بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد، اطلاعات اشتباه کامپیوتر روی بُرد شیاپارلی موجب سقوط این کاوشگر شده است. نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد، چرخش بیش از حد ماژول فرود موجب سقوط کاوشگر آژانس فضایی اروپا (ESA) در مریخ شده است. دانشمندان می‌گویند، سه دقیقه پس از ورود کاوشگر به جو مریخ “چرخش زیاد و غیرمنتظره” موجب “اشباع” ماژول فرود کاوشگر شده است.

این سیستم اطمینان حاصل می‌کرد که کاوشگر شیاپارلی در هنگام ورود به جو مریخ و باوجود سرعت مافوق صوت؛ در مسیر صحیح و ارتفاع درست قرار بگیرد. با نزدیک شدن کاوشگر به سطح، چتر نجات باز می‌شد. کامپیوتر، محافظ حرارتی و سپر گرمایی کاوشگر را غیرفعال می‌کرد و سه پیشرانه هیدرازینی، سرعت فرود را کاهش می‌دادند. در ارتفاع ۲ متری، موتورها خاموش می‌شدند و سرانجام کاوشگر با فرودی نرم به سطح سیاره سرخ می‌رسد. اما ورودی‌های غیرمنتظره در واحد اندازه‌گیری حرکتی –بیش از حد برنامه‌ریزی شده – اثر باعث خطای نرم‌افزار تخمین ارتفاع، سیستم ردیابی و کنترل کاوشگر شده است. درنهایت سیستم کامپیوتری شیاپارلی تصورکرده کاوشگر روی سطح مریخ رسیده، اما در واقع کاوشگر هنوز دو مایل با سطح سیاره سرخ فاصله داشته است.

کاوشگر شیاپارلی روز ۱۹ اکتبر (۲۸ مهر) سال گذشته در حالی که فاصله‌ای بیش از ۳۰۰ کیلومتر با سطح مریخ داشت، سقوط کرد. آخرین تماس ماموریت اگزو مارس با شیاپارلی زمانی بود که ظاهرا این کاوشگر در ارتفاع ۴۹۶ کیلومتری سیاره سرخ قرار داشت و تنها ۶ دقیقه با فرود بر روی سیاره فاصله داشته است.

این کاوشگر ۵۵۷ کیلوگرمی، پس از ورود به جو سیاره سرخ، با شدت بر روی سطح سیاره فرود آمد. دانشمندان تخمین می‌زنند، کاوشگر شیاپارلی از ارتفاع ۲ تا ۴ کیلومتری سطح مریخ، سقوط کرده باشد و در هنگام سقوط با سرعتی بیش از ۳۰۰ کیلومتر در ساعت به سطح سیاره رسیده باشد، چیزی که موجب ایجاد دهانه‌ای موسوم به “دهانه شیاپارلی” به قطر ۸ پا (۲.۴ متر) و عمق ۲۰ اینچ (۵۰ سانتی‌متر) شده است.

شیاپارلی در نزدیکی محل فرود موردنظر خود، در فلاته نیمروز سقوط کرد. فلاته نیمروز دشتی است که در فاصله ۲ درجه‌ای جنوب خط استوای مریخ واقع شده است. این منطقه از نواحی محسوب نمی‌شود که در صدر سایت‌های مورد توجه دانشمندان برای یافتن احتمال حیات فرازمینی قرار داشته باشد. مریخ‌نورد آپورچونیتی ناسا، تقریبا به مدت ۱۳ سال مشغول کاوش منطقه فلاته نیمروز بوده است، اما در حال حاضر از دهانه شیاپارلی فاصله بسیار زیادی دارد. پس از این سانحه، ماهواره‌هایی که در مدار مریخ در حال گردش بودند، از جمله مدارگرد ردیابی گاز، فضاپیمای مادر ماموریت اگزومارس، داده‌هایی از این سانحه در اختیار دانشمندان آژانس فضایی اروپا قرار دادند.

اما به نظر می‌رسد، مقامات آژانس فضایی اروپا نگرانی زیادی در خصوص شکست کاوشگر شیاپارلی نداشته باشند، آن‌ها مصرانه در حال پیگیری برنامه ماموریت اگزومارس هستند و امیدوارند در سال ۲۰۲۰ کاوشگر دیگری را به مریخ بفرستند.

دیوید پارکر، مدیر بخش سفرهای فضایی و اکتشافات رباتیک آژانس فضایی اروپا، گفت: “واضح است که باید توجه بیشتری در زمینه‌های آماده‌سازی، تائید و شناسایی ورود، فرود و سیستم فرود انجام می‌شد.”

پارکر می‌گوید، درس‌هایی که از این سقوط گرفته‌ایم، می‌تواند به آماده‌سازی مأموریت اگزومارس ۲۰۲۰ کمک کند: “فرود روی مریخ، چالشی بی‌گذشت است، اما برای رسیدن به اهداف نهایی خود، باید چنین چالشی را پشت سر بگذاریم.”

درواقع بسیاری از مراحل فرود شش‌دقیقه‌ای کاوشگر به صورت غیرمنتظره‌ای انجام شدند. ژان ویرنر، رئیس آژانس فضایی اروپا گفت: “موضوع جالب‌توجه اینکه اگر اشباعی رخ نمی‌داد و مراحل نهایی فرود موفقیت‌آمیز بودند، ما احتمالا متوجه دیگر نقاط ضعفی که موجب این سانحه شدند، نمی‌شدیم. ما درنتیجه این تحقیقات،  بخش‌هایی را کشف کردیم که نیاز به توجه خاصی دارند و به سود ماموریت ۲۰۲۰ هستند.”

شیاپارلی بخشی از برنامه اگزومارس بود که با سرمایه‌گذاری مشترک آژانس فضایی اروپا و روسکاسموس (سازمان فضایی فدرال روسیه) انجام گرفته بود. فضاپیمای مادر این ماموریت، مدارگرد ردیاب گاز است که وظیفه تجزیه‌وتحلیل متان و گازی‌های دیگر جو مریخ را بر عهده دارد.

هدف ماموریت اگزومارس، بررسی احتمالی حیات در سیاره سرخ بود. قرار بود، کاوشگر شیاپارلی عکس‌هایی از مریخ بگیرد و همچنین سنجش‌های علمی را در سطح سیاره انجام دهد، اما هدف اصلی این کاوشگر، تست تکنولوژی برای مریخ‌نورد آینده اروپا بود. آخرین تلاش آژانس فضایی اروپا برای فرود در مریخ، با مریخ‌نورد بیگل ۲ در سال ۲۰۰۳ بود که بازهم با شکست مواجه شد.

.

منبع: theguardian

مطلب سرانجام علت سقوط کاوشگر شیاپارلی مشخص شد برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

ماموریت اگزوماس شاید کاوشگر شیاپارلی را از دست داده باشد اما ماموریت اصلیش هنوز شکست نخورده، چراکه مدارگرد پیگیری گاز (TGO) اگزومارس به خوبی کار می کند. این کاوشگر از ۲۰ تا ۲۸ نوامبر طی دو مدارگردی ابزارها و دوربین هایش را آزمایش کرده است.

از آن جایی که هدف اصلی مدارگرد پیگیری گاز نظارت بر گازهای نادر موجود (از جمله متان، بخار آب، اکسید نیتروژن و استیلین) در مریخ است، ابزار جوی این کاوشگر در طول اجرای آزمایش دی اکسید کربن موجود در جو سیاره سرخ را مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد داد و در همین حال، ابزار دیگر مدارگرد به دنبال کشف بخار آب در جو مریخ خواهد بود. آژانس فضایی اروپا تایید کرده، هر دوی این ابزارها به خوبی قادر به انجام وظیفه خود هستند.

آژانس فضایی اروپا همچنین ردیاب نوترون، فِرند را هم فعال کرده است. فرند می تواند ترکیب لایه های سطح مریخ را شناسایی کند. همچنین کاوشگر از سیستم تصویربرداری خود در طول گذر نزدیک خود در تاریخ ۲۲ نوامبر که به ارتفاع حدود ۲۳۴ کیلومتری سطح سیاره سرخ می رسد، بهره برده است.

البته مدارگرد ردیابی گاز در آینده با توجه به قرار گرفتن در فاصله مداری نزدیک تر، امکان ثبت عکس های بهتری را خواهد داشت. با این حال، این ۱۱ عکس اولیه که مدارگرد در طول گذر نزدیک خود گرفته، امکان بهبود نرم افزارها و کیفیت عکس های ثبت شده مدارگرد را فراهم کرده است.

به گفته هاکان سودهم، دانشمندی از تیم مدارگرد ردیابی گاز:

ما بسیار خوشحال و مفتخریم که تمام ابزارها در محیط مریخ به خوبی کار می کنند، این پیش نمایش فوق العاده ای برای آینده، زمانی که واقعا در پایان سال شروع به جمع آوری داده ها کنیم، است.

.

منبع: engadget

 

نوشته آزمایش موفقیت آمیز دوربین ها و ابزارهای مدارگرد پیگیری گاز مریخ اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

ماموریت ناموفق اخیر کاوشگر شیاپارلی، یک بار دیگر، دشواری فرود بر روی مریخ را به اثبات رساند. کاوشگر شیاپارلی روز ۱۹ اکتبر (۲۸ مرداد) در حالی که فاصله ای بیش از ۳۰۰ کیلومتر با سطح مریخ داشت، سقوط کرد. به نظر می رسد، سقوط کاوشگر شیاپارلی پس از ورود به جو سیاره سرخ، با شدت بر روی سطح سیاره اتفاق افتاده باشد.

آخرین تماس ماموریت اگزو مارس با شیاپارلی، در ساعت ۱۰:۴۲ دقیقه به وقت شرقی (۱۴:۴۲ به وقت گرینویچ) روز ۱۹ اکتبر بود که ظاهرا این کاوشگر در ارتفاع ۴۹۶ کیلومتری سیاره سرخ قرار داشت و تنها ۶ دقیقه با فرود بر روی سیاره فاصله داشته است. متاسفانه آژانس فضایی اروپا (ESA) سابقه خوبی در زمینه رسیدن به سطح سیاره سرخ ندارد.

آژانس فضایی اروپا در سال ۲۰۰۳، فضاپیمای مارس اکسپرس را به ماموریت مریخ فرستاد. کاوشگر بریتانیایی بیگل ۲ هم بخشی از ماموریت مارس اکسپرس بود. درست مشابه ماموریت اگزو مارس که شیاپارلی به همراه فضاپیمای مادر، مدارگرد ردیابی گاز، بخشی از آن بود.

انتظار می رفت، در ۲۵ دسامبر ۲۰۰۳، کاوشگر بیگل ۲ هم به سطح مریخ برسد، پنل های خورشیدی خود را باز کند و پیامی را به مرکز پشتیبانی ماموریت در زمین مخابره کند؛ اما این پیام هیچ گاه مخابره نشد، و تا ۱۱ سال پس از این هم، سرنوشت ماموریت کاوشگر بیگل ۲ حل نشده باقی مانده بود.

کاوشگر بیگل ۲ دوباره در سال ۲۰۱۴ توسط مدارگرد شناسایی مریخ ناسا کشف شد. این فضاپیما به لطف دوربین تصویربرداری با وضوح بالای خود، هایرایز، موفق به مشاهده محل دقیق کاوشگر بیگل شده بود. حال دانشمندانی از دانشگاه های لستر و مونتفورد، به دنبال حل معمای این کاوشگر هستند.

دانشمندان فضایی با همکاری طراحان دیجیتال، مدل سه بعدی از کاوشگر بیگل ۲ ساختند و نحوه دریافت نور خورشید توسط این کاوشگر را در حالات مختلفی شبیه سازی کردند. سپس، عکس های شبیه سازی شده را با عکس های واقعی که توسط دوربین هایرایز گرفته شده بود، مقایسه کردند. این محققان پس از این دریافتند، حداقل سه پنل (از چهار پنل کاوشگر) پس از رسیدن به سطح مریخ باز شده است.

این تیم تحقیقاتی باور دارد، فضاپیمای بیگل ۲ به درستی بر روی سطح سیاره سرخ فرود آمده؛ اما احتمالا پس از آن مشکلی برای تماس با زمین پیش آمده باشد. شاید یکی از پنل های خورشیدی در جهت اشتباهی باز شده و مانع کارکرد صحیح آنتن کاوشگر شده باشد.

پروفسور مارک سیمز، مدیر سابق ماموریت بیگل ۲ از دانشگاه لستر، در بیانیه ای گفت: “در واقع، ممکن است، ما هیچ وقت دقیقا ندانیم، چه چیزی منجر به عدم برقراری ارتباط کاوشگر شده است. در حالی که می توانیم تایید کنیم، کاوشگر فرود موفقیت آمیزی داشته است.”

این محققان قرار است، نتایج مطالعه خود را به زودی منتشر کنند.

.

منبع: iflscience

نوشته دانشمندان به حل معمای کاوشگر بیگل ۲ نزدیک تر شدند اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.