همه‌گیری ویروس کرونا چاقی را بار دیگر در کانون توجهات قرار داده و نشان داده است که چاقی بیماری نیست که فقط در درازمدت به بدن آسیب برساند بلکه بیماری است که می‌تواند اثرات به شدت ویرانگری به همراه داشته باشد.

مطالعات جدید اکنون گمان پزشکان درباره اینکه ویروس کرونا باعث افزایش چاقی (بیماری که سیستم فعلی مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده قادر به کنترل آن نیست) شده است، را تأیید می‌کند.

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها در جدیدترین اخبار، گزارش کرده است که 73 درصد پرستارانی که به علت ویروس کرونا در بیمارستان بستری شده‌اند، از چاقی رنج می‌بردند. علاوه بر این، یکی از مطالعات اخیر نشان داده است که چاقی می‌تواند در اثر بخشی واکسن ویروس کرونا تداخل ایجاد کند.

من متخصص چاقی و پزشک بالینی هستم که در حوزه بیماری چاقی در مراقبت‌های اولیه در سیستم بهداشت دانشگاه ویرجینیا فعالیت می‌کنم. در گذشته، اغلب به بیمارانم هشدار می‌دادم که چاقی می‌تواند سال‌ها از زندگی آن‌ها بکاهد. اکنون، بیش از هر زمان دیگری، این هشدار تأیید شده است.

صدماتی بیشتر از آنچه که تصور شده است، رخ خواهد داد

در ابتدا پزشکان بر این باور بودند که چاق شدن فقط شدت بیماری ویروس کرونا را افزایش می‌دهد، نه آنکه خطر ابتلا به این ویروس را بالا ببرد. اکنون، تجزیه و تحلیل جدیدتر نشان می‌دهد که نه تنها چاقی شدت ابتلا به بیماری و مرگ ناشی از ویروس کرونا را افزایش می‌دهد، بلکه چاقی در درجه اول خطر ابتلا به آن را نیز افزایش می‌دهد.

در مارس 2020، مطالعات نشان دادند که در بیماران کرونایی فشار خون بالا، دیابت و بیماری سرخرگ تاجی به عنوان شایع‌ترین بیماری‌های همزمان وجود دارد. اما این سردبیران مجله Obesity بودند که برای اولین بار در اول آوریل سال 2020 هشدار دادند که چاقی احتمالا عامل خطری مستقل برای اثرات شدیدتر عفونت ویروس کرونا است.

علاوه بر این، دو مطالعه که شامل تقریبا 10 هزار بیمار بود نشان داده است که بیمارانی که هم ویروس کرونا و هم چاقی دارند، در روزهای 21 و 45 نسبت به بیماران با شاخص توده بدنی یا BMI، خطر مرگ بیشتری دارند.

مطالعه‌‌ای که در سپتامبر سال 2020 منتشر شده است، میزان بالاتر چاقی را در بیماران کرونایی که به شدت بیمار هستند و به لوله‌گذاری نیاز دارند، گزارش کرد. با توجه به این مطالعات بسیار واضح است که کسانی که چاق هستند، با خطری آشکار و موجود روبرو هستند.

بدنامی و عدم درک

چاقی بیماری شگفت‌انگیزی است، بیماری که بسیاری از پزشکان با ناامیدی در مورد آن صحبت می‌کنند و اظهار دارند که بیماران آن‌ها نمی‌توانند با برنامه درمان بیش از حد ساده‌ای که در آموزش اولیه به آن‌ها آموخته شده است، آن را پیشگیری یا شکست دهند. «کم بخورید و بیشتر ورزش کنید.»

چاقی همچنین بیماری است که از نظر جسمی مشکلاتی مانند آپنه خواب (وقفه تنفسی در خواب) و درد مفاصل ایجاد می‌کند. همچنین به دلیل تعصب اجتماعی و پزشکی متخصصان در برابر مبتلایان به چاقی، بر روح و روان فرد تأثیر می‌گذارد.

چاقی حتی می‌تواند بر میزان حقوق شما تأثیر منفی بگذارد. آیا می‌توانید چیزی مانند «بیماران با فشار خون بالا درآمد کمتری دریافت خواهند کرد» تصور کنید؟ پزشکان و محققان برای مدتی طولانی عواقب طولانی‌مدت اضافه وزن و چاقی را بررسی کرده‌اند. در حال حاضر چاقی با حداقل 236 تشخیص پزشکی از جمله 13 نوع سرطان همراه است. چاقی می‌تواند طول عمر فرد را تا هشت سال کاهش دهد.

با وجود دانستن این موضوع، پزشکان آمریکایی آمادگی لازم برای جلوگیری و از بین بردن چاقی را ندارند. در نظرسنجی که اخیرا منتشر شده است، فقط 10 درصد از رئیس دانشکده‌های پزشکی و کارشناسان برنامه درسی احساس می‌کنند که دانش‌آموزان آنها می‌توانند چاقی را مدیریت کنند.

نیمی از دانشکده‌های پزشکی این‌چنین پاسخ دادند که افزایش آموزش چاقی اولویتی کم یا اینکه اصلا جزو اولویت‌ها به شمار نمی‌آید. در کل دوره آموزشی در دانشکده پزشکی به طور متوسط ​​10 ساعت به آموزش چاقی اختصاص داده شده است.

پزشکان بعضی‌اوقات نمی‌دانند که چگونه و چه وقت باید داروها را برای بیماران چاق تجویز کنند. به عنوان مثال، هشت داروی کاهش وزن مورد تأیید اداره کل خوراک و دارو در بازار وجود دارد، اما فقط 2 درصد از بیماران واجد شرایط نسخه‌های لازم را از پزشکان دریافت می‌کنند.

آنچه در بدن می‌گذرد

بنابراین، در اینجا ما با روند همه‌گیری ویروس کرونا و بیماری چاقی مواجه هستیم. سوالی که بیماران بیشتر مواقع از من می‌پرسند این است که چاقی چگونه عارضه شدیدتری را نسبت به عفونت ویروس کرونا ایجاد می‌کند؟

پاسخ‌های زیادی وجود دارد؛ ابتدا با ساختار شروع می‌کنیم.

بافت چربی اضافی که چربی را در خود ذخیره می‌کند، در بیماران باعث فشرده‌سازی می‌شود. این توانایی آنها را در نفس کشیدن و آزاد سازی کامل هوا محدود می‌کند. تنفس در بیماران چاق سخت‌تر است. این بیماری ریه را محدود می‌کند و در موارد جدی‌تر، منجر به سندرم هیپوونتیلاسیون (تنفس کم به طوری که مقدار اکسیژن خون در فرد از مقدار عادى آن کمتر می‌شود) می‌شود.

سپس به عملکرد می‌رسیم. چاقی منجر به ایجاد بافت چربی بیش از حد یا همان چیزی که به زبان عامیانه «چربی» می‌نامیم، می‌شود. با گذشت سال‌ها، دانشمندان آموخته‌اند که بافت چربی به خودی خود مضر است. ممکن است گفته شود که بافت چربی به عنوان اندام غدد درون‌ریز عمل می‌کند. چربی هورمون‌ها و مولکول‌های مختلفی را آزاد می‌کند که منجر به التهاب مزمن در بیماران می‌شود.

وقتی بدن در حالت ثابت التهاب درجه پایین قرار داشته باشد، سیتوکین‌ها را آزاد می‌کند، یعنی همان پروتئین‌هایی که با التهاب مقابله می‌کنند. آن‌ها بدن را مراقب، آرام و آماده برای مبارزه با بیماری نگه می‌دارند. این پروتئین‌ها فقط وقتی خوب است که توسط سیستم‌ها و سلول‌های دیگر کنترل شوند.

با این حال، هنگامی که آن‌ها به طور مزمن در بدن آزاد شوند، ممکن است عدم تعادلی ایجاد کنند که باعث آسیب به بدن شود. به آتش سوزی کوچک اما مهار شده‌ای فکر کنید. بسیار خطرناک است، اما کل جنگل را نمی‌سوزاند.

ویروس کرونا باعث می‌شود بدن سیتوکین دیگری آزاد کند. هنگامی که فردی چاق مبتلا به ویروس کرونا است، دو آزادسازی کوچک سیتوکین با هم رخ داده و منجر به افزایش التهاب می‌شود که حتی در بیماران با شاخص توده بدنی طبیعی نیز می‌تواند به ریه‌ها آسیب برساند.

علاوه بر این، این حالت التهاب مزمن می‌تواند منجر به اختلالی به نام اختلال عملکرد اندوتلیال شود. در این شرایط به جای باز شدن رگ‌ها، رگ‌های خونی بسته شده و منقبض می‌شوند و اکسیژن بافت‌ها را کاهش می‌دهند.

به علاوه، افزایش بافت چربی ممکن است باعث افزایش آنزیم ۲ مبدل آنژیوتانسین (ACE-2) شود، آنزیمی که به ویروس کرونا اجازه می‌دهد به سلول‌ها حمله کرده و به آن‌ها آسیب برساند. مطالعه اخیر ارتباط افزایش این آنزیم در بافت چربی به جای بافت ریه را نشان داده است. این یافته بیشتر این فرضیه را تقویت می‌کند که چاقی نقش عمده‌ای در عفونت‌های جدی‌تر ویروس کرونا دارد.

بنابراین اگر بافت چربی بیشتری داشته باشید، ویروس می‌تواند به سلول‌های بیشتری متصل شده و به آن‌ها حمله کند و باعث ایجاد ویروس‌های بیشتری که مدت زمان بیشتری باقی می‌مانند، بشود. همین عوامل می‌توانند باعث شدیدتر شدن عفونت و بهبودی شود. آنزیم ۲ مبدل آنژیوتانسین می‌تواند برای مقابله با التهاب مفید باشد، اما اگر به ویروس کرونا متصل باشد، نمی‌تواند در این زمینه کمک کند.

ویروس جدید کرونا مشاغل پزشکی را مجبور به مواجهه با واقعیتی کرده است که بسیاری از پزشکان آمریکایی طبیعتا آن را می‌دانند. وقتی صحبت از پیشگیری از بیماری‌های مزمن مانند چاقی می‌شود، سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده عملکرد خوبی ندارد. بسیاری از بیمه‌گران به جای جلوگیری از چاقی یا درمان خود بیماری، با رعایت معیارهای درمان چاقی به پزشکان پاداش می‌دهند. اگر پزشکان به بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کنند تا به سطح میزان هموگلوبین (A1C) مشخص یا هدف تعیین شده فشار خون برسند، هزینه به آن‌ها برگشت داده می‌شود.

فکر می‌کنم زمان آن رسیده باشد که به پزشکان و کادر درمانی آموزش کافی داده شود و منابع لازم را برای مبارزه با چاقی در اختیار آن‌ها قرار دهیم. پزشکان از این زمان به بعد باید چاقی را به عنوان اولین دشمن انسان در نظر بگیرند.

نوشته خطر مرگ افراد چاق براثر ابتلا به ویروس کرونا بیشتر از سایرین است! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد بچه‌هایی که شیر خالص می‌نوشند، در مقایسه با کودکانی که شیر کم‌چرب مصرف می‌کنند، ۴۰ درصد احتمال ابتلا به اضافه‌وزن یا چاقی کمتری دارند.

این تحقیق که به‌تازگی در مجله The American Journal of Clinical Nutrition چاپ شده، ۲۸ مطالعه از هفت کشور مختلف را که رابطه بین مصرف شیر گاو و ریسک اضافه‌وزن یا چاقی در کودکان را بررسی کرده‌اند، مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. هیچ‌کدام از این مطالعات که در مجموع شامل تقریبا ۲۱۰۰۰ بچه یک تا ۱۸ ساله می‌شدند، نشان نداده بودند که بچه‌هایی که شیر کم‌چرب مصرف می‌کنند ریسک کمتری برای چاق شدن دارند. ۱۸ مورد از ۲۸ مطالعه مذکور نشان می‌دادند که بچه‌هایی که شیر خالص می‌نوشند، احتمال کمتری برای ابتلا به اضافه‌وزن یا چاقی دارند.

این یافته‌ها، به‌طور جدی توصیه‌های مراکز بین‌المللی و کانادایی را که می‌گویند بهتر است کودکان برای کاهش خطر چاقی، از سن دو سالگی، به جای شیر خالص شیر کم‌چرب مصرف کنند، به چالش می‌کشد.

دکتر Jonathon Maguire، سرپرست گروه تحقیق می‌گوید: اکثر بچه‌ها در کانادا و آمریکا هر روز شیر مصرف می‌کنند و این موضوع عامل مهمی در چاقی بسیاری از آن‌هاست. با این‌حال ما متوجه شدیم که بچه‌هایی که توصیه‌های فعلی برای استفاده از شیرهای کم‌چرب را اجرا می‌کنند، لاغرتر از آن‌هایی که شیر خالص مصرف می‌کنند، نیستند.

دکتر Maguire امیدوار است که بتواند رابط علت و معلولی بین مصرف شیر خالص و خطر کمتر چاقی را با انجام یک آزمایش کنترل‌شده تصادفی پیدا بکند.

او می‌گوید: همه مطالعاتی که ما بررسی کردیم، مطالعات مشاهده‌ای بودند، به این معنی که ما نمی‌توانیم از تاثیر مستقیم مصرف شیر خالص بر کاهش ریسک ابتلا به اضافه‌وزن یا چاقی اطمینان حاصل کنیم. شاید شیر خالص رابطه‌ای با سایر فاکتورهایی که خطر چاقی یا اضافه‌وزن را کاهش می‌دهند، داشته باشد. یک آزمایش کنترل‌شده تصادفی به ما کمک خواهد کرد تا رابطه علت و معلولی بین آن‌ دو را بیابیم.

نوشته بچه‌هایی که شیر خالص مصرف می‌کنند، ریسک ابتلا به چاقی کمتری دارند اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

یکی از بدترین چیزهایی که با پیر شدن اتفاق می‌افتد، افزایش وزن است. جلوگیری از اضافه شدن وزن حتی در شرایطی که شما کمتر غذا می‌خورید یا فعالیت مناسبی دارید تبدیل به یک چالش اساسی شده است. اما امید خودتان را از دست ندهید. پیری گرچه اجتناب‌ناپذیر است، اما چاق شدن لزوما این‌طور نیست.

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ آمریکا، مرض چاقی تقریبا ۴۰ درصد از افراد بزرگسال آمریکایی شامل جوانان و میانسال‌ها را تحت تاثیر قرار داده است؛ یعنی چیزی در حدود ۹۳.۳ میلیون نفر آمریکایی را. چاقی، یک مشکل سلامتی جدی است که اکثر مردم را درگیر خود می‌کند و احتمال ابتلا به بیماری دیابت نوع ۲، ناراحتی‌های قلبی، سکته و سرطان‌های خاص را افزایش می‌دهد.

Donald D. Hensrud، یکی از اساتید Mayo Clinic College of Medicine می‌گوید که: یک دلیل اصلی برای اضافه شدن وزن این است که ما با افزایش سن، به‌تدریج توده‌ ماهیچه‌ای خود را به میزان حدود ۱ درصد در هر سال، از دست می‌دهیم.

این موضوع، باعث یک کاهش محسوس در نرخ متابولیسم بدن ما، یعنی پروسه سوزاندن کالری در زمان استراحت، می‌شود. هر چه نرخ متابولیک پایین‌تر باشد، میزان کالری سوزانده‌شده کمتر خواهد شد. Hensrud می‌گوید: این کاهش، ممکن است در طول یکی دو سال چندان محسوس نباشد، اما اگر مقدار توده ماهیچه‌ای در سن ۸۰ سالگی را با سن ۲۰ سالگی مقایسه کنیم متوجه تغییرات زیاد آن خواهیم شد. او در ادامه به این نکته اشاره کرده که: هر چه قدر حجم توده‌ عضلانی بیشتر باشد، نرخ متابولیک زمان استراحت ما نیز افزایش خواهد یافت.

به گفته Hensrud، فعالیت فیزیکیِ خودبه‌خودی بدن نیز اغلب با افزایش سن کم می‌شود. او می‌گوید: به‌طور کلی، با پیرتر شدن افراد، نه تنها تحرک و فعالیت‌های روزانه آنها، بلکه تمرین‌های ورزشی‌شان نیز احتمالا کاهش خواهد یافت. البته این تمرین‌ها هم، تنها در گروه کوچکی از افراد که به‌طور منظم ورزش می‌کنند، تاثیر زیادی خواهد داشت.

Jessica Murgueytio، کارشناس تغذیه در موسسه Bethesda، نیز با این موضوع موافق است. او گفته که: بسیاری از بیماران من قبول دارند که با افزایش سن‌شان، میزان تحرک‌شان کمتر شده است. به همین‌خاطر، اولین چیزی که من برای کاهش وزن توصیه می‌کنم، تمرین با وزنه (حداقل دو تا سه روز در هفته) است که به کم کردن نرخ کاهش حجم ماهیچه‌ها با بالا رفتن سن کمک خواهد کرد و همچنین یک یا دو روز تمرین‌های قلبی ‌عروقی.

او، کار کردن با یک مربی شخصی را، به‌ویژه بر روی وزنه‌ها، توصیه می‌کند، تا شخص چگونگی بلند کردن اصولی و موثر وزنه‌ها را یاد بگیرد. Murgueytio گفته است که: بالاتر از اینها، من بیماران خود را تشویق می‌کنم که هر روز به اندازه ده هزار قدم پیاده‌روی کنند. بنابراین، آنها در کل طول روز و یا در حین انجام کارهای خانه و حیاط، در حال راه رفتن خواهند بود و دیگر، بعد از رسیدن از باشگاه به خانه، همه روز را یکجا نخواهند نشست. این شیوه تمرینی، نرخ متابولیک بدن را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد.

Hensrud می‌گوید: تغییر در هورمون‌ها (کاهش میزان تستوسترون در مردان و استروژن و پروژسترون در زنان) نیز می‌تواند بر روی وزن ما اثر بگذارد. اما این یک فرض غلط است که زنان یائسه، افزایش وزن بیشتری از مردان دارند.

واقعیت امر این است که هم زنان و هم مردان دچار افزایش وزن و چاقی می‌شوند، اما بازتوزیع وزن در زنان سریع‌تر از مردان انجام می‌گیرد و اغلب در ناحیه شکم اتفاق می‌افتد. این همان چیزی است که باعث تصور غلط فوق در ما می‌شود.

به گفته Hensrud، افزایش یافتن وزن، زنان و مردان را به‌طور مشابهی تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان آن چیزی در حدود ۴۵۰ گرم یا بیشتر در هر سال است، که اغلب در فاصله زمانی بین روز شکرگزاری (Thanksgiving) و سال نو میلادی اتفاق می‌افتد.

او می‌گوید که: این میزان افزایش وزن، زیاد به نظر نمی‌رسد، اما اثر آن، تجمعی بوده و باقی می‌ماند. بطوریکه بعد از ۲۰ یا ۳۰ سال، به یک مقدار بزرگی می‌رسد. در دوران یائسگی، افزایش وزن (در هر دو جنس) تقریبا یکسان است؛ اما در زنان، این وزن بیشتر به سمت ناحیه شکمی شیفت پیدا می‌کند، بنابراین اینطور به‌نظر می‌رسد که افزایش وزن آنها بیشتر از مردان است. همین اتفاق، در مورد مردان نیز می‌افتد، اما پروسه آن بسیار تدریجی است.

همچنین ممکن است تاثیر فیزیولوژیکی نیز در این امر دخیل باشد. یک مطالعه‌ اخیر نشان می‌دهد که با بالا رفتن سن، تغییر و تحول لیپید (lipid) در بافت چربی، کاهش می‌یابد. این امر بدین معنی است که با افزایش سن، حذف چربی از سلول‌های چربی کندتر شده که در نهایت منجر به افزایش وزن می‌گردد.

محققین این مطالعه، سلول‌های چربی ۵۴ مرد و زن را در یک بازه زمانی ۱۳ ساله، مورد مطالعه قرار دادند و متوجه شدند که همه آنها، کاهش‌هایی را در نرخ تغییر و تحول لیپید تجربه کرده‌اند.

Peter Arner، نویسنده اصلی مقاله اخیر و از پزوهشگران Karolinska Institute در سوئد می‌گوید: نتایج بدست آمده نشان می‌دهند که فرایندهای اتفاق افتاده در بافت چربی، مستقل از عوامل دیگر، تغییرات در وزن بدن را همزمان با افزایش سن، تنظیم می‌کنند.

به همین خاطر است که متخصصین، به افراد توصیه می‌کنند که به‌طور منظم ورزش کنند، میزان کالری دریافتی خود را کنترل نمایند، تمرین‌های وزنه‌برداری انجام دهند و تا جای ممکن از نشستن خودداری کنند.

Hensrud می‌گوید: همه انواع فعالیت‌های فیزیکی باعث سوزاندن چربی می‌شوند و بنابراین مهم هستند. تمرین‌های مقاومتی مانند وزنه‌برداری، به کاهش چربی‌های شکمی کمک می‌کنند. تمرین‌های فاصله‌ای شدید یا HIIT نیز موثرترین راه برای سوزاندن کالری‌ها هستند. این تمرین‌ها همچنین به کاهش چربی شکمی نیز کمک می‌کنند. تحرک داشتن در طول روز، به ‌جای نشستن، باعث مصرف مقدار نسبتا زیادی کالری خواهد شد.

Murgueytio هشدار می‌دهد که اگر به هر دلیلی میزان تمرین‌ها و حجم توده عضلانی کمتر شد، بسیار مهم است که آن را با کاهش مصرف کالری جبران کنید. او می‌گوید: من بیماران خود را تشویق می‌کنم تا بر روی تغذیه خود کار کنند و حجم بیشتری از غذاهای کم‌کالری، مانند میوه‌ها و سبزیجات تازه را مصرف نمایند؛ برای اینکه آنها کالری کمتری وارد بدن ما می‌کنند و برای جلوگیری از پیری و بیماری‌ها بسیار مهم هستند.

خبر خوب این است که به گفته Hensrud، افزایش وزن ظاهرا بعد از اواسط ۶۰ سالگی تثبیت می‌شود و دلیل آن هم این است که افراد همزمان با پیرتر شدن، اغلب غذای کمتری می‌خورند.

براساس آمار مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، چاقی در بین افراد بالای ۶۰ سال، حدودا ۴۱ درصد، در افراد ۴۰ تا ۵۹ ساله، تقریبا ۴۳ درصد و در افراد ۲۰ تا ۳۹ ساله، ۳۶ درصد است.

Hensrud می‌گوید که: گرچه فعالیت بدنی، به‌طور مداوم در طول زندگی کاهش می‌یابد، اما میزان مصرف کالری نیز با افزایش سن کمتر می‌شود.

نوشته آیا افزایش سن انسان موجب چاق شدن او می‌شود؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مطلب چگونه چاق شویم؟ روش هایی برای افزایش وزن برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

بسیاری از افراد روزانه به دنبال روش‌هایی برای افزایش وزن هستند. افرادی که تمایل دارند تا وزن خود را افزایش  دهند باید از روش‌های درست و اصولی برای افزایش وزن استفاده کنند. البته بسیاری از افراد نسبت به چاقی دیدگاهی منفی دارند زیرا نسبت به مشکلاتی که چاقی می‌تواند بر سلامت انسان ایجاد کند آگاه […]

مطلب چگونه چاق شویم؟ روش هایی برای افزایش وزن برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/