شرکت PepperTap، سومین شرکت بزرگ تحویل خوار و بار در هند در روز 3 اردیبهشت امسال یعنی 17 ماه پس از آغاز به کارش، عملیات تحویل اجناس خود را متوقف کرد. این شرکت حالا روی گسترش بخش پشتیبانی تجارت الکترونیک کسب و کار خود کار می‌کند.

 

 

فعالیت شرکت PepperTap بر تحویل اجناس از فروشگاه‌های محلی به خانه‌های اطراف این فروشگاه‌ها متمرکز بود. افراد می‌توانستند از طریق سایت یا اپلیکیشن این شرکت سفارش‌ها را ارسال کنند و اجناس مورد نیاز خود را ظرف دو ساعت تحویل بگیرند.

 

شبیه خیلی از شرکت‌های نوپا این شرکت هم از طرف شرکت‌‌های سرمایه‌گذاری قدرتمندی چون Sequoia Capital ،SAIF Partners پشتیبانی می‌شد. به این ترتیب PepperTap توانست در حدود 40 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کند. البته به دلیل خاصیت کار این شرکت، سرمایه‌ای بیش از این هم مورد نیاز نبود. اما چه مشکلاتی در سر راه PepperTap قرار گرفتند که کار را برایش دشوار ساختند. در ادامه این موانع را بررسی می‌کنیم.

 

توسعه شتاب زده: در ماه‌های اخیر، چندین استارتاپ از قبیل TinyOwl ،Grofers و Foodpanda کسب و کارشان را در تعدادی از شهرها متوقف کردند. در واقع برای سرمایه‌گذاران توسعه بی‌هدف در چندین شهر بدون در نظر گرفتن کشش و تقاضای بازار معنایی ندارد و به همین دلیل در ژانویه امسال شرکت Grofers (شرکتی که توسط SoftBank حمایت مالی می‌شود و در حوزه ارسال اجناس فعالیت می‌کند) کسب و کارش را در 9 شهر متوقف کرد. اما PepperTap در حال رشدی شدید بود. این شرکت کسب و کارش را در 17 شهر گسترش داده بود و نزدیک به 20 هزار سفارش را در روز ارسال می‌کرد. طبیعتا چنین تقاضای عظیمی نیاز به موجودی کالا را هم افزایش می‌داد تا شرکت بتواند به وعده خود مبنی بر رساندن دو ساعته سفارش‌ها عمل کند. حال اگر معماری بخش محصول با چنین حدی از رشد سازگاری نداشته باشد قطعا شرکت دچار مشکل می‌شود.

 

بحران تکنولوژیک: یکی از بنیان‌گذاران شرکت PepperTap در یکی از مصاحبه‌های اخیرش پذیرفته که این شرکت در بخش تکنولوژیک دچار کمبودهایی بود که با رشد سرسام‌آورش همخوانی نداشت. در واقع زیرساخت تکنولوژیک ضعیف این شرکت امکان مدیریت آن تعداد از سفارش‌ها را ایجاد نمی‌کرد. این شرایط نامطلوب تکنولوژیک باعث مشکلات در وبسایت و ایرادات تکنیکی متفاوتی می‌شد.

 

تخفیف‌های بیش از حد: با توجه به وجود بازیگران متعدد در بازار خرده فروشی خوار و بار آنلاین، شرکتی که ارزان‌ترین قیمت‌ها را پیشنهاد کند مشتری به دست می‌آورد اما همان شرکت سرمایه‌گذارانش را از دست می‌دهد. به‌این‌ترتیب نوعی بازی دو سر باخت برای این شرکت‌ها در جریان است. در عین حال با توجه به رقابت این شرکت‌ها با فروشنده‌گان فیزیکی، این رقابت بر سر تخفیف بسیار فرسایشی است. در حال حاضر صنعت 400 میلیارد دلاری غذا و خوار و بار توسط خرده‌فروشان فیزیکی کنترل می‌شود که سودی در حدود 5 تا 10 درصد دارند. سود شرکت‌هایی که در حوزه تجارت الکترونیکی فعالیت می‌کنند از این هم کمتر است. در کنار همه اینها اگر خوار و بار به موقع و تازه به فروش نرسند فاسد می‌شوند. این نکته هم از طرف دیگر باعث ایجاد خسارت برای شرکت‌هایی که در این حوزه فعالیت می‌کنند خواهد شد.