنتی بیوتیک مقاومت بدن را در برابر آنها افزایش می دهد. همچنین، باز کردن باند برای بررسی بیشتر، برای کودکان بسیار درناک و غیر قابل تحمل است. علاوه بر این می تواند جای زخم همیشگی روی پوست آنها ایجاد کند.
باکتری ها در زخم های عفونی، به شکل بیوفیلم قرار می گیرند. (مجموعه ای از ارگان های میکروبی که در نقطه ی اتصال سلولها، کنار هم قرار می گیرند.) باند پوششی تولید شده توسط جنکینز در تماس با بیوفیلم ها تغییر رنگ می دهد. این در شرایطی به وجود می آید که سیستم دفاعی بدن توانایی مقابله با مجموعه ی باکتری های روی زخم را نداشته باشد _ آستانه ی استعمار بحرانی (CCT).
جنکینز می گوید: “در این مرحله، شاهد رشد سریع باکتری های روی زخم هستیم. تراکم بیوفیلم ها به سرعت افزایش می یاد.”اندازه گیری دقیق آن کار آسانی نیست. به همین دلیل پزشکان و پرستاران برای احتیاط بیشتر، به تجویز آنتی بیوتیک رو می آورند.
به گفته ی جنکینز، چسب پوششی عفونت را تشخیص داده و در عرض ۱۰ تا ۲۰ دقیقه نقاط فلوئورسنت آن روشن می شود. باکتری ها در این مدت زمان، فرصت حرکت به سوی جریان خون را نداشته و پزشکان به سرعت می توانند درمان را آغاز کنند. این پوشش می تواند باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس (باکتری که منجر به مقاومت باکتریایی MRSA می شود)، سودوموناس (عامل مرگ ۳ کودک در سال ۲۰۱۲) و انتروکوکوس فکالیس (باکتری شکم و روده) را تشخیص دهد.
بعد از ترخیص بیماران، همیشه نگرانی بروز علائم عفونت وجود دارد. بنابراین پزشکان توصیه می کنند که هر چند ساعت یکبار، دمای بدن بیمار سنجیده شود. اما این به تنهایی کافی نیست، به همین دلیل این چسب پوششی نوعی ضمانت برای تشخیص بیماری محسوب می شود.
در حال حاضر، نمونه ی اولیه آن در حال آزمایش است و احتمالا تا سه سال آینده ادامه خواهد داشت. امیدواریم این محصول تا سال ۲۰۲۰ به تولید عمده برسد. نسخه های اولیه نوع عفونت را تشخیص نمی دهند، اما هدف نسخه های پیشرفته تر این است که بتواند با رنگ های متفاوت، انواع عفونت را تشخیص دهد.

تهدید مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها

هشدارهایی که در مورد خطرات مقاومت آنتی بیوتیکی داده می شود، بسیار جدی است. به اعتقاد سالی دیویس، اگر مخاطرات به ممنوعیت استفاده از آنتی بیوتیک منجر نشود، سیستم های سلامتی افراد به شرایط بحرانی اوایل قرن نوزدهم می رسد.
تحقیقات نشان می دهند که اگر اثرات منفی آنتی بیوتیک متوقف نشود، جراحی های معمولی و شیمی درمانی هم بی تاثیر خواهند بود.
مطالعات نشان می دهند، اگر تاثیر داروهای درمانی ۳۰ درصد کاهش یابد، می تواند ۱۲۰۰۰۰ عفونت جدید ایجاد کند. علاوه بر آن، اثرات جانبی بیماری های عفونی می توانند ۶۳۰۰ بیماری مرگ آور جدید را به وجود آورد.
این مطالعات در ژورنال Lancet Infection Diseases به چاپ رسیده است.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: techinsider

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته تشخیص زخم های عفونی با باند های فلوئورسنت اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

دانشمندان بریتانیایی نشان دادند که چگونه از بین رفتن تنها یک گرم چربی از پانکراس به کاعش علائم دیابت نوع دو کمک می کند. تقریبا تمام افراد می دانند که کاهش وزن برای مدیریت درمان دیابت نوع دو مفید است. طی یک روند تصاعدی،  بدن توانایی تولید انسولین کافی را از دست می دهد و یا نسبت به آن واکنش خاصی نشان نمی دهد. اما برای اولین بار است که دانشمندان محل مناسب کاهش چربی را برای کنترل این بیماری معین کرده اند.

در این مطالعات از ۱۸ شرکت کننده ی چاق و مبتلا به دیابت نوع دو، در دو زمان متفاوت، یعنی قبل و بعد از جراحی جانبی شکمی، دعوت به همکاری شد.با استفاده از اسکن های فوق حساس MRI مشخص شد که پانکراس افراد دیابتی، حتی در مقایسه با افراد چاق و غیر دیابتی، مقادیر غیرعادی از چربی را ذخیره کرده است. ( پانکراس عضوی از بدن است که وظیفه ی تولید انسولین را به عهده دارد). به کمک جراحی چربی اضافه ی موجود در پانکراس از بین رفت، نتایج نشان داد که سطح انسولین به حالت طبیعی بازگشت و آنها توانستند استفاده از دارو را قطع کنند.

نتایج نشان می دهد که چربی اضافه در پانکراس مختص به دیابت نوع دو می باشد؛ و به نوعی آزاد شدن مقدار مناسب انسولین را متوقف می کند.

دانشگاه نیوکاسل در بیانیه ی مطبوعاتی توضیح داد: “زمانیکه چربی اضافه برداشته شد، ترشح انسولین به مقدار طبیعی بازگشت. به بیان دیگر، آنها به طور کل از شر دیابت خلاص شدند.”

این کشف بسیار بزرگی ست، اما متاسفانه این امربا کاهش وزن کلی بدن شکل نمی گیرد. روی تیلور، محقق ارشد این مطالعات گفت: “اگر از ما بپرسید چه مقدار وزن کم کنید تا دیابت شما کاملا درمان شود؛ پاسخ تنها یک گرم خواهد بود. اما همین یک گرم باید از پانکراس حذف شود.در حال حاضر تنها راه دست یافتن به درمان دیابت، محدود کردن کالری از راه های مختلف مانند رژیم های غذایی و یا عمل جراحی ست.”

جالب است بدانیم، در مقایسه ی  نتایج افراد دیابتی با ۹ نفر از افرادی که به این بیماری دچار نیستند، اما جراحی جانبی شکمی انجام داده اند؛مشخص شد بعد از جراحی تمامی شرکت کنندگان به یک مقدار مساوی کاهش وزن داشته اند. (یعنی نزدیک به ۱۳ درصد از وزن اصلی خودشان) اما این کاهش وزن یکسان در نقاط مشابه بدن افراد شکل نگرفت.  در افراد غیر دیابتی که هیچ وقت با مشکل افزایش چربی در پانکراس مواجه نبوده اند، حجم چربی موجود در این عضو ثابت ماند. اما شرکت کنندگان دیابتی، به طور میانگین ۱.۲ درصد چربی از پانکراس خود از دست داده اند و همین امر سلامتی را به آنها بازگرداند.

به دنبال این جراحی افراد دیابتی مصرف دارو را قطع کردند و در کمال تعجب مقدار انسولین تولیدی در آنها به مقدار طبیعی بازگشت.

تیلور می گوید: “کاهش وزن در افرادی که با مشکل دیابت نوع دو مواجه هستند، فرصت خارج شدن چربی اضافه  از پانکراس را فراهم می کند؛ و در نهایت عملکرد آن سالم خواهد بود.”

جامعه ی آماری این مطالعات کوچک بود. بنابراین انجام مطالعات مشابه در یک جامعه ی آماری بزرگتر و تحقیقات گسترده تر الزامی ست. به علاوه برای تعیین ماندگاری این روش درمانی، افرادی که در این آزمایشات شرکت داشته و درمان شده اند باید تحت نظارت قرار یگیرند.

در هر حال نتایج بسیار امید بخش است و بینش مهمی از درمان دیابت نوع دو در اختیار دانشمندان قرار می دهد. متاسفانه این بیماری ۹ درصد از جمعیت افراد جهان را مبتلا کرده است.

تیلور اضافه کرد: “کاهش چربی پانکراس تنها منوط به کم شدن چربی از طریق کاهش وزن نیست. این اتفاقی نیست که برای تمام افراد دیابتی و غیر دیابتی رخ دهد بلکه تنها مخصوص دیابت نوع دو می باشد. نکته ی جالب در اینجاست که بدون در نظر داشتن وزن فعلی و روش های کاهش وزن، فاکتور اساسی برای درمان بیماری دیابت نوع دو، کم شدن یک گرم از چربی پانکراس است”

این تحقیقات در ژورنال درمان دیابت “diabetes Care”  به چاپ رسیده است

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: sciencealert

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته درمان دیابت نوع دو با کم شدن یک گرم چربی از پانکراس امکان پذیر است اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

محققانی از دانشگاه اومئو در سوئد در تلاش برای یافتن یک روش دقیق و آسان برای تشخیص سرطان و تشخیص محل آن بدون نیاز به نمونه برداری از بافت سلولی تهاجمی، یک آزمایش خون جدید را توسعه داده اند که تنها با پلاکت های خون موجود در یک قطره از خون می توانند، سرطان را تشخیص دهند. با مشاهده ی نتایج مشخص شده است که این متد دارای دقت شناسایی ۹۶ درصدی می باشد.

ما قبلا هم شاهد تحقیقات زیادی در این زمینه بوده ایم که از جمله می توان به تحقیقات دانشگاه برادفورد اشاره کرد که با استفاده از تحلیل UVA در DNA، وجود سرطان را تشخیص می دهند. با این وجود، محققان اومئو یک رویکرد نسبتا متفاوتی را پیش گرفتند. تحقیقات آنها بر روی این اصل متمرکز بوده است که چگونه تومورها، پروفایل های RNA پلاکت را پرورش می دهند و اثری از سرطان را در خون به جای می گذارند.

محققان امیدوارند که با دنبال کردن پلاکت های خونی که توسط تومور پرورش یافته اند، نه تنها وجود سرطان را به دقت شناسایی کنند بلکه محل آن در بدن را هم به دقت تشخیص دهند.

این تجزیه و تحلیل هایی که صورت گرفته است بر روی نمونه خون گرفته شده از ۲۸۳ بیمار که به نوعی مشکوک به سرطان بوده اند، انجام شده است و در ۹۶ درصد از این موارد به خوبی وجود سرطان تشخیص داده شده و همچنین منشاء تومور هم با دقتی ۷۱ درصدی شناسایی شده است. این نتایج همچنین تفاوت مولکولی موجود در سرطان را هم نشان داده است که پزشکان به کمک این نتایج می توانند بهترین روش درمان برای هر بیمار را هم انتخاب کنند و به کار گیرند.

نیلسون، یکی از نویسندگان این مقاله می گوید: یکی از قدم های اولیه ی بسیار ضروری، تشخیص سرطان می باشد. در این مطالعه ای که ما انجام داده ایم بر روی این قضیه متمرکز بوده ایم که چگونه می توان یک متد جدید که مبنی بر خون می باشد را برای تشخیص سرطان به کار برد تا به طور مثال در آینده ای نزدیک نیاز به ارائه ی یک نمونه از بافت سلولی تهاجمی برای تشخیص سرطان ریه، امری غیر ضروری باشد. در این مطالعه تقریبا همه نوع سرطانی تشخیص داده شده و ثابت شده که این بیوپسی های مبتنی بر خون دارای پتانسیل بسیار زیادی در تشخیص زودهنگام سرطان می باشند.

به طور کلی این نتایج نشان می دهد که تجزیه و تحلیل پلاکت ها، یک روش قدرتمند برای شناسایی سرطان در سراسر بدن می باشد.

یافته های این پژوهش در مجله ی Cancer Cell منتشر شده است.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: umu

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته محققان موفق شدند با استفاده از آزمایش خون RNA به تشخیص زودهنگام سرطان دست یابند اولین بار در عصر تکنولوژی - Techera پدیدار شد.

با استفاده از ناهمگنی ژنتیکی در اوتیسم و دیگر اختلالات عصبی تکاملی می تواند منجر به بهبود عملکرد در زمینه ی درمان شود.

تحقیقات ژنتیکی نشان می دهد که صدها ژن عوامل ایجاد خطر برای اختلات عصبی تکامل یافته مانند اوتیسم هستند.این ناهمگونی نشان می دهد که هم چالش ها و هم موقعیت های مختلف زمانی که فرصت آن فرا برسد، بر روی این گونه بیماری ها موثر خواهد بود. نسل بعدی مطالعات، بیشتر بر روی علائم رفتاری اساسی در مدارهای عصبی، انواع سلول ها در این مدارها و مسیر سیگنال هایی که اتصال ژن که به صورت بالقوه عامل بیماری است، متمرکز شده است.
در شماره جدید مجله علمی Mriganka Sur ، پروفسور موسسه Picower در بخش یادگیری و حافظه دپارتمان علوم شناسایی مغز و مصطفی ساهین (Mustafa Sahin) از بیمارستان کودکان بوستون توضیح می دهند که چرا اعمال نفوذ ناهمگنی در اختلال طیف بیماری اوتیسم (ASD) مشاهده شده است و همچنین دانشمندان توانمند برای توسعه درمان های دقیق و موفقیت آمیز برای این بیماری، چه راهکارهایی را پیشنهاد داده اند.
پذیرش تنوع در راستای پرورش دقت
Sur به نقل از استاد علوم اعصاب و مدیر مرکز سیمونز در بخش مغز اجتماعی می گوید: “ناهمگنی یک مانع بزرگ در تحقیقات ASD است” .
در ادامه می نویسد: ” اما دانشمندان شروع به استفاده از طیف گسترده ای از علائم رفتاری و درجه اختلال که یکی از ویژگی های این اختلال می باشد، نموده اند”
محققان در حال گسترش تحقیقات خود فراتر از ” اوتیسم خالص” (بدون ناتوانی ذهنی) برای بررسی اختلالات ژنتیکی مرتبط مانند X شکننده و سندرم رت (Rett syndrome) هستند. آنها همچنین به دنبال تشخیص ژنوم فردی و تعاملات محیط زیست در افراد مبتلا به اوتیسم می باشند. این تلاش ها موجب شده تا انتظار رود که درک درستی از علائم خاص ASD را به همراه داشته باشد، که به نوبه خود در پیشرفت درمان موثرتر تاثیرگذار خواهد بود.
ASD یک اختلال پیچیده است. با توجه به وجود انواع مختلف از ژن های محرک اوتیسم، یافتن یک الگوی واحد برای درمان، کاری غیر ممکن است.از طرف دیگر ، اینکه انتظار مداخلاتی خاص برای هر علت ژنتیکی را داشته باشیم غیر واقعی است. تمرکز بر روی چند تن از مسیرهای مولکولی و مدارهایی که می توانند توسط تعداد محدودی از مکانیسم های پایه درمان شوند و تلاش های کنونی، نشان می دهد که تمرکز بر روی جهش های تک ژنی موجب شیوع علائم ASD می شود.
طراحی آزمایش های بالینی موفق:
Sur و Sahin بر روی موانع موجود در طرح های تحقیقاتی بحث کردند و پیشنهاد دادند برای آزمایش های بالینی در آینده ، ارائه دارویی با دقت انجام گیرد.
چالش ها شامل انتخاب گروه مناسبی از بیماران، تعریف مدت زمان بهینه برای آزمایش،تضمین اینکه دارو به اهدافش برسد و بهینه سازی مدل های حیوانی برای اطمینان از ارتباط مستقیم نتایج بر روی انسان بوده است.
با توجه به گفته های نویسندگان مقاله، نشانگرهای زیستی مترجم می تواند در هر دو مدل موش و افراد انسانی که قدرتمند هستند، استفاده شود.
یکی از ویژگی های مهم طراحی دقیق کارآزمایی بالینی است. این نشانگرهای زیستی می تواند به احتمال زیاد پاسخگوی افراد زیادی به منظور تعامل هدف و تشخیص نشانه های اولیه باشد. یک پنل از نشانگرهای زیستی که مشخصات منحصر به فردی از یک بیمار فراهم می کند به دانشمندان این اجازه را خواهد داد که مدارهای ASD مرتبط با آن را مورد تحقیق قرار دهند که می تواند در تشخیص زودرس بیماری و ارزیابی phonotype و شدت آن کمک کند. پنجره سن حیاتی برای درمان اوتیسم هنوز ناشناخته مانده است اما شکی نیست که نشانگرهای زیستی برای حصول اطمینان از اثر، مهم خواهند بود.
Sur و Sahin دو پیشنهاد اضافی برای آزمایشهای بالینی را پیشنهاد دادند.آنها توصیه می کنند با استفاده از فن آوری های موجود ، اثر داروهای آزمون در نورون بیمار قبل از اداره مستقیم درمان دارویی را مشاهده کرد.آنها همچنین به محققان هشدار دادند که کاوش ژن درمانی به دقت زیاد در تنظیم سطح دوز بسیار دارای اهمیت است و در غیر این صورت می تواند اثرات مضر داشته باشد.آنها پیش بینی کرده اند ، کسانی که آزمایشات را بر اساس درک مکانیکی اوتیسم در یک گروه به خوبی تعریف شده از افراد با هدف و نشانگرهای زیستی حمایت شده انجام می دهند به احتمال زیاد به موفقیت نزدیکترند.
عواقب درمان و چالش های همراه آن:
امروزه، دو دارو از طرف سازمان FDA (غذا و دارو ایالات متحده) برای درمان اوتیسم استفاده می شوند که هردوی آنها با هدف تسکین تحریک پذیری نسبت به فعل و انفعالات هسته ای ناشی از این اختلال است.از آنجاییکه شرایط تک ژنی شامل اهداف بالقوه متعدد و ترکیبی به جای دارو درمانی به احتمال زیاد موثرتر خواهد بود.همچنین ، درحالیکه دارو درمانی ممکن است موجب ایجاد اختلالات عصبی عادی شود و عملکرد آن بستگی به مدارهای پیچیده و تعامل فرد با محیط زیست پیرامون خود دارد.بنابراین، یک دارو درمانی ممکن است باعث اصلاح اختلال سیناپسی شود و حتی به میزان یادگیری سرعت ببخشد اما در نتیجه تغییراتی در رفتار مشاهده نشود.
ترکیبی از مداخلات رفتاری و دارویی شامل روش های درمانی امیدوارکننده ای است.
با این حال حتی اگر دانشمندان علم اعصاب درک خود را از اوتیسم افزایش دهند و با وجود موفقیت های پیاپی همچنان موانعی بر سر راهشان باقی خواهد ماند.تجزیه و تحلیل مقایسه علل ژنتیکی مختلف ASD برای تعیین اینکه آیا یک روش درمانی بر روی دیگری موثر است یا نه مورد نیاز خواهد بود.
همزمان،راهی برای دسته بندی بیماران بر اساس ژنتیک، بیوشیمی یا اختلالات مداری وجود ندارد و هیچ ابزار تحلیلی برای اینکه ثابت کند آیا کسی با ASD از یک نوع روش درمانی موثر بهبود می یابد موجود نیست.
با این حال، با توجه به اینکه سالانه از هر ۶۸ کودک ۱ کودک مبتلا به اوتیسم می شود،معادل ۳۵ میلیارد دلار آمریکا صرف مراکز کنترل درمانی و تحقیقات دانشمندان برای غلبه بر موانع این بیماری و رساندن دارو دقیق برای ASD و اختلالات عصبی مرتبط می شود، و این کشور نسبت به پرداخت این هزینه متعهد است.
امیدواریم در صورت پیدا کردن داروی مناسب برای درمان اوتیسم و با وجود کودکان مبتلا به این بیماری در داخل کشور، شاهد بهبود این بیماران باشیم.

.

منبع: MIT

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته آیا درمان اوتیسم و دیگر اختلالات عصبی امکان پذیر است اولین بار در عصر تکنولوژی - Techera پدیدار شد.