با انواع کابل‌های کامپیوتر و ویژگی‌های هرکدام آشنا شوید

/در , , , , , , , , /توسط

انواع و اقسام کابل‌ها، جهت استفاده در تجهیزات کامپیوتری وجود دارند که هرکدام ویژگی‌ها و کلمات اختصاری مختص به خود را دارند. آیا هارد درایو شما، کابل SATA نیاز دارد یا IDE؟ تفاوت بین USB Type A USB Type B و USB Type C در چیست؟ آیا DisplayPort و Thunderbolt هر دو به یک مفهوم اشاره می‌کنند؟ در ادامه قصد داریم که به‌صورت مفصل، انواع کابل های کامپیوتر را برای شما توضیح دهیم.

در نهایت کاربران باید بتوانند که کابل‌های کامپیوترها را شناخته و بدانند که کدام کابل مخصوص کدام سخت‌افزار است. در این رابطه اگر بتوانید به یک منبع کامل در رابطه با ویژگی‌های مهم انواع کابل‌ها دست پیدا کنید، آنگاه کارتان بسیار آسان خواهد شد. به همین دلیل بر آن شدیم تا در این مطلب نگاهی به انواع کابل های کامپیوتر انداخته و شما را با ویژگی‌های هرکدام، آشنا کنیم.

USB یا همان Universal Serial Bus

اتصال USB را می‌توان رایج‌ترین درگاه موجود در دنیای کامپیوترها دانست. تقریبا تمامی دستگاه‌های جانبی همانند صفحه‌کلیدها، موس، هدست‌، درایوهای فلش، آداپتورهای بی‌سیم و … را می‌توان از طریق درگاه و کابل USB، به کامپیوتر متصل کرد. طبیعتا این فناوری نیز پیشرفت‌هایی را حاصل کرده که همین موضوع منجر به به وجود آمدن نسخه‌های مختلفی از آن شده است:

  • USB 1.0: می‌تواند داده‌ها را با سرعت 1.5 مگابایت بر ثانیه، انتقال دهد.
  • USB 2.0: می‌تواند داده‌ها را با سرعت 60 مگابایت بر ثانیه انتقال داده و همچنین با نسخه‌های قدیمی‌تر USB نیز سازگار است.
  • USB 3.0: می‌تواند داده‌ها را با سرعت 625 مگابایت بر ثانیه انتقال داده و همچنین با نسخه‌های قدیمی‌تر USB نیز سازگاری دارد.
  • USB 3.1: می‌تواند اطلاعات را با سرعت 1.25 گیگابایت بر ثانیه انتقال دهد. همچنین با استانداردهای قدیمی‌تر USB نیز سازگار است.
  • USB 3.2: می‌تواند داده‌ها را با سرعت 2.5 گیگابایت بر ثانیه انتقال دهد، البته فقط در صورتی که از یک اتصال USB-C استفاده شود. این استاندارد نیز با استانداردهای قدیمی‌تر USB، سازگار است.
  • USB 4: از استانداردهای جدید بوده که در صورت استفاده از USB-C، می‌تواند داده‌ها را با سرعت 5 گیگابایت بر ثانیه، منتقل کند. این نوع از USB نیز با USB 3.2 و USB 2.0 سازگاری دارد.انواع کابل های کامپیوتر

در زیر نیز به اشکال مختلف اتصال‌های USB می‌پردازیم:

  • Type A: از USB 1.0 ،USB 2.0 ،USB 3.0 و USB 3.1 پشتیبانی می‌کند.
  • Type B: از USB 1.0 ،USB 2.0 ،USB 3.0 و USB 3.1 پشتیبانی می‌کند.
  • Type C یا همان USB-C: از USB 3.1 ،USB 3.2 و USB 4 پشتیبانی می‌کند.
  • Mini: از USB 2.0 پشتیبانی می‌کند.
  • Micro: از USB 2.0 پشتیبانی می‌کند.

نکته: اگر یک کابل تهیه کرده که در دو سر آن، دو استاندارد USB متفاوت وجود داشته باشند، آنگاه سرعت انتقال اطلاعات به سرعت درگاه کندتر، محدود خواهد شد.

نکته: Mini-USB و Micro-USB معمولا در دستگاه‌های کوچک‌تر و قابل حمل همانند PDAها، گوشی‌ها و دوربین‌های دیجیتال به کار می‌روند. درگاه‌های استاندارد USB معمولا در دستگاه‌هایی به کار می‌روند که اکثر اوقات به برق متصل هستند، همانند هارد درایوهای اکسترنال، صفحه‌‌کلیدها و موس.

این مطلب را نیز بخوانید: پرینتر حرارتی چیست و چگونه کار می‌کند؟

HDMI یا همان High-Definition Multimedia Interface

انواع کابل های کامپیوتر

بررسی انواع کابل های کامپیوتر را با درگاه HDMI ادامه می‌دهیم. پخش‌ با کیفیت بالا، اکنون تبدیل به استانداردی برای ویدیوها شده است. برخلاف DVI و VGA که فقط می‌توانند سیگنال‌های ویدیویی را انتقال دهند، کابل HDMI قادر است که به‌صورت همزمان، صدا و ویدیو را انتقال دهد. این سیگنال‌ها، دیجیتال هستند. بنابراین کابل‌های HDMI فقط با دستگاه‌های جدیدتر سازگاری دارند. اتصال HDMI در 5 نوع عرضه می‌شود:

  • Type A: محبوب‌ترین نوع است. این کانکتور را می‌توان به‌وسیله 19 پین موجود در اتصال دهنده نری آن، تشخیص داد. Type A با اتصال‌های Single-Link DVI-D، سازگار است.
  • Type B: از Type A بزرگ‌تر بوده و در سمت اتصال دهنده نری آن نیز، 29 پین وجود دارند. Type B با اتصال‌های Dual-Link DVI-D، سازگاری دارد.
  • Type C یا همان Mini: یک کانکتور 19 پینی بوده که معمولا در دستگاه‌های قابل حمل همانند دوربین‌های فیلم‌برداری و دوربین‌های دیجیتال مشاهده می‌شود.
  • Type D یا Micro: این کانکتور نیز 19 پین داشته و مشابه استاندارد Micro-USB است. این درگاه بیشتر در دستگاه‌های موبایلی از جمله گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها، مشاهده می‌شود.
  • Type E: نسبت به سایرین، اندازه بسیار بزرگ‌تری داشته و همچنین به مکانیسم قفل نیز مجهز است. معمولا در مواردی همچون وسایل نقلیه، کاربرد دارد.

DisplayPort

انواع کابل های کامپیوتر

همانند HDMI، درگاه DisplayPort نیز می‌تواند صدا و ویدیو را به‌صورت همزمان انتقال داده و علاوه بر این، این درگاه طراحی شده تا جایگزینی برای VGA و DVI باشد. این روزها درگاه DisplayPort بیشتر جهت اتصال دستگاه‌هایی همانند کامپیوتر به مانیتورها، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انواع مختلفی از کابل‌های DisplayPort وجود دارند، اما همگی آن‌ها با تمامی دستگاه‌های مجهز به DisplayPort سازگاری دارند. طبیعتا اگر کانکتورهای دو سر یک کابل با یکدیگر متفاوت باشند، آنگاه سرعت انتقال نیز به سرعت ضعیف‌ترین آن‌ها، محدود خواهد شد. در زیر به شرح انواع کابل‌های DisplayPort می‌پردازیم:

  • RBR یا همان Reduced Bit Rate: سرعت انتقال آن، 810 مگابایت بر ثانیه است.
  • HBR یا همان High Bit Rate: سرعت انتقال آن، 1350 مگابایت بر ثانیه است.
  • HBR2 یا همان High Bit Rate 2: سرعت انتقال آن، 2700 مگابایت بر ثانیه است.
  • HBR3 یا همان High Bit Rate 3: سرعت انتقال آن، 4050 مگابایت بر ثانیه است.

با استفاده از آداپتور می‌توانید کانکتور DisplayPort را به درگاه‌های HDMI و USB، متصل کنید. همچنین کانکتور Mini DisplayPort نیز وجود داشته که بیشتر در دستگاه‌های اپل متعلق به سال‌های پیش از 2011، وجود دارد.

Thunderbolt

انواع کابل های کامپیوتر

Thunderbolt طراحی شده تا بتواند دستگاه‌های اکسترنال را به کامپیوتر متصل کند. این درگاه معمولا در دستگاه‌ها اپلی که در سال 2011 و بعد آن عرضه شده‌اند، وجود دارد. Thunderbolt 1 و Thunderbolt 2 از همان کانکتور Mini DisplayPort استفاده می‌کند و همچنین تمامی کانکتورهای Thunderbolt 1 و Thunderbolt 2 با درگاه‌های Mini DisplayPort نیز سازگاری دارند.

Thunderbolt از همان کانکتور USB-C استفاده کرده و همچنین تمامی اتصال‌های Thunderbolt 3 نیز با اتصال‌‌های USB-C، سازگار هستند. علاوه بر این، Thunderbolt 3 از طریق آداپتور با Thunderbolt 1 و 2 نیز سازگاری دارد.

این مطلب را نیز بخوانید: DAC اکسترنال چیست و چرا به آن نیاز داریم؟

VGA یا همان Video Graphics Array

کابل VGA در دهه 1980 به بازار عرضه شده و از این لحاظ می‌توان آن را یکی از قدیمی‌ترین کابل‌های مانیتور به حساب آورد. این اتصال فقط می‌تواند که سیگنال‌های آنالوگ را انتقال دهد، بنابراین از آنجایی که جهان به سمت سیگنال‌های ویدیویی دیجیتال حرکت می‌کند، پس محبوبیت این کابل نیز روزبه‌روز در حال کاهش است. امروزه همچنان در بسیاری از کارت گرافیک‌ها و یا نمایشگرها، شاهد حضور این درگاه هستیم. اتصال‌های VGA را می‌توان با 15 پین موجود بر روی آن‌ها، تشخیص داد (در هر ردیف، 5 پین وجود دارند). هر ردیف مربوط به 3 کانال رنگی مورد استفاده در نمایشگرها است (قرمز، سبز و آبی).

DVI یا همان Digital Visual Interface

بحث در مورد انواع کابل های کامپیوتر را با اتصال DVI ادامه می‌دهیم. اتصال DVI در دهه 2000 میلادی و به دنبال تغییر سیگنال‌های ویدیویی از آنالوگ به دیجیتال، به وجود آمد. نمایشگرهای دیجیتال همانند LCDها، توانستند که کیفیت بهتری را به نمایش گذاشته و در نتیجه تبدیل به استانداردی برای دستگاه‌های ویدیویی شوند (در آن زمان). اتصال‌های DVI در 3 نوع عرضه می‌شوند:

  • DVI-A: می‌تواند سیگنال‌های آنالوگ را انتقال دهد. بدین ترتیب این اتصال با استاندارد VGA که در مانیتورهای CRT و LCD قدیمی‌تر وجود داشت، سازگاری دارد.
  • DVI-D: می‌تواند سیگنال‌های جدیدتر دیجیتال را منتقل کند.
  • DVI-I: قابلیت انتقال سیگنال‌های آنالوگ و دیجیتال را دارد. در مواردی خاص، شاید به کابل مبدل VGA-به-DVI و یا DVI-به-VGA نیاز داشته باشید.

امروزه از محبوبیت DVI کم شده و کاربران بیشتر سعی دارند که از درگاه‌های جدیدتری همانند HDMI ،DisplayPort و Thunderbolt استفاده کنند.

IDE یا همان Integrated Drive Electronics

کابل‌های IDE جهت اتصال حافظه‌های ذخیره‌سازی به مادربوردها، مورد استفاده قرار می‌گرفتند. اگر با هارد درایوهای قدیمی کار کرده باشید، احتمالا این درگاه را نیز می‌شناسید. کابل IDE پهنای زیادی داشته و همانند روبان است. علاوه بر این، بیش از دو درگاه بر روی این کابل وجود دارند. کانکتورهای موجود بر روی این کابل‌ها، 40 پین دارند. انواع کوچک‌تر درایوهای 2.5 اینچی از نسخه‌ای از IDE استفاده می‌کنند که 44 پین دارد.

این مطلب را نیز بخوانید: عکاسی محاسباتی چیست و چه تاثیری بر دوربین گوشی‌های هوشمند دارد؟!

SATA یا همان Serial Advanced Technology Attachment

در هارد درایوهای جدید، درگاه‌های SATA جایگزین پورت‌های IDE شده‌اند. در حقیقت، SATA جهت جایگزین شدن با IDE طراحی شده بود که البته این قضیه نیز رخ داد. در قیاس با IDE، کابل‌های SATA می‌توانند با سرعت بیشتری اطلاعات را انتقال دهند. طبیعتا کامپیوتر شما نیز باید با درگاه SATA سازگاری داشته باشد. یک کابل SATA استاندارد، به وسیله دو کانکتور قابل شناسایی است. هر کدام از این کانکتورها دارای 7 پین و یک حفره خالی هستند. در واقع ظاهر کانکتورهای SATA شبیه به حرف “L” انگلیسی است.

نکته: اگر قصد خرید یک حافظه ذخیره‌سازی را دارید، آنگاه اتصال PCIe را نیز در اختیار خواهید داشت.

eSATA یا همان External SATA

فناوری eSATA را می‌توان به‌نوعی یکی از بهبودهای کابل‌ SATA به حساب آورد. این کابل در واقع باعث می‌شود که بتوانید فناوری SATA را در دستگاه‌های اکسترنال نیز مورد استفاده قرار دهید. در واقع، eSATA زیاد با SATA متفاوت نیست، اما باعث می‌شود که بتوانید با استفاده از تکنولوژی SATA، از هارد درایوها و درایوهای نوری اکسترنال نیز استفاده کنید. به هر حال به دلیل افزایش سرعت کابل‌های USB، محبوبیت کابل‌های eSATA نیز روزبه‌روز در حال کاهش است.

Ethernet

از کابل‌های Ethernet جهت راه‌اندازی شبکه‌های محلی استفاده می‌شود. در اکثر موارد، از این کابل‌ها جهت اتصال روتر به مودم و همچنین کامپیوترها، بهره گرفته می‌شود. البته با استفاده از همین کابل نیز می‌توانید مستقیما دو دستگاه را به یکدیگر متصل کنید. اگر تا به حال سعی کرده باشید که مشکلات اتصال مودم وای‌فای خود را حل کنید، آنگاه به احتمال زیاد با کابل‌های Ethernet نیز سروکار داشته‌اید. ظاهر کانکتور این کابل با سایرین بسیار متفاوت بوده و بنابراین می‌توانید آن را به‌راحتی از سایر کانکتورها تمییز دهید. امروزه کابل‌های Ethernet در انواع زیر عرضه می‌شوند:

  • 10BASE-T Ethernet: قدیمی‌ترین و پایه‌ای‌ترین کابل Ethernet بوده و سرعت انتقال داده‌ها در آن، تا 1.25 مگابایت بر ثانیه است.
  • 100BASE-TX Ethernet یا همان Fast Ethernet: این نوع نیز یکی از قدیمی‌ها بوده که سرعت آن تا 12.5 مگابایت بر ثانیه است.
  • 1000BASE-T Ethernet یا همان Gigabit Ethernet: یکی از رایج‌ترین کابل‌های Ethernet مورد استفاده در خانه‌ها است. سرعت آن نیز به 125 مگابایت بر ثانیه می‌رسد.
  • 10GBASE-T Ethernet یا همان 10 Gigabit Ethernet: از فناوری سیم‌کشی Cat6 استفاده کرده (در نسخه‌های قدیمی‌تر از Cat5 و Cat5e پشتیبانی می‌شود) و سرعت انتقال داده‌ها در آن نیز تا 1.25 گیگابایت بر ثانیه است.
  • نکته: به غیر از موارد بالا، کابل‌های Ethernet سریع‌تری نیز تا Terabit Ethernet وجود دارند، اما از آنجایی که در خانه‌ها کاربرد چندانی ندارند، پس شما نیز با آن‌ها سروکار نخواهید داشت.

کابل‌های کامپیوتری که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم، حدود 99 درصد از انواع کابل های کامپیوتر را پوشش می‌دهند. به احتمال زیاد، شما نیز با مواردی به غیر از این کابل‌ها، مواجه نشوید.

نوشته با انواع کابل‌های کامپیوتر و ویژگی‌های هرکدام آشنا شوید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟!

/در , , , /توسط
HDMI 2.1

با توجه به عرضه کنسول‌های نسل نهمی و کارت گرافیک‌های سری RTX 30 شرکت انویدیا، نیاز به فناوری HDMI 2.1 بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. اما آیا این موضوع بدین معنا است که جهت استفاده از این فناوری، باید تلویزیون خود را ارتقا دهید؟

پهنای باند بیشتر، پیکسل‌های بیشتر

HDMI 2.1

اکثر نمایشگرهای فعلی، از استاندارد HDMI 2.0 پشتیبانی می‌کنند. این فناوری دارای پهنای باند 18 گیگابیت بر ثانیه است. این مقدار برای انتقال سیگنال‌ 4K غیرفشرده با نرخ فریم 60 و در عمق رنگ 8 بیتی، کافی است. این پهنای باند جهت رفع بسیاری از نیازها همانند مشاهده محتوای UHD Blu-ray و یا اجرای بازی‌های ایکس‌باکس وان ایکس، مناسب خواهد بود.

HDMI 2.1 یک گام دیگر به جلو است. این استاندارد توان انتقال سیگنال‌ 8K غیرفشرده با نرخ فریم 60 و عمق رنگ 12 بیتی را دارا است. توان عملیاتی پهنای باند HDMI 2.1 در حدود 48 گیگابیت بر ثانیه است. اگر از فناوری فشرده‌سازی استریم نمایشگر (DSC) و درگاه HDMI 2.1 استفاده شود، آنگاه می‌تواند سیگنال 10K با نرخ فریم 120 و عمق رنگ 12 بیت را انتقال داد.

در برخی از موارد، از نوعی از فناوری HDMI 2.1 استفاده شده که فقط توان عملیاتی 40 گیگابیت بر ثانیه را دارد. این میزان برای انتقال سیگنال 4K با نرخ فربم 60 و عمق رنگ 10 بیت کافی خواهد بود. همچنین با استفاده از این توان عملیاتی می‌توان از پنل‌های 10 بیتی رده مصرف‌کننده، نهایت استفاده را برد.

به گیمرهایی که رایانه‌های رده بالا دارند، باید بگوییم که کارت‌های سری RTX 30 شرکت انویدیا، از عمق رنگ 10 بیتی پشتیبانی می‌کنند. بنابراین اگر نمایشگر شما از توان انتقال 48 گیگابیت داده بر ثانیه به‌صورت کامل برخوردار نیست، آنگاه مشکل چندانی نخواهید داشت.

در حال حاضر، HDMI 2.1 بیشتر گیمرهای استفاده کننده از کنسول‌های نسل بعد و یا کارت گرافیک‌های آینده را هدف قرار داده است. هم ایکس‌باکس سری ایکس و هم پلی‌استیشن 5، هر دو از وضوح 4K و نرخ فریم 120، پشتیبانی می‌کنند. به همین دلیل به استاندارد HDMI 2.1 نیاز داریم.

اگر تلویزیون شما از HDMI 2.1 پشتیبانی نکند، پس آنگاه باید به سیگنال 4K در نرخ فریم 60 راضی شوید. اکثر بازی‌های کنسول‌های نسل هشتمی، بر روی نرخ 30 فریم بر ثانیه اجرا می‌شوند. بنابراین باید منتظر بمانیم تا تأثیر این استاندارد جدید را مشاهده کنیم.

HDMI 2.1 به حدی جدید است که فقط کارت‌های سری 30 شرکت انویدیا از آن پشتیبانی می‌کنند. کارت‌های سری RTX 2000 و GTX 1000، توان استفاده از این فناوری را ندارند. برخی از تولیدکنندگان همانند سونی، هنوز استاندارد HDMI 2.1 را در تلویزیون‌های رده بالای خود قرار نداده‌اند.

انتظار داریم که این استاندارد جدید در سال 2021 کاربرد بیشتری پیدا کند. هر چند که باید چند سالی صبر کرد تا بتوانیم HDMI 2.1 را در نمایشگرهای مقرون‌به‌صرفه نیز مشاهده کنیم.

پشتیبانی از Dynamic HDR یا همان HDR پویا

HDMI 2.1

با توجه به پهنای باند وسیع HDMI 2.1، می‌توان نتیجه گرفت که فضای بیشتری برای داده‌های خام وجود دارد. واژه HDR به معنای محدوده پویای بالا بوده و بنابراین طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها را در فیلم و بازی‌ها، ارائه می‌دهد. استانداردهای قدیمی‌تر HDR همانند HDR10، فقط از متادیتای ایستا پشتیبانی می‌کنند. در هر صورت، فرمت‌هایی همانند +HDR10 و Dolby Vision می‌توانند متادیتای پویا را بر مبنای فریم یا صحنه نیز ارائه دهند.

Dynamic HDR باعث می‌شود تا تلویزیون‌ها اطلاعات بیشتری در اختیار داشته و در نتیجه بتوانند بهتر با سیگنال دریافتی کار کنند. به‌جای خوانش یک دسته واحد از دستورالعمل‌ها برای تمامی یک فیلم، متادیتای پویا می‌تواند به‌روزرسانی‌های مستمر را به تلویزیون ارائه دهد. بدین ترتیب، تصویر در هر لحظه در بهترین حالت خود نمایش داده شود.

تمامی تلویزیون‌های سازگار با HDR، از HDR10 و متادیتای ایستای آن پشتیبانی می‌کنند، اما Dynamic HDR قضیه‌ای جداگانه دارد. Dolby Vision از بیشترین پشتیبانی برخوردار است. Dolby Vision توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار همانند ال‌جی، سونی، پاناسونیک و فیلیپس مورد حمایت قرار گرفته است. سامسونگ از +HDR10 (که یک فرمت باز است) حمایت می‌کند. این در حالی است که Dolby Vision یک فرمت اختصاصی به حساب می‌آید.
لازم به ذکر است که بگوییم جهت نمایش +HDR10 و Dolby Vision، به یک دستگاه مجهز به HDMI 2.1 نیاز ندارید (حداقل در وضوح‌های 4K فعلی).

اگر جلوتر برویم، می‌بینیم که پهنای باند وسیع HDMI 2.1 می‌تواند سیگنال‌های متادیتا و وضوح بالا را در نرخ فریم‌های بالا انتقال دهد. هنوز از عملکرد دقیق کنسول‌های نسل نهمی اطلاع نداریم، اما در هر صورت، ظاهرا بیشترین میزان استفاده از فناوری HDR بر روی کابل HDMI در چند سال آینده، متعلق به ایکس‌باکس سری ایکس و پلی‌استیشن 5 خواهد بود.

نرخ نوسازی متغیر (VRR)

نرخ نوسازی یک تلویزیون به‌معنای تعداد دفعات نوسازی (به‌روز شدن) پنل آن در یک ثانیه است. این خصیصه بر مبنای هرتز بیان شده و رابطه تنگاتنگی نیز با نرخ فریم دارد. اگر این دو مورد (نرخ فریم و نرخ نوسازی) با یکدیگر همگام نباشند، آنگاه پدیده‌ای به نام پارگی تصویر به وجود خواهد آمد. در پارگی تصویر، نمایشگر سعی می‌کند تا بیش از یک فریم را به‌صورت همزمان نشان دهد و در این در حالی است که کنسول یا رایانه شما آماده نیست.

اگر نرخ نوسازی نمایشگر را با نرخ فریم کنسول یا کامپیوتر خود همگام سازید، آنگاه بدون از دست رفتن عملکرد، پارگی تصویر را نیز از بین خواهید برد. شرکت‌های انویدیا و AMD به ترتیب G-Sync و FreeSync را برای مقابله با این مشکل ارائه می‌دهند.

البته HDMI 2.1 نیز راه‌حل خاص خود را که همان نرخ نوسازی متغیر (VRR) بوده، ارائه می‌دهد. مایکروسافت حضور این ویژگی در کنسول جدید خود را تأیید کرده است. در رابطه با پلی‌استیشن 5 نیز با توجه به نیاز به ارائه وضوح 4K در نرخ نوسازی 120 هرتز (HDMI 2.1)، وجود این ویژگی دور از انتظار نخواهد بود.

HDMI VRR جهت ارائه بهترین تجربه بازی در نسل نهم، یک ضرورت به حساب می‌آید. احتمال کمی وجود دارد که انویدیا و AMD به دلیل HDMI VRR، فناوری‌های فعلی خود را رها کنند. بنابراین اگر یک پی‌سی گیمر هستید، آنگاه همچنان باید مانیتور خود را با کارت گرافیک، همگام سازید.

Auto Low Latency Mode

یکی دیگر از مزیت‌های متعلق به گیمرهای نسل نهمی، برخورداری از حالت زمان تأخیر کم خودکار (ALLM) خواهد بود. اکثر تلویزیون‌ها در حال حاضر، از انواع پردازش‌های اضافی جهت نرم‌ کردن تصاویر متحرک برخوردار هستند. علاوه بر این، شاهد بهبود کیفیت تصویر و همچنین وضوح بیشتر صدا نیز در اکثر مدل‌ها هستیم. برخی از این ویژگی‌ها در زمینه مشاهده فیلم و تلویزیون مفید هستند، اما در این بین، میزان تأخیر یا همان لگ، بیش از همه چیز برای یک گیمر حائز اهمیت است.

این در واقع همان دلیل وجودی حالت بازی (Game mode) است. در این حالت شما می‌توانید سریع‌ترین زمان پاسخگویی را از تلویزیون خود دریافت کنید. این حالت بیشتر در بازی‌هایی که به سرعت و واکنش بالایی نیاز دارند، مهم است. تنها مشکل این قضیه این است که کاربران باید خودشان به‌صورت دستی این ویژگی را فعال و یا غیرفعال کنند.

با ALLM دیگر نیازی به این کار نیست. اگر تلویزیون شما به HDMI 2.1 مجهز باشد، آنگاه متوجه استفاده شما از کنسول بازی خواهد شد. بنابراین پردازش‌های اضافی که شاید موجب لگ شوند را از بین خواهد برد. در حقیقت، تمامی این کارها در استاندارد HDMI 2.1 تعبیه شده‌اند. مایکروسافت پشتیبانی از ALLM را در کنسول نسل نهمی خود تأیید کرده، اما هنوز سونی واکنشی به این موضوع نشان نداده است.

Quick Frame Transport

Quick Frame Transport یا به اختصار (QFT) نیز بازی‌بازان را مورد هدف قرار داده است. این فناوری در کنار ALLM می‌تواند تجربه واکنش‌پذیرتری را از بازی‌ها به ارمغان آورد. این قابلیت، فریم‌های ویدیوها را اولویت‌بندی کرده و بدین ترتیب تأخیر را تا حد ممکن کاهش می‌دهد.

‌جهت بهره‌مندی از این ویژگی، باید دستگاه‌های واسطه‌ای شما همانند دریافت‌کننده صدای فراگیر نیز با این قابلیت سازگار باشند. Quick Frame Transport اطمینان حاصل می‌کند که تمامی دستگاه‌های شما با یکدیگر کار کرده تا بتوانند تجربه‌ای روان و سریع را پدید آورند. اگر کنسول شما به یک دریافت‌کننده مجهز به HDMI 2.0 وصل باشد، آنگاه نمی‌توانید از ویژگی QFT استفاده کنید(حتی اگر تلویزیون و کنسول شما از این ویژگی پشتیبانی به عمل آورند).

Quick Media Switching

آیا تا به حال متوجه سیاه شدن کوتاه نمایشگر پیش از مشاهده یک فیلم یا تریلر شده‌اید؟ این موضوع بدین دلیل بوده که نمایشگر شما در حال همگام‌سازی نرخ نوسازی خود، با نرخ فریم محتوای پخش شده است. محتواهای مختلف، نرخ فریم متفاوتی نیز دارند، بنابراین سیاه شدن نمایشگر به دلیل همگام‌سازی با شرایط گوناگون است.

گاهی اوقات شاید چند ثانیه اول یک ویدیو را از دست بدهید. البته برخی از تولیدکنندگان محتوا، پخش فایل‌های خود را به دلیل این تأخیر، کمی به تعویق می‌اندازند. با فرض ثابت بودن وضوح تصویر، فناوری Quick Media Switching یا همان QMS به شما امکان می‌دهد تا سیاهی ناشی از تغییر نرخ نوسازی را از بین ببرید.

QMS به شما امکان می‌دهد تا محتواهایی را که نرخ فریم متفاوتی دارند، پشت سرهم مشاهده کنید. این ویژگی از HDMI VRR بهره برده و بدین ترتیب فرایند تغییر نرخ‌های نوسازی، به نرمی صورت می‌پذیرد.

Enhanced Audio Return Channel

ARC به معنای کانال بازگشت صوتی (Audio Return Channel) است. این ویژگی به شما این امکان را می‌دهد که با استفاده از کابل HDMI، صدا را به ساندبار یا دریافت‌کننده صدای فراگیر، بفرستید. البته در این فرایند، به کابل صدای نوری احتیاجی ندارید. در حقیقت، در هنگام بازی یا تماشای فیلم، قابلیت ARC از رسیدن صدا به خروجی صحیح، اطمینان حاصل می‌کند.

HDMI 2.1

کانال بازگشت صدای تعدیل شده (eARC)، بخشی از استاندارد HDMI 2.1 است. پهنای باند اضافی موجود در HDMI 2.1، به eARC اجازه می‌دهد تا صداهای غیرفشرده 5.1، 7.1، صداهای با نرخ بیت بالا و یا صداهای شیء محور را تا وضوح 192 کیلوهرتزی و با عمق 24 بیت، حمل کند. این اقدام نیز با استفاده از پهنای باند صوتی 37 مگابیت بر ثانیه انجام می‌شود. این مقدار برای فناوری ARC عادی، کمتر از یک مگابیت بر ثانیه است.

اگر قصد انتقال سیگنال Dolby Atmos را بر روی HDMI داشته باشید، آنگاه به eARC نیاز خواهید داشت. تعدیلات دیگری نیز وجود داشته که بهبود هماهنگی حرکات لب با کلمات، شناسایی بهتر دستگاه و یک کانال اختصاصی داده‌های eARC، از جمله این موارد هستند.

آیا دستگاه‌های مجهز به HDMI 2.1، به کابل مخصوصی نیاز دارند؟

از آنجایی که HDMI 2.1 توان عملیاتی و پهنای باند بیشتری دارد، پس شما نیز به یک کابل سازگار با این فناوری احتیاج خواهید داشت. HDMI Licensing Administrator نیز برچسب “Ultra High Speed” را برای این کابل‌ها برگزیده است.

دستگاه‌هایی که از HDMI 2.1 پشتیبانی می‌کنند، باید کابل مخصوص را نیز در جعبه به همراه داشته باشند. همچنین اگر خودتان خواستید که یک کابل HDMI 2.1 تهیه کنید، آنگاه نباید مدل‌های پریمیوم گران‌قیمت را مبنای انتخاب خود قرار دهید.

در حال حاضر HDMI 2.1 بیشتر در زمینه بازی‌های ویدیویی کاربرد دارد

در این برهه زمانی، اکثر مردم به HDMI 2.1 نیاز چندانی ندارند. این استاندارد بهبود یافته، بیشتر بازی‌بازانی را منتفع خواهد کرد که کنسول‌های نسل نهم و یا کارت گرافیک‌های جدید را خریداری می‌کنند. در اینجا منظور کسانی است که خواهان قابلیت‌هایی همانند HDMI VRR و ALLM هستند. به غیر از eARC، این استاندارد جدید، مزیت‌های زیادی برای علاقه‌مندان به سینمای خانگی ندارد.

مایکروسافت اعلام کرده که بخش چندنفره Halo Infinite بر روی وضوح 4K واقعی و نرخ فریم 120 اجرا می‌شود. البته عرضه این بازی تا سال 2021 با تأخیر مواجه شده است. باید ببینیم که آیا عنوان کنسولی دیگری نیز می‌تواند به این سطح دست یابد یا خیر؟

نوشته آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟!

/در , , , /توسط
HDMI 2.1

با توجه به عرضه کنسول‌های نسل نهمی و کارت گرافیک‌های سری RTX 30 شرکت انویدیا، نیاز به فناوری HDMI 2.1 بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. اما آیا این موضوع بدین معنا است که جهت استفاده از این فناوری، باید تلویزیون خود را ارتقا دهید؟

پهنای باند بیشتر، پیکسل‌های بیشتر

HDMI 2.1

اکثر نمایشگرهای فعلی، از استاندارد HDMI 2.0 پشتیبانی می‌کنند. این فناوری دارای پهنای باند 18 گیگابیت بر ثانیه است. این مقدار برای انتقال سیگنال‌ 4K غیرفشرده با نرخ فریم 60 و در عمق رنگ 8 بیتی، کافی است. این پهنای باند جهت رفع بسیاری از نیازها همانند مشاهده محتوای UHD Blu-ray و یا اجرای بازی‌های ایکس‌باکس وان ایکس، مناسب خواهد بود.

HDMI 2.1 یک گام دیگر به جلو است. این استاندارد توان انتقال سیگنال‌ 8K غیرفشرده با نرخ فریم 60 و عمق رنگ 12 بیتی را دارا است. توان عملیاتی پهنای باند HDMI 2.1 در حدود 48 گیگابیت بر ثانیه است. اگر از فناوری فشرده‌سازی استریم نمایشگر (DSC) و درگاه HDMI 2.1 استفاده شود، آنگاه می‌تواند سیگنال 10K با نرخ فریم 120 و عمق رنگ 12 بیت را انتقال داد.

در برخی از موارد، از نوعی از فناوری HDMI 2.1 استفاده شده که فقط توان عملیاتی 40 گیگابیت بر ثانیه را دارد. این میزان برای انتقال سیگنال 4K با نرخ فربم 60 و عمق رنگ 10 بیت کافی خواهد بود. همچنین با استفاده از این توان عملیاتی می‌توان از پنل‌های 10 بیتی رده مصرف‌کننده، نهایت استفاده را برد.

به گیمرهایی که رایانه‌های رده بالا دارند، باید بگوییم که کارت‌های سری RTX 30 شرکت انویدیا، از عمق رنگ 10 بیتی پشتیبانی می‌کنند. بنابراین اگر نمایشگر شما از توان انتقال 48 گیگابیت داده بر ثانیه به‌صورت کامل برخوردار نیست، آنگاه مشکل چندانی نخواهید داشت.

در حال حاضر، HDMI 2.1 بیشتر گیمرهای استفاده کننده از کنسول‌های نسل بعد و یا کارت گرافیک‌های آینده را هدف قرار داده است. هم ایکس‌باکس سری ایکس و هم پلی‌استیشن 5، هر دو از وضوح 4K و نرخ فریم 120، پشتیبانی می‌کنند. به همین دلیل به استاندارد HDMI 2.1 نیاز داریم.

اگر تلویزیون شما از HDMI 2.1 پشتیبانی نکند، پس آنگاه باید به سیگنال 4K در نرخ فریم 60 راضی شوید. اکثر بازی‌های کنسول‌های نسل هشتمی، بر روی نرخ 30 فریم بر ثانیه اجرا می‌شوند. بنابراین باید منتظر بمانیم تا تأثیر این استاندارد جدید را مشاهده کنیم.

HDMI 2.1 به حدی جدید است که فقط کارت‌های سری 30 شرکت انویدیا از آن پشتیبانی می‌کنند. کارت‌های سری RTX 2000 و GTX 1000، توان استفاده از این فناوری را ندارند. برخی از تولیدکنندگان همانند سونی، هنوز استاندارد HDMI 2.1 را در تلویزیون‌های رده بالای خود قرار نداده‌اند.

انتظار داریم که این استاندارد جدید در سال 2021 کاربرد بیشتری پیدا کند. هر چند که باید چند سالی صبر کرد تا بتوانیم HDMI 2.1 را در نمایشگرهای مقرون‌به‌صرفه نیز مشاهده کنیم.

پشتیبانی از Dynamic HDR یا همان HDR پویا

HDMI 2.1

با توجه به پهنای باند وسیع HDMI 2.1، می‌توان نتیجه گرفت که فضای بیشتری برای داده‌های خام وجود دارد. واژه HDR به معنای محدوده پویای بالا بوده و بنابراین طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها را در فیلم و بازی‌ها، ارائه می‌دهد. استانداردهای قدیمی‌تر HDR همانند HDR10، فقط از متادیتای ایستا پشتیبانی می‌کنند. در هر صورت، فرمت‌هایی همانند +HDR10 و Dolby Vision می‌توانند متادیتای پویا را بر مبنای فریم یا صحنه نیز ارائه دهند.

Dynamic HDR باعث می‌شود تا تلویزیون‌ها اطلاعات بیشتری در اختیار داشته و در نتیجه بتوانند بهتر با سیگنال دریافتی کار کنند. به‌جای خوانش یک دسته واحد از دستورالعمل‌ها برای تمامی یک فیلم، متادیتای پویا می‌تواند به‌روزرسانی‌های مستمر را به تلویزیون ارائه دهد. بدین ترتیب، تصویر در هر لحظه در بهترین حالت خود نمایش داده شود.

تمامی تلویزیون‌های سازگار با HDR، از HDR10 و متادیتای ایستای آن پشتیبانی می‌کنند، اما Dynamic HDR قضیه‌ای جداگانه دارد. Dolby Vision از بیشترین پشتیبانی برخوردار است. Dolby Vision توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار همانند ال‌جی، سونی، پاناسونیک و فیلیپس مورد حمایت قرار گرفته است. سامسونگ از +HDR10 (که یک فرمت باز است) حمایت می‌کند. این در حالی است که Dolby Vision یک فرمت اختصاصی به حساب می‌آید.
لازم به ذکر است که بگوییم جهت نمایش +HDR10 و Dolby Vision، به یک دستگاه مجهز به HDMI 2.1 نیاز ندارید (حداقل در وضوح‌های 4K فعلی).

اگر جلوتر برویم، می‌بینیم که پهنای باند وسیع HDMI 2.1 می‌تواند سیگنال‌های متادیتا و وضوح بالا را در نرخ فریم‌های بالا انتقال دهد. هنوز از عملکرد دقیق کنسول‌های نسل نهمی اطلاع نداریم، اما در هر صورت، ظاهرا بیشترین میزان استفاده از فناوری HDR بر روی کابل HDMI در چند سال آینده، متعلق به ایکس‌باکس سری ایکس و پلی‌استیشن 5 خواهد بود.

نرخ نوسازی متغیر (VRR)

نرخ نوسازی یک تلویزیون به‌معنای تعداد دفعات نوسازی (به‌روز شدن) پنل آن در یک ثانیه است. این خصیصه بر مبنای هرتز بیان شده و رابطه تنگاتنگی نیز با نرخ فریم دارد. اگر این دو مورد (نرخ فریم و نرخ نوسازی) با یکدیگر همگام نباشند، آنگاه پدیده‌ای به نام پارگی تصویر به وجود خواهد آمد. در پارگی تصویر، نمایشگر سعی می‌کند تا بیش از یک فریم را به‌صورت همزمان نشان دهد و در این در حالی است که کنسول یا رایانه شما آماده نیست.

اگر نرخ نوسازی نمایشگر را با نرخ فریم کنسول یا کامپیوتر خود همگام سازید، آنگاه بدون از دست رفتن عملکرد، پارگی تصویر را نیز از بین خواهید برد. شرکت‌های انویدیا و AMD به ترتیب G-Sync و FreeSync را برای مقابله با این مشکل ارائه می‌دهند.

البته HDMI 2.1 نیز راه‌حل خاص خود را که همان نرخ نوسازی متغیر (VRR) بوده، ارائه می‌دهد. مایکروسافت حضور این ویژگی در کنسول جدید خود را تأیید کرده است. در رابطه با پلی‌استیشن 5 نیز با توجه به نیاز به ارائه وضوح 4K در نرخ نوسازی 120 هرتز (HDMI 2.1)، وجود این ویژگی دور از انتظار نخواهد بود.

HDMI VRR جهت ارائه بهترین تجربه بازی در نسل نهم، یک ضرورت به حساب می‌آید. احتمال کمی وجود دارد که انویدیا و AMD به دلیل HDMI VRR، فناوری‌های فعلی خود را رها کنند. بنابراین اگر یک پی‌سی گیمر هستید، آنگاه همچنان باید مانیتور خود را با کارت گرافیک، همگام سازید.

Auto Low Latency Mode

یکی دیگر از مزیت‌های متعلق به گیمرهای نسل نهمی، برخورداری از حالت زمان تأخیر کم خودکار (ALLM) خواهد بود. اکثر تلویزیون‌ها در حال حاضر، از انواع پردازش‌های اضافی جهت نرم‌ کردن تصاویر متحرک برخوردار هستند. علاوه بر این، شاهد بهبود کیفیت تصویر و همچنین وضوح بیشتر صدا نیز در اکثر مدل‌ها هستیم. برخی از این ویژگی‌ها در زمینه مشاهده فیلم و تلویزیون مفید هستند، اما در این بین، میزان تأخیر یا همان لگ، بیش از همه چیز برای یک گیمر حائز اهمیت است.

این در واقع همان دلیل وجودی حالت بازی (Game mode) است. در این حالت شما می‌توانید سریع‌ترین زمان پاسخگویی را از تلویزیون خود دریافت کنید. این حالت بیشتر در بازی‌هایی که به سرعت و واکنش بالایی نیاز دارند، مهم است. تنها مشکل این قضیه این است که کاربران باید خودشان به‌صورت دستی این ویژگی را فعال و یا غیرفعال کنند.

با ALLM دیگر نیازی به این کار نیست. اگر تلویزیون شما به HDMI 2.1 مجهز باشد، آنگاه متوجه استفاده شما از کنسول بازی خواهد شد. بنابراین پردازش‌های اضافی که شاید موجب لگ شوند را از بین خواهد برد. در حقیقت، تمامی این کارها در استاندارد HDMI 2.1 تعبیه شده‌اند. مایکروسافت پشتیبانی از ALLM را در کنسول نسل نهمی خود تأیید کرده، اما هنوز سونی واکنشی به این موضوع نشان نداده است.

Quick Frame Transport

Quick Frame Transport یا به اختصار (QFT) نیز بازی‌بازان را مورد هدف قرار داده است. این فناوری در کنار ALLM می‌تواند تجربه واکنش‌پذیرتری را از بازی‌ها به ارمغان آورد. این قابلیت، فریم‌های ویدیوها را اولویت‌بندی کرده و بدین ترتیب تأخیر را تا حد ممکن کاهش می‌دهد.

‌جهت بهره‌مندی از این ویژگی، باید دستگاه‌های واسطه‌ای شما همانند دریافت‌کننده صدای فراگیر نیز با این قابلیت سازگار باشند. Quick Frame Transport اطمینان حاصل می‌کند که تمامی دستگاه‌های شما با یکدیگر کار کرده تا بتوانند تجربه‌ای روان و سریع را پدید آورند. اگر کنسول شما به یک دریافت‌کننده مجهز به HDMI 2.0 وصل باشد، آنگاه نمی‌توانید از ویژگی QFT استفاده کنید(حتی اگر تلویزیون و کنسول شما از این ویژگی پشتیبانی به عمل آورند).

Quick Media Switching

آیا تا به حال متوجه سیاه شدن کوتاه نمایشگر پیش از مشاهده یک فیلم یا تریلر شده‌اید؟ این موضوع بدین دلیل بوده که نمایشگر شما در حال همگام‌سازی نرخ نوسازی خود، با نرخ فریم محتوای پخش شده است. محتواهای مختلف، نرخ فریم متفاوتی نیز دارند، بنابراین سیاه شدن نمایشگر به دلیل همگام‌سازی با شرایط گوناگون است.

گاهی اوقات شاید چند ثانیه اول یک ویدیو را از دست بدهید. البته برخی از تولیدکنندگان محتوا، پخش فایل‌های خود را به دلیل این تأخیر، کمی به تعویق می‌اندازند. با فرض ثابت بودن وضوح تصویر، فناوری Quick Media Switching یا همان QMS به شما امکان می‌دهد تا سیاهی ناشی از تغییر نرخ نوسازی را از بین ببرید.

QMS به شما امکان می‌دهد تا محتواهایی را که نرخ فریم متفاوتی دارند، پشت سرهم مشاهده کنید. این ویژگی از HDMI VRR بهره برده و بدین ترتیب فرایند تغییر نرخ‌های نوسازی، به نرمی صورت می‌پذیرد.

Enhanced Audio Return Channel

ARC به معنای کانال بازگشت صوتی (Audio Return Channel) است. این ویژگی به شما این امکان را می‌دهد که با استفاده از کابل HDMI، صدا را به ساندبار یا دریافت‌کننده صدای فراگیر، بفرستید. البته در این فرایند، به کابل صدای نوری احتیاجی ندارید. در حقیقت، در هنگام بازی یا تماشای فیلم، قابلیت ARC از رسیدن صدا به خروجی صحیح، اطمینان حاصل می‌کند.

HDMI 2.1

کانال بازگشت صدای تعدیل شده (eARC)، بخشی از استاندارد HDMI 2.1 است. پهنای باند اضافی موجود در HDMI 2.1، به eARC اجازه می‌دهد تا صداهای غیرفشرده 5.1، 7.1، صداهای با نرخ بیت بالا و یا صداهای شیء محور را تا وضوح 192 کیلوهرتزی و با عمق 24 بیت، حمل کند. این اقدام نیز با استفاده از پهنای باند صوتی 37 مگابیت بر ثانیه انجام می‌شود. این مقدار برای فناوری ARC عادی، کمتر از یک مگابیت بر ثانیه است.

اگر قصد انتقال سیگنال Dolby Atmos را بر روی HDMI داشته باشید، آنگاه به eARC نیاز خواهید داشت. تعدیلات دیگری نیز وجود داشته که بهبود هماهنگی حرکات لب با کلمات، شناسایی بهتر دستگاه و یک کانال اختصاصی داده‌های eARC، از جمله این موارد هستند.

آیا دستگاه‌های مجهز به HDMI 2.1، به کابل مخصوصی نیاز دارند؟

از آنجایی که HDMI 2.1 توان عملیاتی و پهنای باند بیشتری دارد، پس شما نیز به یک کابل سازگار با این فناوری احتیاج خواهید داشت. HDMI Licensing Administrator نیز برچسب “Ultra High Speed” را برای این کابل‌ها برگزیده است.

دستگاه‌هایی که از HDMI 2.1 پشتیبانی می‌کنند، باید کابل مخصوص را نیز در جعبه به همراه داشته باشند. همچنین اگر خودتان خواستید که یک کابل HDMI 2.1 تهیه کنید، آنگاه نباید مدل‌های پریمیوم گران‌قیمت را مبنای انتخاب خود قرار دهید.

در حال حاضر HDMI 2.1 بیشتر در زمینه بازی‌های ویدیویی کاربرد دارد

در این برهه زمانی، اکثر مردم به HDMI 2.1 نیاز چندانی ندارند. این استاندارد بهبود یافته، بیشتر بازی‌بازانی را منتفع خواهد کرد که کنسول‌های نسل نهم و یا کارت گرافیک‌های جدید را خریداری می‌کنند. در اینجا منظور کسانی است که خواهان قابلیت‌هایی همانند HDMI VRR و ALLM هستند. به غیر از eARC، این استاندارد جدید، مزیت‌های زیادی برای علاقه‌مندان به سینمای خانگی ندارد.

مایکروسافت اعلام کرده که بخش چندنفره Halo Infinite بر روی وضوح 4K واقعی و نرخ فریم 120 اجرا می‌شود. البته عرضه این بازی تا سال 2021 با تأخیر مواجه شده است. باید ببینیم که آیا عنوان کنسولی دیگری نیز می‌تواند به این سطح دست یابد یا خیر؟

نوشته آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

HDMI بی‌سیم چیست و چرا باید از آن استفاده کنیم؟

/در , , , , , /توسط

محصولات مربوط به HDMI بی‌سیم نزدیک به یک دهه است که عرضه می‌شود اما از محبوبیت آن‌چنانی برخوردار نیست. اما HDMI بی‌سیم چگونه کار می‌کند؟ آیا شما باید از این محصول در منزل خود استفاده کنید؟

HDMI بی‌سیم نسخه نهایی کابل‌های HDMI است

کابل‌های HDMI بیش از یک دهه است که متداول‌ترین و استاندارد‌ترین روش برای انتقال ویدیو‌های اچ‌دی هستند. اما این کابل‌ها دارای مشکلاتی نیز هستند. یک جفت کابل HDMI می‌تواند اتاق سرگرمی شما را به یک لانه موش تبدیل کند و فضایتان را بسیار کوچک و محدود کند. علاوه بر این امکان دارد کنسول شما فقط در یک اتاق محدود شود.

همان طور که می‌توان حدس زد HDMI بی‌سیم راه‌حلی جدید برای این مشکل کابل‌های HDMI است. شما می‌توانید فضای بازی بزرگ‌تری را در اختیار داشته باشید و همچنین با استفاده از گوشی یا کامپیوتر خود ویدیو‌ها را در تلویزیون خود به نمایش بگذارید. محصولات بسیاری در بازار وجود دارد که راه‌اندازی آن‌ها بسیار آسان است. با وصل یک گیرنده HDMI به کامپیوتر خود و یک فرستنده به تلویزیون می‌توانید به راحتی از این فناوری استفاده کنید.

همانند بلوتوث است اما برای ویدیو‌ها

برخلاف بعضی برنامه‌ها مانند AirPlay کمپانی اپل، HDMI بی‌سیم نیازی به اتصال وای‌فای برای انجام وظیفه خود ندارد. فرستنده‌ای که به کامپیوترتان وصل کرده‌اید، یک فرکانس مایکروویو را برای گیرنده ارسال می‌کند و این گیرنده با تبدیل این فرکانس‌ها به ویدیو‌های اچ‌دی، آن را برای شما نمایش می‌دهد. همانند بلوتوث است اما برای انتقال ویدیو‌ها. بعضی محصولات (نه همه آن‌ها!) دارای فرستنده‌های داخلی هستند که به شما اجازه می‌دهند با استفاده از ریموت تلویزیون خود دستگاه‌های دیگر را کنترل کنید. این فرستنده‌ها برای بسیاری از کار‌های HDMI بی‌سیم ضروری است.

همانند دیگر فرستنده‌های بی‌سیم، فرستنده HDMI بی‌سیم نیز مستعد انسداد و گرفتگی است. بیشتر محصولات این فناوری در بازه فرکانسی ۵ گیگاهرتز کار می‌کنند که می‌تواند با امواج و سیگنال‌های وای‌فای و تلفن‌های همراه تداخل داشته باشد. خوشبختانه امروزه بیشتر محصولات از یک بازه فرکانسی دینامیک بهره می‌برند که می‌تواند این تداخل را به حداقل برساند تا دستگاه بتواند به‌راحتی به کار خود ادامه دهد.

در مورد این فناوری، تاخیر در دریافت و ارسال ویدیو‌ها امری اجتناب ناپذیر است. ویدیو نیاز دارد تا از مراحل انکد شدن، ارسال، دریافت و رمز‌گشایی عبور کند تا نمایش داده شود. به همین دلیل بیشتر این محصولات لگ دارند.

محدوده این محصولات مهم‌ترین شاخص آن‌ها در تاخیر نمایش ویدیو‌ها شناخته می‌شود. محصولاتی مانند J-Tech Digital HDbitT که محدوده سرویس‌دهی ۶۶۰ فیتی دارد، دارای حدود چند میلی‌ثانیه تاخیر است. اما محصولاتی همانند Nyrius ARIES NPCS549 که محدوده سرویس‌دهی آن‌ها ۳۰ فیت است، دارای تاخیر بسیار ناچیز در حد چند میکروثانیه هستند.

برای گیمر‌ها این محصول، محصولی مناسب برای بازی‌های آنلاین نبوده ولی محدود نبودن کنسول به یک اتاق از مزیت‌های این فناوری است.

چرا HDMI بی‌سیم استاندارد جهانی نیست؟

اگر HDMI بی‌سیم به این حد جذاب است پس چرا جایگزین کابل‌های HDMI رایج نمی‌شود؟ هیچ استاندارد مشخصی برای این فناوری وجود ندارد و محصولاتی هم که در بازار موجود هستند به همین دلیل قابل مقایسه با یکدیگر نیستند. تولید‌کنندگان می‌توانند با همکاری یکدیگر یک استاندارد مشخص برای تولید این محصولات مشخص نمایند اما وجود محصولات بسیار سریع مانند USB-C در بازار موجب شده است تولید‌کنندگان انگیزه کافی برای انجام این کار را نداشته باشند.

در این حال، WHDI برترین شرکت تولید این محصولات است که دارای محدوده فرکانسی ۵ مگاهرتز است که از ویدیو‌های 1080p و سه بعدی پشتیبانی می‌کند. متاسفانه WHDI از فناوری 4K پشتیبانی نمی‌کند و با روتر‌ها و تلفن‌های همراه تداخل دارد. در دهه اخیر برخی فعالیت‌ها در راستای ایجاد محبوبیت برای این محصول از طرف شرکت‌هایی مانند فیلیپس و شارپ با تولید تلویزیون‌هایی که از فناوری پشتیبانی می‌کردند، انجام شده. اما این محصولات محبوبیت چندانی کسب نکردند و از رده خارج شدند.

چندین محصول دیگر نیز از این سرنوشت تلخ رنج می‌برند. محصولاتی از جمله WiGig که از ویدیو‌های 4K پشتیبانی می‌کند و یا WirelessHD که سرعت قابل توجهی در انتقال اطلاعات دارد. اما هیچ شرکتی وجود ندارد که از این فناوری‌ها در محصولات خود بهره ببرد و این فناوری به دست فراموشی سپرده شده است.

چرا این فناوری محصول نهایی است؟

این محصول می‌تواند برای کاربران مفید باشد اما پتانسیل بالایی برای پیشرفت به دلیل مشکلات خود ندارد و نمی‌تواند با سایر رقیبان خود در زمینه سرعت رقابت کند. اما بزرگ‌ترین مشکل، قیمت این محصول است. بیشتر کیت‌های بی‌سیم قیمتی بیشتر از ۲۰۰ دلار دارند که فقط دارای یک گیرنده و فرستنده هستند. شما باید مبلغی حدود ۱۰۰۰ دلار برای تجهیز تمام دستگاه‌های خود با این محصول پرداخت کنید. از آن جایی که از فناوری 4K پشتیبانی نمی‌کنند شما باید از کیفیت خوب ویدیو‌ها بگذرید تا از این محصول استفاده کنید.

تاخیر ویدیو‌ها مشکلی دیگر است. تاخیر برای مشاهده کردن فیلم‌ها و داشتن لگ در این مواقع بسیار مشکل‌زا نیست. اما این اتفاق برای گیمر‌ها و در هنگام بازی جبران ناپذیر و غیر قابل قبول است. هر چند محصولاتی اختصاصی برای گیمر‌ها تولید شده است اما محدوده این محصولات کمتر از ۳۰ فیت است که می‌تواند مشکلی دیگر هنگام خرید این محصولات بی‌سیم باشد.

البته این محصول مزایایی نیز دارد. شما می‌توانید از شر تعداد زیادی از کابل‌ها خلاص شوید و اتاق خود را مرتب‌تر کنید. شما می‌توانید از این محصولات برای کاربرد‌های مختلف بهره ببرید و از آن‌ها برای مدتی طولانی استفاده کنید.

آیا HDMI بی‌سیم می‌تواند انتخابی جهانی برای انتقال ویدیو‌ها باشد؟ شانس بسیار کمی دارد! اما می‌توان از آن برای جایگزینی کابل‌های HDMI خود بهره برد اگر کاربرد مناسبی برای آن یافت شود.

نوشته HDMI بی‌سیم چیست و چرا باید از آن استفاده کنیم؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

HDMI بی‌سیم چیست و چرا باید از آن استفاده کنیم؟

/در , , , , , /توسط

محصولات مربوط به HDMI بی‌سیم نزدیک به یک دهه است که عرضه می‌شود اما از محبوبیت آن‌چنانی برخوردار نیست. اما HDMI بی‌سیم چگونه کار می‌کند؟ آیا شما باید از این محصول در منزل خود استفاده کنید؟

HDMI بی‌سیم نسخه نهایی کابل‌های HDMI است

کابل‌های HDMI بیش از یک دهه است که متداول‌ترین و استاندارد‌ترین روش برای انتقال ویدیو‌های اچ‌دی هستند. اما این کابل‌ها دارای مشکلاتی نیز هستند. یک جفت کابل HDMI می‌تواند اتاق سرگرمی شما را به یک لانه موش تبدیل کند و فضایتان را بسیار کوچک و محدود کند. علاوه بر این امکان دارد کنسول شما فقط در یک اتاق محدود شود.

همان طور که می‌توان حدس زد HDMI بی‌سیم راه‌حلی جدید برای این مشکل کابل‌های HDMI است. شما می‌توانید فضای بازی بزرگ‌تری را در اختیار داشته باشید و همچنین با استفاده از گوشی یا کامپیوتر خود ویدیو‌ها را در تلویزیون خود به نمایش بگذارید. محصولات بسیاری در بازار وجود دارد که راه‌اندازی آن‌ها بسیار آسان است. با وصل یک گیرنده HDMI به کامپیوتر خود و یک فرستنده به تلویزیون می‌توانید به راحتی از این فناوری استفاده کنید.

همانند بلوتوث است اما برای ویدیو‌ها

برخلاف بعضی برنامه‌ها مانند AirPlay کمپانی اپل، HDMI بی‌سیم نیازی به اتصال وای‌فای برای انجام وظیفه خود ندارد. فرستنده‌ای که به کامپیوترتان وصل کرده‌اید، یک فرکانس مایکروویو را برای گیرنده ارسال می‌کند و این گیرنده با تبدیل این فرکانس‌ها به ویدیو‌های اچ‌دی، آن را برای شما نمایش می‌دهد. همانند بلوتوث است اما برای انتقال ویدیو‌ها. بعضی محصولات (نه همه آن‌ها!) دارای فرستنده‌های داخلی هستند که به شما اجازه می‌دهند با استفاده از ریموت تلویزیون خود دستگاه‌های دیگر را کنترل کنید. این فرستنده‌ها برای بسیاری از کار‌های HDMI بی‌سیم ضروری است.

همانند دیگر فرستنده‌های بی‌سیم، فرستنده HDMI بی‌سیم نیز مستعد انسداد و گرفتگی است. بیشتر محصولات این فناوری در بازه فرکانسی ۵ گیگاهرتز کار می‌کنند که می‌تواند با امواج و سیگنال‌های وای‌فای و تلفن‌های همراه تداخل داشته باشد. خوشبختانه امروزه بیشتر محصولات از یک بازه فرکانسی دینامیک بهره می‌برند که می‌تواند این تداخل را به حداقل برساند تا دستگاه بتواند به‌راحتی به کار خود ادامه دهد.

در مورد این فناوری، تاخیر در دریافت و ارسال ویدیو‌ها امری اجتناب ناپذیر است. ویدیو نیاز دارد تا از مراحل انکد شدن، ارسال، دریافت و رمز‌گشایی عبور کند تا نمایش داده شود. به همین دلیل بیشتر این محصولات لگ دارند.

محدوده این محصولات مهم‌ترین شاخص آن‌ها در تاخیر نمایش ویدیو‌ها شناخته می‌شود. محصولاتی مانند J-Tech Digital HDbitT که محدوده سرویس‌دهی ۶۶۰ فیتی دارد، دارای حدود چند میلی‌ثانیه تاخیر است. اما محصولاتی همانند Nyrius ARIES NPCS549 که محدوده سرویس‌دهی آن‌ها ۳۰ فیت است، دارای تاخیر بسیار ناچیز در حد چند میکروثانیه هستند.

برای گیمر‌ها این محصول، محصولی مناسب برای بازی‌های آنلاین نبوده ولی محدود نبودن کنسول به یک اتاق از مزیت‌های این فناوری است.

چرا HDMI بی‌سیم استاندارد جهانی نیست؟

اگر HDMI بی‌سیم به این حد جذاب است پس چرا جایگزین کابل‌های HDMI رایج نمی‌شود؟ هیچ استاندارد مشخصی برای این فناوری وجود ندارد و محصولاتی هم که در بازار موجود هستند به همین دلیل قابل مقایسه با یکدیگر نیستند. تولید‌کنندگان می‌توانند با همکاری یکدیگر یک استاندارد مشخص برای تولید این محصولات مشخص نمایند اما وجود محصولات بسیار سریع مانند USB-C در بازار موجب شده است تولید‌کنندگان انگیزه کافی برای انجام این کار را نداشته باشند.

در این حال، WHDI برترین شرکت تولید این محصولات است که دارای محدوده فرکانسی ۵ مگاهرتز است که از ویدیو‌های 1080p و سه بعدی پشتیبانی می‌کند. متاسفانه WHDI از فناوری 4K پشتیبانی نمی‌کند و با روتر‌ها و تلفن‌های همراه تداخل دارد. در دهه اخیر برخی فعالیت‌ها در راستای ایجاد محبوبیت برای این محصول از طرف شرکت‌هایی مانند فیلیپس و شارپ با تولید تلویزیون‌هایی که از فناوری پشتیبانی می‌کردند، انجام شده. اما این محصولات محبوبیت چندانی کسب نکردند و از رده خارج شدند.

چندین محصول دیگر نیز از این سرنوشت تلخ رنج می‌برند. محصولاتی از جمله WiGig که از ویدیو‌های 4K پشتیبانی می‌کند و یا WirelessHD که سرعت قابل توجهی در انتقال اطلاعات دارد. اما هیچ شرکتی وجود ندارد که از این فناوری‌ها در محصولات خود بهره ببرد و این فناوری به دست فراموشی سپرده شده است.

چرا این فناوری محصول نهایی است؟

این محصول می‌تواند برای کاربران مفید باشد اما پتانسیل بالایی برای پیشرفت به دلیل مشکلات خود ندارد و نمی‌تواند با سایر رقیبان خود در زمینه سرعت رقابت کند. اما بزرگ‌ترین مشکل، قیمت این محصول است. بیشتر کیت‌های بی‌سیم قیمتی بیشتر از ۲۰۰ دلار دارند که فقط دارای یک گیرنده و فرستنده هستند. شما باید مبلغی حدود ۱۰۰۰ دلار برای تجهیز تمام دستگاه‌های خود با این محصول پرداخت کنید. از آن جایی که از فناوری 4K پشتیبانی نمی‌کنند شما باید از کیفیت خوب ویدیو‌ها بگذرید تا از این محصول استفاده کنید.

تاخیر ویدیو‌ها مشکلی دیگر است. تاخیر برای مشاهده کردن فیلم‌ها و داشتن لگ در این مواقع بسیار مشکل‌زا نیست. اما این اتفاق برای گیمر‌ها و در هنگام بازی جبران ناپذیر و غیر قابل قبول است. هر چند محصولاتی اختصاصی برای گیمر‌ها تولید شده است اما محدوده این محصولات کمتر از ۳۰ فیت است که می‌تواند مشکلی دیگر هنگام خرید این محصولات بی‌سیم باشد.

البته این محصول مزایایی نیز دارد. شما می‌توانید از شر تعداد زیادی از کابل‌ها خلاص شوید و اتاق خود را مرتب‌تر کنید. شما می‌توانید از این محصولات برای کاربرد‌های مختلف بهره ببرید و از آن‌ها برای مدتی طولانی استفاده کنید.

آیا HDMI بی‌سیم می‌تواند انتخابی جهانی برای انتقال ویدیو‌ها باشد؟ شانس بسیار کمی دارد! اما می‌توان از آن برای جایگزینی کابل‌های HDMI خود بهره برد اگر کاربرد مناسبی برای آن یافت شود.

نوشته HDMI بی‌سیم چیست و چرا باید از آن استفاده کنیم؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟

/در , , , , , /توسط
Miracast-Chromecast-Alternative-Featured میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟

در دهه گذشته استفاده از کابل HDMI برای متصل کردن پلتفرم‌ها به یکدیگر مرسوم بود. تکنولوژی HDMI در سال 2002 طراحی شد و به‌سرعت در میان مردم گسترش یافت. در سال 2004، 5 میلیون دستگاه سازگار با HDMI به فروش رسید. همچنین  17/4 میلیون دستگاه الکترونیکی در سال 2005 و 63 میلیون دستگاه دیگر در سال 2006 با این تکنولوژی طراحی شده بودند. بااین‌حال این پایان ماجرا نیست و در چند سال اخیر تکنولوژی جدید میراکست ابداع شده است.

هم‌اکنون بیشتر از 3.5  میلیارد دستگاه HDMI در جهان موجود است، اما تکنولوژی میراکست از نظر طریقه استفاده و راحتی کار، از HDMI پیشی گرفته، ولی بااین‌حال آیا می‌توان HDMI را به‌طورکلی منسوخ تلقی کرد؟

میراکست چیست؟

در سال 2012 تکنولوژی میراکست برای یکپارچه کردن اتصالات دستگاه‌های الکترونیکی ساخته شد. این تکنولوژی به نام “HDMI از طریق وای‌فای” معروف شد که از لحاظ فنی درست نیست ولی در کل همین عمل را انجام می‌دهد.

در اصل، این تکنولوژی، روشی  را ارایه می‌کند که دستگاه‌های مشترک، از طریق وای‌فای، همدیگر را پیداکرده و بدون نیاز به کابل به هم متصل شوند و بتوانند صفحه‌نمایش یکدیگر را مشاهده کنند.

میراکست تبدیل به یک استاندارد گسترده صنعتی شد که شرکت‌های بزرگی مانند مایکروسافت، گوگل، آمازون، روکو و تعدادی از رسانه‌های غول‌پیکر دیگر دستگاه‌های خود را به این تکنولوژی مجهز کردند.

اشتباه نکنید، میراکست همان تکنولوژی نیست که توسط ایرپلی اپل و یا کروم کست گوگل، ارایه شده است. بسیاری از مردم گمان می‌کنند که میراکست به سیستم اختصاصی اپل مرتبط است، اما در حقیقت این‌چنین نیست.

میراکست چگونه کار می‌کند؟

این تکنولوژی به‌طور مستقیم از وای‌فای استفاده می‌کند و عملا راهی را ایجاد می‌کند که دو دستگاه به‌طور مستقیم و بدون نیاز به واسطه‌ای مثل کابل، از طریق وای‌فای به هم متصل شوند. توجه کنید که این روش نیازی به روتر بی‌سیم ندارد.

برای آنکه متوجه شوید طرز کار میراکست چگونه است، آن را مانند اتصال بلوتوث یا هر روش دیگری برای اتصال پلتفرم‌ها، بدون نیاز به سیم در نظر بگیرید.

دستگاه‌های که از اتصال میراکست استفاده می‌کنند، به‌طور خودکار، شبکه وای‌فای خودشان را ایجاد می‌کنند و داده‌ها را مستقیما و آزادانه بین پلتفرم‌ها منتقل می‌کنند. اتصال بین پلتفرم‌ها از طریق WPS و WPA2 روش امنی است (توجه کنید که WPA2 امن‌تر است).

به لحاظ بررسی کیفیت پخش تصاویر، توجه داشته باشید که میراکست از H.264 codec استفاده می‌کند که به عبارتی می‌تواند ویدئوها را با رزولوشن 1080p و کیفیت صدای 5.1 نمایش دهد. این اتصال از یک پخش‌کننده DRM استفاده می‌کند که قابلیت اشتراک ویدئوهای دارای کپی رایت را بین دستگاه‌های متصل دارد.

چرا بهتر است از میراکست استفاده کرد؟

انواع مختلف و گسترده‌ای از پلتفرم‌ها از میراکست پشتیبانی می‌کنند و این مهم‌ترین مزیت آن است. حتی اگر بیشتر مردم در مورد این تکنولوژی چیزی نشنیده باشند، میراکست بسیار راحت و شناخته شده است.

در اکتبر 2012، گوگل اعلام کرد که نسخه 4.2 اندروید و نسخه‌های بالاتر، از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کنند.

در سال 2013 ویندوز 8.1 منتشر شد و قابلیت استفاده از میراکست نیز به آن افزوده شد. همچنین بلک‌بری، آمازون فایر، روکو و سیستم‌عامل جدید لینوکس به‌سرعت از این تکنولوژی پشتیبانی کردند. با این‌ وجود، اپل همچنان در این زمینه استثنا است.

roku-screen میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟

بسیاری از تلویزیون‌های هوشمند این تکنولوژی را در خود دارند. حتی اگر پلتفرم شما از این تکنولوژی پشتیبانی نمی‌کند، نگران نباشید، شما به‌راحتی می‌توانید از سایت آمازون، یک گیرنده مایکروسافت میراکست خریداری کنید. ممکن است این مدل کمی گران باشد، بنابراین شما می‌توانید نمونه‌های دیگر مشابه را در حدود قیمت 20 دلار خریداری کنید.

اگر می‌خواهید بدانید دستگاه شما از میراکست پشتیبانی می‌کند یا نه، به وب‌سایت Wi-Fi Alliance’s مراجعه کنید. این وب‌سایت لیست آپدیت شده‌ای از دستگاه‌های سازگار با میراکست را ارایه می‌دهد و اکنون تعدادشان به  10000دستگاه رسیده است.

لازم است بدانید که همه دستگاه‌هایی که از میراکست پشتیبانی می‌کنند، نام تجاری آن را حمل نمی‌کنند. به‌طور مثال SmartShare ال‌جی، AllShare Cast سامسونگ،  Screen Mirroring سونی و Display Mirroring پاناسونیک از این تکنولوژی برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند، ولی نام آن را به کار نمی‌برند.

دیگر مزیت‌های میراکست

عدم نیاز به روتر وای‌فای: شما می‌توانید به‌راحتی به دستگاهی دیگر متصل شوید، حتی اگر هزاران مایل از روتر مشترک فاصله داشته باشید، به‌طور مثال زمانی که در حال سفر یا کار هستید، بسیار کاربرد دارد.

بی‌سیم بودن: دیگر نیازی به استفاده از کابل ندارید.

راحتی کار: دو دستگاه بدون نیاز به هیچ‌گونه واسطه‌ای می‌توانند یکدیگر را پیدا کرده و به هم متصل شوند. فرض کنید در حال قدم زدن هستید و درعین‌حال می‌توانید داده‌ها را از تبلت خود به پلتفرمی که در اتاقتان دارید، ارسال کنید.

آیا میراکست به‌طور قطع می‌تواند جای HDMI را بگیرد؟

معایبی که HDMI را برای استفاده دشوار می‌کند، عبارت‌اند از:

فاصله: کامپیوتر شما فقط به‌اندازه طول درازای کابل می‌تواند از گوشی موبایل یا مانیتور دوم شما دور باشد. این مسئله برای کسانی در خانه می‌خواهند داده‌های خود را از دستگاهی به دستگاه دیگر  منتقل کنند، مشکل بزرگی نیست ولی اگر در یک کنفرانسی هستید و می‌خواهید لپ‌تاپ خود را برای ارایه به ویدئو پروژکتور وصل کنید، این مسئله یقینا مشکل‌ساز خواهد بود.

البته از کابل‌های بلندتر می‌توان استفاده کرد ولی این کابل مکان زیادی را اشتغال کرده و مرتب نگه‌داشتن آن سخت است و هزینه بالایی نیز دارد.

مشکلات صفحه‌نمایشی: همه ما در هنگام استفاده از خروجی HDMI دچار قطعی مانیتور شده‌ایم. بیشتر وقت‌ها در هنگام استفاده از ویدئو پروژکتور گاهی تصویر قطع و وصل می‌شود و البته این مشکل هنگام تماشای فیلم یا ویدئو قطعا دردسر بزرگی به شمار می‌رود.

قابلیت پشتیبانی: تبلت‌ها، گوشی‌های هوشمند و بعضی از مینی لپ‌تاپ‌ها، پورت HDMI ندارند. در نتیجه اگر اطلاعات شما در یکی از این دستگاه‌ها ذخیره شده است، نمی‌توانید آنها را روی نمایشگر بزرگ‌تری نشان دهید. تکنولوژی HDMI زمانی طراحی شده بود که گوشی‌های هوشمند به‌شدت امروز مورد استفاده قرار نگرفته بودند.

معایب میراکست چیست؟

علی‌رغم رشد و انعطاف‌پذیری آن، نمی‌توان گفت که این تکنولوژی بدون نقص است. میراکست هم معایب و مشکلاتی دارد.

مشکل اول: یک مشکل بزرگ در این زمینه رقابت بین شرکت‌های غول جهان است. همان‌طور که قبلا بحث شد، اپل از ورژن میراکست خودش، با عنوان Air Play استفاده می‌کند. همچنین جدیدترین نسخه کروم کست گوگل، از این تکنولوژی پشتیبانی نمی‌کند. در واقع، بسیاری از منتقدان معتقدند که AirPlay و Chromecast، هر دو در حال رقابت برای کسب جایگاه بهتر هستند.

با استفاده از تکنولوژی میراکست شما تنها چیزی را می‌توانید مشاهده کنید که در صفحه‌نمایش شما هست، درحالی‌که شما با استفاده از ایر پلی و کروم کست می‌توانید ویدئویی را در پس‌زمینه پخش کنید و هم‌زمان به کار دیگری در صفحه‌نمایش مشغول باشید.

مشکل دوم: همچنان تکنولوژی میراکست به لحاظ پشتیبانی وسایل مختلف بسیار عقب‌تر از HDMI است. هرچند که ده هزار دستگاه از این تکنولوژی استفاده می‌کنند، اما در مقایسه با رقم 3.5 میلیارد بسیار کم به شمار می‌رود.

در حال حاضر در اکثر مکان‌های کنفرانس، تکنولوژی HDMI مورد استفاده قرار می‌گیرد و همچنان میراکست به‌خوبی پشتیبانی نمی‌شود. شاید کمی زمان بیشتری نیاز باشد که به‌طورکلی این تکنولوژی جایگزین HDMI شود.

مشکل سوم: باید این نکته را در ذهن داشته باشید که این تکنولوژی جدیدی است و ازاین‌رو ممکن است همچنان همیشه مورد استفاده قرار نگرید. من به‌شخصه هنوز در 25 درصد موارد به‌ناچار، از خروجی HDMI استفاده می‌کنم.

میراکست، آینده روشنی را در پیش دارد

در حال حاضر میراکست نمی‌تواند به‌طورکلی جای HDMI را بگیرد. تعداد اندک پلتفرم‌هایی که از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کنند و باگ‌هایی که در اتصال دستگاه‌ها وجود دارد، دلیل اصلی این امر است.

به‌هرحال آیا این تکنولوژی می‌تواند در آینده به‌جای HDMI مورد استفاده قرار بگیرد؟ به‌طورقطع در آینده‌ای نه‌چندان دور بسیاری از باگ‌ها رفع خواهند شد و تعداد بیشتری از دستگاه‌ها از این تکنولوژی پشتیبانی خواهند کرد (امیدوارم که دو شرکت اپل و گوگل نیز سریع‌تر از این تکنولوژی پشتیبانی کنند).

بنابراین بهتر است، شما نیز تلاش کنید با این تکنولوژی جدید سازگار شوید.

نوشته میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟

/در , , , , , /توسط
Miracast-Chromecast-Alternative-Featured میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟

در دهه گذشته استفاده از کابل HDMI برای متصل کردن پلتفرم‌ها به یکدیگر مرسوم بود. تکنولوژی HDMI در سال 2002 طراحی شد و به‌سرعت در میان مردم گسترش یافت. در سال 2004، 5 میلیون دستگاه سازگار با HDMI به فروش رسید. همچنین  17/4 میلیون دستگاه الکترونیکی در سال 2005 و 63 میلیون دستگاه دیگر در سال 2006 با این تکنولوژی طراحی شده بودند. بااین‌حال این پایان ماجرا نیست و در چند سال اخیر تکنولوژی جدید میراکست ابداع شده است.

هم‌اکنون بیشتر از 3.5  میلیارد دستگاه HDMI در جهان موجود است، اما تکنولوژی میراکست از نظر طریقه استفاده و راحتی کار، از HDMI پیشی گرفته، ولی بااین‌حال آیا می‌توان HDMI را به‌طورکلی منسوخ تلقی کرد؟

میراکست چیست؟

در سال 2012 تکنولوژی میراکست برای یکپارچه کردن اتصالات دستگاه‌های الکترونیکی ساخته شد. این تکنولوژی به نام “HDMI از طریق وای‌فای” معروف شد که از لحاظ فنی درست نیست ولی در کل همین عمل را انجام می‌دهد.

در اصل، این تکنولوژی، روشی  را ارایه می‌کند که دستگاه‌های مشترک، از طریق وای‌فای، همدیگر را پیداکرده و بدون نیاز به کابل به هم متصل شوند و بتوانند صفحه‌نمایش یکدیگر را مشاهده کنند.

میراکست تبدیل به یک استاندارد گسترده صنعتی شد که شرکت‌های بزرگی مانند مایکروسافت، گوگل، آمازون، روکو و تعدادی از رسانه‌های غول‌پیکر دیگر دستگاه‌های خود را به این تکنولوژی مجهز کردند.

اشتباه نکنید، میراکست همان تکنولوژی نیست که توسط ایرپلی اپل و یا کروم کست گوگل، ارایه شده است. بسیاری از مردم گمان می‌کنند که میراکست به سیستم اختصاصی اپل مرتبط است، اما در حقیقت این‌چنین نیست.

میراکست چگونه کار می‌کند؟

این تکنولوژی به‌طور مستقیم از وای‌فای استفاده می‌کند و عملا راهی را ایجاد می‌کند که دو دستگاه به‌طور مستقیم و بدون نیاز به واسطه‌ای مثل کابل، از طریق وای‌فای به هم متصل شوند. توجه کنید که این روش نیازی به روتر بی‌سیم ندارد.

برای آنکه متوجه شوید طرز کار میراکست چگونه است، آن را مانند اتصال بلوتوث یا هر روش دیگری برای اتصال پلتفرم‌ها، بدون نیاز به سیم در نظر بگیرید.

دستگاه‌های که از اتصال میراکست استفاده می‌کنند، به‌طور خودکار، شبکه وای‌فای خودشان را ایجاد می‌کنند و داده‌ها را مستقیما و آزادانه بین پلتفرم‌ها منتقل می‌کنند. اتصال بین پلتفرم‌ها از طریق WPS و WPA2 روش امنی است (توجه کنید که WPA2 امن‌تر است).

به لحاظ بررسی کیفیت پخش تصاویر، توجه داشته باشید که میراکست از H.264 codec استفاده می‌کند که به عبارتی می‌تواند ویدئوها را با رزولوشن 1080p و کیفیت صدای 5.1 نمایش دهد. این اتصال از یک پخش‌کننده DRM استفاده می‌کند که قابلیت اشتراک ویدئوهای دارای کپی رایت را بین دستگاه‌های متصل دارد.

چرا بهتر است از میراکست استفاده کرد؟

انواع مختلف و گسترده‌ای از پلتفرم‌ها از میراکست پشتیبانی می‌کنند و این مهم‌ترین مزیت آن است. حتی اگر بیشتر مردم در مورد این تکنولوژی چیزی نشنیده باشند، میراکست بسیار راحت و شناخته شده است.

در اکتبر 2012، گوگل اعلام کرد که نسخه 4.2 اندروید و نسخه‌های بالاتر، از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کنند.

در سال 2013 ویندوز 8.1 منتشر شد و قابلیت استفاده از میراکست نیز به آن افزوده شد. همچنین بلک‌بری، آمازون فایر، روکو و سیستم‌عامل جدید لینوکس به‌سرعت از این تکنولوژی پشتیبانی کردند. با این‌ وجود، اپل همچنان در این زمینه استثنا است.

roku-screen میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟

بسیاری از تلویزیون‌های هوشمند این تکنولوژی را در خود دارند. حتی اگر پلتفرم شما از این تکنولوژی پشتیبانی نمی‌کند، نگران نباشید، شما به‌راحتی می‌توانید از سایت آمازون، یک گیرنده مایکروسافت میراکست خریداری کنید. ممکن است این مدل کمی گران باشد، بنابراین شما می‌توانید نمونه‌های دیگر مشابه را در حدود قیمت 20 دلار خریداری کنید.

اگر می‌خواهید بدانید دستگاه شما از میراکست پشتیبانی می‌کند یا نه، به وب‌سایت Wi-Fi Alliance’s مراجعه کنید. این وب‌سایت لیست آپدیت شده‌ای از دستگاه‌های سازگار با میراکست را ارایه می‌دهد و اکنون تعدادشان به  10000دستگاه رسیده است.

لازم است بدانید که همه دستگاه‌هایی که از میراکست پشتیبانی می‌کنند، نام تجاری آن را حمل نمی‌کنند. به‌طور مثال SmartShare ال‌جی، AllShare Cast سامسونگ،  Screen Mirroring سونی و Display Mirroring پاناسونیک از این تکنولوژی برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند، ولی نام آن را به کار نمی‌برند.

دیگر مزیت‌های میراکست

عدم نیاز به روتر وای‌فای: شما می‌توانید به‌راحتی به دستگاهی دیگر متصل شوید، حتی اگر هزاران مایل از روتر مشترک فاصله داشته باشید، به‌طور مثال زمانی که در حال سفر یا کار هستید، بسیار کاربرد دارد.

بی‌سیم بودن: دیگر نیازی به استفاده از کابل ندارید.

راحتی کار: دو دستگاه بدون نیاز به هیچ‌گونه واسطه‌ای می‌توانند یکدیگر را پیدا کرده و به هم متصل شوند. فرض کنید در حال قدم زدن هستید و درعین‌حال می‌توانید داده‌ها را از تبلت خود به پلتفرمی که در اتاقتان دارید، ارسال کنید.

آیا میراکست به‌طور قطع می‌تواند جای HDMI را بگیرد؟

معایبی که HDMI را برای استفاده دشوار می‌کند، عبارت‌اند از:

فاصله: کامپیوتر شما فقط به‌اندازه طول درازای کابل می‌تواند از گوشی موبایل یا مانیتور دوم شما دور باشد. این مسئله برای کسانی در خانه می‌خواهند داده‌های خود را از دستگاهی به دستگاه دیگر  منتقل کنند، مشکل بزرگی نیست ولی اگر در یک کنفرانسی هستید و می‌خواهید لپ‌تاپ خود را برای ارایه به ویدئو پروژکتور وصل کنید، این مسئله یقینا مشکل‌ساز خواهد بود.

البته از کابل‌های بلندتر می‌توان استفاده کرد ولی این کابل مکان زیادی را اشتغال کرده و مرتب نگه‌داشتن آن سخت است و هزینه بالایی نیز دارد.

مشکلات صفحه‌نمایشی: همه ما در هنگام استفاده از خروجی HDMI دچار قطعی مانیتور شده‌ایم. بیشتر وقت‌ها در هنگام استفاده از ویدئو پروژکتور گاهی تصویر قطع و وصل می‌شود و البته این مشکل هنگام تماشای فیلم یا ویدئو قطعا دردسر بزرگی به شمار می‌رود.

قابلیت پشتیبانی: تبلت‌ها، گوشی‌های هوشمند و بعضی از مینی لپ‌تاپ‌ها، پورت HDMI ندارند. در نتیجه اگر اطلاعات شما در یکی از این دستگاه‌ها ذخیره شده است، نمی‌توانید آنها را روی نمایشگر بزرگ‌تری نشان دهید. تکنولوژی HDMI زمانی طراحی شده بود که گوشی‌های هوشمند به‌شدت امروز مورد استفاده قرار نگرفته بودند.

معایب میراکست چیست؟

علی‌رغم رشد و انعطاف‌پذیری آن، نمی‌توان گفت که این تکنولوژی بدون نقص است. میراکست هم معایب و مشکلاتی دارد.

مشکل اول: یک مشکل بزرگ در این زمینه رقابت بین شرکت‌های غول جهان است. همان‌طور که قبلا بحث شد، اپل از ورژن میراکست خودش، با عنوان Air Play استفاده می‌کند. همچنین جدیدترین نسخه کروم کست گوگل، از این تکنولوژی پشتیبانی نمی‌کند. در واقع، بسیاری از منتقدان معتقدند که AirPlay و Chromecast، هر دو در حال رقابت برای کسب جایگاه بهتر هستند.

با استفاده از تکنولوژی میراکست شما تنها چیزی را می‌توانید مشاهده کنید که در صفحه‌نمایش شما هست، درحالی‌که شما با استفاده از ایر پلی و کروم کست می‌توانید ویدئویی را در پس‌زمینه پخش کنید و هم‌زمان به کار دیگری در صفحه‌نمایش مشغول باشید.

مشکل دوم: همچنان تکنولوژی میراکست به لحاظ پشتیبانی وسایل مختلف بسیار عقب‌تر از HDMI است. هرچند که ده هزار دستگاه از این تکنولوژی استفاده می‌کنند، اما در مقایسه با رقم 3.5 میلیارد بسیار کم به شمار می‌رود.

در حال حاضر در اکثر مکان‌های کنفرانس، تکنولوژی HDMI مورد استفاده قرار می‌گیرد و همچنان میراکست به‌خوبی پشتیبانی نمی‌شود. شاید کمی زمان بیشتری نیاز باشد که به‌طورکلی این تکنولوژی جایگزین HDMI شود.

مشکل سوم: باید این نکته را در ذهن داشته باشید که این تکنولوژی جدیدی است و ازاین‌رو ممکن است همچنان همیشه مورد استفاده قرار نگرید. من به‌شخصه هنوز در 25 درصد موارد به‌ناچار، از خروجی HDMI استفاده می‌کنم.

میراکست، آینده روشنی را در پیش دارد

در حال حاضر میراکست نمی‌تواند به‌طورکلی جای HDMI را بگیرد. تعداد اندک پلتفرم‌هایی که از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کنند و باگ‌هایی که در اتصال دستگاه‌ها وجود دارد، دلیل اصلی این امر است.

به‌هرحال آیا این تکنولوژی می‌تواند در آینده به‌جای HDMI مورد استفاده قرار بگیرد؟ به‌طورقطع در آینده‌ای نه‌چندان دور بسیاری از باگ‌ها رفع خواهند شد و تعداد بیشتری از دستگاه‌ها از این تکنولوژی پشتیبانی خواهند کرد (امیدوارم که دو شرکت اپل و گوگل نیز سریع‌تر از این تکنولوژی پشتیبانی کنند).

بنابراین بهتر است، شما نیز تلاش کنید با این تکنولوژی جدید سازگار شوید.

نوشته میراکست چیست و چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.