بقایای موشک چینی‌‌‌ها در حال سقوط به زمین

 
در آوریل گذشته، چین توانست با موفقیت یکی از قسمت‌‌‌های اصلی ایستگاه فضایی خود را به فضا پرتاب کند. اما از آن زمان به بعد، بوستر انتقال‌دهنده این قطعه به مدار، به صورت ناپایدار در گردش بوده است و مشخص نبودن زمان و محل سقوط آن، نگرانی‌‌‌هایی را به وجود آورده است.
 
طبق گزارش‌‌‌های منتشردشه، این بوستر احتمالا به صورت کاملا کنترل‌نشده به زمین بازخواهد گشت. این بوستر به قدری بزرگ است که تنها بخش‌‌‌هایی از آن در جو خواهد سوخت و بخش‌‌‌های دیگر آن وارد زمین خواهد شد.
 
اگرچه به احتمال زیاد این قطعات در اقیانوس سقوط خواهد کرد، اما هیچ تضمینی مبنی بر عدم سقوط بقایای این بوستر در یک منطقه مسکونی پرجمعیت وجود ندارد. چینی‌‌‌ها این موشک را در حالی به فضا پرتاب کردند که سال گذشته، برخی از کارشناسان اعلام کردند که طراحی موشک Long March 5B طبیعی نیست؛ بدین معنی که برای انتقال به مدار، این موشک دارای بخش بالایی نیست و مرحله اصلی آن تمام مسیر را با محموله خود به مدار طی خواهد کرد و این مسئله ‌‌می‌تواند دردسرساز شود.
 
حال طبق آخرین گزارش‌‌‌ها، بقایای بوستر احتمالا در یکی از روزهای نهم تا یازدهم مه (19 تا 21 اردیبهشت) وارد زمین خواهد شد. اما پیش‌بینی محل دقیق سقوط دشوار است و مشخص نیست که دقیقا چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد.
 
بررسی‌‌‌ها روی نحوه حرکت بقایای موشک چینی‌‌‌ها نشان ‌‌می‌دهد که در طی چند روز اخیر به زمین نزدیک‌تر شده و احتمالا ظرف چند روز آینده به زمین خواهد رسید که اگر نتوان آن را کنترل کرد و به جایی غیر از اقیانوس‌‌‌ها برخورد کند، قطعا خسارات زیادی را به بار خواهد آورد.
 
در این میان، مرکز تحقیقاتی CelesTrak که در زمینه ردیابی بقایای بدنه موشک‌‌‌ها در فضا فعالیت دارد، اخیرا اعلام کرد که مشکل تنها بقایای بوستر موشک Long March 5B نیست چرا که در حال حاضر، حدود 2033 قطعه از بدنه موشک‌‌‌ها در مدار زمین وجود دارد.
 
از این بین، 546 قطعه مربوط به موشک‌‌‌های آمریکا و 169 قطعه نیز مربوط به بقایای موشک‌‌‌های چینی‌‌‌هاست. اما بیشترین سهم و تهدید مربوط به بقایای موشک‌‌‌های روسی است که تعداد آن‌‌‌ها برابر با 1035 قطعه عنوان شده است. همچنین 66 قطعه دیگر از موشک‌‌‌ها نیز در مدار زمین وجود دارد که مشخص نیست برای کدام کشورهاست.
 
به گفته محققان، ارسال انبوه موشک‌‌‌ها به فضا بدون توجه به عواقب آن همانند ایجاد زباله‌‌‌های فضایی ‌‌می‌بایست متوقف شد و کشورها ‌‌می‌بایست قبل از هر گونه اقدام به پرتاب موشکی جدید، به راهکارهایی برای حذف بقایای موشک‌‌‌های خود در فضا دست یابند.

بقایای موشک چینی‌‌‌ها در حال سقوط به زمین

 
در آوریل گذشته، چین توانست با موفقیت یکی از قسمت‌‌‌های اصلی ایستگاه فضایی خود را به فضا پرتاب کند. اما از آن زمان به بعد، بوستر انتقال‌دهنده این قطعه به مدار، به صورت ناپایدار در گردش بوده است و مشخص نبودن زمان و محل سقوط آن، نگرانی‌‌‌هایی را به وجود آورده است.
 
طبق گزارش‌‌‌های منتشردشه، این بوستر احتمالا به صورت کاملا کنترل‌نشده به زمین بازخواهد گشت. این بوستر به قدری بزرگ است که تنها بخش‌‌‌هایی از آن در جو خواهد سوخت و بخش‌‌‌های دیگر آن وارد زمین خواهد شد.
 
اگرچه به احتمال زیاد این قطعات در اقیانوس سقوط خواهد کرد، اما هیچ تضمینی مبنی بر عدم سقوط بقایای این بوستر در یک منطقه مسکونی پرجمعیت وجود ندارد. چینی‌‌‌ها این موشک را در حالی به فضا پرتاب کردند که سال گذشته، برخی از کارشناسان اعلام کردند که طراحی موشک Long March 5B طبیعی نیست؛ بدین معنی که برای انتقال به مدار، این موشک دارای بخش بالایی نیست و مرحله اصلی آن تمام مسیر را با محموله خود به مدار طی خواهد کرد و این مسئله ‌‌می‌تواند دردسرساز شود.
 
حال طبق آخرین گزارش‌‌‌ها، بقایای بوستر احتمالا در یکی از روزهای نهم تا یازدهم مه (19 تا 21 اردیبهشت) وارد زمین خواهد شد. اما پیش‌بینی محل دقیق سقوط دشوار است و مشخص نیست که دقیقا چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد.
 
بررسی‌‌‌ها روی نحوه حرکت بقایای موشک چینی‌‌‌ها نشان ‌‌می‌دهد که در طی چند روز اخیر به زمین نزدیک‌تر شده و احتمالا ظرف چند روز آینده به زمین خواهد رسید که اگر نتوان آن را کنترل کرد و به جایی غیر از اقیانوس‌‌‌ها برخورد کند، قطعا خسارات زیادی را به بار خواهد آورد.
 
در این میان، مرکز تحقیقاتی CelesTrak که در زمینه ردیابی بقایای بدنه موشک‌‌‌ها در فضا فعالیت دارد، اخیرا اعلام کرد که مشکل تنها بقایای بوستر موشک Long March 5B نیست چرا که در حال حاضر، حدود 2033 قطعه از بدنه موشک‌‌‌ها در مدار زمین وجود دارد.
 
از این بین، 546 قطعه مربوط به موشک‌‌‌های آمریکا و 169 قطعه نیز مربوط به بقایای موشک‌‌‌های چینی‌‌‌هاست. اما بیشترین سهم و تهدید مربوط به بقایای موشک‌‌‌های روسی است که تعداد آن‌‌‌ها برابر با 1035 قطعه عنوان شده است. همچنین 66 قطعه دیگر از موشک‌‌‌ها نیز در مدار زمین وجود دارد که مشخص نیست برای کدام کشورهاست.
 
به گفته محققان، ارسال انبوه موشک‌‌‌ها به فضا بدون توجه به عواقب آن همانند ایجاد زباله‌‌‌های فضایی ‌‌می‌بایست متوقف شد و کشورها ‌‌می‌بایست قبل از هر گونه اقدام به پرتاب موشکی جدید، به راهکارهایی برای حذف بقایای موشک‌‌‌های خود در فضا دست یابند.

اسپیس ایکس سرانجام استارشیپ را برای نخستین بار با موفقیت فرود آورد

 
 
پس از مجموعه‌ای از ناکامی‌ها، استارشیپ SN15 به نخستین نسخه‌ی آزمایشی تمام‌اندازه‌ی این موشک تبدیل شد که پرواز به ارتفاع بالا و فرود نرم روی زمین را با موفقیت به پایان می‌رساند.
 
 
امروز پنجشنبه، اسپیس ایکس نسخه‌ی اولیه‌ی تمام‌اندازه‌ای از استارشیپ را در تست پرواز ارتفاع بالا پرتاب کرد و آن را برای نخستین بار با موفقیت فرود آورد. این دستاورد، بیانگر غلبه بر چالشی مهم در مسیر پرفرازونشیب ساخت سامانه‌ی موشکی کاملا چندبارمصرف استارشیپ است. به گفته‌ی ماسک، نسخه‌ی به‌کاررفته در آزمایش امروز به نام SN15 در مقایسه با تمام دیگر نسخه‌های تمام‌اندازه‌ی استارشیپ که اندکی پیش یا پس از فرود منفجر شدند، حاوی «صدها بهبود در طراحی» است.
 
استارشیپ SN15 در ساعت ۱۸:۲۴ چهارشنبه به وقت محلی (۲:۵۴ بامداد پنجشنبه به ‌وقت ‌ایران) از تأسیسات اسپیس ایکس در بوکاچیکا تگزاس به هوا برخاست و به‌ منظور تست مانورهای حین پرواز تا ارتفاع بیش از ۹٫۵ کیلومتر در آسمان صعود کرد. با رسیدن موشک به نقطه‌ی اوج، سه موتور رپتور آن به‌تدریج خاموش شدند تا سقوط آزاد افقی به سمت زمین آغاز شود. با نزدیک شدن به زمین، دو موتور استارشیپ به‌ منظور انجام مانور پیچیده‌ی بلی‌فلاپ دوباره روشن شدند. در حین این مانور، موشک خود را به حالت عمودی درمی‌آورد تا بتواند به‌صورت نرم روی زمین فرود آید.
 
موشک اسپیس ایکس مجموعه‌ای از پایه‌های کوچک را گشود و با نشستن روی سکویی بتنی در نزدیکی جایگاه پرتاب خود به نخستین نسخه‌ی آزمایشی نجات‌یافته‌ی استارشیپ تبدیل شد. پس از فرود، شعله‌ی کوچکی از آتش در کنار پایه‌ی موشک ظاهر و دقایقی بعد خاموش شد. جان اینسپراکر، مهندس اسپیس ایکس در جریان پخش زنده گفت با سوخت متانی که استارشیپ حمل می‌کند، پدید آمدن آتش اتفاقی غیرمعمول نیست. ایلان ماسک نیز تقریبا ۷ دقیقه پس از فرود با اعلام این موفقیت در توییتر نوشت: «استارشیپ به‌طور قابل قبول فرود می‌آید!»
 
سامانه‌ی استارشیپ اسپیس ایکس برای ارسال محموله و انسان به ماه و مریخ در دست طراحی است. نسخه‌های آزمایشی این موشک نظیر SN15 که به‌ اندازه‌ی ساختمان ۱۶ طبقه ارتفاع دارند، صرفا نمایانگر نیمه‌ی بالایی سامانه‌ی موشکی نسل بعدی اسپیس ایکس هستند. یک موشک غول‌پیکر به نام «سوپر هوی»، تشکیل‌دهنده‌ی نیمه‌ی پایینی خواهد بود و پس از پرتاب استارشیپ به مدار، همانند بوسترهای فالکون ۹ به‌صورت عمودی روی زمین فرود خواهد آمد.
 
موفقیت امروز اسپیس ایکس در تأسیسات «استاربیس» در تگزاس، پس از ارسال سیگنالی قدرتمند از جانب ناسا حاصل می‌شود. ماه گذشته، سازمان فضایی آمریکا برای استفاده از استارشیپ در دو مأموریت اولیه به ماه تا حوالی سال ۲۰۲۴، قرارداد ۲٫۹ میلیارد دلاری را به اسپیس ایکس واگذار کرد. دو شرکت دیگر که در این مناقصه با اسپیس ایکس رقابت کردند، داینتیکس و تیمی از پیمانکاران باسابقه‌ی فضایی به رهبری بلو ارجین بودند.
 
ازآنجا که انتظار می‌رفت ناسا دو شرکت را در مناقصه‌ی سطح‌نشین قمری انتخاب کند، واگذاری قرارداد صرفا به اسپیس ایکس، بسیاری از فعالان عرصه‌ی فضا را شوکه کرد. بلو ارجین و داینتیکس، تصمیم ناسا در انتخاب استارشیپ را ناعادلانه خواندند و گفتند سازمان فضایی باید آن‌ها را انتخاب می‌کرد. این اعتراضات موجب شد دسترسی اسپیس ایکس به مبلغ قرارداد تا زمان صدور حکم دیوان محاسبات آمریکا تعلیق شود. البته توسعه‌ی پروژه‌ی استارشیپ که هزینه‌ی آن تاکنون بیشتر از طریق جذب سرمایه‌ی خصوصی و ثروت ایلان ماسک تأمین شده است، صرف‌ نظر از تعلیق قرارداد همچنان تداوم خواهد یافت.
 
اینسپراکر پس از فرود نرم SN15 با اشاره به پرتاب فضانوردان با نسخه‌ی استفاده‌شده‌ی کپسول کرو دراگون در اوایل ماه جاری و نخستین فرود آبی فضاپیمایی مسافربری در ایالات متحده در ۵۲ سال گذشته، گفت دو هفته‌ی گذشته مملو از خلق موفقیت‌ها به دست تیم اسپیس ایکس بوده است.
 
استارشیپ به‌ منظور انجام دو مأموریت قمری برای اسپیس ایکس و ناسا، باید نشان بدهد که پیش از پرواز به سطح ماه می‌تواند در مدار سوخت‌گیری دوباره کند. این دو دستاورد شامل فرود روی ماه و سوخت‌گیری فضایی پیش‌تر هرگز توسط شرکتی خصوصی تحقق نیافته است. علاوه بر این، نسخه‌ی قمری استارشیپ باید ثابت کند که برای کاهش سرعت نزول خود بر فراز سطح پرگردوخاک ماه، می‌تواند مجموعه‌ای از پیشرانه‌های متفاوت را به کار بگیرد.

راکت ۲۱ تنی چین به‌صورت کنترل‌ نشده داخل جو زمین سقوط می‌کند

 
چین چندی پیش راکت Long March-5B Y2 را به مدار زمین فرستاد که حامل اولین ماژول از ایستگاه فضایی این کشور به فضا بود. آن‌ها در زمان پرتاب مدعی شدند که همه‌چیز درست پیش رفته، اما حالا انتظار می‌رود که بخش ۲۱ تنی این راکت به‌شکلی کنترل‌ نشده ظرف چند روز آینده وارد جو زمین شود.
 
ورود کنترل‌ نشده این خطر را به وجود می‌آورد که قطعاتی از این فضاپیما روی مناطق مسکونی سقوط و جان و مال مردم را تهدید کند. این راکت ابتدا قرار بود در نقطه خاصی از اقیانوس سقوط کند که امری رایج در میان راکت‌های فضایی است، اما ظاهرا مدار چرخش Long March-5B Y2 از کنترل خارج شده و زودتر از موعد وارد جو می‌شود.
 
مقامات انتظار دارند این راکت تا چند روز دیگر به داخل زمین سقوط کند. «جاناتان مک‌دوول» که حرکت اشیا حاضر در مدار زمین را دنبال می‌کند، می‌گوید پذیرفتنی نیست که با استانداردهای کنونی اجازه دهیم اشیاء به‌صورت کنترل‌ نشده وارد جو زمین شوند. او یادآور می‌شود که از سال ۱۹۹۰ تاکنون هیچ شیء بزرگی با وزن بیشتر از ۱۰ تن به‌صورت کنترل‌ نشده به زمین سقوط نکرده است. راکت چین ۳۰ متر طول و ۴.۸ متر عرض دارد.

 
به گفته مک‌دوول، این راکت می‌تواند به‌طور کامل در هنگام ورود به جو بسوزد و از بین برود. ولی این احتمال وجود دارد که بخش‌هایی از آن از جو عبور کند و به سطح زمین برسد. البته بخش عمده سطح زمین پوشیده از اقیانوس‌هاست، در نتیجه احتمالش بیشتر است که قطعات باقی مانده در آب بیفتند. ولی در هر حال، نباید این تهدید بالقوه را برای مناطق مسکونی در نظر نگرفت.
 
«هولگر کراگ»، رئیس برنامه ایمنی فضا از آژانس فضایی اروپا (ESA) می‌گوید بدون دسترسی به اطلاعات طراحی این راکت به سختی می‌توان محاسبه کرد که چه مقدار از جرم فضاپیما ممکن است از جو عبور کند. با این وجود، با یک حساب سرانگشتی می‌توان پیش‌بینی کرد که ۲۰ تا ۴۰ درصد از جرم خشک اولیه به زمین برسد. او از نیویورک، مادرید، پکن و چند شهر دیگر به عنوان اصلی‌ترین شهرهای در معرض خطر نام برده است.

کاوشی فرازمینی برای زندگی بهتر

سازمان ملل متحد تاریخچه‌ای طولانی در ارتقای همکاری‌های بین‌المللی در حوزه فضا و استفاده از تکنولوژی‌های فضایی برای توسعه پایدار دارد. دفتر امور فضایی سازمان ملل در سال ۱۹۵۸ تاسیس و در سال ۲۰۱۹ جامعه جهانی، پنجاهمین سالگرد اولین کنفرانس سازمان ملل در زمینه اکتشاف و استفاده صلح‌آمیز از فضا را جشن گرفت. در سال‌های اخیر، کشورها علاقه بیشتری به استفاده از برنامه‌های فضایی به‌ویژه برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار نشان داده‌اند.
 
 
در همین راستا، «کمیسیون علوم و فناوری سازمان ملل متحد برای توسعه»، بررسی فناوری‌های فضایی برای توسعه پایدار و مزایای همکاری تحقیقاتی بین‌المللی در این زمینه را در ماه مه ‌۲۰۱۹ به‌عنوان یکی از اولویت‌های خود اعلام کرد. علوم فضا، فناوری و داده‌های فضایی، می‌توانند به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم در جهت اهداف توسعه پایدار به کار گرفته شوند؛ به همین منظور کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل موسوم به آنکتاد به بررسی نقش این بخش از فناوری برای رسیدن به توسعه پرداخته است.  فناوری‌هایی مانند پیش‌بینی آب و هوا، سنجش از راه دور، سیستم‌های موقعیت‌یاب جهانی، تلویزیون ماهواره‌ای و سیستم‌های ارتباطی و حوزه‌های علمی گسترده‌تر همچون نجوم و علوم زمین، همه به علم و فناوری فضایی متکی هستند. این فناوری فرصت‌هایی را در اختیار سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان قرار می‌دهد تا از آن در راستای توسعه پایدار خود گام بردارند؛ آنکتاد در گزارش خود به برخی از حوزه‌هایی که فناوی فضایی به یاری توسعه می‌شتابد، پرداخته است.
 
  برنامه‌های بهداشتی
فناوری‌های فضایی در سال‌های اخیر نقشی فزاینده در پیشبرد اهداف بهداشت جهانی داشته و بنا به گزارش مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۹ نقشی اساسی در تصمیم‌گیری، بهبود مراقبت، آموزش و اقدامات هشداردهنده اولیه بازی کرده است. اطلاعات حاصل از فناوری‌های سنجش از راه دور برای رصد الگوهای بیماری، کشف عوامل محیطی اثرگذار بر سرعت انتشار بیماری، پیش‌بینی مناطق خطرناک و شناسایی مناطقی که به برنامه‌ریزی برای کنترل بیماری نیاز دارند، کمک کرده است. در همه‌گیری ناشی از شیوع کووید-۱۹ نیز استفاده از داده‌های سیستم اطلاعات جغرافیایی در مطالعه اپیدمیولوژیک ویروس نقشی مفید داشته است. به‌عنوان مثال در سال ۲۰۱۸ از داده‌های ماهواره‌های ناسا برای پیش‌بینی وبا در یمن استفاده شد که دقتی ۹۲درصدی داشت. آژانس هوافضای ژاپن نیز با استفاده از مدل‌های دیجیتال برای نقشه‌برداری از مناطقی که دسترسی به آنها دشوار است در تلاش است تا مراقبت‌های مربوط به بیماری‌های عفونی چون فلج اطفال را در مناطق صعب‌العبور اجرایی کند. به لطف داده‌ها و ابزارهایی که فناوری‌های فضایی فراهم کرده‌اند، مسوولان و سیاست‌گذاران حوزه بهداشت می‌توانند در مبارزات خود علیه شیوع بیماری کارآتر و موثرتر باشند.
 
  ارتباطات از راه دور
در بسیاری از نقاط جهان به‌ویژه مناطق روستایی، دورافتاده یا کم‌جمعیت، دسترسی به شبکه‌های زمینی محدود است یا به‌طور کلی وجود ندارد؛ درست در همین نقطه است که اهمیت فناورهای‌ ماهواره‌ای پررنگ‌تر می‌شود. فناوری‌های شبکه‌ای می‌توانند الزامات زیرساختی را کاهش دهند و گزینه‌های خدماتی کارآمدتری را ارائه دهند. بنگلادش با برنامه مخابراتی خود در پی آن است تا اینترنت و آموزش از راه دور را برای افرادی که در مناطق دور افتاده زندگی می‌کنند فراهم کند. تکنولوژی‌های جدید و درحال ظهور همچون ماهواره‌های کم‌ارتفاع و ارتفاع متوسط، درحال تغییر شکل دسترسی به ارتباطات از راه دور هستند. پروژه آمازون موسوم به Kuiper، برنامه کمپانی گوگل موسوم به Project Loon و پروژه اسپیس ایکس با نام Starlink Constellation در پی آن هستند که با نانوماهواره‌ها، دسترسی جهانی به اینترنت را فراهم کنند.
 
  کاهش خطرات و بحران‌
بلایای طبیعی، عاملی مهم در تلفات مالی و جانی در سراسر جهان است. بنا بر گزارش «دفتر کاهش خطر بلایای سازمان ملل» در فاصله سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷ بلایای طبیعی به کشته شدن ۳/ ۱میلیون تن، مجروح و بی‌خانمان شدن ۴/ ۴میلیارد انسان منجر شده است. فناوری‌های فضایی اکنون عنصری اساسی در استراتژی‌های کاهش خطر بلایای طبیعی در ابعاد محلی، ملی و منطقه‌ای هستند. ابتکاری با نام «چارچوب سندای (شهری در ژاپن) برای کاهش خطر بلایای طبیعی ۲۰۳۰-۲۰۱۵» خواستار ارتقا و استفاده بیشتر از فناوری‌های فضایی برای رصد زمین و آب و هوا شده است. این ابتکار بر آن است تا از فناوری‌های فضا در راستای حمایت از تصمیم‌گیری‌‌های مبتنی بر ریسک استفاده شود. رصد زمین شامل تصاویر ماهواره‌ای و سنجش از راه دور می‌شود که توسط ماهواره‌هایی چون ماهواره Landsat ایالات‌متحده آمریکا، ماهواره Copernicus اتحادیه اروپا و ماهواره‌های Sentinel به‌دست می‌آیند.  فناوری‌های پیشرفته‌ دیگری نیز در خدمت کاهش بلایای طبیعی درآمده‌اند همچون ابزارهایی برای رصد جریان اقیانوس‌ها، سنجش دما و شوری آب، رادارهایی برای رصد پرندگان و ماهی‌ها و ایستگاه‌هایی برای لرزه‌نگاری زمین. با استفاده از این دست فناوری‌ها می‌توان خطرات آتشفشان‌ها را از طریق تغییر شکل زمین دنبال کرد و با مشاهده شاخص‌های رطوبت، بارش و پوشش گیاهی؛ خشکسالی را پیش‌بینی کرد. به‌عنوان مثال اداره منابع طبیعی کانادا با تحلیل دیتاهای به‌دست آمده در تلاش است تا آثار مربوط به طغیان رودخانه‌ها پس از آب شدن یخ‌ها را کاهش دهد. شرایط یخ در قطب شمال نیز با فناورهای فضایی رصد و تحلیل می‌شوند.
 
  منابع طبیعی و محیط‌زیست
امروزه به لطف در درسترس بودن داده‌ها و سیگنال‌های ماهواره‌ای، مشاهده شرایط زمین بیش از پیش امکان‌پذیر شده است. در سپتامبر ۲۰۱۶، ۱۷۰ماهواره به دور زمین در حال گردش بودند که ۳۰ عدد از آنان ماهواره‌های هواشناسی بود. اکثر تصاویر ماهواره‌ای و داده‌های زیست‌محیطی که به دولت‌ها و آژانس‌های چند ملیتی تعلق دارند، به‌صورت رایگان در اختیار کاربران سراسر جهان قرار می‌گیرد. داده‌های به‌دست آمده نقشی اساسی در مدیریت منابع طبیعی و زیست‌محیطی دارند و مسیر کشورها برای دستیابی به توسعه پایدار را هموار می‌سازند.
 
اطلاعات استخراجی کمک ارزنده‌ای برای تولیدات کشاورزی، شیلات، آب شیرین و مدیریت جنگل‌داری می‌کنند و از سوی دیگر ابزاری کارآمد برای نظارت بر فعالیت‌های مخرب برای محیط‌زیست مانند قطع غیرقانونی درختان، استخراج غیرقانونی معادن، شکار غیرقانونی و آتش‌سوزی هستند. برای نمونه، استرالیا با استفاده از مشاهدات ماهواره‌ای و دنبال کردن شرایط خشکسالی موفق شد که جلوی انحراف غیرقانونی آب در حوزه موری-دارلینگ را بگیرد. برزیل نیز با استفاده از سیستم هشدار سریع، مانع از جنگل‌زدایی غیرقانونی در کشور خود شده است.
 
  کاهش فقر
مطالعات اخیر نشان داده که با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای می‌توان فقر را پیش‌بینی کرد و بانک جهانی بر آن است تا میزان فقر را با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای با وضوح بالا برآورد کند. این ابزارها و روش‌ها به کشورهای درحال توسعه کمک می‌کنند تا با بررسی نسبت جمعیت شهری که در محله‌های فقیرنشین و سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند و همچنین با بررسی میزان دسترسی آنان به خدمات و زیرساخت‌های اساسی، فقر را تخمین بزنند.

کاوشی فرازمینی برای زندگی بهتر

سازمان ملل متحد تاریخچه‌ای طولانی در ارتقای همکاری‌های بین‌المللی در حوزه فضا و استفاده از تکنولوژی‌های فضایی برای توسعه پایدار دارد. دفتر امور فضایی سازمان ملل در سال ۱۹۵۸ تاسیس و در سال ۲۰۱۹ جامعه جهانی، پنجاهمین سالگرد اولین کنفرانس سازمان ملل در زمینه اکتشاف و استفاده صلح‌آمیز از فضا را جشن گرفت. در سال‌های اخیر، کشورها علاقه بیشتری به استفاده از برنامه‌های فضایی به‌ویژه برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار نشان داده‌اند.
 
 
در همین راستا، «کمیسیون علوم و فناوری سازمان ملل متحد برای توسعه»، بررسی فناوری‌های فضایی برای توسعه پایدار و مزایای همکاری تحقیقاتی بین‌المللی در این زمینه را در ماه مه ‌۲۰۱۹ به‌عنوان یکی از اولویت‌های خود اعلام کرد. علوم فضا، فناوری و داده‌های فضایی، می‌توانند به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم در جهت اهداف توسعه پایدار به کار گرفته شوند؛ به همین منظور کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل موسوم به آنکتاد به بررسی نقش این بخش از فناوری برای رسیدن به توسعه پرداخته است.  فناوری‌هایی مانند پیش‌بینی آب و هوا، سنجش از راه دور، سیستم‌های موقعیت‌یاب جهانی، تلویزیون ماهواره‌ای و سیستم‌های ارتباطی و حوزه‌های علمی گسترده‌تر همچون نجوم و علوم زمین، همه به علم و فناوری فضایی متکی هستند. این فناوری فرصت‌هایی را در اختیار سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان قرار می‌دهد تا از آن در راستای توسعه پایدار خود گام بردارند؛ آنکتاد در گزارش خود به برخی از حوزه‌هایی که فناوی فضایی به یاری توسعه می‌شتابد، پرداخته است.
 
  برنامه‌های بهداشتی
فناوری‌های فضایی در سال‌های اخیر نقشی فزاینده در پیشبرد اهداف بهداشت جهانی داشته و بنا به گزارش مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۹ نقشی اساسی در تصمیم‌گیری، بهبود مراقبت، آموزش و اقدامات هشداردهنده اولیه بازی کرده است. اطلاعات حاصل از فناوری‌های سنجش از راه دور برای رصد الگوهای بیماری، کشف عوامل محیطی اثرگذار بر سرعت انتشار بیماری، پیش‌بینی مناطق خطرناک و شناسایی مناطقی که به برنامه‌ریزی برای کنترل بیماری نیاز دارند، کمک کرده است. در همه‌گیری ناشی از شیوع کووید-۱۹ نیز استفاده از داده‌های سیستم اطلاعات جغرافیایی در مطالعه اپیدمیولوژیک ویروس نقشی مفید داشته است. به‌عنوان مثال در سال ۲۰۱۸ از داده‌های ماهواره‌های ناسا برای پیش‌بینی وبا در یمن استفاده شد که دقتی ۹۲درصدی داشت. آژانس هوافضای ژاپن نیز با استفاده از مدل‌های دیجیتال برای نقشه‌برداری از مناطقی که دسترسی به آنها دشوار است در تلاش است تا مراقبت‌های مربوط به بیماری‌های عفونی چون فلج اطفال را در مناطق صعب‌العبور اجرایی کند. به لطف داده‌ها و ابزارهایی که فناوری‌های فضایی فراهم کرده‌اند، مسوولان و سیاست‌گذاران حوزه بهداشت می‌توانند در مبارزات خود علیه شیوع بیماری کارآتر و موثرتر باشند.
 
  ارتباطات از راه دور
در بسیاری از نقاط جهان به‌ویژه مناطق روستایی، دورافتاده یا کم‌جمعیت، دسترسی به شبکه‌های زمینی محدود است یا به‌طور کلی وجود ندارد؛ درست در همین نقطه است که اهمیت فناورهای‌ ماهواره‌ای پررنگ‌تر می‌شود. فناوری‌های شبکه‌ای می‌توانند الزامات زیرساختی را کاهش دهند و گزینه‌های خدماتی کارآمدتری را ارائه دهند. بنگلادش با برنامه مخابراتی خود در پی آن است تا اینترنت و آموزش از راه دور را برای افرادی که در مناطق دور افتاده زندگی می‌کنند فراهم کند. تکنولوژی‌های جدید و درحال ظهور همچون ماهواره‌های کم‌ارتفاع و ارتفاع متوسط، درحال تغییر شکل دسترسی به ارتباطات از راه دور هستند. پروژه آمازون موسوم به Kuiper، برنامه کمپانی گوگل موسوم به Project Loon و پروژه اسپیس ایکس با نام Starlink Constellation در پی آن هستند که با نانوماهواره‌ها، دسترسی جهانی به اینترنت را فراهم کنند.
 
  کاهش خطرات و بحران‌
بلایای طبیعی، عاملی مهم در تلفات مالی و جانی در سراسر جهان است. بنا بر گزارش «دفتر کاهش خطر بلایای سازمان ملل» در فاصله سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷ بلایای طبیعی به کشته شدن ۳/ ۱میلیون تن، مجروح و بی‌خانمان شدن ۴/ ۴میلیارد انسان منجر شده است. فناوری‌های فضایی اکنون عنصری اساسی در استراتژی‌های کاهش خطر بلایای طبیعی در ابعاد محلی، ملی و منطقه‌ای هستند. ابتکاری با نام «چارچوب سندای (شهری در ژاپن) برای کاهش خطر بلایای طبیعی ۲۰۳۰-۲۰۱۵» خواستار ارتقا و استفاده بیشتر از فناوری‌های فضایی برای رصد زمین و آب و هوا شده است. این ابتکار بر آن است تا از فناوری‌های فضا در راستای حمایت از تصمیم‌گیری‌‌های مبتنی بر ریسک استفاده شود. رصد زمین شامل تصاویر ماهواره‌ای و سنجش از راه دور می‌شود که توسط ماهواره‌هایی چون ماهواره Landsat ایالات‌متحده آمریکا، ماهواره Copernicus اتحادیه اروپا و ماهواره‌های Sentinel به‌دست می‌آیند.  فناوری‌های پیشرفته‌ دیگری نیز در خدمت کاهش بلایای طبیعی درآمده‌اند همچون ابزارهایی برای رصد جریان اقیانوس‌ها، سنجش دما و شوری آب، رادارهایی برای رصد پرندگان و ماهی‌ها و ایستگاه‌هایی برای لرزه‌نگاری زمین. با استفاده از این دست فناوری‌ها می‌توان خطرات آتشفشان‌ها را از طریق تغییر شکل زمین دنبال کرد و با مشاهده شاخص‌های رطوبت، بارش و پوشش گیاهی؛ خشکسالی را پیش‌بینی کرد. به‌عنوان مثال اداره منابع طبیعی کانادا با تحلیل دیتاهای به‌دست آمده در تلاش است تا آثار مربوط به طغیان رودخانه‌ها پس از آب شدن یخ‌ها را کاهش دهد. شرایط یخ در قطب شمال نیز با فناورهای فضایی رصد و تحلیل می‌شوند.
 
  منابع طبیعی و محیط‌زیست
امروزه به لطف در درسترس بودن داده‌ها و سیگنال‌های ماهواره‌ای، مشاهده شرایط زمین بیش از پیش امکان‌پذیر شده است. در سپتامبر ۲۰۱۶، ۱۷۰ماهواره به دور زمین در حال گردش بودند که ۳۰ عدد از آنان ماهواره‌های هواشناسی بود. اکثر تصاویر ماهواره‌ای و داده‌های زیست‌محیطی که به دولت‌ها و آژانس‌های چند ملیتی تعلق دارند، به‌صورت رایگان در اختیار کاربران سراسر جهان قرار می‌گیرد. داده‌های به‌دست آمده نقشی اساسی در مدیریت منابع طبیعی و زیست‌محیطی دارند و مسیر کشورها برای دستیابی به توسعه پایدار را هموار می‌سازند.
 
اطلاعات استخراجی کمک ارزنده‌ای برای تولیدات کشاورزی، شیلات، آب شیرین و مدیریت جنگل‌داری می‌کنند و از سوی دیگر ابزاری کارآمد برای نظارت بر فعالیت‌های مخرب برای محیط‌زیست مانند قطع غیرقانونی درختان، استخراج غیرقانونی معادن، شکار غیرقانونی و آتش‌سوزی هستند. برای نمونه، استرالیا با استفاده از مشاهدات ماهواره‌ای و دنبال کردن شرایط خشکسالی موفق شد که جلوی انحراف غیرقانونی آب در حوزه موری-دارلینگ را بگیرد. برزیل نیز با استفاده از سیستم هشدار سریع، مانع از جنگل‌زدایی غیرقانونی در کشور خود شده است.
 
  کاهش فقر
مطالعات اخیر نشان داده که با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای می‌توان فقر را پیش‌بینی کرد و بانک جهانی بر آن است تا میزان فقر را با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای با وضوح بالا برآورد کند. این ابزارها و روش‌ها به کشورهای درحال توسعه کمک می‌کنند تا با بررسی نسبت جمعیت شهری که در محله‌های فقیرنشین و سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند و همچنین با بررسی میزان دسترسی آنان به خدمات و زیرساخت‌های اساسی، فقر را تخمین بزنند.

ناسا قرارداد ۲/۹ میلیارد دلاری با اسپیس ایکس برای ساخت ماه نشین را تعلیق کرد

 
تا زمانی‌که دیوان محاسبات آمریکا به اعتراضات بلو ارجین و داینتیکس رسیدگی نکند، اسپیس ایکس مبلغ قرارداد واگذارشده از سوی ناسا را دریافت نخواهد کرد.
 
به‌گزارش خبرگزاری ورج، ناسا تا زمان صدور حکم دیوان محاسبات آمریکا درباره‌ی اعتراض دو شرکت بلو ارجین و داینتیکس به نتیجه‌ی مناقصه‌ی سامانه‌ی فرود انسانی، همکاری خود با اسپیس ایکس در قرارداد جدید ۲/۹ میلیارد دلاری برای ساخت سطح‌نشین قمری را تعلیق می‌کند.
 
تعلیق کار روی سامانه‌ی فرود انسانی تا زمان تصمیم‌گیری دیوان محاسبات دباره‌ی دو پرونده‌ی اعتراضی بدان معنا است که اسپیس ایکس بلافاصله بخش نخست قرارداد ۲/۹ میلیارد دلاری را دریافت نخواهد کرد. این شرکت همچنین فعلا نمی‌تواند گفتگوهای اولیه با ناسا را که به‌طور معمول با واگذاری قرادادهای بزرگ انجام می‌شود، آغاز کند.
 
ناسا ۲۷ فروردین، اسپیس ایکس را برای ساخت نخستین سطح‌نشین قمری این سازمان از زمان پایان برنامه‌ی آپولو انتخاب کرد. سازمان فضایی آمریکا درحالی این قرارداد بزرگ را به یک شرکت واگذار کرد که بسیاری از فعالان عرصه‌ی فضا انتظار داشتند دو شرکت به‌عنوان پیروز مناقصه انتخاب شوند.
 
درنتیجه، دو شرکت بازنده در مناقصه شامل بلو ارجین و داینتیکس به تصمیم ناسا معترض شدند و شکایت خود را به دیوان محاسبات آمریکا که سازمان مسئول رسیدگی به اختلافات مناقصه‌ها است، ارسال کردند. بلو ارجین، ناسا را به عهدشکنی در واپسین دقیقه متهم کرد و مدعی شد که انتخاب اسپیس ایکس، بازگشت فضانوردان آمریکا به ماه را به تأخیر و به‌خطر می‌اندازد.
 
مونیکا ویت، سخنگوی ناسا در بیانیه‌ای گفت ناسا به‌دلیل مطرح‌شدن شکایات نزد دیوان محاسبات به اسپیس ایکس دستور داده است که کار روی قرارداد سامانه‌ی فرود انسانی باید تا زمان حل‌وفصل تمام شکایات، به حالت تعلیق دربیاید.
 
به‌نقل از اسناد مناقصه، استارشیپ، سامانه‌ی موشکی دردست ساخت کاملا چندبارمصرف اسپیس ایکس که قرار است درنهایت انسان و محموله را به ماه و مریخ حمل کند، عمدتا به‌دلیل ظرفیت حمل بسیار زیاد خود و هزینه‌ی پیشنهادی بسیار کمتر در مقایسه با بلو ارجین و داینتیکس ازسوی ناسا انتخاب شد.
 
پیشرفت استارشیپ تا این مرحله اساسا توسط ایلان ماسک، بنیان‌گذار و مدیرعامل میلیاردر اسپیس ایکس صورت گرفته است. این شرکت تاکنون چندین نسخه‌ی آزمایشی استارشیپ را در تست‌های پروازی ارتفاع پایین و بالا در تاسیسات خود در بوکا چیکا تگزاس پرتاب کرده است. نسخه‌های اولیه با وجود موفقیت در صعود به آسمان و بازگشت کنترل‌شده، هنوز در فرود نرم روی زمین با مشکل مواجه هستند. درواقع تاکنون تمام نسخه‌های آزمایشی موشک که در تست‌های پرواز ارتفاع بالا به‌کار رفتند، درجریان مرحله‌ی فرود منفجر شدند.
 
با وجود تعلیق قرارداد، توسعه‌ی خصوصی استارشیپ تداوم خواهد یافت. تازه‌ترین آزمایش نسخه‌ی آزمایشی استارشیپ به‌نام SN15، پس از دریافت مجوز اداره‌ی هوانوردی فدرال قرار است ظرف مدت چند روز آینده انجام شود.
 
ناسا پیش‌تر گفت انتخاب یک شرکت با توجه به بودجه‌ی محدود اختصاص‌یافته ازسوی کنگره، بهترین تصمیم محسوب می‌شود. سال گذشته، کنگره از ۳/۳ میلیارد دلار درخواستی برای تهیه‌ی دو سطح‌نشین قمری، فقط با اختصاص ۸۵۰ میلیون دلار موافقت کرد. کتی لوئدرز، مدیر واحد پروازهای انسانی ناسا هنگام اعلام نتیجه‌ی مناقصه با بیان اینکه قرارداد اسپیس ایکس «نخستین گام» در برنامه‌ای گسترده‌تر برای تأمین حمل‌ونقل به ماه است، وعده داد که فرصت برای واگذاری قراردادهای بیشتر در آینده‌ی نزدیک فراهم خواهد شد.

ناسا قرارداد ۲/۹ میلیارد دلاری با اسپیس ایکس برای ساخت ماه نشین را تعلیق کرد

 
تا زمانی‌که دیوان محاسبات آمریکا به اعتراضات بلو ارجین و داینتیکس رسیدگی نکند، اسپیس ایکس مبلغ قرارداد واگذارشده از سوی ناسا را دریافت نخواهد کرد.
 
به‌گزارش خبرگزاری ورج، ناسا تا زمان صدور حکم دیوان محاسبات آمریکا درباره‌ی اعتراض دو شرکت بلو ارجین و داینتیکس به نتیجه‌ی مناقصه‌ی سامانه‌ی فرود انسانی، همکاری خود با اسپیس ایکس در قرارداد جدید ۲/۹ میلیارد دلاری برای ساخت سطح‌نشین قمری را تعلیق می‌کند.
 
تعلیق کار روی سامانه‌ی فرود انسانی تا زمان تصمیم‌گیری دیوان محاسبات دباره‌ی دو پرونده‌ی اعتراضی بدان معنا است که اسپیس ایکس بلافاصله بخش نخست قرارداد ۲/۹ میلیارد دلاری را دریافت نخواهد کرد. این شرکت همچنین فعلا نمی‌تواند گفتگوهای اولیه با ناسا را که به‌طور معمول با واگذاری قرادادهای بزرگ انجام می‌شود، آغاز کند.
 
ناسا ۲۷ فروردین، اسپیس ایکس را برای ساخت نخستین سطح‌نشین قمری این سازمان از زمان پایان برنامه‌ی آپولو انتخاب کرد. سازمان فضایی آمریکا درحالی این قرارداد بزرگ را به یک شرکت واگذار کرد که بسیاری از فعالان عرصه‌ی فضا انتظار داشتند دو شرکت به‌عنوان پیروز مناقصه انتخاب شوند.
 
درنتیجه، دو شرکت بازنده در مناقصه شامل بلو ارجین و داینتیکس به تصمیم ناسا معترض شدند و شکایت خود را به دیوان محاسبات آمریکا که سازمان مسئول رسیدگی به اختلافات مناقصه‌ها است، ارسال کردند. بلو ارجین، ناسا را به عهدشکنی در واپسین دقیقه متهم کرد و مدعی شد که انتخاب اسپیس ایکس، بازگشت فضانوردان آمریکا به ماه را به تأخیر و به‌خطر می‌اندازد.
 
مونیکا ویت، سخنگوی ناسا در بیانیه‌ای گفت ناسا به‌دلیل مطرح‌شدن شکایات نزد دیوان محاسبات به اسپیس ایکس دستور داده است که کار روی قرارداد سامانه‌ی فرود انسانی باید تا زمان حل‌وفصل تمام شکایات، به حالت تعلیق دربیاید.
 
به‌نقل از اسناد مناقصه، استارشیپ، سامانه‌ی موشکی دردست ساخت کاملا چندبارمصرف اسپیس ایکس که قرار است درنهایت انسان و محموله را به ماه و مریخ حمل کند، عمدتا به‌دلیل ظرفیت حمل بسیار زیاد خود و هزینه‌ی پیشنهادی بسیار کمتر در مقایسه با بلو ارجین و داینتیکس ازسوی ناسا انتخاب شد.
 
پیشرفت استارشیپ تا این مرحله اساسا توسط ایلان ماسک، بنیان‌گذار و مدیرعامل میلیاردر اسپیس ایکس صورت گرفته است. این شرکت تاکنون چندین نسخه‌ی آزمایشی استارشیپ را در تست‌های پروازی ارتفاع پایین و بالا در تاسیسات خود در بوکا چیکا تگزاس پرتاب کرده است. نسخه‌های اولیه با وجود موفقیت در صعود به آسمان و بازگشت کنترل‌شده، هنوز در فرود نرم روی زمین با مشکل مواجه هستند. درواقع تاکنون تمام نسخه‌های آزمایشی موشک که در تست‌های پرواز ارتفاع بالا به‌کار رفتند، درجریان مرحله‌ی فرود منفجر شدند.
 
با وجود تعلیق قرارداد، توسعه‌ی خصوصی استارشیپ تداوم خواهد یافت. تازه‌ترین آزمایش نسخه‌ی آزمایشی استارشیپ به‌نام SN15، پس از دریافت مجوز اداره‌ی هوانوردی فدرال قرار است ظرف مدت چند روز آینده انجام شود.
 
ناسا پیش‌تر گفت انتخاب یک شرکت با توجه به بودجه‌ی محدود اختصاص‌یافته ازسوی کنگره، بهترین تصمیم محسوب می‌شود. سال گذشته، کنگره از ۳/۳ میلیارد دلار درخواستی برای تهیه‌ی دو سطح‌نشین قمری، فقط با اختصاص ۸۵۰ میلیون دلار موافقت کرد. کتی لوئدرز، مدیر واحد پروازهای انسانی ناسا هنگام اعلام نتیجه‌ی مناقصه با بیان اینکه قرارداد اسپیس ایکس «نخستین گام» در برنامه‌ای گسترده‌تر برای تأمین حمل‌ونقل به ماه است، وعده داد که فرصت برای واگذاری قراردادهای بیشتر در آینده‌ی نزدیک فراهم خواهد شد.

فناوری آرزوی انسان برای زندگی خارج از زمین را برآورده می‌کند

حدود 4.5 میلیارد سال قبل سیاره‌ای که این روزها زمین نامیده می‌شود با جسم غول پیکری به اندازه مریخ برخورد کرد و یکی از تکه‌های عظیم ناشی از این برخورد به فضا پرتاب شد و چرخش خود را به دور مدار زمین آغاز کرد. این اتفاق حداقل در حالت تئوری ماجرای تولد کره ماه است. هنوز هم بسیاری از سؤال‌ها در مورد نحوه ایجاد تنها ماه کره‌ زمین بی‌پاسخ مانده است و دانشمندان بدرستی نمی‌دانند شدت ضربه به کره زمین چقدر بوده است، شی ء ناشناخته قبل از برخورد با چه سرعتی حرکت می‌کرده و با چه زاویه‌ای به زمین برخورد کرده است؛ حتی این سؤال هم مطرح شده است که این اتفاق در اثر برخورد با یک شیء آسمانی ایجاد شده است یا چند شیء.
هم اکنون گروهی از محققان با یکی از پیشرفته‌ترین و قوی‌ترین ابرکامپیوترهای جهان ابزارهای جدیدی را به کار گرفته‌اند تا بجز کشف نحوه تولد کره ماه، عواقب ناشی از این برخورد بزرگ را مشخص کنند و از این طریق بتوانند پاسخ سؤالات خود در مورد ماه را بیابند.
حل معمای چندمیلیارد ساله با فناوری
پروفسور «جاکوب کگریس» که مدیریت این تحقیقات را برعهده دارد بر این باور است که تأثیرات عظیم برخورد سیاره‌های اولیه یک مسیر مشترک برای شکل‌گیری سیارات در منظومه شمسی را ایجاد کرده است و بخش دیگر این معما که توجه دانشمندان را به خود جلب می‌کند این است که این برخورد تا چه اندازه توانسته است بخش عظیمی از جو اطراف سیاره‌ها را از بین ببرد.
این هفته نتایج اولیه از مطالعات صورت گرفته با ابرکامپیوتر منتشر شد و دانشمندان توضیح دادند کره زمین در تصادفی که باعث ایجاد کره ماه شد، بین 10 تا 60 درصد از اتمسفر خود را از دست داد. اینکه میزان دقیق اتفاق مذکور هنوز مشخص نشده به این دلیل است که شبیه‌ سازی‌های صورت گرفته نتوانسته‌اند پارامترهای اصلی مربوط به فرسایش جوی هنگام برخورد بزرگ را تحلیل کنند.
پروفسور کگریس و گروه تحقیقاتی او در دانشگاه دورهام انگلستان با هدف تعیین چگونگی رفتار جو در هنگام برخورد سیارات سنگلاخی مانند سیاره سنگی که منجر به تشکیل ماه شد این ابرکامپیوتر را در اختیار گرفته‌اند تا برای نخستین بار در تاریخ فناوری بتواند به پرسش‌های بی شمار در این زمینه پاسخ دهد. کگریس در این خصوص توضیح داد: «در گذشته چند پروژه مختلف برای بررسی این مسأله به انجام رسید. ولی هیچ یک از آنها نتوانستند طیف وسیعی از پارامترهای ممکن را کشف کنند. تأثیرات عظیم ناشی از این برخورد بزرگ می‌تواند در زوایای مختلف، سرعت، اندازه جرم‌ها و... اتفاق افتاده باشد. ما سعی می‌کنیم تمامی پارامترهای ممکن و تنوع تأثیرات را کشف کنیم تا مشخص شود این برخورد چه تأثیراتی روی زندگی کنونی ما برجا گذاشته است و نتیجه این بررسی می‌توانند تمام اتفاقات امروزی در کره زمین حتی علت شیوع ناگهانی یک ویروس همه‌گیر نظیر کرونا در این بازه زمانی را هم توجیه کند.»
محققان برای انجام این کار حدود 300 شبیه‌سازی از تأثیرات مختلف عظیم ناشی از این برخورد بزرگ را انجام دادند و پارامترهای مختلف از جمله سرعت، زاویه، جرم، میزان ضربه وارد شده و ترکیب نهایی روی هر یک از این شبیه سازی‌ها بررسی شد تا پیامدهای مختلف برخورد نمایان شود.
گفتنی است در سناریوهای آزمایشی، از برخورد جرمی با اندازه سه برابر بزرگتر از کره زمین تا جرمی به اندازه چند درصد کره‌زمین مورد تحلیل قرار گرفت و سرعت این برخورد حدود 30 کیلومتر در ثانیه محاسبه شد. این بررسی‌ها روی یک کد شبیه‌سازی منبع باز اجرا شد و ابرکامپیوتر پیشرفته COSMA در دانشگاه دورهام که بخشی از پروژه تأسیسات زیرساخت دیجیتال DiRAC محسوب می‌شود، وظیفه تجزیه و تحلیل آن را برعهده داشت.
پروفسور کگریس با انجام فاز نخست این بررسی‌ها توضیح داد ابرکامپیوتر تنها ابزاری است که برای نخستین بار در تاریخ به بشر امکان می‌دهد تمام سؤالات بی‌پاسخ خود را در عرصه فضایی بررسی کند و بتواند برای آنها پاسخ‌های قابل قبول به دست آورد.
سناریوهای سه‌بعدی که در این ابرکامپیوتر بررسی می‌شوند‌ با سرعت بی‌سابقه و دقت بالا عواقب ناشی از تصادف بزرگ کره زمین با یک شیء آسمانی را نشان می‌دهد. او گفت: «هنگامی که لیستی شامل 300 سناریوی مختلف را در اختیار داشتیم، مهم‌ترین مسأله حل معادلات مربوط به این سناریوها بود که ابرکامپیوتر COSMA این کار را برای ما انجام داد.»
کشف موجودات آسمانی
در حالی که معمای تولد کره ماه همچنان دنبال می‌شود، در نقطه دیگر گروهی از محققان امریکایی در مؤسسه ردیابی هوش فرازمینی SETI به‌صورت ویژه با یک ابرکامپیوتر پیشرفته تمامی امضاهای به‌ جا مانده در فضا را مورد تحلیل قرار می‌دهند تا احتمال وجود فرازمینی‌ها را کشف کنند. به گفته این محققان «علامت‌های فنی» کشف شده یا همان امضاهای فضایی می‌توانند از ترکیب شیمیایی جو یک سیاره، انتشار نور لیزر، ساختارهای متحرک اطراف ستاره‌ها و... به‌دست آیند و ابرکامپیوتر ویژه هم اکنون احتمال ایجاد این امضاهای فضایی توسط موجودات فرازمینی را بررسی می‌کند.
«تونی بیزلی» مدیر رصدخانه نجومی رادیویی ملی امریکا (NRAO) گفت: «پاسخ به این سؤال که آیا ما در این جهان تنها هستیم یا موجودات فرازمینی هم در نقاط دیگر زندگی می‌کنند از مهم‌ترین سؤالات علمی است که قصد داریم به کمک ابرکامپیوتر به آن پاسخ دهیم.»
دانشمندان مؤسسه SETI در حال ساخت سیستم هوشمندی هستند که روی تلسکوپ فضایی VLA واقع در مکزیک نصب می‌شود و داده‌های دقیق در مورد امضاهای دیجیتالی فضایی به‌جا مانده را در اختیار ابرکامپیوتر می‌گذارد.
به‌گفته بیزلی، درحالی که تلسکوپ VLA مشاهدات علمی معمول خود را انجام می‌دهد، این سیستم جدید به‌صورت همزمان اطلاعات مهم در مورد موجودات فرازمینی و امضاهای فضایی را هم جمع‌آوری می‌کند.
به گفته محققان مؤسسه SETI، اشکال مختلف زندگی فارغ از هوشمند یا غیرهوشمند بودن آنها می‌توانند شاخص‌های قابل تشخیص مانند حجم زیاد اکسیژن، مقادیر کم متان و انواع دیگر مواد شیمیایی در فضا را شناسایی کنند. در این بین مدل‌هایی که توسط ابرکامپیوتر برای شبیه‌سازی محیط‌های فرازمینی ارائه شده است امکان جست‌وجوهای آینده برای سیارات قابل سکونت و زندگی فراتر از منظومه شمسی را فراهم می‌کنند.
پروفسور «ویکتوریا میدوز» مدیر تحقیقات آزمایشگاه سیارات مجازی ناسا در دانشگاه واشنگتن که برای کشف قابلیت سکونت برون سیاره‌ای مطالعات گسترده‌ای را پیش می‌برد توضیح داد: «تلسکوپ‌های آینده در فضا یا روی زمین به ابرکامپیوترهای هوشمند مجهز می‌شوند و به کمک فناوری هوش مصنوعی می‌توانند جو سیارات مشابه زمین را بررسی کنند. ما با این فناوری‌ها بزودی درمی یابیم کدام یک از سیاره‌های پیرامون نشانه‌های زیست‌پذیری و زندگی را شامل می‌شوند تا بهترین نقطه را برای زندگی فرازمینی پیدا کنیم».
البته ماجرای تحلیل‌های فضایی ابرکامپیوتر به اینجا ختم نمی‌شود. «مرکز نوآوری‌های شنوایی فضایی» وابسته به سازمان SETI از سال 2015 میلادی پروژه‌ای را آغاز کرده است که در آن سیگنال‌های مربوط به زندگی بیگانگان در سیارات دیگر را دریافت و بررسی می‌کند. این مرکز بتازگی دو پتابایت اطلاعات در مورد جامع‌ترین یافته‌های مربوط به موجودات فرازمینی و امواج رادیویی دریافت شده از کهکشان راه شیری و مناطق اطراف آن را منتشر کرده است و ادعا می‌کند که این اطلاعات زندگی موجودات فرازمینی را به‌طور قطع ثابت می‌کند.
اطلاعات مذکور به همراه داده‌هایی که از تلسکوپ VLA به دست می‌آیند در ابرکامپیوتر مربوطه تحلیل می‌شوند تا در نهایت دانشمندان بتوانند سیگنال‌های تمدن‌های هوشمند خارج از منظومه شمسی را دریافت کنند. لازم به ذکر است ماه گذشته گروهی از ستاره شناسان سازمان فضایی ناسا سیگنال‌های رادیویی مرموزی را در فضای خارج از کهکشان راه شیری ردیابی کردند که بررسی‌ها بیشتر روی آنها نشان داد این سیگنال‌ها با معنای دقیق و به‌صورت هدفمند منتشر شده‌اند. باید منتظر ماند و دید ابرکامپیوترها تا چه اندازه می‌توانند معمای وجود موجودات فرازمینی را حل کنند.

آغاز سفرهای توریستی به فضا

 رسیدن به ستاره‌ها و دیدن آنها از نزدیک برای اغلب ما چیزی بیش از یک رویاست. این اساس اهداف و برنامه‌های بلندمدت انسان برای رفتن به فضا و تلاش‌های مختلف در این زمینه بوده است. با وجود سفرهای مختلف انسان به فضا و سیارات دیگر، هنوز گردشگری فضایی شبیه همان رویای رسیدن به ستاره‌هاست. «دنیس تیتو» اما شاید خوش‌شانس‌ترین انسان کره زمین بود که توانست عنوان اولین گردشگر فضایی را به خودش اختصاص بدهد. او فضانورد نبود، اما تاجر ثروتمندی بود که درست ۲۰ سال پیش با پرداخت ۲۰ میلیون دلار یک صندلی در یک سفینه سایوز روسی اجاره کرد تا به ایستگاه فضایی بین‌المللی برود. در طول این ۲۰ سال گذشته اما تنها هفت نفر دیگر توانستند راه دنیس تیتو را دنبال کنند و به رویای دیرینه‌شان برسند. اما خبر خوش آنکه قرار است تعداد گردشگران فضایی تنها در یک‌سال آینده دو برابر شود.
 
 
 
  آغاز بلیت‌فروشی بلواورجین
شرکت بلواورجین که در واقع برای دنبال کردن رویاهای فضایی جف بزوس شکل گرفت، به تازگی ویدئویی را منتشر و اعلام کرده است به‌زودی فروش بلیت سفر توریستی به فضا را آغاز خواهد کرد. در این ویدئو خود جف بزوس هم در حال رانندگی در اطراف محوطه پرتاب موشک بلواورجین دیده می‌شود که می‌گوید: «بچه‌ها این چقدر شگفت‌انگیزه!»این سفر با راکت فضایی توریستی New Shepard انجام خواهد گرفت. با این حال اما بلواورجین مشخص نکرده است که قیمت این بلیت چقدر خواهد بود و فقط گفته این هفته و دقیقا روز پانزدهم اردیبهشت جزئیات بیشتری درباره ثبت‌نام برای این سفر را روی سایت این شرکت اعلام خواهد کرد. در سایت بلواورجین از کاربران خواسته شده نام، ایمیل و تلفن خود را ثبت کنند تا به آنها گفته شود چگونه می‌توانند بلیت نخستین سفر فضایی توریستی این شرکت را خریداری کنند. وقتی فردی ثبت‌نام می‌کند به او گفته می‌شود ایمیل خود را در روز پانزدهم اردیبهشت چک کند. 
 
بد نیست بدانید که سفینه New Shepard برای حمل ۶ نفر طراحی شده است و پنجره‌های بزرگی دارد. این سفینه در واقع کپسولی است که برای پرواز تا فاصله ۱۰۰ کیلومتری و برگشت به زمین طراحی شده. مسافرانی که بلیت این سفر را می‌خرند، در این پرواز کوتاه آسانسوری که تنها ۱۰ دقیقه طول می‌کشد، فرصت تماشای فضا و حس کردن خلأ را دارند. پرتاب موشک از روی سکو و به‌صورت عمودی آغاز و بازگشت کپسول به زمین به‌صورت آرام و با استفاده از چتر در بیابان پایان می‌یابد. پرواز به‌صورت عمودی انجام می‌شود و موتورها به مدت دو و نیم دقیقه فعال خواهند بود. در ادامه، راکت به سرعت سه برابر صوت می‌‌رسد و بعد راکت و کپسول مسافربر، از یکدیگر جدا می‌شوند. در ادامه، فضاپیما به همراه مسافرانش به مرز فضا می‌رسند و می‌توانند به مدت سه دقیقه از تماشای منظره زمین آبی از بالا لذت ببرند. بعد به سمت زمین باز می‌گردند و در مرحله آخر، چترهای نجات باز می‌شود تا فضاپیما به آرامی روی سطح زمین بازگردد.
 
انتشار این خبر که نشان می‌دهد امکان سفر توریستی به فضا در آینده‌ای نه چندان دور برای بسیاری از افراد فراهم خواهد شد، باعث افت سهام شرکت ویرجین گالاکتیک متعلق به «ریچارد برنسود» دیگر شرکت فعال در حوزه توریسم فضایی شد. این شرکت رقیب یعنی ویرجین گالاکتیک تا به امروز به ۶۰۰ مسافر بلیت ۲۰۰ تا ۲۵۰ هزار دلاری سفر به فضا را فروخته است. جف بزوس قبلا گفته بود قیمت بلیت پرواز با New Shepard تقریبا نزدیک به قیمت بلیت شرکت‌های رقیب دیگر خواهد بود. شرکت‌هایی مانند بلواورجین یا اسپیس‌ایکس یا حتی ویرجین گالاکتیک، به‌صورت انحصاری شرکت‌های توریستی فضایی محسوب نمی‌شوند. اما این مسیر می‌تواند روش ایده‌آلی برای افزایش درآمد آنها به منظور اجرای اهداف مهم‌تر و بزرگ‌تر باشد. تاکنون بلواورجین تنها فضاپیمای Mannequin Skywalker را با راکت New Shepard به فضا فرستاده است، اما این شرکت برنامه‌های بیشتر و پیشرفته‌تری برای سفرهای فضایی انسان دارد.
 
رویای دیدن فضا و ستاره‌ها برای جف بزوس آن‌قدر جدی بود که حدود پنج سال پیش تصمیم گرفت با فروش سالانه یک میلیارد دلار از سهامش در آمازون، از شرکت تازه‌ تاسیس‌اش یعنی بلواورجین حمایت کند؛ شرکتی که با هدف تبدیل رویاهای فضایی بزوس به واقعیت شکل گرفت. او در همان روزهای اول اعلام کرد مهم‌ترین هدفش از راه‌اندازی بلواورجین، فراهم کردن امکان سفرهای فضایی ۱۰ دقیقه‌ای و مقرون به‌صرفه برای مردم عادی است. بلواورجین که در ابتدا تنها یک پروژه تحقیقاتی سری بود که به تولید راکت و سیستم‌های مربوط به پرتاب راکت می‌پرداخت، حالا به بازیگری مهم در عرصه گردشگری فضایی تبدیل شده است.
 
  ائتلاف ناسا و اسپیس‌ایکس
با تمام اینها اما ایلان ماسک بنیان‌گذار شرکت فضایی اسپیس‌ایکس حدود یک ماه پیش اعلام کرد تا پیش از سال ۲۰۳۰ فضاپیماهای استارشیپ، مسافران فضایی را به سیاره مریخ خواهند برد. او اعلام کرد که شرکت اسپیس‌ایکس با کمک هزار فضاپیمای استارشیپ و ارسال سه موشک در روز، می‌توانند حدود یک میلیون مسافر فضایی را به مریخ ببرند. البته ماسک تا به‌حال بارها بازه‌های زمانی مختلفی را برای اعزام انسان‌ها‌ به سیاره سرخ مشخص کرده است که اغلب تحقق پیدا نکرده‌اند و در واقع پیش‌بینی‌های او درست از آب درنیامده‌اند. با این همه بلندپروازی‌های ماسک تا جایی است که از شرکت‌های اروپایی فعال در این صنعت هم خواسته است تلاش‌هایشان برای توسعه موشک‌هایی با قابلیت استفاده مجدد را بیشتر کنند تا به این ترتیب رقابت در این عرصه بیشتر شود.
 
مدتی بعد بود که اسپیس‌ایکس توانست برنده مناقصه ناسا برای ساخت فضاپیمایی بشود که در راستای برنامه آرتمیس این سازمان، انسان‌ها را به ماه ببرد. ناسا سال‌ها برای ورود به عرصه گردشگری فضایی تردید داشت و همین موضوع باعث شده بود که تمام نگاه‌ها به روسیه و برنامه‌های آن برای گردشگری فضایی دوخته شود؛ اتفاقی که به خصوص بعد از جنگ سرد می‌توانست فشار مضاعفی بر آمریکا به حساب بیاید. با این اوصاف است که ناسا در سال‌های اخیر سعی کرده است با کمک و همکاری شرکت‌ها و استارت‌آپ‌های فضایی فعال در این حوزه، بتواند به داشتن حضوری پررنگ در حوزه گردشگری فضایی امیدوار شود. این سازمان در آخرین اقدامش برای بردن مسافران فضایی به کره ماه، از میان شرکت‌های اسپیس‌ایکس، بلواورجین و داینتیکس در نهایت اسپیس‌ایکس را انتخاب کرد و قراردادی به ارزش ۹/ ۲ میلیارد دلار با این شرکت منعقد کرد تا فضاپیماهای مخصوص این سفرها را بسازد.
 
این اقدام ناسا اما به مذاق بلواورجین خوش نیامد، تا جایی که این شرکت با اعتراض به دیوان محاسبات آمریکا مدعی شد ناسا این قرارداد را به اشتباه با اسپیس‌ایکس بسته است. سخنگوی بلواورجین در این مورد گفت: «ناسا برنامه‌ نادرستی برای سفر به ماه در پیش گرفت و لحظه‌ آخر دست به کارشکنی زد. به گفته‌ خود ناسا این تصمیمی با خطر بالا بود. تصمیم ناسا موقعیت‌ها برای رقابت را از بین برد و نه‌تنها باعث تاخیر برنامه‌ بازگشت به ماه شد، بلکه آن را به خطر انداخت.» 
 
در واقع دلیل آنکه اسپیس‌ایکس گزینه‌ای با «خطر بالا» محسوب می‌شود، همان طرحی است که این شرکت با آن برنده‌ این قرارداد شد؛ طرحی برای استفاده از فضاپیماهای در حال توسعه استارشیپ که تاکنون بیشتر آنها در مرحله‌ آزمایشی منفجر شده‌اند. با این حال نمی‌توان از موفقیت چشمگیر اسپیس‌ایکس در فرستادن فضانوردان به وسیله‌ موشک فالکون ۹ و کپسول کرو دراگون به فضا و رساندن آنها به ایستگاه بین‌المللی فضایی به راحتی چشم‌پوشی کرد.
 
حالا اما ظهور شرکت‌های خصوصی فضایی و برنامه‌های مختلف‌شان برای انتقال مسافران فضایی و توسعه این گردشگری خاص و مهیج، باعث رونق این صنعت خواهد شد و با این اوصاف مردم عادی می‌توانند به تحقق رویای گردش در فضا و دیدن ستاره‌ها از نزدیک، بیشتر امیدوار بشوند.