به تازگی یک گروه بین‌ المللی از دانشمندان به سرپرستی موسسه‌ ی تکنولوژی توکیو، با انجام یک شبیه سازی رایانه ای از دوره ۳۰۰ ساله ابتدایی زمین توانسته اند اطلاعات جالب و هیجان انگیزی را درباره کره خاکیمان بدست آورند. در ادامه با گویا آی تی همراه باشید تا به طور دقیق تر به بررسی کشفیات جدید این دانشمندان بپردازیم.

سالهاست که محققان و زمین شناسان می پندارند کره زمین به خصوص در سالهای نخست پیدایش خود روزهای پر افت و خیزی را سپری نموده است. آنها معتقد بودند شهاب باران ها و برخورد های بی شماری سبب تشکیل عناصر فعلی کره زمین بوده است. در تحقیقات جدیدی که توسط یک گروه از دانشمندان بین اللملی به سر پرستی موسسه تکنولوژی توکیو صورت گرفته است و با انجام یک شبیه سازی رایانه ای به وسعت ۳۰۰ سال نخست پیدایش کره زمین محققان به این نتیجه رسیده اند که عناصر با ارزش کره زمین چون پلاتینیوم، طلا و دیگر عناصر گرانبها به وسیله برخورد یک جرم آسمانی بزرگ به زمین به وجود آمده اند نه شهاب باران های کوچک.

نتایج این تحقیق که اولین بار است توانسته بازه ای به این بزرگی از تاریخ زمین را مورد بررسی قرار دهد، نشان می دهد  یک برخورد بزرگ باعث به وجود آمدن فلزهای گرانبهای مذکور در زمین شده است. این برخورد احتمالی پیشنهاد شده، احتمالا همان برخوردی است که سبب ایجاد کره‌ی ماه نیز شده است. نتایج به دست آمده‌ ی اخیر با ایده‌ ی فعلی دانشمندان مبنی بر اینکه برخورد چند شهاب‌ سنگ کوچک در یک بازه‌ ی زمانی طولانی باعث ایجاد فلزات گرانبها شده، در تناقض است.

دانشمندان همیشه این موضوع را مورد بررسی قرار می دهند که چنین عناصری چرا به جای قرار گیری در نزدیک هسته زمین با این حجم وسیع در نزدیکی پوسته قرار گرفته اند و با وجود تحقیق ها و بررسی های فروان پیرامون این مسئله، موضوع فوق همواره به شکلی راز آلود برای این دانشمندان باقی مانده است.

توضیح قابل قبول و استانداردی که می توان  برای این پرسش ارایه نمود، فرضیه لیت ونییر(late veener) است. طبق این فرضیه، اجرام آسمانی در حین بمباران کره‌ی زمین، عناصر سایدروفیل (Siderophile Element، عناصر فوق با این نام نیز خوانده می شوند) را وارد زمین کرده ‌اند و در همان هنگام باعث ایجاد دهانه‌ های آتش‌فشانی در ماه نیز شده‌اند. اما طبق محاسبات جدیدی که صورت گرفته، امکان رخ دادن چنین اتفاقی وجود نداشته است.

دانشمندان با این شبیه سازی عظیم توانستند به بررسی تمام داده‌های مربوط به پراکندگی فلزات در زمین، ماه و مریخ، به علاوه‌ی اطلاعات مربوط به دهانه‌ های آتش‌ فشانی ماه به طور یکپارچه بپردازند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که  یک برخورد بزرگ تک ‌مرحله ‌ای، این مواد را به زمین آورده ‌است.

با توجه به این یافته ها می توان گفت این برخورد در زمانی صورت گرفته که هنوز پوسته زمین شکل نگرفته بوده، که این موضوع می تواند به حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش بازگردد. همچنین بر اساس این نتیجه گیری دانشمندان دریافتند به سبب کمتر بودن اجرام آسمانی و سیارک ها (اجسام جامد کوچک با عرض کمتر از ۱ کیلومتر) در این بازه زمانی در اطراف زمین می توان گفت تعداد برخوردهای سیاره مان با اجرام دیگر بسیار کمتر از حجم محاسبه شده پیشین می باشد.

هرچند تمامی این تحقیقات هنوز در حد فرضیه هستند و نمی توان به طور کامل به انها استناد نمود اما با توجه به دانسته های قطعی ما از کره زمین می توان گفت این موضوع تا حد زیادی به واقعیت نزدیک می باشد.

همچنین این فرضیه که زمین و ماه به طور همزمان مورد شهاب باران ها و برخورد های سیارک های مختلف مورد هجوم قرار گرفته اند نیز به نظر غیر واقعی می رسد زیرا در صورت انجام چنین اتفاقی کره ماه نیز می بایست غنی از عناصر گرانبها باشد. در حالی که کاوشگری های ما از ماه نشان می دهد هیچ عنصر با ارزشی در این سیاره موجود نیست.

اگر یافته های فعلی دانشمندان صحت داشته باشد می توان گفت سیاره زمین در روزهای نخست پیدایش خود نیز روزهایی آرام را سپری نموده است و محل امنی بوده است البته این مسئله بدان معنی نیست که حتما در آن دوره حیات در زمین وجود داشته است.

نظرات و دیدگاه های خود را درباره این مطلب با دیگر کاربران گویا آی تی در میان بگذارید و با اشتراک گذاری آن در شبکه های اجتماعی خود دیگران را نیز ازاین مطلب آگاه نمایید.