ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن ۴ (نسخه عادی و پرو) چگونه انجام می‌شود؟

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

همه می‌دانیم که حافظه‌های SSD گزینه‌های بسیار خوبی هستند، اما همچنان کنسول پلی‌استیشن 4 از آن‌ها برخوردار نیست. ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 موضوعی است که در این مقاله قصد پرداختن به آن را داریم. پیشنهاد می‌کنیم که در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

همان‌طور که در بالا به آن اشاره کردیم، کنسول پلی‌استیشن 4 (نسخه عادی و پرو) از هارددیسک مکانیکی بهره می‌برد. جهت افزایش ظرفیت ذخیره سازی این کنسول، می‌توانید هارد درایو آن را با یک گزینه با ظرفیت بالاتر تعویض کنید. اما راه‌کاری دیگر در این زمینه نیز وجود دارد و آن، ارتقای هارد درایو این کنسول است.

حافظه‌های SSD در مقابل هارد درایوهای مکانیکی

در بررسی‌های صورت گرفته بر روی هارد درایو پلی‌استیشن 4، زمان روشن شدن کنسول تا ظاهر شدن صفحه‌ای که در آن سیستم‌عامل از کاربران می‌خواهد که دکمه PS را بر روی کنترلر خود فشار دهند، اندازه‌گیری شده و این مقدار بار اول 27 ثانیه و بار دوم نیز 24.69 ثانیه بوده است.

سپس مدت زمان این فرایند با حافظه‌های SSD اندازه‌گیری شد و نتیجه آن نیز 19.2 و 19.4 ثانیه بود. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که زمان بوت شدن پلی‌استیشن 4 با استفاده از حافظه SSD، تقریبا بین 5 الی 8 ثانیه سریع‌تر از هارد درایوهایی است که به همراه این کنسول به بازار عرضه می‌شوند.

اگر این مقدار زمان را زیاد نمی‌بینید، آنگاه بهتر است که به بارگذاری ذخیره بازی‌ها، بارگذاری مراحل و … نیز فکر کرده و سریع‌تر شدن آن‌ها را تصور کنید. در کل، همین چند ثانیه می‌تواند پلی‌استیشن 4 شما را به کنسولی بهتر و سریع‌تر تبدیل کند.

طریقه نصب یک SSD بر روی پلی‌استیشن 4

در ابتدا باید موارد زیر را برآورده کنید:

  • یک پیچ‌گوشتی قابل تنظیم.
  • یک SSD با فرم فاکتور 2.5 اینچی (با ظرفیت بیش از 160 گیگابایت و ضخامت کمتر از 9.5 میلی‌متر).
  • دو عدد حافظه فلش USB.

مطمئن شوید که با رفتن به بخش تنظیمات کنسول خود، فایل‌های ذخیره بازی‌ها را به یکی از فلش درایوها منتقل کرده‌اید. جهت انجام این کار، باید در منوی تنظیمات و بخش «System Storage»، به قسمت «Application Saved Data Management» و سپس «Saved Data» رفته، و در نهایت با انتخاب گزینه «Copy to USB Storage Device»، فایل‌های ذخیره بازی‌ها را به یکی از فلش‌های خود منتقل ‌کنید.

اگر از مشترکین سرویس پلی‌استیشن پلاس هستید، آنگاه همچنین می‌توانید فایل ذخیره بازی‌های خود را به فضای ابری منتقل کرده و پس از نصب درایو جدید، مجددا آن‌ها را دانلود کنید.

گام اول

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

کنسول خود را بر روی سطحی صاف و محکم قرار دهید. اگر جلو کنسول روبه‌روی شما قرار گرفته باشد، آنگاه کافی است که قسمت براق پنل بالایی را به سمت پایین فشار داده و سپس آن را به سمت چپ خود بلغزانید. در این مرحله به باز کردن هیچ پیچی احتیاج ندارید.

گام دوم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

در جلو قسمت نمایان شده، پیچی قرار داده شده که علامت‌های دایره، ضربدر، مربع و مثلث کنترلر پلی‌استیشن بر روی آن حک شده‌اند. این پیچ را باز کرده تا بتوانید محفظه هارد درایو را خارج کنید.

گام سوم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

محفظه هارد درایو را به سمت خود کشیده و سپس آن را از کنسول جدا کنید. انجام این کار نباید سخت باشد.

گام چهارم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

پس از جدا کردن هارد درایو، همچنان می‌بینید که محفظه‌ای فلزی، هارددیسک را احاطه کرده و 4 پیچ مشکی رنگ نیز بر روی آن قرار دارند. این پیچ‌ها در قسمت‌های کناری محفظه قرار داشته و در هر طرف، دو عدد پیچ قرار داده شده‌اند. تمامی این پیچ‌ها را باز کنید.

گام پنجم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

هارددیسک را از محفظه خود خارج کنید.

گام ششم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

حافظه حالت جامد 2.5 اینچی خود را در داخل محفظه قرار داده و جهت آن را نیز همانند هارددیسک اصلی پلی‌استیشن 4 تنظیم کنید. در تصویر بالا جهت راهنمایی بیشتر، هارد درایو پلی‌استیشن 4 و حافظه SSD بر روی یکدیگر قرار داده شده‌اند. توجه کنید که درگاه‌های مشکی رنگ هر دو نوع حافظه به یک شکل بوده و در یک مکان نیز قرار دارند.

گام هفتم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

حافظه SSD خود را به ترتیب گفته شده در محفظه قرار داده و سپس با استفاده از 4 عدد پیچ هارددیسک پیشین، آن را محکم کنید.

گام هشتم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

محفظه هارد درایو را به جای اولیه خود بازگردانید.

گام نهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

حال باید محفظه هارد درایو را با استفاده از پیچ مخصوص در جای خود محکم کنید.

گام دهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

پنل براق را در جای خود قرار داده و اتصالات آن را محکم کنید، اما کنسول را روشن نکنید. در اینجا باید از فلشی که فایل ذخیره بازی‌ها در آن قرار ندارند، استفاده کنید.

گام یازدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

با استفاده از یک کامپیوتر و با کلیک بر روی این لینک، آخرین نسخه سیستم‌عامل پلی‌استیشن 4 را دانلود کنید. با مراجعه به این آدرس همیشه آخرین نسخه را دریافت خواهید کرد.

گام دوازدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

فلش USB خالی خود را به رایانه متصل کرده، آن را باز و سپس پوشه‌ای تحت عنوان «PS4» را در آن ایجاد کنید. پوشه ایجاد شده را باز کرده و سپس در داخل آن، پوشه‌ای دیگر تحت عنوان «UPDATE» را ایجاد کنید.

گام سیزدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

هنگامی‌که دانلود فایل آپدیت سیستم‌عامل پلی‌استیشن 4 شما (تحت عنوان PS4UPDATE.PUP) به پایان رسید، آنگاه باید این فایل را در داخل پوشه «UPDATE» قرار دهید. مطمئن شوید که حتما پوشه UPDATE در داخل پوشه PS4 قرار داشته باشد. در غیر این صورت، فرایند نصب سیستم‌عامل انجام نخواهد شد.

گام چهاردهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

فلش USB خود را در حالت امن از کامپیوتر جدا کرده و سپس آن را از طریق یکی از درگاه‌های USB جلوی پلی‌استیشن 4، به کنسول خود متصل کنید. این درگاه‌ها همانی هستند که با استفاده از آن‌‌ها، کنترلرهای DualShock 4 را به کنسول خود متصل می‌کنید.

گام پانزدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

در ادامه فرایند ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 باید دکمه پاور کنسول خود را به مدت 7 الی 10 ثانیه نگه داشته تا صدای دو عدد بوق را بشنوید. بدین ترتیب کنسول شما از طریق حالت Safe Mode راه‌اندازی می‌شود.

گام شانزدهم

هنگامی‌که در منوی Safe Mode قرار گرفتید، آنگاه باید گزینه «Initialize PS4» (نصب مجدد نرم‌افزار سیستم) را انتخاب کنید؛ این گزینه از بالا باید هفتمین مورد باشد. در ادامه، پلی‌استیشن 4 شما فلش USB متصله را اسکن کرده و فایل دانلودی شما را پیدا می‌کند. پس از گذشت 20 الی 30 ثانیه، صفحه بعدی در مقابل شما ظاهر شده و دستورالعمل نحوه نصب سیستم‌عامل بر روی حافظه SSD جدید را به شما نمایش می‌دهد. فرایند پیچیده‌ای در مقابل شما قرار نمی‌گیرد، فقط کافی است که کلید «X» کنترلر خود را برای چندین بار فشار دهید.

پس از اتمام فرایند نصب سیستم‌عامل، آنگاه همه چیز جهت ادامه فعالیت شما آماده است. تنها کاری که باید انجام دهید، این است که فایل‌های ذخیره بازی‌های خود را بر روی حافظه SSD جدید کپی کنید. جهت انجام این کار باید فلش USB حاوی فایل ذخیره بازی‌های خود را به کنسول متصل کرده، منوی تنظیمات را باز و سپس در بخش «USB Storage Device»، به ترتیب به قسمت‌های «Application Saved Data Management» و «Saved Data» رفته و سپس گزینه «Copy to System Storage» را انتخاب کنید.

نحوه نصب حافظه SSD بر روی پلی‌استیشن 4 پرو

خارج کردن هارد درایو پلی‌استیشن 4 پرو بسیار شبیه به مدل استاندارد این کنسول است، هر چند که برخی تفاوت‌های جزئی در این فرایند وجود دارند. خوشبختانه این تفاوت‌ها باعث آسان‌تر شدن این فرایند شده‌اند. علاوه بر این، اگر از تجهیزات SATA III نیز برخوردار باشید، آنگاه می‌توانید از سرعت این درگاه نیز بهره جویید. این فرایند در مدل Slim نیز بسیار مشابه بوده، اما اگر به تصاویر راهنما نیاز دارید، آنگاه می‌‎توایند از تصاویر زیر بهره جویید.

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

جهت ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 پرو نیز همچنان به دو عدد فلش USB و یک حافظه SSD با ظرفیت بیش از 160 گیگابایت و فرم فاکتور 2.5 اینچی و ضخامت کمتر از 9.5 میلی‌متر، نیاز دارید. اگر اشتراک پلی‌استیشن پلاس دارید، در اینجا نیز می‌توانید داده‌های خود را در فضای ابری ذخیره کرده و در نتیجه فقط به یک فلش USB احتیاج داشته باشید.

پس از طی مراحل تهیه پشتیبان، باید به سراغ عملیات کالبد شکافی کنسول پلی‌استیشن 4 پروی خود بروید.

گام اول

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

کنسول خود را به پشت خوابانیده تا بتوانید پایه‌های ضربه‌گیر مخصوص این دستگاه را مشاهده نمایید.

گام دوم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

درپوش پلاستیکی کنار درگاه اترنت را پیدا کنید. این درپوش را با استفاده از ناخن و یا یک چاقوی نازک از جای خود درآورید. در ادامه می‌توانید محفظه فلزی هارد درایو را که به وسیله یک پیچ محکم شده، مشاهده کنید.

گام سوم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

پیچ نگهدارنده محفظه را باز کرده و سپس محفظه را به طرف خود بکشید.

گام چهارم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

چهار پیچ کناری هارد درایو یک ترابایتی را از جای خود خارج کنید. به جهت قرارگیری این قطعه دقت کنید، زیرا باید SSD جدید را نیز به این ترتیب در این محفظه قرار دهید.

گام پنجم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

هنگامی‌که هارددیسک قدیمی را از جای خود خارج کردید، آنگاه SSD جدید را نیز به همان ترتیب در محفظه قرار دهید (معمولا لوگوی آن باید در قسمت بالا قرار گیرد).

گام ششم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

پس از قرار دادن حافظه SSD جدید در محفظه، باید با استفاده از پیچ‌های قدیمی، آن را در جای خود محکم کنید.

گام هفتم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

جهت هم‌تراز کردن حفره‌های محفظه و حافظه SSD، بهتر است که پیچ‌ها را به‌صورت ضربدری در جای خود قرار دهید.

گام هشتم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

محفظه را در جای خود قرار داده و سپس پیچ نگهدارنده آن را نیز در جای خود سفت کنید.

گام نهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

با کمی فشار می‌توانید درپوش هارد درایو را در جای خود قرار دهید.

گام دهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

حال SSD شما آماده بهره‌برداری است. البته باید ابتدا میان‌افزار پلی‌استیشن 4 پرو را بر روی آن نصب کنید.

گام یازدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

به آدرس «http://dus01.ps4.update.playstation.net/update/ps4/image/2020_0408/sys_93b205eb161d0e1775f1b73a9b98152e/PS4UPDATE.PUP» رفته تا بتوانید آخرین نسخه فایل سیستم‌عامل را دانلود کنید.

گام دوازدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

حافظه فلش USB را به کامپیوتر خود وصل کرده و سپس پوشه‌ای تحت عنوان «PS4» را در آن ایجاد کنید. در ادامه نیز باید پوشه «UPDATE» را در پوشه «PS4» ایجاد کنید.

گام سیزدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

پس از اتمام دانلود سیستم‌عامل، فایل «PS4UPDATE.PUP» را در داخل پوشه «UPDATE» قرار دهید.

گام چهاردهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

فلش USB خود را از کامپیوتر جدا کرده و آن را به کنسول خود متصل کنید.

گام پانزدهم

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

کلید پاور را به مدت 7 الی 10 ثانیه نگه داشته تا صدای دو عدد بوق را بشنوید.

گام شانزدهم

در منوی Safe Mode، گزینه «Initialize PS4» را انتخاب کنید. پس از اسکن فلش USB و گذشت 20 الی 30 ثانیه، صفحه نصب سیستم‌عامل در مقابل شما ظاهر می‌شود. با چند بار فشار دادن کلید «X» می‌توانید این روند را به پایان برسانید.

گام هفدهم

در ادامه فرایند ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 پرو، جهت آپلود فایل‌های ذخیره بازی، باید فلش USB ذخیره بازی‌ها را به کنسول خود متصل کرده و سپس در بخش تنظیمات به قسمت «USB Storage Device» بروید. در بخش «Application Saved Data Management»، گزینه «Saved Data» را انتخاب و در نهایت گزینه «Copy to System Storage» را برگزینید.

استفاده از هارد درایو اکسترنال در پلی‌استیشن 4 عادی و پرو

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

به لطف آپدیت نسخه 4.5.0 سیستم‌عامل پلی‌استیشن 4 در سال 2017، می‌توانید یک هارد درایو اکسترنال را به کنسول خود متصل کنید. حافظه‌های مورد پشتیبانی هم دسکتاپ و هم قابل‌حمل و ظرفیت‌های 250 گیگابایت تا 8 ترابایت را در بر می‌گیرد. حافظه‌های اکسترنال را باید فرمت کنید و پس از این کار، تنها می‌توانید آن‌ها را به همراه پلی‌استیشن 4 مورد استفاده قرار دهید.

استفاده از حافظه جانبی موجب می‌شود تا بتوانید از دو نوع حافظه داخلی و خارجی به‌صورت همزمان بهره جویید. پیش از جدا کردن این حافظه‌ها، باید کنسول خود را خاموش کنید، زیرا در غیر این صورت ممکن است که اطلاعات موجود بر روی آن خراب شوند.

ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4

پس از اتصال و آماده کردن حافظه جانبی، آنگاه می‌توانید محل نصب بازی و اپلیکیشن‌های خود را نیز تغییر دهید. جهت انجام این کار باید به تنظیمات و بخش «Storage» رفته و در ادامه کلید «options» موجود بر روی کنترلر خود را فشار دهید. جهت انتقال اپلیکیشن موردنظر از حافظه داخلی به حافظه خارجی و بالعکس، باید از طریق منوی «Storage»، بازی موردنظر خود را پیدا کرده و سپس کلید «options» موجود بر روی کنترلر را فشار دهید. در ادامه جهت انتقال به حافظه خارجی باید گزینه «Move to Extended Storage» و جهت انتقال به حافظه داخلی نیز باید گزینه «Move to System Storage» را برگزینید.

نوشته ارتقای هارد درایو پلی‌استیشن 4 (نسخه عادی و پرو) چگونه انجام می‌شود؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

راهنمای کامل ساخت کامپیوتر مخصوص بازی در سال ۲۰۲۰

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

شاید شما نیز از آن دسته افرادی باشید که خودشان قصد جمع‌آوری و ساخت یک کامپیوتر مخصوص بازی را دارند. در این مقاله قصد داریم تا به این مسئله پرداخته و اطلاعات لازم را به‌صورت ساده و جامع در اختیار شما قرار دهیم. پس در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

چرا باید خودتان به ساخت یک کامپیوتر مخصوص بازی بپردازید؟

مونتاژ و جمع‌آوری یک کامپیوتر باعث می‌شود تا در هزینه‌ها بیشتر صرفه‌جویی کنید، سلیقه و خلاقیت خود را بیشتر به‌کار برده و از اینکه می‌بینید این کار را خودتان انجام داده‌اید، احساس خشنودی کنید. همچنین با این کار اطلاعات بیشتری را از علم رایانه خواهید آموخت و چه‌بسا در این مسیر لذت زیادی نیز ببرید. پیش از شروع کار، باید بودجه خود را مشخص کرده و همچنین موارد دقیق کاربرد کامپیوتر خود را نیز مشخص سازید (تمامی بازی‌ها به یک نوع سخت‌افزار نیاز ندارند).

در زیر، مراحل ساخت یک کامپیوتر مخصوص بازی را آورده‌ایم:

 

انتخاب پردازنده مرکزی (CPU)

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

در میان سخت‌افزارهای یک کامپیوتر، پردازنده از بیشترین اهمیت برخوردار است. پیشنهاد ما این است که پیش‌ از خرید سایر قطعات دقیقا پردازنده موردنظر خود را انتخاب کنید، زیرا نوع مادربورد و حافظه رم بسته به نوع پردازنده شما متغیر خواهد بود. اینتل و AMD دو برند پردازنده بوده که هرکدام سخت‌افزارهای جانبی مختص به خود را دارند. از اینجا می‌توانید به اطلاعات کاملی در رابطه با پردازنده مرکزی دست یابید. در زیر به مشخصه‌های یک پردازنده مرکزی اشاره می‌کنیم:

  • سوکت پردازنده: عامل اصلی تعیین نوع، شکل و قدرت پردازنده شما است. این سوکت در واقع محل قرارگیری پردازنده بر روی مادربورد است.
  • تعداد هسته‌ها: هسته‌ها در واقع پردازنده‌های کوچکی در داخل یک پردازنده بزرگ‌تر هستند. تعداد بیشتر هسته‌ها به‌ معنای عملکرد بهتر در بازی‌ها است.
  • فرکانس عملیاتی: فرکانس هسته‌های یک پردازنده بوده و به واحد هرتز (Hz) بیان می‌شود (مثلا 2.8GHz). طبیعتا عدد بیشتر به‌ معنای سرعت بالاتر خواهد بود.
  • کش (L1 ،L2 ،L3): یک پردازنده جهت اتخاذ اطلاعات خود ابتدا به حافظه کش (Cache) خود مراجعه می‌کند و در صورت نبود آنگاه در حافظه رم به جست‌و‌جو می‌پردازد. طبیعتا میزان کش بیشتر سرعت دسترسی بالاتری را به ارمغان می‌آورد.
  • قدرت طراحی حرارتی (TDP): به معنای حداکثر مصرف انرژی یک پردازنده بوده که این عامل نیز به نوبه خود، میزان گرما و مصرف برق را تعیین می‌کند.
  • سیستم خنک‌کنندگی: نوع سیستم خنک‌کنندگی می‌تواند مایع بوده و یا اینکه بر فن و تهویه هوا متکی باشد.

انتخاب مادربورد

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

پس از انتخاب پردازنده نوبت به انتخاب مادربورد می‌رسد. مادربورد سخت‌افزاری است که سایر سخت‌افزارها بر روی آن نصب می‌شوند. از اینجا می‌توانید اطلاعات کاملی را در مورد یک مادربورد به دست آورید. در زیر به سایر مشخصه‌های مهم یک مادربورد می‌پردازیم:

  • حافظه‌های ذخیره‌سازی: منظور نوع درگاه حافظه‌های ذخیره‌سازی مانند M.2 و SATA بوده که هرکدام با نوعی از حافظه (هارددیسک یا SSD) سازگار هستند.
  • کارت صدای سرخود: نوع کارت صدا و به طبع کیفیت خروجی آن را مشخص می‌کند. مثلا  Realtek ALC1150 نیاز بسیاری از گیمرها را برآورده می‌سازد.
  • شبکه سرخود: به توانایی‌ها و قابلیت‌های شبکه و اینترنت مادربورد اشاره دارد. برخی از مادربوردها امکان اتصال وای‌فای را بدون نیاز به دستگاه‌های جانبی فراهم می‌آورند.
  • درگاه‌های خروجی پشتی: به نوع درگاه‌ها مانند PS/2 ،USB، صدا، تصویر و … اشاره دارد.
  • اتصالات داخلی I/O: می‌تواند نوع اتصالات داخلی و خارجی (مانند USB) را تعیین کند.

انتخاب کارت گرافیک

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

کارت گرافیک وظیفه تولید خروجی و همچنین اتجام پردازش‌های تصویری را برعهده دارد. از اینجا می‌توانید اطلاعاتی کامل را در زمینه شیوه کارکرد کارت‌گرافیک به دست آورید. در زیر نیز به‌صورت خلاصه به مشخصه‌های این سخت‌افزار اشاره می‌کنیم:

  • سرعت کلاک هسته: سرعت پردازنده گرافیکی شما را مشخص کرده و واحد آن نیز بر حسب گیگاهرتز (GHz) سنجیده می‌شود.
  • میزان حافظه: این قسمت، داده‌های مربوط به جلوه‌های بصری را در خود نگهداری می‌کند. مقدار زیاد حافظه گرافیکی همیشه به معنای عملکرد بهتر نیست. هرچه وضوح تصویر خروجی شما بیشتر باشد، به حافظه گرافیکی بیشتری احتیاج خواهید داشت.
  • رابط کاربری: شکاف موردنیاز جهت نصب کارت گرافیک را مشخص می‌سازد، مثلا PCI Express 3.0 x16.
  • OpenGL: یکی از رابط‌های برنامه‌نویسی تصاویر دو‌بعدی و سه‌بعدی است.
  • درگاه‌ها: تعیین‌کننده تعداد و نوع خروجی‌های تصویر کارت گرافیک است، مانند: VGA و HDMI.
  • پهنای باس حافظه: سرعت انتقال اطلاعات را تعیین می‌کند، مثلا 128 یا 256 بیتی
  • نهایت وضوح: نهایت وضوح خروجی یک کارت گرافیک را مشخص می‌کند، مانند: 3840 در 2160 یا همان 4K.
  • پشتیبانی از DirectX :DirectX نیز یکی دیگر از رابط‌های برنامه‌نویسی اپلیکیشن‌ها است.
  • پشتیبانی از SLI یا CrossFireX: هردوی این فناوری‌ها جهت اتصال چندین کارت گرافیک استفاده می‌شوند. SLI  متعلق به شرکت انویدیا و CrossFireX متعلق به شرکت AMD است.

انتخاب حافظه ذخیره‌سازی

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

حافظه‌های ذخیره‌سازی به دو دسته هارددیسک (HDD) و SSD تقسیم می‌شوند. هارددیسک‌ها نسبت به حافظه‌های SSD از سرعت کمتری بهره می‌برند. مشخصه‌های مهم حافظه‌های ذخیره‌سازی شامل موارد زیر هستند:

  • ظرفیت: فضای ذخیره‌سازی اطلاعات را نشان می‌دهد.
  • RPM :RPM یا همان دور بر دقیقه مشخصه‌ای است که فقط در هارددیسک‌ها وجود دارد و عدد بالاتر در آن به‌ معنای سرعت بیشتر است.
  • کش (Cache): حجمی از فضای ذخیره‌سازی (مثلا 64 مگابایت) است که جریان اطلاعات در آن سریع‌تر رخ می‌دهد.
  • فرم فاکتور: اندازه و شکل حافظه‌های ذخیره‌‎سازی SSD را نشان می‌دهد.

انتخاب منبع تغذیه

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

تأمین انرژی موردنیاز تمامی قطعات یک کیس کامپیوتری برعهده منبع تغدیه است. هرچه سایر سخت‌افزارهای شما قوی‌تر باشند، به یک منبع تغذیه قوی‌تر نیاز دارید. مشخصه‌های یک منبع تغذیه به شرح زیر هستند:

  • کانکتور اصلی (P1): کانکتور اصلی یک منبع تغذیه بوده و 20 الی 24 پین را شامل شده و جهت تأمین انرژی مادربورد استفاده می‌شود.
  • کانکتور ATX12V 4: این کانکتور که P4 نیز نامیده می‌شود، جریان اضافی موردنیاز پردازنده‌های رده‌بالا را تأمین می‌کند.
  • کانکتور جانبی 4 پین: از 4 سیم مجزا تشکیل شده و جهت تأمین انرژی حافظه‌های ذخیره‌سازی کاربرد دارد.
  • کانکتور Auxiliary: انرژی اضافی موردنیاز را تأمین می‌کنند.
  • کانکتور SATA: کانکتوری 15 پینی بوده که انرژی موردنیاز قطعات مجهز به ورودی SATA را تأمین می‌کنند.
  • کانکتورهای 6 و 8 پین: جهت استفاده در کارت گرافیک‌های مبتنی بر PCI Express به‌کار می‌روند.
  • کانکتورهای 2+6 پین: جهت تأمین انرژی کارت گرافیک‌های مبتنی بر PCI Express تعبیه شده‌اند.
  • کانکتور IEC 60320 C14: با استفاده از کابل C13، منبع تغذیه را به برق شهری متصل می‌کند.
  • کانکتور +12V: جهت تأمین انرژی پردازنده و گاهی اوقات نیز کارت گرافیک به‌کار می‌رود.
  • کانکتور PCI-Express: مختص سخت‌افزارهای نصب‌شونده بر روی شکاف PCI-Express است.
  • MTBF: مدت زمانی است که انتظار می‌رود پس از سپری شدن آن، منبع تغذیه شما خراب شود، مثلا 100000 ساعت.
  • منبع‌ تغذیه‌های ماژولار: نوعی از منبع‌ تغذیه‌ها هستند که کابل‌های آن‌ها قابل جدا شدن است.
  • کارایی (Efficiency): کارایی یک منبع تغذیه معمولا بر اساس درصد بیان می‌شود. این موضوع بدین معنا است که مثلا اگر منبع تغذیه شما 1000 وات ورودی داشته باشد، به میزان درصد کارایی خود، خروجی خواهد داشت.
کارایی در 100 درصد بار کارایی در 50 درصد بار کارایی در 20 درصد بار کارایی در 10 درصد بار گواهی‌نامه 80 PLUS
80 درصد 80 درصد 80 درصد 80 PLUS
82 درصد 85 درصد 82 درصد 80PLUS Bronze
85 درصد 88 درصد 85 درصد  80PLUS Silver
87 درصد 90 درصد 87 درصد  80PLUS Gold
89 درصد 92 درصد 90 درصد 80PLUS Platinum
90 درصد 94 درصد 92 درصد 90 درصد 80PLUS Titanium

انتخاب حافظه رم

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

حافظه رم همان‌ جایی است که داده‌های موقت موردنیاز پردازنده جهت دسترسی سریع‌تر، در آنجا ذخیره می‌شوند. اطلاعات کاملی از رم را می‌توانید از اینجا به دست آورید. در زیر نیز به مشخصه‌های این نوع حافظه‌ها اشاره می‌کنیم:

  • ظرفیت: به حافظه این سخت‌افزارها اشاره داشته بوده و به طبع میزان بالاتر آن، سرعت پردازش را بالاتر خواهد برد.
  • سرعت: مشخصه‌های سرعت دو گونه هستند؛ یکی از آن‌ها فرکانس عملیاتی و دیگری نیز پهنای باند است. مثلا در یک رم DDR4 4000 با PC4 32000، فرکانس عملیاتی 4000 مگاهرتز و پهنای باند نیز 32000 مگابایت بر ثانیه است.
  • Cas Latency / Timing: مدت زمانی است که طول می‌کشد تا داده‌ها درخواست شده، و سپس انتقال آن‌ها آغاز شود. این عدد هر چه کمتر باشد، بهتر است.
  • ولتاژ: میزان ولتاژ پشتیبانی‌شده توسط یک حافظه رم را نشان می‌دهد.
  • کیت چندکاناله: چند ماژول رم یکسان بوده که در یک بسته‌بندی گنجانده شده‌اند. این کار جهت هماهنگی بیشتر ماژول‌های رم صورت می‌گیرد.
  • پخش‌کننده‌های گرما: محفظه‌هایی هستند که بر روی رم‌ها قرار گرفته و به خنک‌شوندگی این سخت‌افزار کمک می‌کنند.

انتخاب درایو نوری

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

این قطعه جهت خوانش دیسک‌ها کاربرد دارد، هرچند که روزبه‌روز از اهمیت آن کاسته می‌شود. در زیر به انواع درایو نوری اشاره می‌کنیم:

  • DVD Burner: خوانش و نوشتن بر CD و DVD‌ها را انجام می‌دهد.
  • Blu-Ray Burner: خوانش و نوشتن بر CD ،DVD و دیسک‌های Blu-Ray را انجام می‌دهد.
  • Blu-Ray Combo Drive: به خوانش دیسک‌های Blu-Ray پرداخته و همچنین به خوانش و  نوشتن بر روی CD و DVD‌ها نیز می‌پردازد.
  • Combo Drive: به خوانش DVD‌ها پرداخته و همچنین عمل خواندن و نوشتن را بر روی CD‌ها نیز به انجام می‌رساند.
  • سرعت خواندن و نوشتن: به‌صورت عددی در کنار حرف «X» بیان می‌شود، مثلا 24X.
  • کش: در یک درایو نوری، مقدار زیاد حافظه کش باعث می‌شود تا سرعت نوشتن آن بالاتر برود.

انتخاب کیس

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

همان‌طور که می‌دانید کیس محفظه‌ای است که تمامی قطعات ذکرشده در بالا را در یکجا گردهم آورده و ضمن ایجاد نظم، از آن‌ها محافظت می‌کند. در انتخاب کیس باید موارد زیر را درنظر بگیرید:

  • فرم فاکتور: اندازه کیس بوده که در واقع تابعی از اندازه مادربورد است.
  • اندازه دلخواه شما: شاید دوست داشته باشید تا کیس شما اندازه‌ای بزرگ‌تر از فرم فاکتور مادربوردتان داشته باشد.
  • سیستم‌ خنک‌کنندگی: در باره باید به محل قرارگیری فن‌ها و همچنین پشتیبانی از سیستم خنک‌کنندگی مایع توجه کنید.
  • ظاهر خارجی کیس: به رنگ‌بندی و تزئینات کیس شما مربوط می‌شود.

نوشته راهنمای کامل ساخت کامپیوتر مخصوص بازی در سال 2020 اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مقایسه SATA و NVMe، کدام یک سریع‌تر است؟

مقایسه SATA و NVMe

درایوهای NVMe در حال حاضر در حوزه رایانه‌ها مسئله‌ مهمی به شمار آمده و این موضوع دلایل موجهی نیز دارد. نه‌تنها درایوهای NVMe SSD گوی رقابت را از رقبای SSD قدیمی‌تر خود می‌ربایند، بلکه در مقایسه با درایوهای استاندارد 3.5 و 2.5 اینچی، سریع‌تر نیز هستند. در ادامه جهت مقایسه SSDهای مبتنی بر NVMe و SATA با آی‌تی‌رسان همراه باشید. 

NVMe در مقابل SATA III

به‌عنوان‌مثال، یک حافظه یک ترابایتی 860 Pro شرکت سامسونگ را که اندازه‌ای 2.5 اینچی داشته و سرعت خوانش ترتیبی آن 560 مگابایت بر ثانیه است، در نظر بگیرید. جایگزین این درایو یعنی مدل 960 Pro که بر مبنای فناوری NVMe تولید شده، 6 برابر سریع‌تر از مدل پیشین خود بوده و نهایت سرعت آن نیز به 3500 مگابایت بر ثانیه می‌رسد.

این موضوع به این دلیل است که درایوهای غیر NVMe از طریق رابط SATA III به رایانه‌ها متصل می‌شوند. SATA III نسل سوم رابط کاربری باس Serial ATA رایانه‌ها است. در همین حال، رابط NVMe میزبان حافظه‌های جدیدتر و سریع‌تر است. SATA III و NVMe دو اصطلاح رایج جهت اشاره به حافظه‌های قدیمی و جدید است. به‌هرحال، فناوری NVMe و SATA III با هم یکسان نیستند.

حال قصد داریم به این موضوع بپردازیم که چرا ما از دو اصطلاح «SATA III» و «NVMe» جهت مقایسه فناوری حافظه‌های ذخیره‌سازی استفاده می‌کنیم؟

SATA III چیست؟

مقایسه SATA و NVMe

در سال 2000 میلادی، رابط SATA معرفی شد تا جای استاندارد قدیمی‌تر Parallel ATA را بگیرد. SATA سرعت اتصال بیشتری را ارائه می‌داد که این مهم باعث افزایش چشمگیر عملکرد این استاندارد جدید در مقابل استاندارد قدیمی‌تر (Parallel ATA) می‌شد. SATA III هشت سال پس از استاندارد Parallel ATA معرفی شد و نهایت سرعت آن به 600 مگابایت بر ثانیه می‌رسد.

قطعات رایانه‌های رومیزی از نوع خاصی از رابط SATA III جهت اتصال به مادربورد استفاده کرده و قطعات لپ‌تاپ‌ها نیز از رابطی جداگانه بهره می‌برند. هنگامی‌که یک درایو از طریق SATA III به یک رایانه متصل می‌شود، می‌توان گفت که کار تا نیمه به اتمام رسیده است. برای اینکه حافظه موردنظر بتواند به‌صورت کامل به فعالیت بپردازد، به یک رابط کنترل‌کننده میزبان نیاز دارد. این وظیفه بر عهده AHCI است. AHCI رایج‌ترین شیوه جهت برقراری ارتباط حافظه‌های SATA III با سیستم‌های رایانه‌‌ای است.

سالیان متمادی، SATA III و AHCI به خوبی وظایف خود را اجرا می‌کردند، این رویه حتی تا اوایل ورود حافظه‌های SSD به بازار نیز پابرجا بود. به‌هرحال، یکی از نمایندگان شرکت کینگستون توضیح می‌داد که فناوری AHCI برای حافظه‌های با تأخیر بالا بهینه‌ شده است، نه برای حافظه‌های با تأخیر کم همانند SSD‌ها.

سرعت حافظه‌های حالت جامد بسیار افزایش یافته است. سرانجام این حافظه‌ها توانستند که ظرفیت اتصال رابط SATA III را اشباع کنند. با این اوصاف می‌توان گفت که SATA III و AHCI نمی‌توانند پهنای باند کافی را برای حافظه‌های SSD سریع‌تر فراهم آورند.

با افزایش ظرفیت و سرعت درایوها، تحقیقات معطوف به پیدا کردن جایگزینی مناسب برای SATA III و AHCI ادامه یافت، تا اینکه اکنون می‌بینیم که رابطی جدیدتر در رایانه‌ها امروزی قرار داده شده است.

PCIe چیست؟

PCIe نیز یکی از رابط‌های سخت‌افزاری است. بیشتر این رابط را به‌عنوان شکافی جهت نصب کارت گرافیک در رایانه‌های رومیزی می‌شناسند. این شکاف همچنین جهت نصب کارت‌های صدا‌، کارت‌های توسعه Thunderbolt و همچنین درایوهای M.2 نیز استفاده می‌شود (شاید در آینده کاربردهای بیشتری نیز داشته باشد).

مقایسه SATA و NVMe

اگر به یک مادربورد نگاهی بیندازید، به‌راحتی می‌توانید محل قرارگیری شکاف‌های PCIe را تشخیص دهید. این شکاف‌های معمولا به چهار دسته: x16، x8، x4 و x1 تقسیم می‌شوند. این اعداد به این معنا هستند که هر شکاف چند مسیر انتقال داده دارد. هر چه این عدد بیشتر باشد، در آن‌واحد می‌توانید اطلاعات بیشتری را منتقل کنید. به همین دلیل است که کارت‌های گرافیک از شکاف x16 استفاده می‌کنند.

در تصویر بالا همچنین یک شکاف M.2 نیز وجود دارد؛ درست در زیر اولین شکاف x16. شکاف‌های M.2 می‌توانند انتقال داده‌ها را در چهار مسیر سازماندهی کنند به همین دلیل است که آن‌ها را x4 نامیده‌اند.

اسلات‌های کلیدی یک مادربورد جهت انجام بهترین عملکرد، به پردازنده مرکزی (CPU) متصل شده‌اند. مابقی شکاف‌های PCIe نیز به چیپست مادربورد متصل می‌شوند. مسیرهای متصله به چیپست نیز سرعت بالایی دارند اما به اندازه اتصال‌های مستقیم به پردازنده مرکزی سریع‌ نیستند.

در حال حاضر، دو نسل از شکاف‌های PCIe در مادربوردها وجود دارند: 3.0 (که رایج‌ترین است) و 4.0. دومی در میانه سال 2019 معرفی شد و تنها از پردازنده‌های سری Ryzen 3000 شرکت AMD پشتیبانی کرده و به طبع فقط در مادربوردهای این شرکت نیز پیدا می‌شود. همان‌طور که انتظار دارید، PCIe 4.0 سریع‌تر از PCIe 3.0 است. در هر صورت، بسیاری از سخت‌افزارها در حال حاضر نمی‌توانند تمامی پهنای باند شکاف PCIe 3.0 را اشباع کنند. درحالی‌که رابط PCIe 4.0 نیز تأثیرگذار است اما در رایانه‌های امروزی چندان ضرورتی ندارد.

NVMe پس از PCIe

رابط PCIe نیز شبیه به SATA III است؛ از هر دوی این رابط‌ها جهت اتصال قطعات سخت‌افزاری به رایانه‌ها استفاده می‌شود. همان‌طور که رابط SATA III به AHCI نیاز دارد تا بتواند یک هارددیسک و یا حافظه SSD را به‌صورت کامل به یک رایانه متصل کند، درایوهای مبتنی بر PCIe نیز بر یک کنترل‌کننده میزبان که NVMe (رابط حافظه غیرفرار) نامیده می‌شود، تکیه دارند.

پس چرا درایوهای SATA III را با PCIe و یا AHCI را با NVMe مقایسه نمی‌کنیم؟ دلیل این کار تقریبا واضح است. ما همیشه به‌گونه‌ای به حافظه‌های ذخیره‌سازی رجوع می‌کنیم که انگار مبتنی بر رابط SATA هستند، مانند: SATA، SATA II و SATA III. تعجبی نیز در این مورد وجود ندارد. هنگامی‌که تولیدکنندگان حافظه‌های ذخیره‌سازی، توسعه درایوهای PCIe را آغاز کردند، دوره کوتاهی وجود داشت و طی آن نیز رسانه‌ها صحبت‌هایی را در مورد حافظه‌های PCIe SSD مطرح کردند.

در هر صورت، این صنعت هیچ‌ استانداردی را در اختیار نداشت تا همانند درایوهای SATA در اطراف آن مانور دهد. در عوض، شرکت وسترن دیجیتال توضیح داد که شرکت‌ها از AHCI استفاده کرده و درایورها و میان‌افزارها خود را ایجاد می‌کنند تا بدین‌شیوه عملیات درایوهای تولیدی خود را کنترل کنند.

این یک آشفتگی بود و AHCI نیز هنوز به اندازه کافی مناسب نبود. همان‌گونه که شرکت کینگستون توضیح می‌داد، همچنین برای مردم نیز مشکل بود که با درایوهای سریع‌تر از SATA سازگار شوند، زیرا در مقایسه با تجربه‌های plug-and-play (فقط نصب فیزیکی سخت‌افزار کافی است)، کاربران مجبور بودند که درایورهای مخصوصی را نیز بر روی رایانه خود نصب کنند.

سرانجام، صنعت تولید حافظه‌های ذخیره‌سازی توانست که به فناوری NVMe دست یابد و آن را جایگزین AHCI کند. این استاندارد جدید بسیار سریع‌تر بود. حال می‌شد که با اطمینان بیشتری در مورد رابط NVMe صحبت کرد و همان‌طور که شرکت‌های فعال در این صنعت می‌گفتند، مابقی فناوری‌ها به تاریخ پیوسته‌اند.

رابط NVMe با در نظر گرفتن حافظه‌های SSD مدرن مبتنی بر شکاف PCIe ایجاد شد. درایوهای NVMe در مقایسه با هارددیسک‌های مکانیکی و یا حافظه‌های SSD‌ مبتنی بر رابط SATA III، می‌توانند در آن‌واحد دستورهای بسیار بیشتری را قبول کنند. این مزیت با تأخیر کمتر نیز ترکیب شده و درایوهای NVMe را به حافظه‌هایی سریع‌تر و واکنش‌پذیرتر تبدیل کرده است.

ظاهر درایوهای NVMe چه شکلی است؟

مقایسه SATA و NVMe

اگر قصد خرید درایوهای NVMe را داشته باشید، باید به دنبال یک درایو M.2 بگردید. M.2 فرم فاکتور این حافظه (یا همان شکل ظاهری) را توصیف می‌کند. درایوهای M.2 معمولا تا یک ترابایت حافظه دارند، اما به حدی کوچک بوده که می‌توانید آن‌ها را در بین انگشت شست و انگشت اشاره خود نگه دارید.

درایوهای M.2 به شکاف مخصوص M.2 PCIe که چهار مسیر انتقال داده را پشتیبانی می‌کند، متصل می‌شوند. این درایورها معمولا بر پایه فناوری NVMe تولید شده، اما با خواندن دقیق مشخصات روی جعبه می‌توانید گزینه‌هایی را نیز پیدا کنید که از رابط SATA III استفاده می‌کنند. درایوهای M.2 مبتنی بر SATA III چندان رایج نیستند، اما به‌هرحال وجود دارند. از نمونه‌های مشهور این درایوها می‌توان به WD Blue 3D NAND و Samsung 860 Evo اشاره کرد.

آیا باید درایوهای مبتنی بر SATA III را دور انداخت؟

درحالی‌که فناوری NVMe خارق‌العاده است، اما هنوز دلیلی ندارد تا درایوهای مبتنی بر SATA III را دور بیندازید. علی‌رغم محدودیت‌های SATA III، این رابط هنوز هم گزینه مناسبی برای حافظه‌های ثانویه است. به‌عنوان‌مثال، هرکسی که قصد خرید یک رایانه جدید را دارد، بهتر است که از یک حافظه M.2 NVMe جهت بوت (بالا آمدن سیستم‌عامل) و حافظه اصلی خود استفاده کند. سپس می‌تواند از یک هارددیسک و یا یک حافظه SSD ارزان‌تر که دارای ظرفیت بیشتری است، جهت استفاده به‌عنوان حافظه ثانویه خود بهره ببرد. 

شاید این ایده خوبی باشد که تمامی حافظه‌های ذخیره‌سازی خود را بر روی شکاف‌های PCIe نصب کنید، اما باید این را نیز در نظر داشت که در حال حاضر درایوهای NVMe به ظرفیت 2 ترابایتی محدود شده و ظرفیت‌های بالاتر این حافظه‌ها نیز به طرز سرسام‌آوری گران‌‌قیمت هستند. یک حافظه اقتصادی یک ترابایتی M.2 NVMe تقریبا 100 دلار قیمت دارد (قیمتی برابر یا یک هارددیسک 2 ترابایتی مبتنی بر SATA III).

البته قیمت می‌تواند در ظرفیت‌های بالاتر نیز تغییر کند. شرکت کینگستون اعلام کرده که باید در اوایل سال 2021 میلادی، منتظر عرضه حافظه‌های M.2 با ظرفیت‌های 4 و 8 ترابایتی  باشیم. تا آن زمان، ترکیب حافظه‌ M.2 با SSD‌ها و هارددیسک‌های ثانویه می‌تواند بهترین گزینه باشد. چنین رویه‌ای را نیز می‌توان برای لپ‌تاپ‌ها به کار گرفت. اگر می‌خواهید یک لپ‌تاپ جدید خریداری کنید، می‌توانید ترکیبی از یک حافظه فلش NVMe و یک حافظه SSD و یا هارددیسک مبتنی بر SATA III را در نظر بگیرید.

باید در نظر داشته باشید که تمامی حافظه‌های NVMe با هم برابر نیستند. در هر صورت بهتر است که پیش از خرید محصول موردنظر، نقد و بررسی‌های آن را نیز مطالعه کنید. در نهایت اینکه اگر یک رایانه جدید دارید و از NVMe نیز پشتیبانی می‌کند، ارتقای حافظه آن قطعا ارزشش را خواهد داشت.

نوشته مقایسه SATA و NVMe، کدام یک سریع‌تر است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مقایسه SATA و NVMe، کدام یک سریع‌تر است؟

مقایسه SATA و NVMe

درایوهای NVMe در حال حاضر در حوزه رایانه‌ها مسئله‌ مهمی به شمار آمده و این موضوع دلایل موجهی نیز دارد. نه‌تنها درایوهای NVMe SSD گوی رقابت را از رقبای SSD قدیمی‌تر خود می‌ربایند، بلکه در مقایسه با درایوهای استاندارد 3.5 و 2.5 اینچی، سریع‌تر نیز هستند. در ادامه جهت مقایسه SSDهای مبتنی بر NVMe و SATA با آی‌تی‌رسان همراه باشید. 

NVMe در مقابل SATA III

به‌عنوان‌مثال، یک حافظه یک ترابایتی 860 Pro شرکت سامسونگ را که اندازه‌ای 2.5 اینچی داشته و سرعت خوانش ترتیبی آن 560 مگابایت بر ثانیه است، در نظر بگیرید. جایگزین این درایو یعنی مدل 960 Pro که بر مبنای فناوری NVMe تولید شده، 6 برابر سریع‌تر از مدل پیشین خود بوده و نهایت سرعت آن نیز به 3500 مگابایت بر ثانیه می‌رسد.

این موضوع به این دلیل است که درایوهای غیر NVMe از طریق رابط SATA III به رایانه‌ها متصل می‌شوند. SATA III نسل سوم رابط کاربری باس Serial ATA رایانه‌ها است. در همین حال، رابط NVMe میزبان حافظه‌های جدیدتر و سریع‌تر است. SATA III و NVMe دو اصطلاح رایج جهت اشاره به حافظه‌های قدیمی و جدید است. به‌هرحال، فناوری NVMe و SATA III با هم یکسان نیستند.

حال قصد داریم به این موضوع بپردازیم که چرا ما از دو اصطلاح «SATA III» و «NVMe» جهت مقایسه فناوری حافظه‌های ذخیره‌سازی استفاده می‌کنیم؟

SATA III چیست؟

مقایسه SATA و NVMe

در سال 2000 میلادی، رابط SATA معرفی شد تا جای استاندارد قدیمی‌تر Parallel ATA را بگیرد. SATA سرعت اتصال بیشتری را ارائه می‌داد که این مهم باعث افزایش چشمگیر عملکرد این استاندارد جدید در مقابل استاندارد قدیمی‌تر (Parallel ATA) می‌شد. SATA III هشت سال پس از استاندارد Parallel ATA معرفی شد و نهایت سرعت آن به 600 مگابایت بر ثانیه می‌رسد.

قطعات رایانه‌های رومیزی از نوع خاصی از رابط SATA III جهت اتصال به مادربورد استفاده کرده و قطعات لپ‌تاپ‌ها نیز از رابطی جداگانه بهره می‌برند. هنگامی‌که یک درایو از طریق SATA III به یک رایانه متصل می‌شود، می‌توان گفت که کار تا نیمه به اتمام رسیده است. برای اینکه حافظه موردنظر بتواند به‌صورت کامل به فعالیت بپردازد، به یک رابط کنترل‌کننده میزبان نیاز دارد. این وظیفه بر عهده AHCI است. AHCI رایج‌ترین شیوه جهت برقراری ارتباط حافظه‌های SATA III با سیستم‌های رایانه‌‌ای است.

سالیان متمادی، SATA III و AHCI به خوبی وظایف خود را اجرا می‌کردند، این رویه حتی تا اوایل ورود حافظه‌های SSD به بازار نیز پابرجا بود. به‌هرحال، یکی از نمایندگان شرکت کینگستون توضیح می‌داد که فناوری AHCI برای حافظه‌های با تأخیر بالا بهینه‌ شده است، نه برای حافظه‌های با تأخیر کم همانند SSD‌ها.

سرعت حافظه‌های حالت جامد بسیار افزایش یافته است. سرانجام این حافظه‌ها توانستند که ظرفیت اتصال رابط SATA III را اشباع کنند. با این اوصاف می‌توان گفت که SATA III و AHCI نمی‌توانند پهنای باند کافی را برای حافظه‌های SSD سریع‌تر فراهم آورند.

با افزایش ظرفیت و سرعت درایوها، تحقیقات معطوف به پیدا کردن جایگزینی مناسب برای SATA III و AHCI ادامه یافت، تا اینکه اکنون می‌بینیم که رابطی جدیدتر در رایانه‌ها امروزی قرار داده شده است.

PCIe چیست؟

PCIe نیز یکی از رابط‌های سخت‌افزاری است. بیشتر این رابط را به‌عنوان شکافی جهت نصب کارت گرافیک در رایانه‌های رومیزی می‌شناسند. این شکاف همچنین جهت نصب کارت‌های صدا‌، کارت‌های توسعه Thunderbolt و همچنین درایوهای M.2 نیز استفاده می‌شود (شاید در آینده کاربردهای بیشتری نیز داشته باشد).

مقایسه SATA و NVMe

اگر به یک مادربورد نگاهی بیندازید، به‌راحتی می‌توانید محل قرارگیری شکاف‌های PCIe را تشخیص دهید. این شکاف‌های معمولا به چهار دسته: x16، x8، x4 و x1 تقسیم می‌شوند. این اعداد به این معنا هستند که هر شکاف چند مسیر انتقال داده دارد. هر چه این عدد بیشتر باشد، در آن‌واحد می‌توانید اطلاعات بیشتری را منتقل کنید. به همین دلیل است که کارت‌های گرافیک از شکاف x16 استفاده می‌کنند.

در تصویر بالا همچنین یک شکاف M.2 نیز وجود دارد؛ درست در زیر اولین شکاف x16. شکاف‌های M.2 می‌توانند انتقال داده‌ها را در چهار مسیر سازماندهی کنند به همین دلیل است که آن‌ها را x4 نامیده‌اند.

اسلات‌های کلیدی یک مادربورد جهت انجام بهترین عملکرد، به پردازنده مرکزی (CPU) متصل شده‌اند. مابقی شکاف‌های PCIe نیز به چیپست مادربورد متصل می‌شوند. مسیرهای متصله به چیپست نیز سرعت بالایی دارند اما به اندازه اتصال‌های مستقیم به پردازنده مرکزی سریع‌ نیستند.

در حال حاضر، دو نسل از شکاف‌های PCIe در مادربوردها وجود دارند: 3.0 (که رایج‌ترین است) و 4.0. دومی در میانه سال 2019 معرفی شد و تنها از پردازنده‌های سری Ryzen 3000 شرکت AMD پشتیبانی کرده و به طبع فقط در مادربوردهای این شرکت نیز پیدا می‌شود. همان‌طور که انتظار دارید، PCIe 4.0 سریع‌تر از PCIe 3.0 است. در هر صورت، بسیاری از سخت‌افزارها در حال حاضر نمی‌توانند تمامی پهنای باند شکاف PCIe 3.0 را اشباع کنند. درحالی‌که رابط PCIe 4.0 نیز تأثیرگذار است اما در رایانه‌های امروزی چندان ضرورتی ندارد.

NVMe پس از PCIe

رابط PCIe نیز شبیه به SATA III است؛ از هر دوی این رابط‌ها جهت اتصال قطعات سخت‌افزاری به رایانه‌ها استفاده می‌شود. همان‌طور که رابط SATA III به AHCI نیاز دارد تا بتواند یک هارددیسک و یا حافظه SSD را به‌صورت کامل به یک رایانه متصل کند، درایوهای مبتنی بر PCIe نیز بر یک کنترل‌کننده میزبان که NVMe (رابط حافظه غیرفرار) نامیده می‌شود، تکیه دارند.

پس چرا درایوهای SATA III را با PCIe و یا AHCI را با NVMe مقایسه نمی‌کنیم؟ دلیل این کار تقریبا واضح است. ما همیشه به‌گونه‌ای به حافظه‌های ذخیره‌سازی رجوع می‌کنیم که انگار مبتنی بر رابط SATA هستند، مانند: SATA، SATA II و SATA III. تعجبی نیز در این مورد وجود ندارد. هنگامی‌که تولیدکنندگان حافظه‌های ذخیره‌سازی، توسعه درایوهای PCIe را آغاز کردند، دوره کوتاهی وجود داشت و طی آن نیز رسانه‌ها صحبت‌هایی را در مورد حافظه‌های PCIe SSD مطرح کردند.

در هر صورت، این صنعت هیچ‌ استانداردی را در اختیار نداشت تا همانند درایوهای SATA در اطراف آن مانور دهد. در عوض، شرکت وسترن دیجیتال توضیح داد که شرکت‌ها از AHCI استفاده کرده و درایورها و میان‌افزارها خود را ایجاد می‌کنند تا بدین‌شیوه عملیات درایوهای تولیدی خود را کنترل کنند.

این یک آشفتگی بود و AHCI نیز هنوز به اندازه کافی مناسب نبود. همان‌گونه که شرکت کینگستون توضیح می‌داد، همچنین برای مردم نیز مشکل بود که با درایوهای سریع‌تر از SATA سازگار شوند، زیرا در مقایسه با تجربه‌های plug-and-play (فقط نصب فیزیکی سخت‌افزار کافی است)، کاربران مجبور بودند که درایورهای مخصوصی را نیز بر روی رایانه خود نصب کنند.

سرانجام، صنعت تولید حافظه‌های ذخیره‌سازی توانست که به فناوری NVMe دست یابد و آن را جایگزین AHCI کند. این استاندارد جدید بسیار سریع‌تر بود. حال می‌شد که با اطمینان بیشتری در مورد رابط NVMe صحبت کرد و همان‌طور که شرکت‌های فعال در این صنعت می‌گفتند، مابقی فناوری‌ها به تاریخ پیوسته‌اند.

رابط NVMe با در نظر گرفتن حافظه‌های SSD مدرن مبتنی بر شکاف PCIe ایجاد شد. درایوهای NVMe در مقایسه با هارددیسک‌های مکانیکی و یا حافظه‌های SSD‌ مبتنی بر رابط SATA III، می‌توانند در آن‌واحد دستورهای بسیار بیشتری را قبول کنند. این مزیت با تأخیر کمتر نیز ترکیب شده و درایوهای NVMe را به حافظه‌هایی سریع‌تر و واکنش‌پذیرتر تبدیل کرده است.

ظاهر درایوهای NVMe چه شکلی است؟

مقایسه SATA و NVMe

اگر قصد خرید درایوهای NVMe را داشته باشید، باید به دنبال یک درایو M.2 بگردید. M.2 فرم فاکتور این حافظه (یا همان شکل ظاهری) را توصیف می‌کند. درایوهای M.2 معمولا تا یک ترابایت حافظه دارند، اما به حدی کوچک بوده که می‌توانید آن‌ها را در بین انگشت شست و انگشت اشاره خود نگه دارید.

درایوهای M.2 به شکاف مخصوص M.2 PCIe که چهار مسیر انتقال داده را پشتیبانی می‌کند، متصل می‌شوند. این درایورها معمولا بر پایه فناوری NVMe تولید شده، اما با خواندن دقیق مشخصات روی جعبه می‌توانید گزینه‌هایی را نیز پیدا کنید که از رابط SATA III استفاده می‌کنند. درایوهای M.2 مبتنی بر SATA III چندان رایج نیستند، اما به‌هرحال وجود دارند. از نمونه‌های مشهور این درایوها می‌توان به WD Blue 3D NAND و Samsung 860 Evo اشاره کرد.

آیا باید درایوهای مبتنی بر SATA III را دور انداخت؟

درحالی‌که فناوری NVMe خارق‌العاده است، اما هنوز دلیلی ندارد تا درایوهای مبتنی بر SATA III را دور بیندازید. علی‌رغم محدودیت‌های SATA III، این رابط هنوز هم گزینه مناسبی برای حافظه‌های ثانویه است. به‌عنوان‌مثال، هرکسی که قصد خرید یک رایانه جدید را دارد، بهتر است که از یک حافظه M.2 NVMe جهت بوت (بالا آمدن سیستم‌عامل) و حافظه اصلی خود استفاده کند. سپس می‌تواند از یک هارددیسک و یا یک حافظه SSD ارزان‌تر که دارای ظرفیت بیشتری است، جهت استفاده به‌عنوان حافظه ثانویه خود بهره ببرد. 

شاید این ایده خوبی باشد که تمامی حافظه‌های ذخیره‌سازی خود را بر روی شکاف‌های PCIe نصب کنید، اما باید این را نیز در نظر داشت که در حال حاضر درایوهای NVMe به ظرفیت 2 ترابایتی محدود شده و ظرفیت‌های بالاتر این حافظه‌ها نیز به طرز سرسام‌آوری گران‌‌قیمت هستند. یک حافظه اقتصادی یک ترابایتی M.2 NVMe تقریبا 100 دلار قیمت دارد (قیمتی برابر یا یک هارددیسک 2 ترابایتی مبتنی بر SATA III).

البته قیمت می‌تواند در ظرفیت‌های بالاتر نیز تغییر کند. شرکت کینگستون اعلام کرده که باید در اوایل سال 2021 میلادی، منتظر عرضه حافظه‌های M.2 با ظرفیت‌های 4 و 8 ترابایتی  باشیم. تا آن زمان، ترکیب حافظه‌ M.2 با SSD‌ها و هارددیسک‌های ثانویه می‌تواند بهترین گزینه باشد. چنین رویه‌ای را نیز می‌توان برای لپ‌تاپ‌ها به کار گرفت. اگر می‌خواهید یک لپ‌تاپ جدید خریداری کنید، می‌توانید ترکیبی از یک حافظه فلش NVMe و یک حافظه SSD و یا هارددیسک مبتنی بر SATA III را در نظر بگیرید.

باید در نظر داشته باشید که تمامی حافظه‌های NVMe با هم برابر نیستند. در هر صورت بهتر است که پیش از خرید محصول موردنظر، نقد و بررسی‌های آن را نیز مطالعه کنید. در نهایت اینکه اگر یک رایانه جدید دارید و از NVMe نیز پشتیبانی می‌کند، ارتقای حافظه آن قطعا ارزشش را خواهد داشت.

نوشته مقایسه SATA و NVMe، کدام یک سریع‌تر است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

۵ ابزار موثر برای افزایش سرعت و بازده هارد درایو در ویندوز

افزایش سرعت و بازده هارد درایو

ویندوز به مرور زمان سرعت کامپیوتر شما را کاهش می‌دهد. مسلما در این مورد ویندوز 10 از نسخه‌های پیشین ویندوز بهتر است، اما این مشکل همچنان رخ می‌دهد.

خوشبختانه شما به کمک اپ‌های بهینه‌سازی HDD می‌توانید سرعت هارد دیسک‌ را افزایش دهید. برای این منظور چندین ابزار مختلف وجود دارد.

در این مطلب با ما باشید تا باهم نگاهی به برنامه‌هایی که باعث افزایش سرعت و بازده هارد درایو می‌شوند، بیاندازیم.

1. Optimize Drives ویندوز

افزایش سرعت و بازده هارد درایو

از جمله برنامه‌هایی که باعث افزایش سرعت و بازده هارد درایو می‌شود، ابزار نیتیو Optimize Drives در ویندوز است. این ابزار سیستم شما را برای مسائل مربوط به یکپارچه‌سازی آنالیز می‌کند و سپس مشکلاتی که پیدا کرده است را حل می‌کند.

اگر به تنظیمات دست نزده باشید، Optimize Drives باید بر اساس یک زمان‌بندی اتوماتیک، اجرا شود. برای بررسی این موضوع به Start > Windows Administrative Tools > Defragment and Optimize drives بروید.

درایو موردنظر را هایلایت کنید و سپس با توجه به هدف خود یکی از دو گزینه Analyze یا Optimize را انتخاب کنید. برای اطمینان از صحت تنظیمات زمان‌بندی، بر روی Change settings کلیک کنید و سپس Run on schedule را تیک بزنید.

بااین‌که اجرای disk defragmentation بر روی SSD نسبت به HDD از اهمیت کمتری برخوردار است؛ اما مایکروسافت پیشنهاد می‌کند ماهی یک‌بار این ابزار را اجرا نمایید.

2. Disk SpeedUp

افزایش سرعت و بازده هارد درایو

اپ Disk SpeedUp، یک اپ طرف سوم است که باعث افزایش سرعت و بازده هارد درایو می‌شود. این اپ درایوهایی را که به سیستم شما متصل شده‌اند، آنالیز، دفرگمنت و بهینه‌سازی می‌‌کند.

این اپ نسبت به اپ نیتیو ویندوز ویژگی‌های بیشتری دارد. برای مثال، Disk SpeedUp می‌تواند به‌طور اتوماتیک پس از پایان فرآیند دفرگمنت، کامپیوتر را خاموش کند. شما باید پیش از خواب برنامه را اجرا نمایید تا در صبح سیستم آماده شده باشد.

همچنین اپ Disk SpeedUp جلوه بهتری نسبت به ابزار ویندوز دارد. نقشه دیفرگ در این اپ قابل درک‌تر است و گراف‌ها و داده‌های بیشتری برای بررسی وجود دارد.

بسیاری از کاربران ادعا کرده‌اند که سرعت Disk SpeedUp از ابزار ویندوز سریع‌تر است. طبیعتا ممکن است تجربه شما متفاوت باشد.

دانلود: Disk SpeedUp

3. Device Manager ویندوز

افزایش سرعت و بازده هارد درایو

اگر می‌خواهید سرعت خواندن و نوشتن دیسک را بالا ببرید می‌توانید از یکی دیگر از ابزارهای ویندوز یعنی Device Manager استفاده کنید. شما می‌توانید از این برای بررسی روشن بودن Write Caching کمک بگیرید.

دراصل Write Caching به کامپیوتر اجازه‌ می‌دهد داده‌ها را پیش از نوشته‌شدن بر روی هارد درایو در کش ذخیره کند. از آنجاکه کامپیوتر می‌تواند داده‌ها را بر روی کش سریع‌تر از هارد درایو ذخیره کند، عملکرد خواندن/نوشتن کلی هارد درایو بهبود پیدا می‌کند.

درهرصورت به خاطر داشته باشید که داده‌های روی کش موقتی هستند. اگر به‌طور اتفاقی کامپیوتر شما خاموش شود و داده‌های موجود بر روی کش به هارد درایو انتقال نیافته باشند، داده‌ها از دست خواهند رفت.

برای فعال‌کردن write caching بر روی ویندوز، مراحل زیر را دنبال کنید:

  1. بر روی منو استارت راست‌کلیک کنید و Device Manager را انتخاب نمایید.
  2. بر روی + در کنار Disk drives کلیک کنید.
  3. بر روی درایوی که می‌خواهید آن را تغییر دهید، راست‌کلیک کنید.
  4. بر روی Properties کلیک نمایید.
  5. در بالای پنجره جدید، تب Policies را انتخاب کنید.
  6. باکس کنار گزینه Enable write caching on the device را تیک بزنید.

4. IOBit Advanced SystemCare

افزایش سرعت و بازده هارد درایو

جنبه مهم تقویت HDD، اطمینان از “تمیز ماندن” سیستم است. این بدان معنی است که شما باید بر فایل‌های موقت و تکراری نظارت داشته باشید، از بهینه‌شدن رم و سی‌پی‌یو مطمئن شوید و رجیستری خود را تا حد ممکن مرتب نگه دارید.

اپ IOBit Advanced SystemCare، برنامه‌ای است که می‌تواند تمام کارهای بهینه سازی HDD را انجام دهد. این اپ در دو نسخه رایگان و غیررایگان در دسترس است که نسخه رایگان آن شامل تمام مواردی که به آن اشاره کرده‌ایم، است. نسخه غیررایگان در ازای 20$ شامل پاکسازی عمیق رجیستری، نظارت در زمان حقیقی، بهینه‌سازی مرورگر و بهینه‌سازی بوت سیستم است.

دانلود: IOBit Advanced SystemCare

5. Razer Cortex

افزایش سرعت و بازده هارد درایو

اگر به فکر افزایش بیشتر سرعت هارد دیسک خود هستید، اپ Razer Cortex مخصوص شماست.
این اپ به‌طور اختصاصی برای گیمرهای پی‌سی که خواهان افزایش حداکثری سرعت سیستم خود هستند، طراحی شده است. این اپ می‌تواند به شما در دستیابی به فریم بالاتر در ثانیه کمک کند و زمان بارگذاری بازی را کاهش دهد.

بهینه‌ساز HDD به دو قسمت تقسیم میشود: System Booster و Game Booster که به‌منظور تقویت HDD برای تمامی کاربران باهم ترکیب می‌شوند.

بخش System این ابزار، فایل‌های به‌دردنخور، تاریخچه مرورگر و کش سیستم شما را پاک می‌کند. بخش Game نیز فایل‌های بازی را دیفرگ می‌کند (تا زمانی‌که آن‌ها بر روی یک HDD و نه SSD باشند)، پیکربندی سیستم شما را برای بازی بهینه‌سازی می‌کند و فرآیندهایی را که در پس‌زمینه می‌توانند بر عملکرد یک بازی تأثیر بگذارد غیرفعال می‌کند.

دانلود: Razer Cortex

5 ابزاری که در بالا به شما معرفی کردیم می‌توانند به‌طور چشمگیری باعث افزایش سرعت و بازده هارد درایو شما شوند و هردو SSD و HDD را تقویت نمایند.

نوشته 5 ابزار موثر برای افزایش سرعت و بازده هارد درایو در ویندوز اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تولید حافظه ۱۰۰ ترابایتی رکوردهای جهانی را جابجا کرد

 
 
 
 
یک شرکت تجاری برای اولین بار در جهان موفق به تولید حافظه اس اس دی ۱۰۰ ترابایتی شده و رکوردهای جهانی در این زمینه را جابجا کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از زددی نت، شرکت نیمباس دیتا برای اولین بار در جهان به چنین دستاوردی نائل شده است. این حافظه با نام کامل ExaDrive DC۱۰۰ یک حافظه فلاش مبتنی بر فناوری ۳D NAND بوده و مانند یک حافظه استاندارد ۳.۵ اینچی تولید شده است.
 
این حافظه را می توان مانند دیگر حافظه های فلاش به رایانه ها متصل و پس از استفاده از آنها جدا کرد. شرکت سازنده مدعی است این حافظه کم مصرف ترین حافظه اس اس دی دنیا هم هست، زیرا به ازای هر ترابایت خود تنها ۰.۱ وات برق مصرف می کند که ۸۰ تا ۹۰ درصد کمتر از رقباست.
 
مصرف کمتر برق به معنای گرم شدن کمتر این حافظه و افزایش کارآیی و طول عمر آن نیز هست. استفاده از چنین حافظه کوچکی در نسل جدید رایانه ها باعث می شود فضای کمتری اشغال شود و ابعاد آنها کوچک تر شود. شرکت سازنده این حافظه ها را به مدت ۵ سال بیمه می کند. زمان عرضه این محصول به بازار تابستان سال ۲۰۱۸ اعلام شده است.