آموزش نصب لینوکس به زبان ساده

/در , , , , , , , , , /توسط
آموزش نصب لینوکس به زبان ساده

احیای یک سیستم ویندوزی قدیمی و بدون استفاده، یکی از بهترین و جذاب‌ترین کار‌های ممکن در دنیاست! می‌خواهید بدانید چگونه می‌توان این کار را انجام داد؟ پاسخ بسیار ساده است، نصب لینوکس بر روی این سیستم.

نتیجه حاصل از این تغییر نیز بسیار دلچسب و خوب خواهد بود. پس از نصب لینوکس، سیستم شما سریع‌تر شده و احتمال نفوذ بد‌افزار در آن تقریبا به صفر می‌رسد. همچنین توان محاسباتی کامپیوتر شما تا حد زیادی افزایش می‌یابد.

پیش از شروع به کار، نسخه لینوکس مورد نظر را برای نصب بر روی سیستم خود انتخاب کنید. در واقع این مهم‌ترین قسمت کار شما است، چرا که نسخه‌های بسیار زیادی از سیستم عامل لینوکس وجود دارند. هنگامی که تصمیم خود را در این مورد گرفتید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که سیستم عامل لینوکس را بر روی کامپیوتر خود نصب کنید.

انتخاب روش بوت برای نصب سیستم عامل

پیش از هر چیز لازم است یاد‌آور شویم که در این مقاله، سیستم قدیمی که قصد نصب کردن لینوکس بر روی آن را داریم، “سیستم مقصد” می‌نامیم.

حال مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید.

  • دانلود نسخه مورد نظر از سیستم عامل لینوکس. (پیشنهاد می‌کنیم این مرحله و تمام مراحل بعدی را در کامپیوتری غیر از سیستم مقصد انجام دهید.)
  • یک درایو راه‌انداز بسازید.
  • سیستم مقصد را با استفاده از این درایو راه‌انداز بوت کنید و مراحل نصب را ادامه دهید.

مرحله اول بسیار ساده است. سیستم عامل لینوکس را از وبسایت Mint یا Ubuntu یا هر وبسایت دیگری که نسخه لینوکس مورد نظر شما را ارایه می‌کند، دانلود کنید. نسخه سیستم‌ عاملی که دانلود می‌کنید می‌بایست درقالب یک فایل و بصورت ISO باشد. در هنگام دانلود به 32 بیتی یا 64 بیتی بودن سیستم عامل توجه کنید، زیرا پردازنده‌های کامپیوتر‌های قدیمی 32 بیتی بوده و امکان نصب نسخه 64 بیتی لینوکس بر روی آن‌ها وجود ندارد.

مرحله دوم که ایجاد یک درایو راه‌انداز است کمی به دقت و تمرکز بیشتری نیاز دارد. سریع‌ترین و آسان‌ترین روش، استفاده از یک حافظه فلش است. در واقع تنها دلیلی که می‌تواند برای عدم استفاده از فلش وجود داشته باشد این است که سیستم مقصد از روی حافظه USB بوت نشود. پیشنهاد می‌کنیم در ابتدا یک حافظه فلش را برای این منظور انتخاب کرده و پیش بروید. اگر جواب نگرفتید یا با مشکل برخورد کردید، از CD یا DVD برای ساخت درایو راه‌انداز استفاده کنید.

درایو راه‌انداز چه میزان فضای خالی باید داشته باشد؟ پاسخ این پرسش ارتباط مستقیم با حجم نسخه لینوکس انتخابی شما دارد. آخرین نسخه‌های Mint و Ubuntu به ترتیب حدود 1.8GB و 1.5GB فضا نیاز دارند. بنابر‌این یک حافظه 2 گیگا‌بایتی برای آن‌ها کافی است. مطمین شوید که حافظه فلش شما حاوی اطلاعات مهمی نیست، زیرا در روند ایجاد و ساخت درایو راه‌انداز، اطلاعات موجود در آن از بین خواهند رفت.

ساخت و ایجاد درایو راه‌انداز

پس از دانلود فایل ISO برای نصب لینوکس، شما به یک ابزار نیاز دارید تا بوسیله آن، حافظه USB خود را تبدیل به یک درایو راه‌انداز نمایید. نرم‌افزار Rufus یکی از بهترین ابزار‌ها برای این منظور است. این برنامه رایگان و سریع بوده و استفاده از آن نیز بسیار ساده است. همچنین می‌توانید نسخه قابل حمل آن را دانلود کنید تا دیگر نیازی به نصب کردن هم نداشته باشید.

  • حافظه فلش خود را به کامپیوتر وصل کنید. سپس برنامه Rufus را اجرا کنید.
  • در قسمت Device که در بالای صفحه قرار دارد، می‌بایست حافظه فلش انتخاب شده باشد. در غیر این‌صورت بر روی آن کلیک کرده و فلش را انتخاب کنید.
  • در زیر قسمت “Format Options” و در مقابل گزینه “Create a bootable disk using” که باید تیک هم خورده باشد، بر روی آیکون دیسک کلیک کرده و به مسیری بروید که فایل ISO را در آن‌جا ذخیره کرده‌اید. بر روی فایل کلیک کرده و گزینه “Open” را انتخاب کنید.
  • در صورت تمایل می‌توانید نام درایو را در زیر قسمت “New volume label” به نام دلخواه خود تغییر دهید. این کار ضروری نیست. در پایان بر روی “Start” کلیک کنید. چند لحظه صبر کنید تا حافظه فلش شما فرمت شده و فایل ISO بر روی آن قرار بگیرد.

 

 

بوت کردن سیستم با درایو راه‌انداز

اکنون زمان آن رسیده است که به سراغ سیستم مقصد برویم. اینکه شرایط فعلی این سیستم به چه صورت است یا حتی سیستم مقصد پیش از این توسط یک بدافزار مورد حمله قرار گرفته است، اصلا اهمیتی ندارد. شما فقط می‌بایست این سیستم را با حافظه فلش خود، بوت کنید.

برای این منظور لازم است ابتدا وارد صفحه تنظیمات BIOS سیستم شده و ترتیب بوت شدن سیستم را تغییر دهید. در حالت پیش‌فرض، اولویت بوت شدن با هارد دیسک است، پس می‌بایست آن را عوض کرده و حافظه USB را بعنوان اولین رسانه در هنگام راه‌اندازی، معرفی نمایید. در برخی از سیستم‌ها نیازی به ورود به BIOS نیست و این امکان وجود دارد که با فشار دادن یک کلید در هنگام راه‌اندازی، مستقیما به منوی بوت سیستم وارد شوید و از آن‌جا، رسانه مورد نظر خود را انتخاب کنید تا کامپیوتر شما از روی آن راه‌اندازی شود. معمولا در سیستم‌های مختلف، کلید‌های متفاوتی برای این منظور استفاده می‌شود.

اگر نتوانستید بصورت مستقیم به منوی بوت دسترسی پیدا کنید، همانطور که اشاره شد باید از طریق صفحه تنظیمات BIOS، اولویت بوت شدن سیستم را مشخص نمایید. برای ورود به BIOS، پس از روشن کردن کامپیوتر و شنیدن صدای بوق سلامت سیستم، کلید F2، F9، F12 یا Delete را فشار دهید. این کلید از سیستمی به سیستم دیگر متفاوت خواهد بود.

پس از ورود به BIOS، منو مربوط به بوت را بیابید و مطمین شوید که “Flash Drive” یا “USB Drive” بعنوان اولین گزینه برای راه‌اندازی سیستم انتخاب شده است. سپس تنظیمات BIOS را ذخیره کرده و از آن خارج شوید (معمولا با فشردن کلید F10 می‌توانید این کار را انجام دهید).

لینوکس کافی است یا ویندوز را هم در کنار آن نگه داریم؟

همانطور که احتمالا می‌دانید، سیستم عامل لینوکس را می‌توان بدون نصب کردن بر روی سیستم و فقط از طریق بوت کردن با یک حافظه Flash، اجرا کرد. این روش، بهترین راه برای امتحان کردن نسخه‌های مختلف این سیستم عامل است. از آنجایی که این مقاله در مورد نصب لینوکس است، بنابراین این مطلب را فعلا کنار گذاشته و تمرکز خود را به موضوع اصلی معطوف می‌نماییم.

مهم‌ترین تصمیمی که در هنگام نصب لینوکس باید بگیرید این است که آیا می‌خواهید لینوکس و ویندوز را همزمان و در کنار هم داشته باشید که در اینصورت هر بار در هنگام راه‌اندازی، سیستم از شما می‌خواهد که سیستم عامل مورد نظر را انتخاب کنید. حالت دوم این است که تصمیم بگیرید فقط لینوکس را بر روی سیستم خود نصب کنید. در این حالت، هارد دیسک شما بصورت کامل فرمت شده و سیستم عامل لینوکس بر روی آن نصب می‌شود. حالت اول (نگه داشتن ویندوز و نصب لینوکس در کنار آن) معمولا زمانی انتخاب می‌‌شود که فضای خالی به اندازه کافی در هارد دیسک شما وجود داشته باشد، به گونه‌ای که سیستم به سادگی بتواند هر دو سیستم عامل را در خود جای داده و بدون مشکل اجرا کند. همچنین زمانی که شما بنا به هر دلیلی به سیستم عامل ویندوز خود نیاز داشته باشید نیز باید این حالت را انتخاب کنید.

دستورالعمل‌هایی که در ادامه توضیح خواهیم داد ممکن است در نسخه‌های مختلف لینوکس، اندکی با هم تفاوت داشته باشند. آنچه که در زیر مشاهده می‌کنید مربوط به مراحل نصب لینوکس Mint است.

  • سیستم را با حافظه فلش که پیش از این ایجاد کرده‌اید، بوت کنید.
  • بر روی گزینه “Install Linux” دو بار کلیک کنید.
  • تنظیمات مربوط به زبان، نصب نرم‌افزار‌های جانبی و مواردی از این قبیل را انجام دهید. حال زمان آن رسیده است که نحوه نصب لینوکس را مشخص کنید: نصب در کنار سیستم عامل فعلی یا پاک کردن هارد دیسک و نصب لینوکس.

 

 

پس از اینکه تصمیم خود را گرفتید و گزینه دلخواه خود را انتخاب کردید، با خیال راحت بنشینید و صبر کنید تا Linux کارش را به پایان برساند. مدت زمان نصب سیستم عامل لینوکس بسته به سرعت سیستم شما، متغیر خواهد بود.

نوشته آموزش نصب لینوکس به زبان ساده اولین بار در پدیدار شد.

۵ دلیل کشف شده برای اعتیاد کاربران به سیستم عامل لینوکس

/در , , , , , /توسط

شاید بخواهید علاوه بر استفاده از سیستم عامل‌های ویندوزی، یا حتی آخرین نسخه آن ویندوز ۱۰، سیستم عامل دیگری را روی سیستم خود نصب کنید، اما نصب دو سیستم عامل مقداری از کارایی کل سیستم‌تان را کم می‌کند پس باید به سراغ یکی از بهترین سیستم عامل‌ها بروید تا این کارایی در عین کم نشدن، زیاد هم بشود. که ما سیستم عامل آزاد لینوکس را معرفی می‌کنیم و در ادامه مقاله هم، تمام مزیت‌هایش را نسبت به سیستم عامل مک، از جمله امن بودن، رایگان بودن، جذاب تر بودن و .. را بررسی می کنیم، با ما همراه باشید.

 

همانطور که میدانید این سیستم عامل به صورت آزاد معرفی شده است و به هیچ شرکت خاصی هم وابسته نیست، و حتی متن باز است، و همیشه افراد ماجراجویی هستند که ویژگی های جدیدی را روی لینوکس اعمال می کنند و حتی مشکلات آن را بهبود می دهند.

سیستم عامل لینوکس

شاید بهترین و جالب ترین کار با این سیستم عامل این باشد که، شما می توانید قبل از نصب لینوکس آن را بچشید؛ به این صورت، در عین اینکه سیستم عامل مک شما روی سیستم تان نصب است، می توانید سیستم عامل لینوکس را به وسیله فلش USB و یا بالا آمدن دوگانه، راه اندازی کنید و محیط آن را ببینید؛ حتی می توانید که روی آن نرم افزارهای مختلفی را نصب و اجرا کنید؛ به این قابلیت خوب لینوکس، که یک سیستم عامل کامل را برای شما نصب می کند، نصب زنده یا Live Installation گفته می شود.

همانطور که گفته شد لینوکس به شرکت خاصی وابسته نیست، پس هر دانشگاه، شرکت و فردی می تواند روی آن تغییرات خاصی را ایجاد کند و به عنوان یک نسخه در بازار وارد کند و تا الان هم نسخه های زیادی از لینوکس عرضه شده است؛ در این بین نسخه ubuntu (اوبونتو) به عنوان محبوب‌ترین نسخه معرفی شده است، که برای افرادی که اطلاعات چندانی با این سیستم عامل ندارند بسیار مناسب است. پس برای شروع با این نسخه کار کنید و با همه امکانات خوب و ضعیف آن آشنا شوید تا بتوانید خود را برای کار با دیگر نسخه ها آماده کنید؛ با ما در بررسی ویژگی‌های اوبونتو همراه باشید.

 

اولین ویژگی: می‌توانید سیستم عامل قدیمی خود را نگه دارید.

سیستم عامل لینوکس

همان طور که بیان شد، شما می توانید برای نصب لینوکس، نسخه قدیمی سیستم عامل خود را هم نگه دارید و لازم نیست که ان را حذف کنید.

نسخه ابونتو را به راحتی می توانید از روی سایت‌های مختلف دانلود کنید  و با مراحل نصب آن هم به راحتی آشنا شوید، البته برای اینکه آن را  دانلود کنید باید یک دی وی دی یا یک فلش و یا هر وسیله ذخیره سازی دیگری که حداقل ۲ گیگابایت فضای آزاد داشته باشد، نیاز دارید، و بعد از ان مراحل انجام کار بسیار آسان است.

اگر شما از فلش یا  Dvdاستفاده کنید، می توانید سیستم عامل قبلی خود را هم حفظ کنید اما به اندازه کافی کارایی خوبی ندارد، و برای برخی عملیات‌های سیستمی با مشکل روبرو می شوید؛ بخاطر اینکه مثلا اگر از فلش استفاده کنید، باید برای سیستم مشخص کنید که ثبات ان فعال شده است.

دومین ویژگی: بالا آوردن و کار با آن بسیار آسان است.

سیستم عامل لینوکس

اوایل عرضه شدن لینوکس، کاربران برای نصب نرم افزارها با مشکلات پیچیده ای روبه رو بودند و همه کدک های این سیستم عامل را هم نمی‌توانستند پیاده کنند؛ شاید فقط  نسخه‌های اولیه این سیستم عامل برای حرفه‌ای‌های کامپیوتر مشقتی نداشت؛ اما در نسخه های جدید ان، مثل ابونتو می بینیم که این مشکل بسیار خوب رفع شده و به راحتی با کمک ابونتو می توانید که کدک های محبتوتان را انتخاب کنید و آن ها را دانلود کنید؛ علاوه بر اینکه در این نسخه قابلیت دانلود صوتی و تصویری آن هم قرار داده شده است. در بعضی از نسخه های پیشرفته تر می بینیم که اگر سیستم تان به وایفای متصل باشد، به طور خودکار به شبکه متصل می شود و کدک ها را دانلود می‌کند.

البته شما اگر به تازگی از محیط سیستم عامل های ویندوزی و مک دست کشیده اید و به این محیط آمده باشید، شاید برای اوایل، کار با محیط برایتان سردرگمی پیش بیاورد که این یک امر طبیعی است؛ شما به‌راحتی می‌توانید برای اینکه همه جزئیات این نسخه را بفهمید، فقط چند دقیقه وقت تان را در وب سایت های راهنما صرف کنید و اطلاعات خوبی درباره نصب راه اندازی و..ان بدست بیاورید.

سومین ویژگی: همه امکانات سیستم عامل ها در لینوکس هست.

سیستم عامل لینوکس

این نسخه، برای ۵۵ زبان دنیا عرضه شده است، و تمام اپلیکشین‌های دسکتاپ گنوم را پشتیبانی می‌کند و علاوه بر آن نرم افزارهای رایگانی را هم در خودش قرار داده است.

مثلا برای وب گردی، فایرفاکس، برای سرویس های ایمیل خود از نرم افزار تاندربرد استفاده کرده و برای بسته های نرم افزاری خود مثل واژه پرداز، تهیه پاورپوینتها و .. نرم افزار لایبرآفیس، و برای نسخه اوت لوک ویندوزی، نسخه Evolution تحت لینوکس را را تعبیه کرده است.

علاوه بر این نرم افزارهای رایگان، نرم افزارهای دیگری برای ویرایش تصویر مثل GIMP و یا Kodi برای مدیریت فایل های چند رسانه ای قرار داده است.

در کنار این‌ها می‌توان به نرم افزار های  معروف دیگری مثل Skipe، Plex ، Drop BOX، مدیا پلیر VLC، Google Chrome، اسلک، نرم افزار موسیقیایی اسپاتیفای، و برنامه های وبی مثل نسخه آنلاین مایکروسافت آفیس، و نسخه آنلاین Play Music گوگل را هم می توان نام برد.

اما اگر احیانا به یکی از نرم افزار های ویندوز نیاز داشتید که در لینوکس نبود، خیالتان راحت باشد چون که می توانید از نسخه‌های سازگاری که بین ویندوز و لینوکس وجود دارند استفاده کنید. در سایت Wine لیستی از نرم افزار های سازگار وجود دارند.

چهارمین ویژگی: بهترین امنیت با لینوکس.

سیستم عامل لینوکس

اکثر کاربرانی که می‌خواهند از سیستم خود به عنوان دسکتاپ استفاده کنند، به سراغ گزینه‌هایی مثل ویندوز و.. می‌روند و افراد کمی هستند که در کامپیوتر شخصی و رومیزی خودشان، از لینوکس استفاده کنند؛ اما افرادی هم هستند که مهم ترین اولویت‌شان در استفاده از کامپیوترهای شخصی، امنیت و جامعیت آن باشد؛ زیرا هکرهایی هستند که در صدد آسیب زدن به شرکت ها و افراد باشند.

در بین تمام سیستم عامل ها، لینوکس به خاطر اینکه به افراد، موسسات و دانشگاه ها اجازه می دهد که کدهایش را توسعه بدهند، اصلاح کنند، تغییر دهند، همیشه به عنوان یک سیستم عامل امن شناخته شده است و از ابتدا لینوکس بر پایه اهداف امنیتی طرح ریزی شده بود.

اما این نرم افزار جامع و مطمئن، باز هم با آسیب‌هایی رو به رو هست و می‌تواند مثل تمام نرم افزار و سیستم عامل‌ها با مشکلاتی هم رو به رو شود، اما نرم افزارهای خرابکار کمی وجود دارند که بتوانند روی این سیستم عامل اجرا شود و البته لینوکس اکثر آن ها را تشخیص می دهد و اجازه اجرا به آن‌ها نمی دهد؛ پس همچنان لینوکس تنها انتخاب برای کسانی است که امنیت اولیت اول آنهاست.

بهتر است بدانید که لینوکس در بین رقبایش آمار هنگ کمتری دارد و خیلی کم پیش می‌آید که با وجود اجرای چند نرم افزار، از میزان کارایی‌اش کم‌تر شود و یا حتی قفل کند؛ شاید این مزیت، جایگاه لینوکس را از بین بقیه سیستم عامل ها با مقدار زیادی بالاتر ببرد.

پنجمین ویژگی: دوستان پشتیبانی در لینوکس با شما هستند.

سیستم عامل لینوکس

شاید لینوکس تنها سیستم عامل وسوسه انگیز دنیا باشد، سیستم عاملی که همه امکاناتش را در عین امنیت، رایگان تامین در اختیارتان قرار می دهد، و حتی ویژگی متن بازی اش، آن را خواستنی تر می‌کند.

شما هر بار می توانید تغییرات جدید در نسخه های آن را مشاهده کنید و آن کدها را روی سیستم خود پیاده کنید تا با لینوکس در یک هیجان تمام نشدنی همراه باشید.

استفاده از لینوکس این خاصیت فوق تصور را دارد که همیشه افرادی از هر کجای دنیا هستند که بتوانند سیستم و نرم افزارهای شما را توسعه بدهند، و پشتیبانی کنند.

الان نرم افزارها و سیستم عامل هایی مشغول فعالیت هستند که بتوانند از ویژگی های خوب لینوکس از جمله توسعه نرم افزاری آن، استفاده کنند.

به نظر بهتراین است  که برای غرق شدن در نرم افزارهای توسعه یافته، از خود لینوکس شروع کنید.

برای امتحان کردن لینوکس، لازم نیست با ویندوز (یا Mac OS) خداحافظی کنید. اوبونتو می‌تواند بسیار آسان بر روی یک سیستم با بوت دوگانه یا حتی به طور مستقیم از روی یک فلش USB اجرا شود.

دیدگاه خود را در این باره با گویا آی تی در میان بگذارید و اگر از کاربران لینوکس هستید تجربیات ارزشمند خود را در باره این سیستم عامل در بخش نظرات بنویسید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

چگونه در Linux از Google Drive استفاده کنیم؟

/در , , , , , , , /توسط

وقتی گوگل درایو برای اولین بار در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲ معرفی شد، گوگل قول داد که به زودی پشتیبانی از لینوکس را هم فراهم کند. اکنون حدود پنج سال از آن زمان گذشته، و هنوز هم نسخه‌ی رسمی گوگل درایو برای لینوکس منتشر نشده است، اما بعضی از ابزارها می‌توانند جای آن را پر کنند.

البته نسخه‌ی وبسایت گوگل درایو هم موجود است که از طریق هر مرورگر جدیدی کار می‌کند. گوگل به طور رسمی استفاده از نسخه‌ی وبسایت را در لینوکس توصیه کرده، ولی اگر می‌خواهید اپلیکیشن دسکتاپ داشته باشید، از یکی از روش‌های زیر استفاده کنید.

Google Drive در Linux

در اوبونتو ۱۶٫۰۴ LTS

پروژه‌ی گنوم پشتیبانی از گوگل درایو را در نسخه‌ی ۳٫۱۸ به محیط میزکار خود اضافه کرده است. اما میزکار یونیتی اوبونتو شامل Nautilus 3.14 است که بخشی از گنوم ۳٫۱۴ می‌باشد. این نسخه برای یکپارچه شدن گوگل درایو با اوبونتو ۱۶٫۰۴ LTS به کمی کار بیشتر نیاز دارد.

برای دریافت این قابلیت در اوبونتو، باید GNOME Control Center و بسته‌های GNOME Online Accounts را نصب نمایید. برای انجام این کار پنجره‌ی ترمینال را باز کرده و دستور زیر را وارد کنید:

sudo apt install gnome-control-center gnome-online-accounts

حالا رمزعبور خود را وارد کرده و برای نصب نرم‌افزار عبارت y را تایپ نموده و اینتر بزنید.

Google Drive در Linux

بعد از انجام این کار، Dash را باز کرده و GNOME Control Center را جستجو کنید. از میان نتایج، اپلیکیشن Settings را باز نمایید.

Google Drive در Linux

در پنجره‌ی GNOME Control Center بر روی گزینه‌ی Online Accounts کلیک کنید.

Google Drive در Linux

بر روی دکمه‌ی Add Account کلیک کرده، Google را انتخاب نموده و وارد حساب کاربری گوگل خود شوید. زمانی که از شما خواسته شد دسترسی به اکانت خود را به دسکتاپ GNOME بدهید. مطمئن شوید که گزینه‌ی Files در این بخش فعال باشد.

Google Drive در Linux

File Manager را باز کنید تا آدرس ایمیل اکانت گوگل خود را به عنوان گزینه‌ای در بخش Computer موجود در نوار کناری ببینید. برای مشاهده‌ی فایل‌های گوگل درایو بر روی آن کلیک کنید.

این فایل‌ها به صورت آفلاین در دسکتاپ شما سینک نمی‌شود. با این حال می‌توانید آن‌ها را مرور، باز یا ذخیره کنید. سیستم شما به طور خودکار نسخه‌ی تغییر یافته‌ی آن را آپلود می‌کند. هر فایلی که حذف یا اضافه کرده باشید، فوراً به درون حساب کاربری گوگل‌تان هم سینک می‌شود.

Google Drive در Linux

برای فعال سازی پیش نمایش‌های بند انگشتی، به مسیر Edit > Preferences > Preview رفته، بر روی Show Thumbnail کلیک کرده و Always را انتخاب نمایید.

Google Drive در Linux

در میزکار گنوم

در توزیع لینوکسی که از گنوم ۳٫۱۸ یا نسخه‌ای بالاتر استفاده می‌کند، می‌توانید این کار را بدون هیچ نرم‌افزار اضافه‌ای انجام دهید. کافی است GNOME Control Center (یا Settings) را باز کرده، بر روی Online Accounts کلیک نموده و حساب کاربری گوگل خود را اضافه کنید. این اکانت در اپلیکیشن File Manager ظاهر خواهد شد.

Google Drive در Linux

درست مثل اوبونتو، در این جا هم فایل‌ها در حقیقت درون دسکتاپ شما سینک نمی‌شود، در نتیجه نمی‌توانید یک نسخه‌ی کاملاً آفلاین از آن‌ها داشته باشید. این روش صرفاً راهی ساده برای مدیریت، باز کردن و اعمال تغییر بر روی فایل‌ها، بدون استفاده از مرورگر وب است. با این کار به سهولت می‌توانید فایل‌ها را باز و ویرایش کنید تا تغییرات به سرعت در حساب کاربری گوگل درایو شما آپلود شود.

overGrive: یک کلاینت گوگل درایو ۵ دلاری

Google Drive در Linux

قبلاً ابزار منبع باز و مبتنی بر خط فرمانی به نام Grive وجود داشت که رابط گرافیکی آن Grive Tools نام گرفته بود. اما Grive طرد شد و با توجه به تغییر API گوگل درایو دیگر قابل استفاده نیست.

توسعه دهندگان به جای به‌روز رسانی اپلیکیشن‌های منبع باز قدیمی، برنامه‌ی جدیدی به نام overGrive ساختند که ۵ دلار قیمت دارد. ولی امکان آزمایش رایگان ۱۴ روزه‌ی آن هم وجود دارد.

overGrive طراحی شده تا کلاینت گوگل درایو لینوکس باشد. این برنامه در قسمت نوتیفیکیشن قرار می‌گیرد و درست مثل ابزار گوگل درایو در ویندوز و مک، به طور خودکار نسخه‌های آفلاین فایل‌ها را سینک می‌کند. کافی است آن را برای توزیع لینوکسی خود دانلود کنید تا کار تمام شود.

InSync: یک کلاینت گوگل درایو ۳۰ دلاری

Google Drive در Linux

InSync یک اپلیکیشن تجاری واسط برای گوگل درایو است که بر روی لینوکس، ویندوز و مک اجرا می‌شود. این اپلیکیشن ۳۰ دلاری هم یک حالت رایگان آزمایشی ۱۵ روزه دارد. این برنامه چند ویژگی اضافه مثل پشتیبانی از چند اکانت گوگل دارد که حتی نسخه‌ی رسمی کلاینت گوگل درایو ویندوز و مک هم آن‌ها را ندارد.

عملکرد InSync و overGrive مشابه یکدیگر است، ولی InSync مدت بیشتری است که تولید شده و توسط شرکت معتبرتری ارائه شده است. هر دو گزینه حالت رایگان آزمایشی دارند، پس می‌توانید آن‌ها را امتحان کنید.

وقتی گزینه‌های دیگر مثل دراپ باکس وجود دارد که نرم‌افزار رسمی برای لینوکس دارند، ۳۰ دلار هزینه‌ی زیادی به حساب می‌آید. اما اگر واقعاً به چنین ابزاری نیاز داشته باشید، شاید صرف این مقدار پول ارزشش را داشته باشد.

drive: ابزاری مبتنی بر خط فرمان توسط یک توسعه دهنده‌ی گوگل درایو

Google Drive در Linux

اگر از طرفداران محیط‌های ترمینالی هستید، drive هم یک برنامه‌ی خط فرمان است که از لینوکس و مک پشتیبانی می‌کند. این برنامه منبع باز بوده و با زبان برنامه نویسی Go گوگل نوشته شده است. اپلیکیشن مذکور توسط Burco Dogan که یکی از کارمندان تیم پلتفرم گوگل درایو بوده ساخته شده است. drive حتی توسط گوگل کپی رایت شده است.

این ابزار برای عموم مردم طراحی نشده، اما روش مناسبی برای ارتباط با فایل سیستم گوگل درایو تدارک دیده است.

در صفحه‌ی این پروژه لیستی از دلایل اعتقاد دوگان به احمقانه بودن سینک پس‌زمینه‌ی کلاینت گوگل درایو – مثل کلاینت‌های آفلاین موجود برای ویندوز یا مک – آمده است. برای شفاف سازی باید گفت که این توسعه دهنده از طرف گوگل حرف نمی‌زند. ولی این کلاینت با تفاوت کمی نسبت به کلاینت‌های رسمی ویندوز و مک طراحی شده است.

از این رو drive دائماً فایل‌ها را سینک نمی‌کند، بلکه زمانی که بخواهید به کمک یک دستور می‌توانید فایل‌ها را به اکانت گوگل درایو خود منتقل کرده یا آن‌ها را از آن جا درون کامپیوتر محلی خود ذخیره کنید. در واقع دستور drive push فایل‌ها را به گوگل درایو می‌فرستد، و دستور drive pull آن‌ها را از گوگل درایو می‌گیرد. توسعه دهنده‌ی برنامه موقعیت‌هایی را ذکر می‌کند که استفاده از این دستورات در آن‌ها کاربردی‌تر می‌شود. مثلاً اگر بخواهید یک ماشین مجازی را درون گوگل درایو ذخیره کنید، احتمالاً به جای این که اول بخواهید فایل سنگین ماشین مجاری را ذخیره نمایید، دوست داشته باشید تا سریع‌تر یک فایل متنی کوچک را سینک کنید.

نظر شما در مورد سرویس گوگل درایو چیست؟ دیدگاه های خود را در این باره با گویا آی تی در میان گذاشته و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

 

۶ توزیع لینوکس که در سال ۲۰۱۷ رشد بیشتری خواهند داشت

/در , , , , /توسط
لینوکس

لینوکس شاید سیستم عاملی باشد که افراد عادی زیاد با آن سروکار نداشته باشند، اما افراد حرفه‌ای خوب آن را می‌شناسند و از قابلیت‌های آن آگاهند. لینوکس توزیع‌های زیاد و مختلفی دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. در زیر ۶ توزیع لینوکس را معرفی می‌کنیم که در سال ۲۰۱۷ رشد بیشتری خواهند داشت.

Antergos

Arch، لینوکس خوبیست، اما شاید برای همه کاربران ایده‌آل نباشد. برخی لینوکس‌ها مانند خانه تازه ساخته هستند و برخی هنوز ساخته نشده‌اند!

Anteros را می‌توان اوبونتوی Arch Linux دانست. Anteros خام بودن و هیجان انگیز بودن یک توزیع لینوکس را به شما می‌دهد، اما در عین حال شما را درگیر جزییات ریز و درشت Arch نمی‌کند. Antergos یک توزیع غلطکی است، یعنی آپدیت‌های جدید به سرعت برای عموم عرضه می‌شوند.

Antergos استفاده سهل و ساده‌ای دارد و تم‌ها، والپیپرها و آیکون‌هایی دارد که جذاب هستند. این لینوکس طراحی مینمالی داشته و سیستم شما را با نرم‌افزارهای زیاد شلوغ نمی‌کند.

KDE Neon

KDE Neon در سال ۲۰۱۶ عرضه شد، اما این چیزی از جذابیت آن کم نمی‌کند. KDE Neon بر اساس نسخه پایدار اوبونتو ۱۶.۰۴ LTS ساخته شده و آخرین نسخه KDE Plasma دسکتاپ را نیز دارد. اگر شما از اوبونتو و KDE خوشتان می‌آید، محال است که KDE Neon را دوست نداشته باشید!

در کل، سه نسخه از KDE Neon در دسترس است. نسخه User edition دارای آخرین نسخه پایدار KDE است، نسخه LTS user edition بر اساس Plasma 5.8 LTS ساخته شده و Developer edition که حاوی نسخه‌های نرم‌افزارهای در حال توسعه KDE است. Developer edition همچنین دارای فریم‌ورک، تولکیت و کتابخانه‌هایی برای توسعه است.

Fedora 26

فدورا ۲۶ در ماه ژوئن ۲۰۱۷ رونمایی می‌شود. هنوز زود است که بگوییم این نسخه چه چیزهایی برای ما به ارمغان می‌آورد، اما احتمالا شاهد GNOME 3.24، پایتان ۳.۶ و DNF 2 خواهیم بود.

Solus

Solus را نمی‌توان در این لیست قرار نداد. Solus خلاقانه‌ترین و مهمترین توزیع لینوکس است که در چند سال گذشته عرضه شده است و تقریبا همه چیز آن از ابتدا ساخته شده است. Solus لینوکسی مبتنی بر اوبونتو یا فدورا نیست که فقط برخی از ویژگی‌های آن فرق کرده باشد. Solus دسکتاپ خود و پکیج منیجر خود را دارد. البته نمی‌توان Solus را پایدارترین سیستم‌عامل دانست، اما رسیدن به این مرحله در این مدت زمان نیز کار بزرگیست.

Ubuntu Budgie

Ubuntu Budgie در پاییز سال گذشته میلادی به عنوان یکی از توزیع‌های اوبونتو معرفی شد و قرار است در هنگام معرفی اوبونتو ۱۷.۰۴ در آوریل ۲۰۱۷ معرفی شود.

Budgie دارای یک دسکتاپ تمیز بوده که تمام ویژگی‌های یک توزیع لینوکس مدرن را دارد. سایدبار Raven یکی از ویژگی‌های جالب این دسکتاپ است که به عنوان یک اکشن سنتر عمل می‌کند. به احتمال زیاد، قبل از رونمایی رسمی شاهد عرضه نسخه‌های آزمایشی این لینوکس جدید باشیم.

Ubuntu

بودن اوبونتو در این لیست تعجبی ندارد. اوبونتو ۱۷.۰۴ در ماه آوریل رونمایی می‌شود. گرچه در این نسخه نباید انتظار قابلیت‌های خیلی جدیدی را داشته باشیم، اما این نسخه باید بین جدید بودن و پایداری، تعادل برقرار کند.

نوشته ۶ توزیع لینوکس که در سال ۲۰۱۷ رشد بیشتری خواهند داشت اولین بار در پدیدار شد.

چگونه آخرین نسخه‌ی فلش را در اوبونتو نصب کنیم؟

/در , , , , , , , , , , , /توسط

بعد از قطع پشتیبانی فلش در نسخه‌ی لینوکس فایرفاکس در سال ۲۰۱۲، ادوبی در سال ۲۰۱۶ دوباره پلاگین فلش برای فایرفاکس و دیگر مرورگرها را برای لینوکس منتشر کرد. اما اوبونتو هنوز به طور پیشفرض نسخه‌ی قدیمی فلش را نصب می‌کند.

آخرین نسخه‌ی فلش از نسخه‌های قدیمی خیلی ایمن‌تر است و لایه‌های حفاظتی اضافه‌ای برای دفاع در برابر حملات دارد. به علاوه این نسخه باید پایدارتر هم باشد. نسخه‌ی PPAPI این پلاگین برای مرورگرهای کروم و کرومیوم ویژگی‌های بیشتری مثل شتاب دهنده‌ی سه بعدی سخت‌افزاری و پشتیبانی از DRM برای ویدیوها هم دارد. به این ترتیب نصب آخرین نسخه‌ی این پلاگین ارزش وقت گذاشتن دارد. با ما همراه باشید.

نصب فلش در ابونتو

راه‌حل منقضی شده: نصب فلش در هنگام نصب اوبونتو

نصب فلش در ابونتو

در هنگام نصب اوبونتو گزینه‌ای تحت عنوان Install third-party software for graphics and Wi-Fi hardware, Flash, MP3 and other media وجود دارد که برای نصب فلش هم به کار می‌رود.

ولی این گزینه ایده‌آل نیست، چون نسخه‌ی قدیمی ۱۱.۲ فلش را نصب می‌کند. در زمان نگارش این مقاله آخرین نسخه‌ی فلش ۲۳ می‌باشد که در ادامه‌ی مطلب روش نصب آن توضیح داده شده است.

البته در صورتی که این گزینه را انتخاب کنید فقط نسخه‌ی NPAPI نصب می‌شود. اگر می‌خواهید آخرین نسخه‌ی فلش را نصب کنید از دستورالعمل بخش بعدی استفاده کنید.

راه‌حل ساده: استفاده از گوگل کروم

نصب فلش در ابونتو

اگر از کاربران گوگل کروم هستید، اصلاً نیازی به نصب کردن فلش ندارید. کروم به صورت پیشفرض پلاگین فلش را در خود دارد (کروم را با کرومیوم که فلش ندارید اشتباه نگیرید). این پلاگین همراه با مرورگر به‌روز می‌شود، و در نتیجه همیشه آخرین نسخه‌ی آن را خواهید داشت. متاسفانه از آن‌جایی که پلاگین فلش کروم برای کل سیستم در نظر گرفته نشده، مرورگرهای دیگر نمی‌توانند از آن استفاده کنند.

برای نصب گوگل کروم در اوبونتو، به صفحه‌ی دانلود گوگل کروم بروید، فایل .deb مربوط به سیستم‌های اوبونتو را دانلود، روی آن دو بار کلیک کنید و به اوبونتو بگویید تا آن را نصب کند.

نصب آخرین نسخه‌ی فلش برای فایرفاکس، کرومیوم و مرورگرهای دیگر

کنونیکال نسخه‌ی جدیدتر بسته‌ی پلاگین فلش را به شما پیشنهاد می‌کند. این بسته شامل پلاگین NPAPI برای فایرفاکس و پلاگین PPAPI برای کرومیوم است، بنابراین با نصب آن فلش در همه‌ی مرورگرهای سیستم فعال می‌شود.

به محیط Dash سیستم رفته و عبارت Software را جستجو کنید. از میان نتایج ابزار Software & Updates را باز کنید.

نصب فلش در ابونتو

بر روی زبانه‌ی Other Software کلیک کرده و تیک مخزن Canonical Partners را بزنید (اگر تیک نخورده است).

در صورت لزوم گذرواژه‌ی خود را وارد کرده و سپس بر روی دکمه‌ی Close کلیک کنید. اگر این مخزن از قبل تیک خورده بود، نیازی نیست کاری بکنید.

نصب فلش در ابونتو

در یک پنجره‌ی جدید به شما گفته می‌شود که باید اطلاعات جدید مربوط به بسته‌های موجود را دانلود کنید. بر روی دکمه‌ی Reload کلیک کرده و منتظر کامل شدن فرآیند دانلود بمانید.

نصب فلش در ابونتو

زمانی که این کار تمام شد، وقت آن است تا آخرین نسخه‌ی فلش را نصب کنید. می‌توانید آن را از مرکز نرم‌افزاری اوبونتو پیدا و نصب نمایید، ولی ما پیشنهاد می‌کنیم که از روش قابل اطمینان‌تر یعنی ترمینال استفاده کنید. پس یک پنجره‌ی ترمینال باز کرده و دستور زیر را وارد نمایید:

sudo apt install adobe-flashplugin

رمزعبور خود را وارد کرده و برای موافقت کردن با فرآیند نصب حرف y را تایپ و اینتر کنید.

نصب فلش در ابونتو

اکنون پلاگین نصب می‌شود. برای استفاده از پلاگین نصب شده یک بار باید مرورگرهای خود را ببندید و آن‌ها را دوباره باز کنید.

با انجام این روش ابزار Adobe Flash Player Preferences هم نصب می‌شود. این ابزار مشابه ابزاری است که در ویندوز و مک هم وجود دارد. برای باز کردن آن، به Dash رفته و عبارت Flash را جستجو کنید. از این ابزار می‌توانید برای پیکربندی تنظیمات پلاگین فلش استفاده نمایید.

نصب فلش در ابونتو

این آموزش را روی سیستم خود تست کنید. در صورتی که برای نصب آخرین نسخه فلش روی اوبونتو تا کنون روش دیگری را در پیش گرفته اید که موفقیت آمیز بوده، آن را در بخش نظرات گویا آی تی بنویسید تا دیگر کاربران از آن به سادگی استفاده کنند. همچنین می توانید این مطلب را برای اطلاع عموم روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

چگونه آخرین نسخه‌ی فلش را در اوبونتو نصب کنیم؟

/در , , , , , , , , , , , /توسط

بعد از قطع پشتیبانی فلش در نسخه‌ی لینوکس فایرفاکس در سال ۲۰۱۲، ادوبی در سال ۲۰۱۶ دوباره پلاگین فلش برای فایرفاکس و دیگر مرورگرها را برای لینوکس منتشر کرد. اما اوبونتو هنوز به طور پیشفرض نسخه‌ی قدیمی فلش را نصب می‌کند.

آخرین نسخه‌ی فلش از نسخه‌های قدیمی خیلی ایمن‌تر است و لایه‌های حفاظتی اضافه‌ای برای دفاع در برابر حملات دارد. به علاوه این نسخه باید پایدارتر هم باشد. نسخه‌ی PPAPI این پلاگین برای مرورگرهای کروم و کرومیوم ویژگی‌های بیشتری مثل شتاب دهنده‌ی سه بعدی سخت‌افزاری و پشتیبانی از DRM برای ویدیوها هم دارد. به این ترتیب نصب آخرین نسخه‌ی این پلاگین ارزش وقت گذاشتن دارد. با ما همراه باشید.

نصب فلش در ابونتو

راه‌حل منقضی شده: نصب فلش در هنگام نصب اوبونتو

نصب فلش در ابونتو

در هنگام نصب اوبونتو گزینه‌ای تحت عنوان Install third-party software for graphics and Wi-Fi hardware, Flash, MP3 and other media وجود دارد که برای نصب فلش هم به کار می‌رود.

ولی این گزینه ایده‌آل نیست، چون نسخه‌ی قدیمی ۱۱.۲ فلش را نصب می‌کند. در زمان نگارش این مقاله آخرین نسخه‌ی فلش ۲۳ می‌باشد که در ادامه‌ی مطلب روش نصب آن توضیح داده شده است.

البته در صورتی که این گزینه را انتخاب کنید فقط نسخه‌ی NPAPI نصب می‌شود. اگر می‌خواهید آخرین نسخه‌ی فلش را نصب کنید از دستورالعمل بخش بعدی استفاده کنید.

راه‌حل ساده: استفاده از گوگل کروم

نصب فلش در ابونتو

اگر از کاربران گوگل کروم هستید، اصلاً نیازی به نصب کردن فلش ندارید. کروم به صورت پیشفرض پلاگین فلش را در خود دارد (کروم را با کرومیوم که فلش ندارید اشتباه نگیرید). این پلاگین همراه با مرورگر به‌روز می‌شود، و در نتیجه همیشه آخرین نسخه‌ی آن را خواهید داشت. متاسفانه از آن‌جایی که پلاگین فلش کروم برای کل سیستم در نظر گرفته نشده، مرورگرهای دیگر نمی‌توانند از آن استفاده کنند.

برای نصب گوگل کروم در اوبونتو، به صفحه‌ی دانلود گوگل کروم بروید، فایل .deb مربوط به سیستم‌های اوبونتو را دانلود، روی آن دو بار کلیک کنید و به اوبونتو بگویید تا آن را نصب کند.

نصب آخرین نسخه‌ی فلش برای فایرفاکس، کرومیوم و مرورگرهای دیگر

کنونیکال نسخه‌ی جدیدتر بسته‌ی پلاگین فلش را به شما پیشنهاد می‌کند. این بسته شامل پلاگین NPAPI برای فایرفاکس و پلاگین PPAPI برای کرومیوم است، بنابراین با نصب آن فلش در همه‌ی مرورگرهای سیستم فعال می‌شود.

به محیط Dash سیستم رفته و عبارت Software را جستجو کنید. از میان نتایج ابزار Software & Updates را باز کنید.

نصب فلش در ابونتو

بر روی زبانه‌ی Other Software کلیک کرده و تیک مخزن Canonical Partners را بزنید (اگر تیک نخورده است).

در صورت لزوم گذرواژه‌ی خود را وارد کرده و سپس بر روی دکمه‌ی Close کلیک کنید. اگر این مخزن از قبل تیک خورده بود، نیازی نیست کاری بکنید.

نصب فلش در ابونتو

در یک پنجره‌ی جدید به شما گفته می‌شود که باید اطلاعات جدید مربوط به بسته‌های موجود را دانلود کنید. بر روی دکمه‌ی Reload کلیک کرده و منتظر کامل شدن فرآیند دانلود بمانید.

نصب فلش در ابونتو

زمانی که این کار تمام شد، وقت آن است تا آخرین نسخه‌ی فلش را نصب کنید. می‌توانید آن را از مرکز نرم‌افزاری اوبونتو پیدا و نصب نمایید، ولی ما پیشنهاد می‌کنیم که از روش قابل اطمینان‌تر یعنی ترمینال استفاده کنید. پس یک پنجره‌ی ترمینال باز کرده و دستور زیر را وارد نمایید:

sudo apt install adobe-flashplugin

رمزعبور خود را وارد کرده و برای موافقت کردن با فرآیند نصب حرف y را تایپ و اینتر کنید.

نصب فلش در ابونتو

اکنون پلاگین نصب می‌شود. برای استفاده از پلاگین نصب شده یک بار باید مرورگرهای خود را ببندید و آن‌ها را دوباره باز کنید.

با انجام این روش ابزار Adobe Flash Player Preferences هم نصب می‌شود. این ابزار مشابه ابزاری است که در ویندوز و مک هم وجود دارد. برای باز کردن آن، به Dash رفته و عبارت Flash را جستجو کنید. از این ابزار می‌توانید برای پیکربندی تنظیمات پلاگین فلش استفاده نمایید.

نصب فلش در ابونتو

این آموزش را روی سیستم خود تست کنید. در صورتی که برای نصب آخرین نسخه فلش روی اوبونتو تا کنون روش دیگری را در پیش گرفته اید که موفقیت آمیز بوده، آن را در بخش نظرات گویا آی تی بنویسید تا دیگر کاربران از آن به سادگی استفاده کنند. همچنین می توانید این مطلب را برای اطلاع عموم روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

چگونه یک Live Ubuntu USB Drive با فضای ذخیره سازی ماندگار بسازیم؟

/در , , , , , , , , , , , , , , /توسط

یک درایو USB زنده‌ی لینوکس هر بار که آن را راه‌اندازی می‌کنید معمولاً به شکل یک لوح خالی است. در حقیقت در این درایو زنده می‌توانید برنامه نصب کنید، فایل ذخیره نمایید و حتی تنظیمات را تغییر دهید ولی به محض این که سیستم را مجدداً راه‌اندازی کنید، همه‌ی تغییراتی که اعمال کرده بودید از بین می‌رود و کامپیوتر دوباره به حالت پیشفرض اولیه بر می‌گردد. این سیستم به طور کلی خوب است، ولی اگر بخواهید ادامه‌ی کار را انجام دهید، باید یک درایو USB زنده با امکان ذخیره سازی ماندگار داده بسازید.

درایو USB زنده‌ی اوبونتو

فضاهای ذخیره سازی ماندگار چگونه کار می‌کنند؟

زمانی که یک درایو USB با قابلیت ماندگاری داده می‌سازید، در واقع تا ۴ گیگابایت از فضای این درایو را برای ذخیره سازی فایل‌ها تخصیص می‌دهید. هر تغییری که در سیستم ایجاد کنید—مثلاً یک فایل بر روی دسکتاپ خود ذخیره کنید، تنظیمات یک اپلیکیشن را تغییر دهید یا یک برنامه‌ی جدید نصب کنید— در این بخش ذخیره خواهد شد. بنابراین هر گاه که این درایو USB را در هر کامپیوتری راه‌اندازی کنید، فایل‌ها، تنظیمات و برنامه‌های نصب شده‌ی شما در اختیارتان خواهد بود.

اگر می‌خواهید یک سیستم لینوکس زنده داشته باشید و از آن با اطلاعات منحصر به فرد خودتان در کامپیوترهای مختلف استفاده کنید، این روش برای شما ایده‌آل است چون با هر بار راه‌اندازی کردن سیستم لازم نیست همه چیز را از صفر شروع کنید. ولی اگر از درایو USB فقط برای نصب اوبونتو استفاده می‌کنید و بعد سیستم را از روی هارد دستگاه‌تان اجرا می‌کنید، به حافظه‌ی ماندگار نیاز نخواهید داشت.

البته چند محدودیت هم وجود دارد. مثلاً نمی‌توانید فایل‌های سیستم مثل کرنل (هسته) را تغییر دهید، یا این که نمی‌توانید آپدیت‌های بزرگ داشته باشید. علاوه بر این امکان نصب درایور سخت‌افزارها هم وجود ندارد، ولی تقریباً می‌توانید اکثر اپلیکیشن‌ها را بر روی آن نصب کنید. حتی امکان آپدیت اکثر اپلیکیشن‌ها هم وجود دارد، بنابراین مثلاً می‌توانید مطمئن باشید که لینوکس زنده‌ی شما مجهز به آخرین نسخه از مرورگر محبوب‌تان است.

منتهی این قابلیت با همه‌ی توزیع‌های لینوکس کار نمی‌کند. امکان ماندگاری با فدورا، اوبونتو و توزیع‌های مبتنی بر اوبونتو سازگار است. فرآیند راه‌اندازی یک درایو ماندگار تقریباً در همه‌ی توزیع‌های لینوکسی پشتیبانی شده یکسان می‌باشد. اگر می‌خواهید از مشتقات اوبونتو یا فدورا استفاده کنید، کافی است فایل ISO مربوطه را دانلود کرده و دستورالعمل‌های زیر را دنبال کنید.

چگونه در ویندوز یک درایو USB ماندگار اوبونتو بسازیم؟

برای ایجاد حالت ماندگاری به یک درایو USB نسبتاً بزرگ نیاز دارید. خود اوبونتو به تنهایی به حدود ۲ گیگابایت فضا نیاز دارد، و شما هم برای استفاده از حالت حافظه‌ی ماندگار به فضای اضافه نیاز دارید. بنابراین اگر یک درایو ۴ گیگابایتی داشته باشید، فقط می‌توانید به ۲ گیگابایت از کل فضای آن دسترسی داشته باشید. برای استفاده‌ی حداکثری از حافظه‌ی ماندگار، حجم کل درایو USB شما حداقل باید ۶ گیگابایت باشد.

متاسفانه ابزار Rufus که شرکت اوبونتو برای ساختن درایوهای زنده‌ی این توزیع بر روی ویندوز، به طور رسمی آن را پیشنهاد می‌کند، از امکان ایجاد درایوهایی با حافظه‌ی ماندگار پشتیبانی نمی‌کند. با وجود این که ما هم پیشنهاد می‌کنیم برای ساختن درایوهای زنده‌ی اوبونتو از Rufus استفاده کنید، اما این بار برای رسیدن به هدفمان باید از یک ابزار دیگر استفاده نماییم.

فایل ISO اوبونتوی موردنظر خود را به همراه نرم‌افزار Linux Live USB Creator دانلود کنید.

فلشی که می‌خواهید از آن به عنوان درایو USB زنده استفاده نمایید را به درگاه USB کامپیوتر متصل کنید و حالا همان نرم‌افزار LiLi USB Creator را اجرا نمایید.

در بخش اول یعنی پنجره‌ی Step 1: Choose Your Key، درایو USB موردنظر خود را انتخاب کنید.

درایو USB زنده‌ی اوبونتو

در پنجره‌ی Step 2: Choose a Source بر روی گزینه‌ی ISO / IMG / ZIP کلیک کنید و آدرس فایل ISO اوبونتویی که دانلود کردید را به آن بدهید.

درایو USB زنده‌ی اوبونتو

 

در پنجره‌ی Step 3: Persistence مقدار فضایی که می‌خواهید به عنوان حافظه‌ی ماندگار در نظر گرفته شود را انتخاب نمایید. اگر می‌خواهید بیشترین فضای ممکن را داشته باشید، اسلایدر موجود را تا آخر به سمت راست ببرید.

درایو USB زنده‌ی اوبونتو

 

اکنون همه‌ی تنظیماتی که باید پیکربندی می‌کردید را پیکربندی کردید. برای ساخته شده درایو USB زنده با فضای ذخیره سازی ماندگار در پنجره‌ی Step 5: Create بر روی آیکن آذرخش کلیک کنید.

درایو USB زنده‌ی اوبونتو

 

کمی صبر کنید تا فرآیند انجام کار تمام شود. سپس پیامی با عبارت Your LinuxLive key is now up and ready! خواهید دید. اکنون می‌توانید کامپیوتر را مجدداً راه‌اندازی کرده و سیستم را از درایو USB بوت کنید، یا این که فلش را جدا کرده و آن را در کامپیوتر دیگری امتحان نمایید.

درایو USB زنده‌ی اوبونتو

 

اگر می‌خواهید ببینید که حافظه‌ی ماندگار واقعاً کار می‌کند یا نه، کافی است یک کامپیوتر را با این درایو بوت کرده و فایلی در صفحه‌ی دسکتاپ آن بسازید. سپس سیستم را خاموش کنید و دوباره آن را با فلش USB خود راه‌اندازی نمایید. اکنون باید فایل قبلی خود را در دسکتاپ سیستم ببینید.

نظر شما در مورد آموزش امروز گویا آی تی چیست؟ آیا تا کنون به چنین امکانی احتیاج داشته اید؟ تجربیات ارزشمند خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی منتشر کنید.

منبع: howtogeek.com

راه نفوذ به سیستم لینوکس

/در , , , , /توسط
به نظر می‌رسد راه‌هایی پیدا شده که بدون نوشتن کد نیز می‏‌توان راهکارهای امنیتی رایج لینوکس را دور زد.
 
مدیران سیستم‌های مبتنی بر لینوکس باید بدانند که حتی نصب جدیدترین پچ‌های امنیتی روی توزیع مورد استفاده‌شان نیز نمی‏تواند در برابر آسیب‏پذیری‌های موجود مصون باشد.
 
به عنوان مدیر یک سیستم مبتنی بر لینوکس باید در نظر داشت از آنجایی که لینوکس از مولفه‌های متعددی تشکیل شده است که هرکدام از آنها می‏توانند مورد حمله قرار گیرند، حتی نصب جدیدترین پچ‌های امنیتی روی توزیع مورد استفاد نیز نمی‏تواند در برابر آسیب‏پذیری‌های موجود مصون باشد.
 
اخیرا «کریس ایوانز» یکی از محققان امنیتی، نوعی اکسپلویت (کد مخرب) عرضه کرده که بسیار حرفه‌‏ای نوشته شده و از روشی غیرمعمول برای سوء‏استفاده از آسیب‏‌پذیری حافظه در GStreamer بهره می‏گیرد، اما به هر حال از اهمیت فوق‌العاده‏ای برخوردار است.
 
این اکسپلویت همان‌طور که مرکز مدیریت امداد و هماهنگی رخدادهای رایانه‌ای (ماهر) اشاره می‌کند، می‏تواند دو سیستم حفاظتی رایج در لینوکس را هدف قرار دهد؛ یکی «تصادفی‌سازی چیدمان فضای آدرس» یا ASLR و دیگری «محافظت از اجرای داده‌‏ها» یا DEP است. سیستم ASLR محل بارگذاری کدها درون حافظه را به صورت تصادفی تعیین می‏کند، و DEP نیز از بارگذاری اکسپلویت روی حافظه جلوگیری می‏کند.
 
ایوانز در این رابطه می‏گوید: تهیه اکسپلویت‌‏های بدون اسکریپت هم ممکن است، حتی با وجود اینکه سیستم 64 بیتی ASLR به حفاظت از سیستم بپردازد. با این روش می‏توان عملیات خواندن و نوشتن حافظه را کنترل نموده و حتی مواردی را در وارد حلقه decoder کرد تا به آرامی، اکسپلویت را پیش برده و کنترل کامل را به دست آورد.
 
محققانی مانند ایوانز برای بهبود امنیت لینوکس چنین اکسپلویت‏هایی را ایجاد می‏کنند. با منتشر کردن این اکسپولیت‌ها که می‏توانند آسیب‏پذیری‌های ناشناخته لینوکس را نشان دهند، این امید وجود دارد که عرضه‌کنندگان لینوکس به جای اینکه برای هر تهدید جدید یک راهکار ارائه دهند، بتوانند امنیت لینوکس را به صورت پایه‏‌ای بهبود بخشند.

گاو کثیف، آسیب کهنه‌ لینوکس!

/در , , , /توسط
یکی از آسیب‌پذیری‌های سیستم عامل لینوکس‌، که با نام گاو کثیف (Dirty COW) مشهور است و به مدت حداقل 9 سال روی همه نسخه‌های لینوکس وجود داشته، این روزها به داغ‌ترین بحث در حوزه امنیت این سیستم‌عامل محبوب تبدیل شده است.
 
یک آسیب‌پذیری حیاتی در سیستم‌عامل لینوکس به تازگی کشف شده است که قدمتی نزدیک به 9 سال دارد. این آسیب‌پذیری که از آن به اسم گاو کثیف (Dirty COW) نیز یاد می‌شود، نام خود را از مکانیزم Copy-On-Write یا COW گرفته است. با استفاده از این مکانیزم، کاربران از دسترسی محلی به سطح دسترسی روت می‌رسند.
 
آسیب‌پذیری گاو کثیف به کاربران احراز هویت نشده این امکان را می‌دهد تا سطح دسترسی خود را به بیشترین مقدار ارتقا داده و اعمال مورد نظر خود را انجام دهند. از دیدگاه کارشناسان، این آسیب‌پذیری جدی‌ترین مشکل امنیتی سیستم‌عامل لینوکس در سال‌های اخیر است.
 
همان‌طور که در گزارش مرکز مدیریت امداد و هماهنگی عملیات رخدادهای رایانه‌ای آمده است، آسیب‌پذیری گاو کثیف تنها یک آسیب‌پذیری ارتقا سطح دسترسی است؛ اما کارشناسان از آن به عنوان مهم‌ترین آسیب‌پذیری اخیر سیستم‌عامل لینوکس یاد می‌کنند. این آسیب‌پذیری که از سال 2007 روی هسته لینوکس قرار دارد، به دلایل مختلفی حساسیت‌های زیادی را برانگیخته است؛ اول آن‌که کد بهره‌بردار برای این آسیب‌پذیری، به‌صورت عمومی منتشر شده است و با کمک آن می‌توان به سادگی از آسیب‌پذیری سوء‌استفاده کرد.
 
دلیل دیگر اهمیت آسیب‌پذیری گاو کثیف آن است که این کد بهره‌بردار در قسمتی از هسته لینوکس قرار دارد که در همه توزیع‌های لینوکس استفاده شده است؛ در واقع این آسیب‌پذیری برای مدت طولانی روی همه سیستم‌های بر پایه سیستم‌عامل لینوکس (که شامل تلفن‌های همراهی است که از سیستم‌عامل آندروید استفاده می‌کنند) وجود داشته است. دلیل دیگر نیز آن است که کارشناسان دریافته‌اند در بعضی از کدهایی که برای حمله به سیستم‌ها استفاده می‌شود، از این آسیب‌پذیری استفاده شده است.
 
آسیب‌پذیری گاو کثیف به یک کاربر با دسترسی محلی اجازه می‌دهد به بالاترین سطح دسترسی رسیده و کنترل کامل بر سیستم‌عامل داشته باشد. کدهای بهره‌بردار می‌توانند با حمله به یک ارائه‌دهنده خدمات میزبانی وب، به همه استفاده‌کنندگان از آن سرویس و یا حتی ارائه‌دهنده سرویس آسیب بزند.
 
این آسیب‌پذیری می‌تواند با دیگر حمله‌ها ترکیب شده و آسیب‌های سنگین‌تری به قربانیان وارد کند. برای مثال، معمولاً آسیب‌پذیری تزریق کد روی پایگاه داده به مهاجم این اجازه را می‌دهد که کد مخربی را در سطح یک کاربر احراز هویت‌ نشده اجرا کند.  ترکیب این حمله با آسیب‌پذیری گاو کثیف به مهاجم این اجازه را می‌دهد که کدهای مخرب را در بالاترین سطح دسترسی اجرا کرده و تخریب بیشتری را انجام دهد.
 
به گفته فیل اوستر (Phil Oester)، کارشناس امنیتی است که آسیب‌پذیری گاو کثیف را با ضبط و بررسی بسته‌های http در ‌چند ‌سال گذشته روی سرور خود تشخیص داده، اعلام کرده که با استفاده از این آسیب‌پذیری یک کاربر با سطح دسترسی محلی می‌تواند در کمتر از 5 ثانیه به بالاترین سطح دسترسی برسد.
 
برای برطرف شدن آسیب‌پذیری گاو کثیف، آپدیتی برای توزیع‌های مختلف لینوکس ارائه و تلاش شده که این آسیب‌پذیری به صورت کامل رفع شود، بنابراین برای برطرف شدن این آسیب‌پذیری لازم است حتماً سیستم‌عامل لینوکس آپدیت شود.

عرضه نسخه آلفا اسکایپ برای کاربران لینوکس

/در , , , , /توسط
شرکت مایکروسافت از روز گذشته نسخه آلفا از اپلیکیشن ارتباطی اسکایپ را برای سیستم عامل لینوکس هم عرضه کرد.
 
این اپلیکیشن جدید در اصل یک سیستم مبتنی بر WebRTC محسوب می‌شود که از ساختار جدید برقراری تماس در اسکایپ پیروی می‌کند. این مسئله به آن معنی خواهد بود که کاربران ابزار ارتباطی Skype Linux می‌توانند با کاربرانی که از اسکایپ تحت سیستم‌های عامل ویندوز، مک، iOS و اندروید استفاده می‌کنند، تماس بگیرند. البته باید توجه داشت که این اتفاق برای کاربران نسخه قدیمی  Skype Linux امکان‌پذیر نخواهد بود.
 
نسخه جدید آلفا ابزار کاربردی اسکایپ، برای کاربرانی که از سیستم عامل لینوکس استفاده می‌کنند روی سایت اینترنتی شرکت مایکروسافت قرار داده شده است.
 
مایکروسافت همچنین توضیح داد کاربرانی که در Chromebook و Chrome از مرورگر لینوکس استفاده می‌کنند هم می‌توانند به صورت فردی یا گروهی از قابلیت‌های ارتباطی اسکایپ بهره ببرند. 
 
بر این اساس گفته شد از هم‌اکنون کاربران Chromebook و Chrome مبتنی بر سیستم عامل لینوکس می‌توانند تمام قابلیت‌های مذکور را از طریق سایت اینترنتی web.skype.com هم در اختیار بگیرند.
 
مایکروسافت با انتشار بیانیه‌ای در این خصوص توضیح داد: «این نیز یک نسخه آلفا از اسکایپ محسوب می‌شود که مبتنی بر فناوری WebRTC ساخته شده است و تمام قابلیت‌های نسخه آلفا اسکایپ برای لینوکس که پیش‌تر ارایه شده بود را در خود جا داده است. این نخستین گام ما برای ارایه قابلیت‌های ORTC فراتر مرورگر اینترنتی Edge محسوب می‌شود».