مترونوم شامل یک ساعت الکترونیکی 15 رقمی با عرض 62 فوت روبه‌روی میدان اتحادیه در منهاتن قرار گرفته که یکی از برجسته‌ترین و گیج‌کننده‌ترین پروژه‌های هنری عمومی شهر بیش از بیست سال بوده است.

نمایشگر دیجیتالی آن زمان را به روش منحصر به فرد خود، با شمارش ساعت، دقیقه و ثانیه‌ها (و کسرهای آن) یک بار تا نیمه شب، بیان می‌کرد. اما در تمامی این سال‌ها افرادی که این ساعت را مشاهده کرده بودند و از نحوه کار کردن آن مطلع نبودند، اظهار داشتند که این ساعت در حال اندازه‌گیری چندین هکتار از جنگل‌های بارانی است که هر ساله از بین می‌رود، جمعیت جهان را ردیابی می‌کند و یا حتی ارتباطی با عدد پی دارد.

ساعت 3:20 بعد از ظهر روز شنبه، پیام‌هایی از جمله «زمین هم محدودیت زمانی دارد» روی صفحه نمایش ساعت ظاهر شدند. سپس اعداد 7: 103: 15: 40: 07 که نشان دهنده سال، روز، ساعت، دقیقه و ثانیه‌ها تا آن زمان است، پدیدار شدند.

همانطور که تعداد کمی از حمایت‌گران تماشا می‌کردند، به گفته این دو فرد اعداد نیز براساس محاسبات موسسه تحقیقاتی مرکاتور در زمینه عوامل جهانی و تغییرات اقلیمی در برلین، ثانیه به ثانیه شروع به نزول می‌کند.

آقای گولان درست قبل از شروع شمارش معکوس بیان کرد:

این روش ما برای فریاد زدن این اعداد از پشت بام‌ها است. دنیا به معنای واقعی کلمه روی ما حساب می‌کند.

همان‌طوری خالقان این پروژه آن را ساعت آب و هوا می‌نامند، این ساعت تا تاریخ 27 سپتامبر، پایان هفته آب و هوا، در ساختمان خیابان 14، در میدان جنوبی اتحادیه نمایش داده می‌شود. خالقان آن می‌گویند هدف آن‌ها این است که این ساعت را به طور دائمی در آن قسمت یا هرجای دیگر نمایش دهند.

این دو فرد این‌چنین اظهار داشته‌اند که قبلاً یک ساعت دستی آب و هوایی برای گرتا تونبرگ (Greta Thunberg)، نوجوان فعال سوئدی، قبل از حضور او در اجلاس اقدامات اقلیمی سازمان ملل در سال گذشته تهیه کرده بودند.

مطمئنا این مهم‌ترین شماره در جهان است؛ یک تندیس اغلب به این معناست که جامعه چه چیزهای مهمی را نشان می‌دهد، چه چیزی را تبلیغ می‌کند و چه چیزی بسیار مورد توجه قرار دارد.

در نهایت آقای گولان و آقای بوید «مترونوم» را که یک کار ترکیبی از رسانه‌های اندرو گینزل (Andrew Ginzel) و کریستین جونز (Kristin Jones) بود و منطقه‌ای به ارتفاع 10 طبقه در دیوار شمالی میدان جنوبی اتحادیه را پوشش می‌دهد، به دست آوردند. این کار همچنین شامل دایره‌های هم مرکز با آجرهایی ساخته شده از رگه‌های طلا است که از یک دهانه گرد به سمت بیرون موج می‌زند. هنگامی که این ساعت در سال 1999 رونمایی شد، ابرهایی از بخار و نوای موسیقی از قسمت خارجی آن خارج می‌شد.

آن مانند نوعی جادو بود، همزمانی زیبا !

استفان راس (Stephen Ross)، رئیس شرکت‌های مرتبط، توسعه‌دهنده و مالک میدان جنوبی اتحادیه، در بیانیه‌ای گفته است:

ساعت آب و هوا هر روز به دنیا یادآوری می‌کند که ما تا چه حد خطرناکی به انتها نزدیک شده‌ایم، این ابتکار عمل همه را تشویق می‌کند تا برای جنگی برای آینده سیاره‌مان به ما بپیوندند.

آقایان گولان و بوید وب‌سایتی با عنوان climateclock.world برای توصیف پروژه طراحی کرده‌اند. این سایت شامل توضیحی درمورد اعداد ساعت آب و هوا، از جمله لینکی برای گزارشی توسط هیئت بین دولتی تغییر اقلیم، سازمان ملل متحد است که علم مربوط به تغییر اقلیم را ارزیابی می‌کند.

در این گزارش که در سال 2018 صادر شد، بیان شده است که گرمای کره زمین اگر با سرعت کنونی ادامه یابد، احتمالاً بین سال‌های 2030 تا 2052 به 1.5 درجه سانتی‌گراد نسبت به سطح قبل از صنعتی شدن خواهد رسید. در این گزارش گفته شده است که این سطح گرما احتمالا باعث افزایش خسارت به بسیاری از اکوسیستم‌ها و خسارت تقریبی 54 تریلیون دلاری می‌شود.

سایت مذکور همچنین درصد افزایشی انرژی تأمین شده جهان از منابع تجدیدپذیر را دنبال می‌کند و دستورالعمل‌هایی درباره چگونگی ساخت ساعت‌های کوچک و کم هزینه مانند ساعتی را که به خانم تونبرگ داده شده است، ارائه می‌دهد. آقای بوید نیز روز شنبه در حوالی میدان اتحادیه گفت:

شما نمی‌توانید با علم بحث کنید، فقط باید سعی کنید با آن کنار بیایید.

نوشته ساعت نیویورک اکنون به جای نشان دادن ساعت، زمان باقی‌مانده از عمر را نشان می‌دهد! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

مطلب گرم ترین شهرهای دنیا ؛ ده رکورد تاریخی از داغ ترین تابستان های جهان برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

گرم ترین شهرهای دنیا آدم را کلافه می‌کنند. شاید باور نکنید، اما دو شهر از ۱۰ شهر گرم دنیا، در ایران قرار دارند. در ادامه با نام ده شهری که بیشترین رکورد دما را ثبت کرده‌اند، آشنا خواهید شد. گرم ترین شهرهای دنیا گرمای بیش از حد، طاقت فرسات و امسال هم یکی از تابستان‌های...

مطلب گرم ترین شهرهای دنیا ؛ ده رکورد تاریخی از داغ ترین تابستان های جهان برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

دانشمندان مدت‌هاست که هشدار می‌دهند، صفحه یخی غربی قطب جنوب در حال ذوب شدن است. اکنون تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که چنین رویدادی اتفاق افتاده است.

تصاویر ماهواره‌ای جدید نشان می‌دهند که کوه یخی به وسعت ۱۶۰ کیلومتر مربع از این صفحه‌ یخی در قطب جنوب جدا شده است. این رویداد غیرمنتظره نیست، اما می‌تواند هشداری برای افزایش سطح دریاها در آینده باشد. در واقع شکل‌گیری یک کوه یخ نتیجه شکافتی در صفحات یخی است که به تدریج و در طول دهه‌ها ایجاد می‌شود.

دانشمندان هشدار داده‌اند، در صورت ذوب شدن کامل این صفحات یخی، سطح آب دریاهای سراسر جهان احتمالا تا ۳ متر بالا خواهد آمد، به این ترتیب بسیاری از شهرهایی که در نواحی سواحلی جهان قرار دارند، به زیر آب خواهند رفت.

یخچال طبیعی جزیره پاین قطب جنوب، سریع‌ترین میزان ذوب را در قطب جنوب دارد که یکی از عوامل از دست دادن یک چهارم یخ‌های قطب جنوب با حدود از دست دادن ۴۵ میلیون تن یخ در سال را دارا است. گفتنی است که سال گذشته، ۵۸۳ کیلومتر مربع از یخچال‌های جزیره پاین قطب جنوب شکاف برداشت، این قسمت دارای میزان قابل‌توجهی یخ بود که صفحه یخی شبه‌جزیره جنوبگان را نگه داشته است. فروپاشی این صفحه یخی در نهایت منجر به ذوب و بالا رفتن سطح دریاهای نواحی مختلف جهان خواهد شد.

تصاویر ماهواره‌ای که ۲۳ و ۲۴ سپتامبر امسال (۱ و ۲ مهر) نشان می‌دهد که شکافی بین صفحه یخی و کوه یخی به وجود آمده است که به بزرگی منطقه منهتن (ناحیه‌ای به وسعت ۲۶۷ کیلومتر مربع) در نیویورک است. کوه یخی جدید به نظر می‌رسد که بسیار ناپایدار است و به تدریج کوه‌های یخی شناوری را پدید می‌آورد که به‌آرامی به سوی دریا حرکت می‌کنند. این کوه یخی جدید تقریبا به اندازه یخی لارسن سی قطب جنوب است. لارسن سی صفحه یخی است که ۵۸۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد.

چند روز قبل بود که استف لمرتی، متخصص رصدهای ماهواره‌های از دانشگاه تکنولوژی دلفت در هلند، یکی از این تصاویر جدید را در اینترنت به اشتراک گذاشت. کریستوفر ای شومن، محقق و متخصص یخ کره شناسی از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، موضوع فوق را تایید کرد. عکس‌های فوق توسط ماهواره تحقیقاتی ناسا ماهواره لندست ۸ تصویربرداری شده است.

جزیره پاین حدود ۱۰ درصد از صفحه یخی غربی قطب جنوب را در برمی‌گیرد. به این ترتیب از لحاظ بالا رفتن سطح دریاها، می‌تواند نقش مهمی داشته باشد. رویداد فوق، سومین رویداد بزرگی از این دست است که در چهار سال اخیر رخ می‌دهد. رویدادهای مشابه گذشته به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۳ (با جدا شدن کوه یخی به بزرگی ۶۵۲ کیلومتر مربع) و سال ۲۰۱۵ (با شکافی به بزرگی ۵۸۲ کیلومترمربع) رخ داده‌اند.

شومن به Gizmodo گفت:

اما بزرگی این کوه یخی مسئله مهم نیست. بلکه این عقب‌نشینی پیش‌رونده که در سال‌های ۲۰۱۳، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ رخ داده است، عقب‌نشینی بزرگی برای یخچال‌های قطب جنوب محسوب می‌شود. با وجود اولین شکاف بزرگ در سال ۲۰۰۱، این مطمئنا علامت خوبی نیست. شکاف جدید به بزرگی سال ۲۰۱۳ نیست، اما این یک عقب‌نشینی بیشتر از آن چیزی است که در آغاز قرن حاضر شاهدش بودیم.

دانشمندان پیش از این هشدار داده بودند، صفحه یخی غربی جنوبگان در قطب جنوب در حال ذوب شدن است. گفتنی است در سال گذشته، ۵۸۳ کیلومتر مربع از یخچال‌های جزیره پاین قطب جنوب شکاف برداشت. این قسمت دارای میزان قابل‌توجهی یخ بود که صفحه یخی شبه‌جزیره جنوبگان را نگه داشته است

به گفته محقق ایان هوات از دانشگاه ایالتی اوهایو:

مساله ذوب شدن صفحه یخی قطب جنوب کاملا پذیرفته شده، تنها زمان آن مطرح است. این نوع شکاف موجب ایجاد مکانیزمی برای عقب رانده شدن سریع یخچال‌های طبیعی می‌شود، به این ترتیب، احتمالا فروپاشی قابل‌توجه صفحه یخی غربی قطب جنوب را در طول زندگی‌مان مشاهده خواهیم کرد.

در مورد نحوه شکافته شدن صفحات یخی باید بگوییم، این کاملا ساده است. آب‌های گرم اقیانوس‌ها به درون شکافی درون صفحه‌های یخی نفوذ کرده و موجب گرم شدن آن از درون شده‌اند. با گذشت زمان، این آب گرم، موجب گرم شدن بیشتر یخ‌ها شده و به شکاف‌های عمیقی راه‌یافته تا در نهایت موجب شکافته شدن تکه‌های بزرگ صفحه‌های یخی شود.

هوات در این مورد توضیح می‌دهد:

شکاف‌ها معمولا در حاشیه یک صفحه یخی قرار گرفته‌اند، جایی که یخ‌ها نازک هستند و شکافته شدن آن‌ها ساده‌تر است. رویداد اخیر در یخچال‌های جزیره پاین ناشی از شکافی است که از مرکز صفحه یخی نشات گرفته و در حاشیه آن امتداد یافته است. این بدان معنی است که چیزی مرکز صفحه یخی را تضعیف کرده، بهترین توضیح برای این مورد، ذوب سنگ بستر این صفحه به وسیله اقیانوسی گرم است.

فرضیه فوق با وجود یافته‌های تیم هوات حمایت می‌شود. یافته‌های این تیم تحقیقاتی نشان می‌دهد که این شکاف به درون یکی از دره‌های صفحه یخی نفوذ کرده است. این دره‌ها، گودی‌هایی هستند که در آن بخش‌هایی از صفحه یخی در سطحی پایین‌تر از سطح دریا قرار می‌گیرند، چنین چیزی امکان نفوذ بیشتر آب‌های گرم به سطوح داخلی و ذوب شدن یخ‌ها را فراهم می‌کند.

دانشمندان هشدار داده‌اند، در صورت ذوب شدن صفحات یخی جنوبگان، سطح آب دریاهای سراسر جهان احتمالا تا ۳ متر بالا خواهد آمد، به این ترتیب بسیاری از شهرهایی که در نواحی سواحلی جهان قرار دارند، به زیرآب خواهند رفت

هوات می‌گوید:

مسئله‌ای که بسیار نگران است، وجود دره‌های زیاد این چنینی نسبت به یخچال‌ها است. اگر این شکاف‌ها واقعا در نواحی ضعیف قرار گرفته باشند، مستعد شکافته شدن هستند. به این ترتیب، ما احتمالا شاهد شتاب گرفتن روند شکافته شدن یخ‌های قطب جنوب خواهیم بود.

یافته‌های محققان برای درک چگونگی ذوب شدن صفحه‌های یخی جهان و روند گرم شدن زمین اهمیت قابل‌توجهی دارد. به گفته این محققان، حدود نیمی از آب‌های شیرین جهان در ناحیه قطب جنوب و جزیره پاین یخچال گرفتار شده‌اند.

این یخچال به همراه دو قلوی خود، یخچال تووایتس، یخچال‌های طبیعی هستند که این آب را به دام انداخته‌اند؛ چرا که جریان‌های یخی ناشی از اقیانوسی بیرونی را مسدود کرده‌اند. بدان معنی که در صورت ذوب شدن یکی از این دو یخچال -و یا در صورت وقوع سناریویی مهیب، هر دو یخچال- مقادیر زیادی از یخ‌های به دام افتاده، وارد آب‌های اقیانوس‌های سراسر جهان خواهد شد.

اگر این یخ‌ها ذوب شود، منجر به بالا آمدن سطح دریاها خواهند شد، همچنین اگر این یخچال‌های طبیعی چنانچه در حال شکافته شدن هستند، شکسته شوند، روند ذوب شدن یخ‌ها سریع‌تر هم خواهد شد. در صورتی که مکعب یخی قطب جنوب ذوب شود، سطح آب دریاهای سراسر جهان احتمالا تا ۳ متر بالا خواهد آمد، به این ترتیب بسیاری از شهرهایی که در نواحی سواحلی جهان قرار دارند، به زیر آب خواهند رفت.

صفحه یخی غرب قطب جنوب با یخچال‌های بزرگی از جمله جزیره پاین از اقیانوس جدا می‌شود. این یخچال‌ها حجم عظیمی یخ را حفظ می‌کنند، اما همان‌طور که این رویداد اخیر نشان می‌دهد، شاید برای مدتی خیلی طولانی نتوانند قادر به حفظ چنین حجمی از یخ باشند و باید منتظر پیامدهای آن بمانیم.

اکنون محققان مشغول پیش‌بینی بزرگی این رویداد و تاثیر آن در آینده جهان هستند. چیزی که اهمیت زیادی دارد؛ چراکه تقریبا نیمی از جمعیت جهان ساکن نواحی ساحلی هستند.

.

منبع: gizmodo

مطلب کوه یخی عظیم دیگری از قطب جنوب جدا شد؛ زمین در خطر گرمایش! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

خروج آمریکا از توافقنامه پاریس حداقل می‌تواند، تا سال ۲۰۲۵ هرساله  ۱.۴ گیگا تن دی‌اکسید کربن اضافی وارد جو کره زمین کند. تصمیم بحث‌برانگیز دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ایالات‌متحده برای خروج این کشور از توافقنامه آب و هوایی پاریس، می‌تواند ضربه مهلکی به همکاری‌های بین‌المللی مقابله با تغییرات آب و هوایی وارد کند.

دونالد ترامپ در سخنرانی ۱ ژوئن (۱۱ خرداد) خود در باغ رز کاخ سفید، اعلام کرد:”ایالات‌متحده از توافقنامه آب و هوایی پاریس کنار می‌شد، اما مجددا وارد توافق‌نامه پاریس یا یک توافق‌نامه دیگر را شروع می‌کند که شرایط عادلانه‌تری برای ایالات‌متحده، اقتصاد، کارگران، مردم و مالیات‌دهندگان این کشور داشته باشد.”

بدون ایالات‌متحده، دیگر امضاکنندگان این توافق‌نامه، احتمالا همچنان به تعهدات خود پایند خواهند ماند. ولی احتمالا همکاری‌های بین‌المللی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای تا پیش از سال ۲۰۲۵، با دشواری همراه خواهد بود. چراکه ایالات‌متحده، اهمیت بسیاری برای شکل دادن آینده آب و هوایی جهان دارد.

به گفته مایکل وارا استاد حقوقی از دانشگاه استنفورد و از اعضای موسسه محیط زیست استنفورد وودز: “پیشبرد اهداف آب و هوایی بدون همکاری ایالات‌متحده آمریکا واقعا دشوار است. ما (ایالات‌متحده آمریکا) بیش یک شریک تجاری هستیم، ما به‌وضوح یکی از تولیدکنندگان عمده سوخت فسیلی هستیم. از این جهت، دیگر کشورها بدون همکاری ایالات‌متحده آمریکا، نمی‌توانند تأثیر به سزا و زیادی در این امر داشته باشند.”

اما عواقب این تصمیم دولت آمریکا کاملا مشخصا نیست. در ادامه پنج، تأثیر احتمالی تصمیم ژوئن ۱ روی شرایط آب و هوایی و همچنین جایگاه جهانی ایالات‌متحده را بخوانید.

۱. هیچ تضمینی برای گرم شدن کره زمین وجود ندارد

امضاکنندگان توافق‌نامه آب و هوایی پاریس، بر مجموعه‌ای از اهداف توافق کردند تا گرمایش زمین را در مقایسه با عصر ماقبل صنعتی زیر ۳.۶ درجه فارنهایت (۲ درجه سانتی‌گراد) نگه دارند. همچنین با چشم داشت هدفی بلندپروازانه روند گرم شدن کره زمین را تا سال ۲۱۰۰، به کمتر از ۲.۷ درجه فارنهایت (۱.۵ درجه سانتی‌گراد) برسانند. هر کشور امضاکننده این توافق‌نامه متعهد شد، مجموعه اهداف داوطلبانه خود را برای کاهش تولید گازهای گلخانه بر عهده گیرد، البته هیچ قانون الزام‌آوری در مورد چگونگی متعهد ماندن به این توافقنامه در میان نبود.

در واقع، بر اساس گزارش موسسه Climate Interactive، تعهدات کشورهای امضاکننده هم‌اکنون به هدف کوتاه مدت ۳.۶ درجه فارنهایت که به احتمال زیاد منجر به گرم شدن زمین حدود ۶ درجه فارنهایت (۳.۳ درجه سانتی‌گراد) تا سال۲۱۰۰ دست می‌یابد. این میزان کمتر از  ۷.۶ درجه فارنهایت (۴.۲ درجه سانتی‌گراد) گرم شدن کره زمین نسبت به دمای عصر ماقبل صنعتی است.

دولت اوباما در زمان امضای توافقنامه پاریس متعهد شد، انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را تا سال ۲۰۲۵بین ۲۶ درصد و ۲۸ درصد سطح سال ۲۰۰۵ کاهش دهد. این توافقنامه تا پیش از سال ۲۰۲۰ رسما اجرا نمی‌شود، اما برای تحقق این اهداف، کشور ملزم به برداشتن گام‌های جدی مانند تعیین استانداردهایی برای تولید گازهای گلخانه‌ای خودرو، لوازم‌خانگی و نیروگاه تا قبل از سال ۲۰۲۰ خواهد بود. وارا می‌گوید: “ما کارهای زیادی برای انجام دادن داریم.”

رابرت استاوینس، مدیر برنامه اقتصاد محیط زیست دانشگاه هاروارد، می‌گوید، پیمان کیوتو در دهه ۱۹۹۰ که هرگز به تصویب ایالات متحد آمریکا نرسید، شامل کشورهای مسئول تنها ۱۴ درصد از گازهای گلخانه‌ای جهانی بود. در مقابل توافقنامه پاریس، شامل ۱۲۶ کشور است که مسئول ۹۷ درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان هستند. این توافقنامه یک موفقیت بود.

استاوینس در ایمیلی به Live Science نوشت: “خروج از توافقنامه پاریس، ایالات‌متحده آمریکا را در کنار کشورهای نیکاراگوئه و سوریه قرار می‌دهد.”

توافق‌نامه آب و هوایی که در سال ۲۰۱۵ به تصویب ۱۹۵ کشور جهان در پاریس رسید، اما در این بین کشورهای نیکاراگوئه و سوریه از امضای توافقنامه سرباز زدند. استاوینس می‌گوید، ایالات‌متحده می‌تواند در توافقنامه پاریس بماند و به‌سادگی مذاکراتی را برای جدول زمانی کمتر سخت‌گیرانه برای کاهش گازهای گلخانه‌ای در پیش گیرد، اما در حال حاضر هیچ جدول زمانی وجود ندارد.

کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای ایالات‌متحده، ۲۱ درصد میزان گازهای گلخانه‌ای تمامی کشورهای امضاکننده توافقنامه را شامل می‌شود. به نقل از موسسه Climate Interactive،  نپذیرفتن شرایط توافق‌نامه پاریس، به معنای انتشار سالانه ۱.۴ گیگا تن دی‌اکسید کربن تا سال ۲۰۲۵ است.

۲.هیچ فرصتی برای مذاکره نیست

افزایش انتشار گازهای گلخانه‌های آمریکا تنها پیامد تصمیم دولت این کشور نیست. عدم تعهد ایالات‌متحده آمریکا به توافقنامه می‌تواند موجب ایجاد موجی از خروج‌های احتمالی از سوی دولت‌های دیگر هم شود. وارا به Live Science گفت، به عنوان بخشی از توافقنامه پاریس، ایالات‌متحده آمریکا، فرصت لازم برای شکل دادن به مذاکرات بیشتر را خواهد داشت.

او گفت: “توافقنامه پاریس، تنها یک تعهد نیست، این توافقنامه تنها در مورد یک هدف نیست. این توافقنامه فرایند مستمری برای شکل دادن به تعهدهای جدید در هر پنج سال است.”

وارا می‌گوید، تصمیم دونالد ترامپ برای خروج از توافقنامه، به این فرایند لطمه وارد می‌کند و تلاش‌های بین‌المللی که تنها در حال نهادن نخستین گام‌های خود بود را خنثی می‌کند.

وارا می‌گوید، هرچند خروج از توافقنامه چهار سال برای ایالات‌متحده که به لحاظ فنی حزبی از مذاکرات است، طول می‌کشد، بعید بود، کشورهای دیگر می‌توانستند، سهم بیشتری برای خروج از تعهدات داشته باشند. اگر ترامپ در این توافقنامه باقی می‌ماند، دولت او می‌توانست، سهم زیادی در شکل دادن به تعهد آینده ایالات‌متحده برای پیش از سال ۲۰۲۵ می‌داشت و می‌توانست، بخشی از مذاکراتی باشد که طی آن نحوه گزارش انتشار گازهای گلخانه‌ای کشورهای متعهد و همچنین چگونگی اجرای واقعی تعهدات را مشخص می‌کرد.

۳.عدم قطعیت کشورهای در حال توسعه

استاوینس و وارا هر دو توافق دارند که وجود اقتصادهای در حال توسعه در توافقنامه پاریس، یک گام بزرگ بود. وارا می‌گوید، به عنوان مثال هند، در مورد پیوستن به این توافقنامه تردید داشت، اما خود را ملزم به اجرای تعهدات و استفاده از شدید از منابع انرژی تجدید پذیر و پاک کرده است. هند متعهد شده است که تولید گازهای گلخانه‌ای خود را بین ۳۳ تا ۳۵ درصد کمتر از میزان سال ۲۰۰۵ کاهش دهد و احتمالا با استفاده ۴۰ درصدی از منابع انرژی و سوخت‌های غیر فسیلی تا سال ۲۰۲۲ (یعنی پیش از موعد مقرر در سال ۲۰۳۰) به این هدف دست پیدا خواهد کرد.

وارا می‌گوید، احتمالا همه کشورهای امضاکننده توافقنامه پاریس تا سال ۲۰۲۵ به این هدف دست پیدا کنند، اما مشخص نیست، برای مرحله پنج ساله بعدی، چنین اهداف جاه‌طلبانه‌ای به همین شدت دنبال شوند. وارا می‌گوید: “باید ببینیم بعد از خروج ایالات‌متحده آمریکا چه اتفاقی می‌افتد.”

۴.هیچ دلیلی برای نوآوری نیست

در ایالات‌متحده، با وجود و یا بدون توافق‌نامه پاریس، انتشار گازهای گلخانه‌ای برای تولید برق کاهش می‌یابد. وارا می‌گوید، این تغییر در بخش‌های بزرگ اقتصاد با وجود گاز طبیعی ارزان به جای زغال سنگ و منابع تجدید پذیرتر ایجاد می‌شود. اما شرایط اقتصادی به تنهایی، تأثیر محدودی روی توافقنامه آب و هوایی دارد.

وارا می‌گوید، ازاینجایی‌که نوآوری‌ها در اکتشافات نفت و گاز، قیمت نفت را پایین آورده‌اند، بنزین ارزان شده و انتشار گازهای گلخانه‌ای خودروها جهت اشتباهی را در پیش گرفته است. توافقنامه پاریس ممکن است، ایالات‌متحده را برای ایجاد تغییراتی در بخش‌هایی که به فشارهای اقتصادی ناشی از زغال سنگ حساس نیستند، مانند ساخت اتومبیل‌هایی با انرژی پاک، تحت فشار قرار دهد.

وارا می‌گوید: “فکر می‌کنم ما بدون طرح نیروی پاکیزه به نیروی پاکیزه دست پیدا می‌کنیم.”

وارا به طرح سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) اشاره می‌کند که انتظار می‌رود، ترامپ آن را نیز حذف کند. وارا می‌گوید: “اما این (طرح) تقریبا کافی نیست.”

باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا در اوت ۲۰۱۵، هنگام معرفی این طرح آن را “بزرگ‌ترین و مهم‌ترین گام آمریکا تا امروز” برای رسیدگی به معضل تغییرات آب و هوایی خواند.هدف از “طرح انرژی پاکیزه” کاهش یک سومی گازهای گلخانه‌ای متصاعد شده از نیروگاه‌های برق ظرف ۱۵ سال است.تأکید قابل توجه بر تولید برق از انرژی بادی و خورشیدی و سایر منابع تجدید پذیر بخش مهمی از این طرح است. انتظار می‌رود، این طرح اوباما میزان انتشار گازهای کربنی صنعت تولید برق را تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۰۵ به اندازه ۳۲ درصد کم کند.

بر اساس این طرح برای هر یک از ۵۰ ایالت آمریکا هدفی مشخص در زمینه کاهش گازها تعیین شد و هر ایالت باید پیشنهادی برای سازمان حفاظت از محیط زیست در مورد چگونگی دستیابی به هدف تنظیم می‌کرد.

۵.هیچ دلیلی برای اعتماد نیست

وارا می‌گوید، شاید نگران‌کننده‌ترین چیز چگونگی تصمیم‌گیری ترامپ در زمینه سیاست آب و هوایی، روی امنیت ملی هم تأثیر بگذارد. وارا می‌گوید، به طور کلی، خروج ایالات‌متحده از توافقنامه پاریس، آسیب زیادی به اعتبار بین‌المللی ما می‌زند. دیگر مسائل همچون مناقشات کره شمالی یا مقابله با بحران سوریه، نیاز به همکاری‌های بین‌المللی دارد، بنابراین بدون اعتماد کشورهای دیگر، انجام مذاکرات بسیار دشوار می‌شود.

وارا می‌گوید: “ایالات‌متحده برای دستیابی به چنین نتایجی، به‌شدت نیازمند چنین اعتمادهای بین‌المللی است.”

ورا و استاوینس می‌گویند، خروج از مذاکرات بین‌المللی دیگر تبدیل به یک الگو می‌شود. فرمان اجرایی ترامپ برای خروج آمریکا از پیمان تجاری اقیانوس آرام، موجب ایجاد تنش‌هایی با سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) شد که اعضای آن متعهد به انجام همکاری‌های نظامی با یکدیگر هم هستند. استاوینس می‌گوید، با خروج ایالات‌متحده از این پیمان، کشورهایی مانند چین و روسیه، برای رسیدن به منافع خود آزادتر خواهند بود، این در مورد توافقنامه آب و هوایی هم صدق می‌کند.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با امضای یک فرمان اجرایی این کشور را از پیمان تجاری اقیانوس آرام خارج کرد.

پیمان تجاری اقیانوس آرام در سال ۲۰۱۵ میان ۱۲ کشور که ۴۰ درصد اقتصاد جهان را تشکیل می‌دهند امضا شد. به جز آمریکا، ژاپن، مالزی، ویتنام، سنگاپور، برونئی، استرالیا، نیوزیلند، کانادا، مکزیک، شیلی و پرو اعضای پیمان تجاری اقیانوس آرام هستند.هدف از امضای این موافقت‌نامه ایجاد یک بلوک اقتصادی جدید بود که موانع تجاری میان ۱۲ کشور عضو را کاهش می‌دهد.مذاکره در مورد این موافقت‌نامه که از اولویت‌های اصلی باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، بود پنج سال به طول انجامید و سرانجام در آتلانتا در آمریکا امضا شد،.

مشارکت اقیانوس آرام به ابتکار دولت باراک اوباما و عملا به منظور تحکیم موقعیت تجاری ایالات‌متحده در منطقه اقیانوسیه و شرق آسیا صورت گرفت با این هدف که از تسلط چین بر تجارت منطقه جلوگیری شود. در مقابل، چین طرحی موسوم به منطقه تجارت آزاد آسیا اقیانوسیه را مطرح کرد و خواستار تشکیل سازمان به نام “مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای” شد.

در واقع به گفته کارشناسان، پیمان مشارکت اقیانوس آرام را ترتیباتی برای مقابله با گسترش نفوذ اقتصادی چین تلقی می‌کرده اما با خروج آمریکا، به نظر می‌رسد که تنها راه حفظ این پیمان را پذیرش چین تلقی می‌کند.

استاوینس می‌گوید: “خروج از توافقنامه آب و هوایی پاریس، عملا رهبری را به کشور چین واگذار می‌کند.”

.

منبع: livescience

مطلب عواقب خروج آمریکا از توافق‌نامه آب و هوایی پاریس: ۵ تأثیر احتمالی تصمیم بحث‌برانگیز دولت ترامپ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

به گزارش ناسا و سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA)، سال ۲۰۱۶ رسما گرم ترین سال تاریخ (از زمان ابزارهای سنجش و اندازه گیری آب و هوایی) لقب گرفت. این آمار به نظر آشناست، چرا که سال پیش از آن یعنی ۲۰۱۵، هم به عنوان گرم ترین سال تاریخ به ثبت رسیده بود.

 این سه سال افزایش دمای جهانی به این معناست که دمای کره زمین در حدود ۲ درجه فارنهایت (۱.۱ درجه سانتی گراد) نسبت به قرن نوزدهم گرم تر شده است.

گزاش مشترک ناسا و سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا پیش از این توسط اداره هواشناسی بریتانیا تایید شده بود. به گفته گوین اشمیت از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا: “انتظار نداشتیم، این رکورد سال به سال جا به جا شود.چراکه روند گرمایش زمین در بلند مدت چیز واضحی بود.”

از سال ۲۰۰۱ تا کنون، کره زمین ۱۶ سال از گرم ترین سال های خود را سپری کرده است. با وجودی که پدیده ال نینو در اواخر سال ۲۰۱۵ و اوایل ۲۰۱۶ در روند گرمایش جهانی تاثیر گذار بوده است، محققان می گویند، تاثیر تولید بلند مدت دی اکسید کربن و انتشار گازهای گلخانه ای، مهم ترین عامل افزایش دمای جهانی در سال های اخیر بوده است.

البته با توجه به این گزارش همه نواحی جهان گرم ترین سال تاریخ را تجربه نکرده اند، به عنوان مثال، ۴۸ ایالت از ایالت های آمریکا، دومین سال گرم خود را سپری کرده اند؛ اما قطب شمال در این بین، بدترین وضعیت ممکن را سپری کرده است. این ناحیه در سال های اخیر دمای برابر ۲۰ تا ۳۰ درجه فارنهایت بیشتر از میانگین خود را تجربه کرده، همچنین سطح یخ های دریایی در این ناحیه به کم ترین حد خود رسیده است.

حال دانشمندان با وجود کاهش تاثیر پدیده ال نینو در پایان سال گذشته، انتظار دارند، سال جاری تا حد کمی نسبت به سال گذشته دمای کمتری را تجربه کند؛ اما به گزارش نیویورک تایمز، محققان با وجود این مقایس ثبت شده، نگران افزایش سرعت گرمایش جهانی در سال های آینده هستند.

.

منبع: engadget

نوشته سال ۲۰۱۶ بازهم رکورد گرم ترین سال تاریخ را شکست! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.